รีวิวร้านหนังสือในความทรงจำ

วันนี้ ระหว่างนั่งรถเมล์ พอดีผ่านสถานที่หลายแห่ง ไล่ตั้งแต่เอกมัย - การเคหะธนบุรี ท่ามกลางแสงสีของกรุงเทพยามค่ำคืน บริการหลายอย่างเปิดกันแพร่หลาย แต่หนึ่งในนั้น ร้านหนังสือกลับซุกตัวอยู่แค่หลืบ หรือแค่แผงเล็กๆ บนรถไฟฟ้าเท่านั้น ผิดกับพวกฟิตเนส ที่เปิดกันอย่างอลังการงานสร้าง


เลยทำให้เกิดข้อสงสัยเงียบๆ ในใจ เอ...ท่ามกลางโลกที่หมุนเวียนเปลี่ยนไป คนเราเริ่มหันมาใส่ใจสุขภาพกันมากขึ้น แต่กับอาหารสมองล่ะ ทำไมเราถึงได้ให้เนื้อที่กับมันน้อยจัง หรือว่านี่คือปัจจัยฟุ่มเฟือย เป็นธุรกิจที่ทำแล้วไม่ได้ผลงอกเงยหรือ จึงได้เปิดกันแบบกระเหม็ดกระแหม่เนื้อที่เหลือเกิน


ก็ไม่ได้อคติกับฟิตเนสนะคะ ส่วนตัวก็กำลังออกกำลังกายอยู่ เพียงแต่ภาพที่เห็น มันเกิดข้อเปรียบเทียบในใจขึ้นมา และจากจุดเริ่มต้นนั้นเอง ทำให้ไกลนั้นเริ่มหวนคิดว่า ตัวเราล่ะ ผ่านร้านหนังสือมากแค่ไหน


นั่นเลยกลายเป็นที่มาของรีวิวนี้ค่ะ ในชีวิต คุณเคยเข้าร้านหนังสือกี่ร้าน และที่ร้านไหน ทำให้คุณเก็บภาพความทรงจำไว้ได้นานๆ บ้างไหมคะ


ในฐานะหนอนหนังสือ ไกลนั้นขอเริ่มไล่เรียงคนแรก ก็เริ่มจากร้านนี้เลยค่ะ

1. ร้านหนังสือดอกหญ้า สาขาโรบินสัน บางรัก
หากย้อนหลังไปปีกว่าปีก่อน เชื่อแน่ว่า เด็กที่เรียนเส้นบางรักทุกคน ไม่ว่าจะเป็นอสัมชัญ หรือ สตรีมหาพฤฒาราม สายน้ำผึ้ง วัดสุทธิวราราม สตรีศรีสุริโยทัย ทุกคนน่าจะเคยแวะเวียนไปที่ร้านหนังสือแห่งนี้ค่ะ เนื่องจากสมัยนั้น ห้างโรบินสันบางรัก เป็นห้างเดียวที่อยู่บนถนนบางรัก และเป็นห้างที่ดูจะมีทุกอย่างให้เด็กมัธยมอย่างเราๆ ได้เข้าไปเดิน เชื่อไหมว่า อาทิตย์นึง ไกลนั้นต้องลงไปเดินเล่นในห้างนี้ อย่างน้อยก็สองสามครั้งหลังเลิกเรียน


สิ่งที่ไกลนั้นชอบไปเดินมากสุด คือร้านหนังสือดอกหญ้า กับร้านขนมปังค่ะ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะเป็นยามาซากิ


ช่วงนั้น ร้านดอกหญ้าเป็นร้านหนังสือที่ผูกขาดตลาดหนังสือเกือบทั้งหมด ร้านนายอินทร์นี่ยังไม่เคยเห็น เวลาพูดว่าจะไปซื้อหนังสือ ส่วนมากก็จะนึกถึงดอกหญ้าเป็นแห่งแรก สมัยนั้น หนังสือน่าอ่านเพียบ ช่วงเวลาดังกล่าว เป็นช่วงเวลาของบทความประเภทหวั่นไหวจิตใจค่ะ มีตั้งแต่กลอนแห่งความรัก ยันไปถึงบทความเพื่อค้นหาตัวเอง


สำหรับร้านหนังสือแห่งนี้ ไกลนั้นสมัครเป็นสมาชิกตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมปีที่สอง สมัยนั้นเก็บเงินซื้อหนังสือเอง ความที่ชอบอ่านนิยาย เลยซื้อไล่ดะไปเรื่อย ตั้งแต่ของแก้วเก้า ,โสภาค สุวรรณ, ทมยันตี , นันทนา วีระชน, นิดา , จันทรำไพ , วีระวัฒน์ กนกนุเคราะห์ , เฉกชนม์ , ชัยคุปต์ , วาวแพร , พนม นันทพฤกษ์, ประภัสสร เสวิกุล(คนนี้ดังมากเลยในช่วงนั้น เราชอบเรื่องเวลาในขวดแก้วค่ะ ที่บ้านมีหนังสือของเขาหลายเล่มเหมือนกัน) , กฤษณา อโศกสิน , โบตั๋น , ชมัยพร ฯลฯ


ด้านวรรณกรรมเยาวชนก็เป็นอีกอย่างที่ชอบอ่านมากมาย บางเล่มมีเป็นซีรี่ย์ เช่น ราโมนา พ่อมดแห่งออซ ประกาศขายอาณาจักรแห่งเวทมนตร์ (เล่มนี้เหมือนนิยาย แต่สนุกดีค่ะ) ยิ่งพวกเทพนิยายของประเทศต่างๆ แทบจะมีทุกมุมโลก ความที่ชอบอ่านนิทาน เลยทำให้ชอบเรื่องสั้นๆ พวกนี้ ชอบถึงขนาดจำชื่อคนแปลได้ ไม่ใช่แค่จำชื่อคนเขียนนะ


คิดดูแล้ว เราเป็นเด็กที่แปลกมาก ไม่ชอบอ่านการ์ตูนค่ะ ทั้งๆ ที่เพื่อนในกลุ่มนี่แทบจะเรียกว่าเป็นเซียนการ์ตูนตัวฉกาจ ไกลนั้นอ่านการ์ตูนนับเรื่องได้ ที่ชอบๆ คือโดราเอมอนเท่านั้น อย่างอื่นก็ซื้อบ้าง แต่ไม่เยอะ


ร้านดอกหญ้าร้านนี้เป็นร้านที่ไกลนั้นซื้อหนังสือเยอะมากค่ะ ถึงสมัยก่อนจะไม่มีที่นั่ง แต่เราชอบบรรยากาศของร้าน เขาให้ยืนอ่านได้นะ ถ้าทนยืนไหว ซึ่งบางเล่ม ไกลนั้นก็อ่านเอาจนจบในร้านก็มี (เช่นของกุดจี่ หรือ อรุณวดี อรุณมาศ ไม่แน่ใจว่าเขียนแบบนี้รึเปล่า เรื่องความล่มสลายของครอบครัวที่ความรักไม่อาจเยียวยา) เจียดเวลาไปยืนอ่านวันละครึ่งชม. ถือว่าบริหารกล้ามเนื้อขา อิอิ


แต่พอหลังจากจบที่สตรีมหาพฤฒาราม ไกลนั้นก็ไม่เคยไปที่ร้านนี้อีก ไม่รู้ป่านนี้ปิดไปรึยังนะคะ เพราะวันนี้นั่งค้น google ไม่มีแผนที่ร้านนี้เลยค่ะ


2. ร้านดอกหญ้า สาขาคลอนสาน
ร้านนี้เวลากลับบ้านทางเรือข้ามฟาก จะต้องเดินผ่านค่ะ ตัวร้านแทบไม่น่าจะเปิดเป็นร้านหนังสือ เนื่องจากภายในเป็นล็อกเดียวยาวๆ เดินเข้าไปก็แทบจะเดินสวนกันลำบากแล้ว แต่เราก็ยังอุตส่าห์ไปยืนอ่านหนังสือในนั้นจนได้ ฮา ความพยายามสุดยอดจริงๆ

ร้านนี้ประทับใจอย่างนึงค่ะ เขาเอาใจใส่ลูกค้าดีมาก จำได้ว่าสมัยก่อน เราอยากได้หนังสือเรื่องเลือดขัตติยา ของทมยันตี แบบว่าพอรู้ว่าพระเอกชื่ออโณทัย เราก็แทบจะเทใจให้พระเอกไปแล้ว ครั้นพอได้อ่านเรื่องนี้จริงจังในห้องสมุด ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ เสาะหามาหลายร้าน ก็ไม่มีร้านไหนมี จนกระทั่งร้านนี้แหละที่เขาบอกว่า เดี๋ยวพี่จะโทรสั่งให้ ไอ้เราก็ใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ กลัวว่าเขาจะคิดเงินเลย เพราะตามปกติ การสั่งหนังสือมาที่ร้าน จะต้องเสียตังค์ค่ะ (ในปัจจุบัน ทุกที่เป็นกฏนี้นะคะ)

ตอนนั้นเรายังเป็นนักเรียน หนังสือของ ณ บ้านวรรณกรรมแพงแค่ไหน ขนาดตอนนี้เราก็เชื่อว่า คนที่ทำงานแล้ว ก็ยังคิดว่าการซื้อหนังสือแต่ละเรื่องของที่นี่ มันแพงอ่ะ ชุดนึงสี่ร้อยกว่าบาท เราไม่มีตังค์หรอก

แต่ที่นี่ผิดไปเลยค่ะ พี่เขาบอกว่า ไม่ต้องเสีย เดี๋ยวไว้หนังสือมา ค่อยเก็บตังค์ก็ได้ (ใจชื้น เรามีเวลาเก็บตังค์แล้ว ^^")

จากนั้นผ่านไปสองเดือน จนไกลนั้นลืมไปแล้วนะคะ กระทั่งวันนึงก็เข้าร้านนี้ด้วยความชิน ชินที่จะต้องดูว่ามีหนังสืออะไรใหม่ๆ รึเปล่า (เผื่อยืนอ่านต่อ) พี่เขาก็บอกว่า "น้อง หนังสือที่น้องอยากได้ มาแล้วนะคะ"

อ้า พอเราเห็นหนังสือ เราดีใจมากๆเลยค่ะ เพราะหามาหลายที่มากๆ ไม่มีเรื่องนี้เลย วันนั้นเอาตังค์ไปพอดี ก็เลยสอยกลับมานอนกอด จนถึงปัจจุบัน เราก็ยังยึดเรื่องนี้เป็นหนังสือแนวลิเกฝรั่งที่เราชอบที่สุดนะ



3.ศูนย์หนังสือจุฬา (สยาม)
ผ่านประสบการณ์ดีๆ จากร้านหนังสือมาเยอะ คราวนี้มาดูยอดแย่อันดับหนึ่งบ้างดีกว่าค่ะ

หากมีใครถามว่า ไม่ประทับใจร้านหนังสือที่ไหนมากสุด ไกลนั้นคงไม่ลังเลที่จะตอบว่า มันคือศูนย์หนังสือจุฬา ทั้งๆ ที่เป็นแหล่งหนังสือทางวิชาการ แต่กลับไร้น้ำใจอย่างสิ้นเชิง ทั้งเรื่องบริการ และเรื่องการต้อนรับลูกค้า

เหตุการณ์ที่จำได้แม่นสุดคงจะเป็นเมื่อสมัยที่ไกลนั้นต้องทำรายงานวิทยาศาสตร์ เพื่อนในกลุ่มของไกลนั้น มีคนนึงเป็นประธานนักเรียนของโรงเรียน เขาพยายามไปหาข้อมูลที่ห้องสมุดหลายที่ แต่ก็ไม่มี จนกระทั่งต้องไปลองหาหนังสือในร้านหนังสือเช่นศูนย์หนังสือจุฬา

เคยได้ยินกิตติศัพท์ของที่นี่ว่า พนักงานเวลาเห็นเด็กนักเรียนมายืนอ่าน จะแกล้งเดินเข้าเดินออก หรือไม่ก็เดินมาบอกว่าไม่ให้อ่านด้วยนะ แต่ตอนนั้นไม่เชื่อค่ะ คิดว่าคงล้อเล่นมั้ง

เอาล่ะ ไกลนั้นกับเพื่อนที่เป็นประธานนักเรียนก็เลยไปยืนหาข้อมูล หากันอยู่นานมาก จนกระทั่งไปเจอหนังสือเล่มนึง มีทฤษฎีที่น่าสนใจ เลยคิดจะจดข้อความนั้นออกมา พวกเราเขียนไปได้สักพัก พนักงานก็เดินออกมาบอกเสียงเครียดมากๆ ว่า

"น้องทำแบบนี้ได้ยังไง ทำไมไม่ซื้อไปล่ะ"
เพื่อนที่เป็นประธานนักเรียนก็พยายามขอร้อง "หนูคิดว่าจะเอาไปอ้างอิงนิดเดียวค่ะ ซื้อไปมันก็หลายร้อย แต่ส่วนที่ใช้มันแค่หน้านี้เอง ขอหนูจดนะคะพี่ ไม่ทำให้หนังสือยับหรอกค่ะ พี่จะยืนอยู่ด้วยก็ได้"
พนักงานทำหน้าบึ้งมาก พูดว่า "ไม่ได้ ที่นี่ไม่ให้ใครเข้ามาจดอะไร หากอยากอ่านก็ต้องซื้อไป"

เรากับเพื่อนงงมากเลยอ่ะ งงจริงๆ ยอมรับว่าเราก็ผิดที่บังอาจไปยืนจด แต่เราก็มองว่า นี่เราไปทำผิดถึงขั้นให้อภัยไม่ได้เลยเหรอ ทำไมต้องพูดจาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ ถึงเราเป็นเด็ก แต่เราก็โตพอที่จะอายกับสายตาคนรอบข้างที่มองตรงมาประหนึ่งว่าเรากำลังขโมยของออกจากร้าน แล้วอีกอย่างนะ ร้านหนังสือมันจะสักแต่ว่าขายหนังสืออย่างเดียวใช่ไหม เพราะแค่พวกเรายืนอ่าน พนักงานก็ตรงรี่เข้ามาใกล้เลยค่ะ

ดังนั้น สิ่งที่พวกเราทำคือการแทคทีม แบ่งกันไปยืนจำคนละย่อหน้า แล้วออกมาจดนอกร้าน เออหนอ ชีวิต ไม่ใช่ขี้เหนียวไม่ซื้อนะ แต่หนังสือบางเล่ม เรารู้ว่าจะใช้แค่หน้าเดียว การเสียเงินหลายร้อย มันก็คิดหนัก

ถึงปัจจุบัน ไกลนั้นมองในฐานะคนที่เขียนหนังสือค่ะ หากใครจะจดนิยายไกลนั้นไปอ่าน ไกลนั้นก็ยินดีและเต็มใจ (ถ้าคุณไม่ได้เอาไปเพื่อลอกงานเขียนนะ) เพราะสิ่งที่คนเขียนต้องการที่สุด คือการให้หนังสือของตัวเองถูกเปิดอ่าน การจะซื้อหรือไม่ซื้อ สำหรับคนเขียนแบบไกลนั้นไม่ได้อยู่ในสาระสำคัญ เขียนไปก็ไม่รู้ว่าจะได้พิมพ์รึเปล่า มันก็หมดหวังเรื่องตังค์ตั้งแต่ตอนเขียนแล้วล่ะ แล้วนี่หากตัวเองเขียนหนังสือวิชาการ และมีเด็กมัธยมมาจด มันสะท้อนอะไรหลายอย่างนะ ตั้งแต่ห้องสมุดมันห่วยจนหนังสือไม่มี ถึงต้องถ่อมาจดร้านหนังสือ หรือว่าตำราเรียนมันแพงจนเด็กคิดหนัก ไม่กล้าซื้อรึเปล่า

อึม บางทีก็แปลกใจค่ะ แปลกใจพนักงานในร้านที่เคร่งวินัยจนลืมคิดบางแง่มุมไป เราไม่ได้ว่าเขาทำผิด หน้าที่เขาอาจจะบังคับให้เขาต้องทำแบบนั้น แต่เขาไร้น้ำใจมากไปหน่อย ถ้าใช้อารมณ์และความรู้สึกมอง เขาควรเมตตากับเด็กมากกว่านี้นะ

ประสบการณ์แย่ๆ ยังไม่จบสิ้น บ่อยครั้งที่ไกลนั้นหาหนังสือ text ไม่ได้ และจำเป็นต้องไปซื้อที่ศูนย์หนังสือจุฬา ไกลนั้นรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าจริงๆ ถามพนักงานไป กว่าจะได้ก็ช้าโคตร แถมบางทีไล่ให้เราไปหาเองก็มี โดยมากมักจะชี้ๆ ล็อก แล้วก็บอกว่า อยู่แถวๆ นั้นแหละ (โห พี่คะ หนังสือภาษาอังกฤษนะคะ ยิ่งเป็นตำรา หน้าตาหนังสือก็ชวนเบลออยู่แล้ว จะไล่หาเจอไหมเพ่)

แต่ยังดีกว่าเพื่อนบางคน เคยได้ยินเพื่อนที่ภาควิศวะมาเล่าว่า เขาใส่กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ ไปซื้อ text book ที่นี่ พนักงานก็มองเขาด้วยสายตาหยามเหยียด ประหนึ่งว่า แกมั่วนิ่มหรือเปล่า มาซื้อหนังสือไฮคลาสชั้นนี้ เล่มนึงเป็นพันนะ อึม เขาเล่ามานะคะ เท็จจริงไม่แน่ใจ เพราะไกลนั้นไม่เคยเจอการต้อนรับแบบนี้ อย่างเลวร้ายสุดคือยืนรอครึ่งชม. กว่าจะได้ถามตัวหนังสือ


พล่ามมานาน เงยหน้ามอง โอ้โห นี่ตีหนึ่งกว่าแล้วหรือ ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ จริงๆ มีอีกหลายร้านที่อยากพูด โดยเฉพาะดับเบิ้ลเอ บุ๊คทาวน์เวอร์ ไว้ขอเป็นบล็อกหน้าละกันค่ะ

Create Date : 06 มิถุนายน 2552 Last Update : 6 มิถุนายน 2552 1:11:58 น. Counter : 1315 Pageviews.		31 comments
Share Tweet