สนามหลวงวันนี้

ตั้งแต่ช่วงต้นปี 52 สุขภาพของไกลนั้นก็ไม่ค่อยดีเลยค่ะ เดี๋ยวเป็นหวัด เดี๋ยวตัวร้อน เดี๋ยวอาหารเป็นพิษ ทั้งที่ปกติไม่ค่อยเป็นอะไรแนวนี้เท่าไหร่ ส่วนมากจะเป็นโรคกระเพาะ ก็เลยเกิดความคิดกับเพื่อนๆว่า เราน่าจะไปทำบุญกันนะ


พูดถึงเรื่องนี้ สมัยก่อนเพื่อนๆ มักเบ้หน้า แนวว่า "นัดไปไหว้พระนี่ แผนไอ้โณอีกล่ะสิ"

อ้าว เราก็ว่าเราดำรงตนเป็นเพื่อนที่ดีของพวกเอ็งแล้วนะ ชวนไปไหว้พระ ปลอดภัย ได้อิ่มใจ ดีกว่าไปผับเป็นไหนๆ ทำไมพวกเพื่อนๆ มันไม่ดีใจกันเลย


แต่พอมาปัจจุบัน ไม่รู้พวกมันประสบปัญหาชีวิตอะไรกันรึเปล่า บางครั้ง บางคราว จู่ๆ เราก็ได้รับโทรศัพท์ โดนชวนให้ไปทำบุญซะงั้น ดีๆ เราชอบ ชวนกันก่อนแบบนี้ก็ลุยโลด


คราวนี้ก็เช่นกัน หลังจากเตรียมการกันมาร่วม 1 อาทิตย์ โทรจิกตัวเพื่อนๆ จนได้เพื่อนร่วมทริป สถานที่นัดพบก็คือวัดพระแก้ว ซึ่งไกลนั้นตั้งใจว่า นอกจากจะไหว้พระแล้ว ยังชอบเดินไปอ่านวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์ ซึ่งประดับอยู่บนผนังด้วย


เป็นทริปที่อยากแก้มือถ่ายรูปเหมือนกัน จึงรีบชาร์ตแบตกล้องดิจิตอลไว้ก่อน


แต่เมื่อกี้นี้ เพื่อนกลับโทรมาบอกว่า "โณ ยกเลิกนัดวัดพระแก้วเถอะ ฤกษ์ไม่ดีแล้วล่ะ"

เราก็อ้าว อะไรกัน แกจะชิ่งไปไหนอีกล่ะเนี่ย อุตส่าห์นัดกันไว้ดิบดี หนอย ทำไมทำกันแบบนี้ บลาๆๆ สุดจะหาเหตุผลมาด่ามันได้ ด้านเพื่อนก็รีบเบรกไว้ก่อน แล้วบอกเซ็งๆ ว่า

"พรุ่งนี้เสื้อ...มาชุมนุมที่ท้องสนามหลวงหว่ะ เราว่าเปลี่ยนที่เหอะ ไปไหว้หลวงพ่อทองคำที่วัดไตรมิตรดีกว่า แล้วจะไปไหว้พระพรหมตรงเวิด์ลเทรดต่อ หรือจะไปโรงพยาบาลสงฆ์ก่อนก็ตามใจแก"

อารายกันเนี่ย จะมีชุมนุมอีกแล้วเหรอ บางครั้ง มันก็ทำให้คนเดินดินธรรมดาๆ อย่างเราๆ ที่ไม่ได้มีสีไหน ถึงกับผวาเหมือนกัน ความชอบเสื้อผ้าส่วนตัว ดันไปตรงกับสีของกลุ่มม็อบพวกนี้เข้า ทำให้จำต้องเก็บเสื้อผ้าไว้ในตู้แกมเสียดาย แต่ก็ไม่กล้าหยิบมาใส่จริงๆ กลัวตายมากกว่า


เมื่อไหร่หนอ คนไทยจึงจะอยู่กันอย่างสงบสุข ไม่มีการใช้สีเป็นตัวแบ่งแยก บางครั้ง ไม่รู้จริงๆว่า การแบ่งสีมันเริ่มมาจากตรงไหน ทั้งๆที่ย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อน คนไทยยังเคยร่วมใจกันสวมเสื้อเหลืองสว่างไสว จนทั่วโลกพร้อมใจกันชื่นชมความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน


ย้อนกลับไปไกลกว่านั้น ยามภาคใต้เต็มด้วยสงครามของผู้ก่อการไม่สงบ เราคนไทยก็ยังเคยร่วมใจกันพับนกนับล้านๆ ตัว ส่งโปรยไปยังพี่น้องภาคใต้ เป็นภาพที่ยังติดอยู่ในหัวใจ


ย้อนลึกไปกว่านั้น ตอนเกิดสึนามิ คนไทยหลายแสนคนที่ต้องประสบความทุกข์ยาก เราก็เป็นส่วนนึงไม่ใช่เหรอ ที่ร่วมส่งเสื้อผ้า อาหาร เงิน กลับไปยังพี่น้องของเราซึ่งกำลังทุกข์ร้อนอยู่ จะว่าไป แม้จะมีความทุกข์ใจจากภัยพิบัติครั้งร้ายแรงนั้น แต่คนไทยก็ยังไม่เคยแบ่งแยก ไม่เคยลุกขึ้นมาฆ่าฟันกัน เรายังคงเป็นคนไทยสีเดียวกันบนผืนแผ่นดินไม่ใช่หรือ


ปกติไกลนั้นไม่เคยเขียนบล็อกแนวการเมืองด้วยเหตุผลส่วนตัวค่ะ ไม่อยากให้บล็อกนี้กลายเป็นประเด็นร้อน อยากให้เป็นบล็อกแนะนำหนังสือที่อ่านแล้วรู้สึกดีๆ หรือเขียนเล่าเรื่องราวเรื่อยเปื่อยไปตามจังหวะชีวิตมากกว่า และส่วนตัวคิดว่า การไม่เขียนเรื่องแนวนี้ ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ติดตามข่าวสาร แต่ขออย่าพูดเลยจะดีกว่า เพราะเคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง พี่คนนึงที่เป็นสี... ออกโรงด่ากราดถึงความอยุติธรรมและอื่นๆ และยังด่าคนที่ไม่มีสีด้วยความเข้าใจว่า บุคคลเหล่านี้ไม่รักชาติ ครั้งนั้นพี่เขาถูกเราซึ่งนั่งฟังเงียบๆ ด้วยสติครบ ถามกลับไปสั้นๆ แต่เล่นเอาเขาปากคอสั่น เพราะหาเหตุผลมาเถียงไม่ได้ ล่วงเลยมาถึงทุกวันนี้ พี่คนนั้นไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับเราอีกเลย และยังไม่ได้ตอบคำถามที่เราถามพี่เขากลับด้วย ซึ่งมันเป็นคำถามง่ายๆ ไม่ได้รุนแรง ไม่ได้เต็มเปี่ยมด้วยอารมณ์ หากมีสติและความสงสัยจริงๆ แต่ทำไมพี่เขาตอบไม่ได้ก็ไม่รู้ เลยกลายเป็นบาดแผลเล็กๆ ระหว่างความสัมพันธ์กันไป


บางครา หัวใจประชาชนที่เป็นแบบเราๆ ก็น่าจะมีคนที่ความรู้สึกเดียวกัน ในสภาวะเช่นนี้ เราจำเป็นต้องมีสมาธิและสติ ในการตรึกตรองข้อมูลทุกอย่าง เราก็ได้แต่หวังว่า สักวัน ประเทศไทยจะกลับมาเป็นเหมือนวันก่อนนั้น วันที่ทุกคนร่วมมือร่วมใจกันช่วยเหลือพี่น้องคนไทยด้วยกัน ไม่มีการแบ่งแยกสี หรือแบ่งแยกอุดมการณ์ของแต่ละสี


ไม่ต้องอะไรมาก แค่ตัวเราเริ่มคิดดีทำดี อย่าเบียดเบียนใคร อย่าสร้างความเดือดร้อนให้ใคร มีจิตใจเมตตา มันก็ช่วยชาติได้แล้วล่ะ ยึดตามคำสอนของพ่อหลวงไว้ ท่านคือแบบอย่างที่ควรเอาเยี่ยงอย่างมากที่สุด ควรเอาไปเป็นแนวยึดปฏิบัติแทบทุกด้าน ถ้าคนไทยทำตามท่านจริงๆ เมืองไทยจะเป็นเมืองมหาอำนาจ แบบที่อเมริกาก็เถอะ ชิดซ้าย จะสู้เราไม่ได้หรอก


น่าเสียดายที่บางครั้งคนไทยกลับลืม ทั้งๆ ที่มีรูปที่ทุกคนต้องมี "รูปที่มีทุกบ้าน" เอาไว้เตือนใจอยู่แล้ว

Create Date : 31 มกราคม 2552 Last Update : 31 มกราคม 2552 21:32:53 น. Counter : 889 Pageviews.		8 comments
Share Tweet