|
คำว่า บุญ หมายถึงการชำระหรือล้างจิตใจให้บริสุทธิ์ ผ่องใส
ไม่ว่าจะเป็นการทำบุญในงานมงคล หรืออวมงคล ถ้าจะทำให้ถูกต้องและได้ผลดี ควรเป็นเรื่องของการทำจิตใจให้บริสุทธิ์สะอาด ไม่ใช่ทำด้วยความโลภ ความโกรธ หรือ ความหลง
|
|
|
คำว่า บุญ อาจกล่าวอธิบายได้ ๓ ประการ คือ
๑. กล่าวโดยเหตุ ได้แก่การทำความดีซึ่งรวมถึงการเว้นความชั่วด้วย๑. กล่าวโดยเหตุ ได้แก่การทำความดีซึ่งรวมถึงการเว้นความชั่วด้วย
๒. กล่าวโดยผล ได้แก่ความสุข
๓. กล่าวโดยสภาพ ได้แก่การที่จิตใจได้รับการชำระล้างให้บริสุทธิ์ ผ่องใส ซึ่งสรุปได้ว่า การทำบุญคือการทำความดี นั่นเอง
|
|
|
วิธีการทำบุญ ๑๐ ประการอย่างย่อ
๑. การเอื้อเฟื้อ ให้ปัน
๒. การรักษาศีล
๓. การทำใจให้สงบ ทำปัญญา ( ความรู้แจ้งเห็นจริง)ให้เกิดขึ้น
๔. การอ่อนน้อมหรือแสดงคารวะ
๕. การขวนขวายในกิจการที่ชอบที่ควร คือ ช่วยผู้อื่น หรือ ช่วยงานสาธารณะ
๖. การให้ส่วนบุญ คือการแบ่งส่วนบุญให้ผู้อื่น
๗. การพลอยยินดีในการทำความดีของผู้อื่น
๘. การฟังธรรมหรือฟังคำแนะนำอันเป็นธรรม
๙. การแสดงธรรมหรือให้คำแนะนำอันเป็นธรรม
๑๐. การทำความเห็นให้ถูกให้ตรง (ตามทำนองคลองธรรม)
|
|
|
ในทางพระพุทธศาสนาได้วางหลักเกณฑ์การทำบุญไว้ ๓ ประการ คือ
ทาน
ศีล
ภาวนา เรียกว่า บุญกิริยาวัตถุ ทาน แปลว่า
การให้ คือ ตั้งใจให้ สละให้ หรือ บริจาค ในทางพระพุทธศาสนา กำหนดวิธีการทำบุญที่เป็นทานไว้หลายอย่าง โดยมีวัตถุประสงค์ของการให้ทานดังนี้ ๑. เพื่ออนุเคราะห์ คือ ช่วยเหลือผู้มีความต้องการ
เช่นประสบภัย หรือขาดแคลน หรือได้รับความทุกข์ยาก ด้วยความกรุณา คือคิดจะช่วยให้พ้นทุกข์
|
|
|
๒ .เพื่อสงเคราะห์
คือเกื้อกูลกันในระหว่างญาติเพื่อนบ้าน มิตรสหาย เป็นการแสดงไมตรีจิตต่อกัน ด้วยความเมตตา คือคิดจะให้เป็นสุข ทั้งข้อ ๑ และ ๒ เป็นการแสดงออกซึ่งความเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ ไม่เห็นแก่ตัว
๓. เพื่อบูชาคุณ เช่น บูชาคุณบิดา มารดา ผู้มีอุปการะอื่นๆ รวมทั้งพระภิกษุสามเณร ผู้ประพฤติดี ประพฤติชอบ เป็นการบูชาท่านผู้ควรบูชา
|
|
|
|
|