จำ
ได้มั้ย..ที่ตรงนี้..เราพบกัน
แต่ละช่วงวัน..ทุกนาทีนั้นมีความหมาย
ยิ้มร่าเริง..บอกว่ารักกันมากมาย
แล้ววันนี้..เธอกลับกลาย..เปลี่ยนแปลงไป
ทิ้งคนตรงนี้..ให้นั่งเหงา
อยู่กับความเป็นเรา..ในอดีตทำได้แค่นี้ใช่ไหม
นั่งหัวเราะกับโชคชะตา..ความรักที่เปลี่ยนไป
เก็บเกี่ยวทุกความรู้สึกไว้..เป็นบทเรียนช้ำๆเพื่อตัวเอง
ได้แต่เก็บ..ความทรงจำดีๆ
ที่เคยมีระหว่างเรา ทำได้แค่นั้น
อยากเข้มแข็งไร้น้ำตา แต่ยากจะทำมัน
ก็ขอบ้าเพ้อฝัน..ร้องไห้ไปกับวันเก่าๆแล้วกัน...ขอเวลาทำใจ
นี่แหละคนที่เคยคิดว่าใช่..อาจไม่แน่
วันนี้บอกรัก..วันต่อมาอาจไม่แยแส..ให้จำไว้
เป็นบทเรียน..อย่าให้ใครไปหมดทั้งใจ
เมื่อถึงเวลาที่เขาผลักไส ..จะได้ไม่เสียใจมากเกินทน
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
