|
ก็เป็นน้องนี่นาเนอะ ทำไงได้
แม้ว่าฉันจะเกิดทีหลังแต่พอเกิดมาฉันก็โตกว่าพี่สาว ตั้งแต่แรกคลอด แม่ว่าพี่เกิดมา 2700 กรัม ส่วนฉัน 3300 กรัม
ออกมาโตข้างนอกอีกต่างหาก เราสองคนอายุห่างกันไม่ถึงปี ถ้าเกิดพศ เดียวกันก็หัวปีท้ายปีเลยเชียวแหละ
แต่ดั๊นเกิดคนละพศ แถมลูกขี้อิจฉาอย่างฉันก็เกิดก่อนกำหนดอีกด้วย ดีไหมหล่ะ
แม่ว่าเด็กๆ ฉันอ่อนแอ เป็นโรคโน้นโรคนี้ ผิดกับพี่สาวที่แข็งแรงก็เลยไม่ค่อยได้เลี้ยง แต่โชคดีที่แม่นอมท่านช่วยเลี้ยงพี่สาวของฉันถึงได้โตขึ้นมา
แม่นอมเป็นภรรยาของลุงเถียน ตอนนี้ท่านทั้งสองก็เสียหมดแล้ว ปีที่แล้วฉันเสียน้ำตากับคนใกล้ชิดไปหลายคน แม่นอมก็หนึ่งในนั้น
ปกติไปร้องกวางทีไรจะต้องแวะไปกราบแม่นอมทุกครั้ง แต่ปีที่แล้วฉันไปก็ไม่ได้แวะเข้าไปอีก เพราะกลัวจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ อีกอย่างไม่ค่อยจะสนิทกับพี่ๆ ลูกชายแม่นอมเท่าไหร่ แวะเข้าไป เกรงใจพวกเค้ามากกว่า
ฉันเคยดูเรื่องแฟนฉันตอนที่แย่งไอติมกัน ฉันดูแล้วขำมากๆ นึกถึงตัวเองสมัยเด็กๆ ยังจำได้แม่นว่าฉันเองก็เคยแย่งไอติมพี่สาวเหมือนกัน แถมแย่งหน้าตาเฉยอีกต่างหาก ผลบุญเลยช่วยส่งเสริมให้พี่ท่านหุ่นดี ส่วนฉันกลายเป็นหมูตอน เพราะกินไม่เคยยั้ง แถมไม่พอ ยังไปแย่งพี่กินอีก แต่ข้อดีก็คือไม่เคยแย่งน้องกิน หลังๆ พอ มีน้องชาย เราสองคนพี่น้องก็เลยต้องโดนน้องชายแย่งกินไปตามลำดับขั้น
บ้านนี้เลี้ยงลูกเป็นใหญ่เป็นโตค่ะ ยิ่งเวลายายอวยพรหลานๆ แบบพวกฉันแล้ว มักจะบอกว่าเป็นใหญ่เป็นโตนะ
พักหลังๆ ยายคนคิดได้ ไม่อวยให้ใหญ่โตแล้ว ท่านอวยให้รวยๆ สุขภาพแข็งแรง เราก็เลยไม่ใหญ่โตกันมากไปกว่าเดิม แต่ก็ไม่สามารถลดขนาดลงมาเป็นร่างเล็กๆ กันได้อีก
สมัยเด็กๆ จำได้ว่าพี่ฉันเรียนเก่งมากๆ ส่วนฉันนะเหรอ เห่อๆ ตามมีตามเกิด การที่พี่น้องเรียนติดๆ กัน ใช้หนังสือเล่มเดียวกัน ทำให้พี่ของฉันมีนิสัยรักษาหนังสือ และเขียนอะไรต่างๆ ไว้มากมาย พอฉันเรียนต่อ เหมือนจะเก่งตอบได้ทุกข้อ แต่ขอโทษเถอะ พี่เขียนไว้ทั้งนั้น ตอนนั้นคิดแต่ว่า ถ้าข้อไหนพี่ไม่ได้เขียนไว้ จะโกรธมากๆ พอเรียนเสร็จไปต่อว่าพี่ว่าทำไมไม่เขียนไว้ ครูถามตอบไม่ได้เลย
พี่ฉันบอกว่าหัดทำเองบ้างดิ ไม่ทำเองจะรู้เหรอว่าต้องทำยังไง เด็กๆ ไม่รู้หรอกค่ะว่านั่นคือการหวังดีของพี่ตัวเอง ฉันจะใช้อภิสิทธิ์มนการเป็นน้องด้วยการได้กินมากกว่า ได้ของดีกว่า ได้เลือกของก่อน มีอย่างเดียวเท่านั้นก็คือหนังสือ ที่ฉันต้องมาต่อจากพี่ ส่วนอย่างอื่น พี่ต่อฉันทั้งนั้น เพราะฉันตัวโตกว่าเวลาซื้อเสื้อผ้าก็จะได้ก่อน ส่วนพี่ก็รอต่อไป จนกว่าเสื้อผ้าจะเก่า ถึงจะได้ใหม่
บางทีพี่ก็น้อยใจนะคะว่าทำไมต้องเสียสละ ฉันก็รู้ว่าพี่น้อยใจ แต่อารมณ์นั้นเราเป็นน้องต้องได้ก่อน บางครั้งก็อดนึกถึงตอนเด็กๆ ไม่ได้ว่าทำไม่เราไม่ยอมให้พี่เราบ้างนะ ทำไมพี่ต้องยอมเราทุกเรื่อง จนโตมาถึงป่านนี้ นิสัยแย่ๆ ของตัวเองก็ยังเหมือนเดิม เอาแต่ใจตัวเองกับพี่เหมือนเคย
ก็เพราะเราเป็นน้องหรือเปล่าไม่รู้ ใครเคยยอมก็ต้องยอมต่อไป ใครไม่ยอมก็ไม่ยอมเรื่อยไป
แต่ฉันก็รักพี่นะ รักมากกว่าใครๆ ด้วยสิ เคยแสดงออกหรือเปล่าไม่รู้ เคยบอกหรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆ ฉันกอดพี่ทุกครั้งที่เราเจอกัน หอมแก้มเดินควงไม่แคร์สายตาใคร ก็นั่นพี่ฉัน ใครจะทำไม
หรือพี่เขยจะหวง ชิ มาทีหลังอย่ามาแหย๋ม อ้วนไม่กลัวร๊อก พี่ข้าใครอย่าแตะวุ้ย
สุขขีสุขโขในวันเกิด นะตู้เอทีเอ็มสุดที่รัก คริกๆๆๆ
| Create Date : 16 มีนาคม 2552 | | |
| Last Update : 16 มีนาคม 2552 20:56:59 น. |
| Counter : 484 Pageviews. |
| |
|
| |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [