• เรื่องสั้น
• เรื่องเรื่อยเปื่อย
• เรื่องภาพถ่าย
• สำหรับ VIP
• เรื่องยาว อรุณรุ่งในดวงใจ
• เรื่องสั้น แนวยูริ ดำเนินทราย
• เรื่องสั้นแนวยูริ : กาลนาน
• เรื่องสั้น ความรักของฉัน ญรญ
• นิยายเรื่องยาว มธุรดา (ยูริ,ญรญ)
• กลกาล ยูริ yuri เรื่องยาว

ตามหารุ้งตัวอ้วน ฉันเป็นพวกโรคจิตไหมคะนี่ เห็นฝนตกที่ไรฉันอยากเห็นรุ้งค่ะ มีคนถามฉันว่าทำไมเวลาฝนตกชอบออกไปยืนดูฝน ฉันบอกไปว่ามามองหารุ้ง เขาเหล่านั้นก็ได้แต่ทำหน้าปนความสงสัย จริงๆ ค่ะ ฉันชอบรุ้ง ฉันว่าสีของรุ้งสวยมากๆ เวลารุ้งอยู่บนขอบฟ้า สวยงามอย่าบอกใคร แต่รุ้งก็เกิดขึ้นได้ไม่นานนักแล้วก็จางหาไป เคยได้ยินเพลงนี้ไหมคะ รุ้ง รุ้ง รุ้งกินน้ำแลอยู่โค้ง โค้ง อยู่เป็นวง วง วง ประดับขอบฟ้า เมฆน้อยลอยลงมาสว่างจางตาดูดน้ำกลางวัน เนื้อเพลงอาจจะเพี้ยนไปบ้างเพราะฉันเคยหัดร้องเมื่อสมัยยังเป็นเด็ก และเด็กมากๆ ด้วยสิคะ จำได้ว่าฉันเคยถามพ่อว่าทำไมเวลารุ้งเกิดต้องไม่ชี้นิ้วไปที่รุ้ง เพราะแม่ชอบบอกว่าอย่าไปชี้นิ้วนะระวังนิ้วกุด ซึ่งฉันก็ไม่เคยจะเชื่อแม่หรอกคะชี้ไปทุกครั้งที่มีรุ้งกินน้ำให้เห็นแล้วก็ไม่เห็นว่านิ้วของฉันนั้นจะกุดไปแต่อย่างใด พ่อบอกว่าคงเพราะว่าเค้ากลัวว่าฟ้าจะผ่ามาที่นิ้วมั๊ง เพราะคนสมัยก่อนคงอยู่กลางทุ่งนา และพอเกิดรุ้งก็ชี้ไป เมื่อเราเอาอะไรชูให้สูงกว่าตัวเราเองฟ้าฝนที่ครืนๆ อยู่ก็อาจจะผ่าลงมาก็ได้ ฉันว่าที่พ่อพูดก็ถูกค่ะ แต่จะมีสักกี่คนที่ชี้นิ้วไปรุ้งแล้วโดนฟ้าผ่ากันเน๊อะ ฉันว่าแม้แต่การที่มีฝนตกแต่ละครั้งก็ยังยากที่จะเกิดรุ้ง ถ้าตกตอนกลางวัน ที่พระอาทิตย์ยังอยู่บนศรีษะ ฉันไม่เคยเห็นรุ้งเลยสักครั้งเดียว คงเพราะแสงไม่ได้ถูกกระเจิงไปในทิศทางตรงกันข้าม เด็กๆ ฉันเคยเอาน้ำจากสายยางมาฉีดให้เป็นฝอยๆ เวลาที่จะต้องรดน้ำต้นไม้ ก็เคยเห็นการกระเจิงแสงบ้างแต่ไม่สวยเหมือกันรุ้งกินน้ำที่อยู่บนขอบฟ้า เคยดูเรื่องภูติน้อยเทนงู หรืออะไรสักอย่างที่เป็นการ์ตูนสมัยเมื่อเป็นวัยรุ่น ภูติตัวนี้มักพูดว่า ท้องฟ้าสีครามสดใสอากาศเย็นสบาย ถ้าบ้านเราที่ร้อนตับจะลุกเป็นไฟแบบนี้มีท้องฟ้าสีครามและอากาศเย็นสบายกับเขาบ้างก็คงจะดีเน๊อะ อะเลยไปไหนก็ม่ายรุ มาว่าเรื่องรุ้งกันต่อ กับปรากฏการณ์ธรรมชาติเราไม่สามารถที่จะกำหนดกะเกณฑ์อะไรได้เลยว่าจะให้อันนั้นเกิดตอนนี้ อันนี้เกิดตอนนั้น ฉันก็เช่นเดียวกัน ยืนมองฝนตกมาก็หลายเพลาแต่ไม่ยักกะเห็นรู้งสักครั้งเดียว ช่วงเดือนมีนาที่ผ่านมาฉันเดินทางไปจันทบุรี ระหว่างทางแถวๆ นายายอามไปเมืองจันฉันเห็นรุ้งกินน้ำแล้วเกิดอาการอยากถ่ายรูปขึ้นมาจับจิตจับใจ แต่ในครั้งนั้นไม่มีกล้องถ่ายรูปติดมือแม้แต่ตัวเดียวเพราะความที่รีบร้อนเดินทางแม้แต่เสื้อผ้ายังมีไปแค่ชุดเดียว รุ้งกว้างมากๆ จากฝั่งหนึ่งไปยังอีกฝั่งหนึ่งของขอบฟ้า เป็นสายยาวเฟื้อย แถมยังสองชั้นด้วยสิคะ ไปบอกใครมีใครจะเชื่อที่ฉันพูดบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้สิ สายรุ้งสองเส้นนั้นเรียกจินตนาการตอนเด็กๆ ของฉันที่จะปีนไปบนสะพานสายรุ้ง แล้วไปเดินเล่นบนสวรรค์ หานางฟ้า เทวดามาร่ายรำ ร้องเพลงให้สนุก ตอนที่ยืนดูอยู่ ฉันจอดรถข้างทางดูจนรุ้งนั้นจางหายไป แต่จินตนาการของฉันก็ยังคงมีต่อไป ฉันคิดไปว่าเออนะสวรรค์มีทางด่วนพิเศษด้วยแถมวันเวย์ ไปทางกลับทางดีจัง ระหว่างทางก่อนจะถึงที่หมายก็ฝนตกหนักมากมองทางแทบไม่เห็น นี่กระมังคงเป็นสาเหตุให้เกิดรุ้งสองสายบนท้องฟ้า รุ้งกินน้ำ แสนสวย   Create Date : 23 พฤษภาคม 2551     Last Update : 23 พฤษภาคม 2551 16:05:20 น. Counter : 446 Pageviews.   1 comment Share Tweet

อยากเจอก็ไม่ได้เจอ แต่ดั๊นบังเอิญมาเจอ อยากเจอก็ไม่ได้เจอ แต่ดั๊นบังเอิญมาเจอ ใครเคยเจอเรื่องแบบฉันบ้างคะ ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งคะที่เมื่อเวลากลับไปบ้านทุกครั้ง ฉันจะไปที่บ้านของเธอทุกครั้ง ฉันได้แต่ข่าวคราวของเธอว่าเธอสบายดี และแต่งานแล้วมีลูกน่ารักด้วยสิ ไปบ้านของเธอที่ไรก็จะพบแต่แม่ของเธอและก็ได้รับรู้ข่าวของเธอเสมอมา ฉันกับเธอสนิทกันเมื่อสมัยเรียนมัธยมต้นคะ เราอยู่ห้องเดียวกัน และมีอุดมการณ์เดียวกัน แต่พอต้องเรียนมัธยมปลายเราก็ต้องแยกโรงเรียนกันเรียน ฉํนก็แวะเวียนไปที่บ้านเธอเสมอเมื่อเวลาที่มีความคับแค้นใจหรือว่าอกหักรักคุด เธอก็จะคอยเป็นที่ปรึกษาฉันในครั้งนั้นเสมอมา จนเมื่อเราต้องไปเรียนมหาวิทยาลัย ฉันก็เธอก็ได้พบกันบ้างในบ้งครั้ง เพราะเธอเรียนต่อที่เชียงใหม่ ส่วนฉันเรียนที่กทม. เราก็แยกย้ายกันไปโดยปริยาย อย่างที่บอกคะฉันไม่ค่อยได้พบเธอเท่าไหร่ มีเพียงการแวะไปหาเธอที่บ้าน และรับรู้ข่าวคราวของเธอบ้างในบางครั้ง วันนี้ฉันไปยืนกดเงินที่ตู้เอที่เอ็มในห้างแถวบ้าน สายตาของฉันก็เหลือบมองไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินจูงลูกสาววัยประมาณสองขวบ ด้วยความที่ฉันมักทักคนผิดอยู่บ่อยๆ ฉันชั่งใจอยู่นานว่าจะทักดีหรือไม่ดี ตาสุดท้ายก็ลองเรียกชื่อของเธอเบาๆ เธอหันมามองหน้าฉันแล้วก็มองราวกับว่าไม่เคยเจอยายบ้านี่มาก่อน ในใจฉันก็คิดว่า เอาแล้วสิตรูทักคนผิดอีกตามเคย ฉํนก็เลยบอกว่าฉันคือใคร เธอยิ้มแล้วบอกว่าอ้วนขึ้นนะแก โล่งอกที่สุดในโลกคะ แถมพกความดีใจว่าเอ๊ย ฉันทักเพื่อนได้ถูกคนแล้ว ไชโย อย่างน้อยก็ไม่ต้องหน้าแตกและหมอนิติพลหรือซังฮี้ไม่ต้องมาเย็บหน้าฉัน เธอแนะนำให้รู้จักกับลูกสาว และก็ยืนคุยกับฉันอยู่พักใหญ่เธอบอกฉันว่าแม่เธอบอกว่าฉันแวะไปหาเธอบ่อยๆ ฉันก็บอกว่าใช่ แต่เราไม่เคยพบกันเลย มาวันนี้ฉันได้พบเธอโดยบังเอิญ ในเวลาที่ไม่คาดคิดว่าจะได้พบ ลูกสาวของเธอมองฉํนแล้วทำหน้าเหมือนจะกลัวๆ คงเพราะฉันตัวโตก็เป็นได้ ลูกๆ ของเพื่อนฉันมักจะกลัวฉันเสมอเมื่อเห็นหน้าในตอนแรกๆ ฉันชักจะชินแล้วสินี่ หรือว่ารัศมีพิฆาตของฉันมักจะแผ่ไปไกลถึงเด็กๆ ได้กันน้อ ปกติน้องๆ ที่ทำงานก็ว่าฉันเขี้ยวลากดิน ดุไม่ปรึกษาใครอยู่แล้ว เราลากันก่อนที่ลูกของเธอจะร้องไห้ลั่นห้าง เพราะท่าท่าแบะปากนั่ดูน่ากลัวพิลึก ความบังเอิญทำให้ฉันกับเพื่อนได้พบกันและความเป็นแม่ก็ต้องทำให้ฉันกับเธอต้องจากกัน แต่ที่สำคัญ ฉันเป็นป้า แง้ว..... เพราะเพื่อนคนนี้อายุน้อยกว่าฉัน แทบสลบ เป็นน้ามาตั้งนาน มาเป็นป้าก็วันนี้ จะดีใจหรือเสียใจดีกับความบังเอิญในวันนี้ของฉัน คิดไม่ตกจริงๆ นะ ให้ตายเถอะ.....   Create Date : 19 พฤษภาคม 2551     Last Update : 19 พฤษภาคม 2551 19:52:13 น. Counter : 409 Pageviews.   3 comment Share Tweet

พฤษภาทมิฬ จำได้ว่าเมื่อปี 35 มีการรวมกลุ่มกันของใครหลายๆ คน ฉันอยู่แถวอุรุพงษ์ ตอนกลางคืนมีเสียงรถมอเตอร์ไซด์วิ่งตลอดเวลา ตื่นเช้ามาไฟแดงแตกละเีอียด ฉันไปรวมกลุ่มกับเพื่อนที่ราม และก็นั่งรถเมล์มาที่สนามหลวง แต่โดนเรียกตัวกลับบ้านก่อน ข่าวยังออกมาเื่รื่อยๆ และก็เห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่พึงประสงค์ ทั้งทหารทั้งพลเรือน ที่เผา รถที่จอดอยู่ตรงสน. จากการชุมนุมอย่างสงบ กลายเป็นเหตุจราจลจนคนบางคนไม่คาดคิด บานปลายจนเกินเหตุ ฉันเสียเพื่อนไปในเหตุการณ์นั้น 16 ปี แล้วคะที่ผ่านมา 16 ปี ที่ฉันไม่เคยลืม บ้านเมืองเราจะวุ่นวายแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน จะต้องมาเสียเลือดเนื้อกับเหตุการณ์แบบนี้อีกสักเท่าไหร่ อำนาจอยู่ในมือใครก็ทำให้มันโปร่งใสกันเถอะคะ จะได้ไม่ต้องเสียงบประมาณเลือกตั้งกันหลายๆ ครั้ง แค่นี้ประเทศชาติยังบอบช้ำไม่พออีกหรือ ขอร้องเถอะคะ อย่าทำลายชาติทางอ้อมกันอีกเลย   Create Date : 17 พฤษภาคม 2551     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 17:27:02 น. Counter : 667 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ฉันว่างแล้วเพื่อน ออกมาเจอกันหน่อยสิ ฉันโทรไปหาเพื่อนสนิท ด้วยว่าตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ฉันค่อนข้างจะยุ่งวุ่นวายเรื่องโน้นเรื่องนี้อยู่เสมอ และไม่ได้พบปะหน้าตากับเพื่อนๆ สักเท่าไหร่ ตอนที่ฉันไม่ว่างก็หมั่นโทรมากันจังเลยนะเพื่อนรัก ฉันก็ได้แต่ตอบปฏิเสธไปว่าไม่ว่างนะเพื่อน ยุ่งจนตัวจะกลายเป็นเกลียวอยู่แล้ว แต่พอฉันว่า เพื่อนก็ไม่ว่างไปซะแล้ว อะไรกันนี่ ฉันว่างนะเพื่อน ว่างจริงๆ และว่างยาวแล้วด้วย ให้ดิ้นดุ๊กดิ๊กสิเพื่อนเอ๊ย   แล้วนี่ฉันจะลงมากทม.ทำไมกันหละนี่ เพื่อนๆ ไม่มีใครว่า อยากจะร้องไห้นำ้ตาไหลเป็นเผาเต่า จริงๆ เดิอนนี้เป็นเดือนเกิดของเพื่อนรักฉันสองคน  สิ่งสำคัญฉันจะจำสลับกันเสมอว่าใครเกิดวันไหน และก็โทรผิดประจำ ไม่ได้ผิดธรรมดานะค่ะ ผิดชนิดที่หมอไม่รับเย็บเลยด้วย สองคนนี้คนหนึ่งเกิด 23 อีกคนเกิด 25 ฉันจำสลับมาแบบนี้ 15 ปีแล้วคะ แก้ไม่หายสักที ก็มันเป็นแบบนี้ นี่นาเน๊อะ คนเรา แต่ฉันว่าจริงๆ นะ รีบทำตัวว่างๆ มากินข้าวกันเถอะเพื่อน ฉันคิดถึงจริงๆ นะ   Create Date : 16 พฤษภาคม 2551     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 13:10:20 น. Counter : 438 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ดูข่าวเมืองจีนแล้วเศร้า ฉันดูข่าวแผ่นดินไหวที่เมืองจีนแล้วอดเศร้าไม่ได้ ไม่ว่าเรื่องพายุที่พม่า หรือแผ่นดินไหวที่เมืองจีน ฉันก็เศร้าไม่ได้ต่างกันหรอคะ ฉันนึงถึงตอนที่ซึนามิถล่มทางใต้ของบ้านเรา ตอนนั้นฉันตามหาเพื่อนที่่ไปเที่ยวที่เกาะพีพี ให้วุ่นวายไปหมด เพราะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาๆ และโชคดีที่เธอปลอดภัย ฉันเห็นภาพของผู้เป็นพ่อแม่มาดูลูกของตัวเองที่ติดอยู่ในซากตึกเรียนที่โรงเรียน คนเป็นพ่อแม่คงช้ำใจมากๆ ที่ลูกๆ ของเค้าต้องมาตายลงไปเพราะแผ่นดินไหว ที่สำคัญ เมืองจีนมีกฎหมายว่าให้ประชาชนทุกคนมีลูกได้เพียงคนเดียว เพราะเป็นการคุมกำเนิดประชาฃนที่กำลังจะล้นเมืองของที่นั่น และใช้มาโดยตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่เหตุการณ์ในครั้งนี้ เศร้าจริงๆ คะ พ่อแม่ที่ลีลูกคนเดียว รักและห่วงใยลูกของตัวเอง แทบจะสิ้นลมหายใจตามลูกๆ ของเขาไป เมื่อสิ้นลูกแล้วพ่อแม่ก็เหมือนว่าจะขาดใจตายตามลูกไปด้วย น้ำตาไหลนองหน้า ร้องไห้ฟูมฟาย เศร้าจริงๆ ค่ะฉัน ในข่าวยังบอกอีกว่าประชาชนรุ่นหนึ่งในเมืองนั้นจะหายไปแทบไม่เหลือให้ได้เห็น ลองนึกภาพสิคะ ภาพของเด็กตั้งแต่อายุ 15-6 ขวบ ที่แทบจะไม่เหลืออยู่เลยในเมือนั้น ช่วงอายุของคน 15 ปี ที่หายไป ไม่มีใครตอบได้ ว่าเมืองนั้นจะดำเนินอยู่ได้อย่างไร หากคนในช่วงอายุก่อนหน้าหรือหลังจากนั้นยังคงอยู่ในเมือง (เขียนเองก็งงเอง) 15 ปีว่าน้อยก็ไม่น้อย ว่ามากก็ไม่มาก แต่หากคนที่อายุ 16 ขึ้นไป ในอนาคต อายุครบเกษียณ แล้วใครที่ไหนจะมาทำงานแทน เพราะช่วงของคนได้หายไปแล้ว 15 ปี ลองนึกดีๆ ค่ะว่าระบบเศรษฐกิจ และระบบอื่นๆ จะเป็นอย่างไร ทุกวันนี้ในบ้านเราก็ไม่ได้แตกต่างกันค่ะ เด็กรุ่นใหม่มีน้อยลง อาจเพราะสภาวะทางเศรษฐกิจที่ไม่คล่องตัว ผู้ัคนในบ้านเราก็แต่งงานกันช้าลง มีลูกน้อยลง บางครอบครัวก็เลือกที่จะมีลูกเพียงคนเดียว เพราะกลัวว่าจะเลี้ยงลูกได้ไม่ดี เด็กที่โตมาโดยไม่มีพี่มีน้อง เค้าจะรู้สึกโดดเดี่ยวแค่ไหน อันนี้ฉันก็ตอบไม่ได้เพราะฉันไม่ใช่ลูกคนเดียว ยังคงมีพี่มีน้อง ฉันไปที่โรงเรียนเก่าของหลาน มีประกาศรับสมัครนักเรียนให้เข้าเรียนป.1 ใหม่ ฉํนก็นึกประหลาดใจว่าทำไมเหรอ เมื่อก่อนเห็นแย่งกันแทบเป็นแทบตายเข้าเรียนในโรงเรียนแห่งนี้ จากการสอบถามครูที่โรงเรียนเค้าบอกว่า เด็กทั้งในเขตและนอกเขตมีน้อยลง อุ๊ แม่เจ้า เกิดเหตุการร์นี้ได้อย่างไรในบ้านเมืองเรา โรงเรียนมีความพร้อมที่จะสอนแต่ไม่มีนักเรียนที่จะเข้าเรียนเป็นไปได้หรือนี่ ช่วงที่หลานฉันเข้าเรียนโรงเรียนนนี้ แทบจะขี่คอกันตาย แย่งกันเข้าเรียนอย่างกับของแจกฟรีๆ แต่ตอนนี้ไม่มีคนเรียน เป็นไปได้หรือนี่ และฉันก็ต้องมาพบเรื่องเดียวกันเมื่อฉันไปที่วัดผาลาด แถวๆ อ.แม่เมาะ ฉันเห็นโรงเรียนปิดไว้ก็เลยถามท่านเจ้าอาวาสว่าโรงเรียนปิดไปแล้วหรือคะหลวงพ่อ หลวงพ่อตอบว่าปิดไปแล้ว ไม่มีคนมาเรียน เด็กๆ ไม่มี เมื่อก่อนห่วงแทบแย่กลัวไม่มีครูมาสอน แต่ตอนนี้ไม่มีเด็กมาเรียนมันกลับกัน พอได้ยินคำตอบแล้วก็อืม นะ คนคงคุมกำเนิดกัน มากว่าเมื่อก่อน ฉันว่าจากเหตุการณ์ครั้งนี้นโยบายเกี่ยวกับการให้ประชาชนมีลูกคนเดียวแล้วรัฐเลี้ยงหมดทุกอย่าง ของรัฐบาลจีนอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ ใครจะรู้ จริงไหมคะ   Create Date : 16 พฤษภาคม 2551     Last Update : 16 พฤษภาคม 2551 14:58:24 น. Counter : 436 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• ปิงฟ้าวิลันดา
• ฟ้าพิงดาว
• ดวงตะวัน
• วินทร์ เลียววาริณ
• ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
• วรรณวรรธน์
• ประภัสสร เสวิกุล
• คีตาญชลี
• น้องหัวฟู
• น้องนิค
• BlogGang.com