• เรื่องสั้น
• เรื่องเรื่อยเปื่อย
• เรื่องภาพถ่าย
• สำหรับ VIP
• เรื่องยาว อรุณรุ่งในดวงใจ
• เรื่องสั้น แนวยูริ ดำเนินทราย
• เรื่องสั้นแนวยูริ : กาลนาน
• เรื่องสั้น ความรักของฉัน ญรญ
• นิยายเรื่องยาว มธุรดา (ยูริ,ญรญ)
• กลกาล ยูริ yuri เรื่องยาว

หลงทาง จะไม่ตลกเท่าไหร่ หากใครๆ ก็หลงทางกันได้ แต่สำหรับฉันการที่ไม่ทำการบ้านให้เรียบร้อย ไม่เตรียมแผนงานการเดินทางก่อนที่จะเดินทางฉันมักจะหลงทางเสมอ ฉันจะไปบอกใครเค้าได้ว่าเป็นเด็กภูมิ เด็กทำแผนที่ ก็แหม่นะ ฉันนะไม่ไ้ด้แตะต้องการทำแผนที่มากว่า สิบห้าปีหลังจากที่ออกจากกรมมา ฉันใช้แผนที่เสมอค่ะเมื่อจะเดินทาง เป็นเหมือนลายแทงขุมทรัพย์ของฉัน และทุกครั้งเจ้าแผนที่ที่มีอยู่ก็จะถูกหยิบมาใช้งาน แต่ขอบอกค่ะขอบอก แผนที่ของไทยเราทำได้ชุ่ยมากๆๆ ไม่ว่าจะเป็นของที่ไหนก็ตาม ฉันยกย่องแผนที่อยู่ หนึ่งฉบับค่ะ L 7017 เมื่อสมัยเรียนฉันใช้แผนที่นี้เสมอๆ และเมื่อตอนทำงานแรกๆ ก็ยังใช้อยู่ ฉันว่าไม่มีแผนที่ไหนทำได้ละเอียดเท่าของกรมแผนที่ทหาร แต่น่าเสียดายที่เค้าไม่ทำขายให้กับประชาชนทั่วไป เพราะมีความลับทางราชการ และอีกอย่าง ประชาชนทั่วไปจะรู้ัไปทำไมว่าเส้นคอนทัวร์ หรือเส้นบอกระดับความสูงของพื้นที่มีไว้ทำอะไร ฉันมีแผนที่ของกรมทางหลวงค่ะ อยู่หนึ่งชุด ไว้สำหรับการท่องเที่ยวทั่วไปเรื่อยเปื่อยของฉัน แต่ที่สำคัญค่ะ รายละเอียดบางอย่างขาดหาย ทั้งๆ ที่ใช้แบบที่อัพเดทที่สุึดแล้วก็ตาม ฉันเคยต้องขับรถอ้อมไปราวๆ ห้าสิบกิโล เพียงเพราะว่าในแผนที่บอกว่าไม่มีสะพาน แต่พอขับไปถึงที่หมาย สะพานโผล่มาได้อย่างไรกัน แม่เจ้า สะพานงอกมาได้ นั่นแหละค่ะประเด็นที่จะเล่าในวันนี้ ฉันเคยไปเที่ยวค่ะ และเห็นในแผนที่ว่าจะต้องไปตามเส้นทางสายเก่า ลัดเลาะไปเรื่อยๆ ตามแต่เส้นทางนั้นจะไปถึง เมื่อถึงที่หมายฉันก็ขับรถไปดูสถานที่โดยรอบๆ แต่แปลกใจ อะทำไมไกลๆ สุดสายตามีสะพาน สะพานมาได้อย่างไหร และสะพานมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน มองไปมองมา่โอ๊ย!!! ปวดใจ ฝั่งตรงข้ามก็คือที่ฉันขับรถจากมาเมื่อสักสองสามชั่วโมงที่แล้วนี่นา พระเจ้า !!! นี่ฉันหลงเชื่อแผนที่ในมือมากกว่าสายตาของฉันเลยหละหรือ ทำไมนะปากมีไว้ไม่ถามทาง พ่อฉันเคยบอกไว้ว่าเวลาไปไหนมาไหน ทางมาจากปากค่ะ แวะถามทางกับคนท้องถิ่น ได้เรื่องบ้างไม่ได้เรื่องบ้านก็ยังดีกว่าหลงทาง เมื่อถามเสร็จก็อย่าลืมยกมือไหว้ขอใจคนที่เค้าให้ทางเราด้วย พ่อฉันสอนแบบนี้ค่ะ แต่ฉันเองนั่นแหละ ที่ดื้อดึงเสมอๆ ด้วยไม่คิดว่าข้อมูลในมือจะผิดพลาด ก็อย่างว่าแหละ่ค่ะ เอาอะไรกับแผนที่ ฉันเคยหลงทางในเมืองใหญ่ในดินแดนห่างไกล เจ้าของเมืองก็พูดอังกฤษไม่ได้ ฉันเองก็งูๆ ปลาๆ ได้แต่จิ้มลงไปในแผนที่ว่าสถานที่นี่เป็นจุดหมายของฉัน เจ้าของเมืองเค้าก็ใจดีค่ะ ชี้ๆๆ บอกว่าตอนนี้ฉันอยู่ตรงไหน จากนั้นฉันก็เดินตามแผนที่ ไปตลอดทาง เดินไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก เรื่องหลงทางของฉันเป็นเรื่องปกติค่ะ สมองในการจดจำเส้นทางได้น้อยนิดของฉันจะเริ่มรวนเสมอๆ ฉันเคยไปแถวๆ ชลบุรี ระยอง พัทยา คุณๆ ว่าเส้นทางในตัวเมืองคล้ายๆ กันไหมค่ะ ฉันว่าคล้ายกันมาก ด้วยความที่ว่าฉันชอบทานก๋วยเตี๋ยวในร้านหนึ่งแถวๆ พัทยา และัด้วยความจำที่ลางเลือนของฉัน ซึ่งตอนนนั้นกลับอยู่ที่บางแสน ขับหาร้านก๋วยเตี๋ยวจนอ่อนใจ เฮ้อ.... สุดท้ายลงความเห็นว่าร้านนั้นเจ๊งไปแล้ว แต่ที่ไหนได้ อีกสองสัปดาห์ต้องไปพัทยาก็ได้รับรู้ว่าบางอ้อ ยาวๆ นั้นอยู่ตรงไหน ก็เพราะฉันจำผิดว่าฉันเองอยู่บางแสนไม่ใช่พัทยา ร้านก๋วยเตี๋ยวก็เลยไม่มีสิค่ะ เรื่องเรื่อยเปื่อยของคนหลงทาง   Create Date : 02 มีนาคม 2551     Last Update : 2 มีนาคม 2551 16:22:14 น. Counter : 469 Pageviews.   4 comment Share Tweet

ไม่เท่าไหร่หรอกงานนี้ เมื่อกลางวันฉันเดินห้างหาผ้ามาทำผ้าม่านติดประตูและหาผ้ามาทำปลอกหมอน กำลังเดินๆ อยู่ อุ๊ย ได้ยินคนขายบ่นถึงซื้อหวยไม่ได้ โอ๊ะ!!! หูผึ่ง เลขอะไรหว่า ได้ยินมาว่า 85 หลวงพ่อวัดไร่ขิง หุหุ โทรเลยค่ะ ท่านโทรหามารดาด้วยรู้แน่ๆ ว่า ต้องซื้อล๊อตเตอรี่ได้แน่ๆ แล้วฉันก็ลืมๆ ไปว่าได้บอกอะไรกับแม่ไป พี่สาวโทรมาตอนฉํนกำลังจะตัดผม คุณฟนรับแทน และได้รับข่าวว่า ถูกค่ะ แม่ฉันถูกล๊อตเตอรี่ ขอกรี๊ดค่ะ กรี๊ดให้ลั่น 1 ใบก็ยังดีเนอะ 085 โย่วๆๆๆๆ แม่รวยก็เหมือนฉันรวย คริกๆๆ ทำกับข้าวรอหนูนะจ๊ะแม่จ๋า ว่างเื่มื่อไหร่จาไปหม่ำ   Create Date : 01 มีนาคม 2551     Last Update : 1 มีนาคม 2551 21:18:45 น. Counter : 416 Pageviews.   0 comment Share Tweet

หรือฉันเป็นคนไม่มีหัวใจ ฉันมักจะถามตัวเองเสมอว่าฉันเป็นคนมีหัวใจกับเขาหรือเปล่า คำตอบคือฉันมีหัวใจค่ะ และยังคงเป็นเหมือนคนทั่วๆ ไป แต่บางเรื่องที่ซ้ำซากจำเจฉันก็จะเบื่อและไม่อยากจะพูดถึง อาจเป็นเพราะฉันถูกเลี้ยงมาแบบนี้ แบบที่ไม่ชอบอะไีรยุ่งยาก วุ่นวาย หรือเพราะว่าฉันเป็นคนขี้เบื่อขี้รำคาญกันแน่ ฉันไม่ชอบคนเซ้าซี้กวนใจ พูดอะไรครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว ยิ่งใครมาเร่งงานหรือบอกใ้ห้ด่วน ฉันจะละจากงานนั้นและไม่ทำเลย หุหุ น่าโดนไล่ออกไหมนี่ จนเค้ามาถามฉันว่าเสร็จหรือยังรองานชิ้นนั้นอยู่ ฉันตอบกลับไปว่าไม่ได้ทำ ผลก็คือฉันโดนพิภาคษาให้หยุดงาน 3 วัน ตัดเงินเดือน และจากนั้นฉันลาออก เพราะเบื่อไม่ใช่ว่าฉันจะแน่นะค่ะ ฉันตกงานอยู่หลายเดือนแต่ฉันก็เที่ยวทั่วไทยไม่ไปไม่รู้ ฉันปลีกวิเวกไปป่าค่ะเข้าป่าเข้าไร่ดูสภาพทั่วไปของคนที่ยากจน คนในเมืองมักบอกว่ารายได้ไม่พอเพียงแต่คนในป่าหามาไม่พอกิน สองการดำรงค์ชีพนั้นต่างกันอีกคนปากกัด (กัดกันด้วยคารมเพื่อแย่งชิงอำนาจที่เมื่อได้มาแล้ว พอลาออกก็สุนัขตัวหนึ่งเท่านั้น ไม่เห็นมีบริษัทไหนเห็นพนักงานอย่างเราเป็นพระเจ้า นอกจากลูกค้า) อีกคนอดทนเพื่อให้ได้มาซึ่งอาหารหาข้าวกรอกหม้อ ชีวิตในไร่นาไม่ต้องใช้เงิน แต่เงินก็เป็นปัจจัยที่ทำให้คนมีปัจจัยสี่ ถึงแม้ในบางครั้งฉันจะคิดถึงอดีตที่เคยผ่านพ้นทั้งเรื่องดีและเรื่องไม่ดีก็ตามที การตอกย้ำซ้ำไปที่จุดเดิมๆ บางทีก็เบื่อจนฉันรับไม่ได้ อาการเบื่อของฉันเริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ จากการทำงานที่เิริ่มแรกก็ทำในระบบราชการและเบื่อมากๆ ลาออกมาทำงานเกี่ยวกับงานทางด้านบุคคล จากนั้นก็เบื่ออีกลาออกมาทำขนส่ง และก็เบื่ออีกครั้งย้อนกลับมาทำงานด้านบุคคลอีกสักหน ถึงตอนนี้ฉันเหมือนคนทำอะไรจับจด หาที่หมายของตัวเองไม่ได้ ฉันเคยคิดว่าการเป็นฉันนี้มันทำไมถึงยากแบบนี้ ทำไมไม่เคยจะรู้จักตัวเองสักที มีเพื่อนเคยถามว่าทำไมฉันถึงไม่ชอบไปงานแต่งงาน ฉันถามกลับไปว่า "ถ้าไม่มีฉันเค้ายังจะแต่งานกันหรือไม่" คำตอบก็คือยังคงแต่งอยู่ และถ้าไม่มีฉันเค้าจะรู้ไม๊ว่าฉันไม่ไป เพราะบางงานแต่งคนเยอะมหาศาล เจ้าภาพยังแทบเดินไม่ครบโต๊ะ มีรุ่นพี่ท่านนึงเค้าแต่งงานทั้งหมดก็ 3 รอบแล้วค่ะ แต่งแล้วหย่า หย่าแล้วแต่ง ไม่ใช่กับสาวคนเดิมหรอกนะค่ะ เรียกว่าแต่งกันไปหม้อข้าวยังไม่ทันดำ นกยังไม่ทันมาทำรังที่ชายคาบ้านเค้าก็หย่ากันแล้ว ฉันจึงเฉยๆ กับการไปร่วมแสดงความยินดีกับงานแต่งงาน แค่ฝากซองไปเท่านั้นพอ มีอยู่งานหนึ่งเป็นงานที่ฉันไปพร้อมน้ำตา ฉันไปร่วมแสดงความยินดีกับเธอ และอยู่ได้ไม่นานก็ขอตัวกลับ เพราะนั่นคืองานแต่งของแฟนเก่า ตลกดีนะค่ะกับคนที่ไม่ชอบไปงานแต่งแต่ก็ต้องไป หุหุ แต่สำหรับงานศพฉันไปค่ะ ไปทุกงานและถ้าไปได้ทุกวันที่มีสวดฉันก็จะไป เพื่อนถามว่าทำไมไปทุกวัน คำตอบของฉันคือ เพราะเค้าจะไม่ตายอีกแล้ว คนเราเกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว งานศพที่ฉันร้องไ้ห้ออกมาไม่หยุดก็คืองานของญาติ ค่ะ ในปีที่ผ่านมาฉันสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักถึงสองท่าน น้ำตาไหลจนแทบไม่มีจะให้ไหล คนที่ฉันห่วงมากที่สุดก็คือแม่ แม่ของฉันท่านเสียทั้งน้องชายและน้องสาวติดๆ กันไม่ถึง 6 เดือน ถึงแม้ว่าแม่จะไม่ได้ร้องไห้ออกมาให้เห็น แต่ฉันรู้ว่าท่านเสียใจ ในงานศพฉันเห็นคนมากหน้าหลายตา แต่จะมีใครสักกี่คน ที่มางานด้วยใจ ไม่นั่งพูดคุยกันเป็นงานพบปะสังสรร ทั้งที่เจ้าภาพนั่งน้ำตานองหน้าแต่เสียงพูดคุยก็ยังไม่หยุดกลบเสียงพระสวดจนฉันแทบไม่ได้ยิน ฉันเคยไปงานที่วัดชลประทานค่ะ ที่นั่นใครเคยไปต้องรู้ว่าห้ามพูดคุยเวลาพระสวด ฉันว่าเป็นการให้เกียรติกับเจ้าภาพมากเลยนะค่ะ ร่างในโลงคงพอใจที่แขกให้เกียรติกับเค้า บ่นๆ ไปเพราะฉันกำลังคิดว่าตัวเองเกิดมาเพื่ออะไร หรือเกิดมาหายใจทิ้งให้หมดไปวันๆ หรือฉันต้องตามน้ำเช้าชามเย็นชาม หรือฉันก็แค่คน คนที่ไม่มีหัวใจ...   Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2551 23:47:23 น. Counter : 436 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เรื่องขำสำหรับครอบครัว ฉันไม่รู้หรือกค่ะว่า Hi 5 เค้าเล่นกันแบบไหน แต่ด้วยหลานสาวเล่นก็เลยต้องเล่นตามเค้าไปด้วย หรืออีกแง่หนึ่งก็คือคอยสอดส่องไปในตัวถึงแม้ว่าจะอยู่ห่างๆ ก็ตามเถอะ วันรุ่นสมัยนี้กับสมัยฉันคงต่างกันอยู่หรอก สมัยฉันไม่มีอินเตอร์เนท จะมีก็แค่ส่งจดหมายถึงกัน โทรถึงกันเท่านั้น แต่เดี๋ยวนี้โลกยุคออนไลน์ค่อนข้างไปเร็ว ที่ฉันแอบขำนี่ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะพี่สาวฉันก็มาร่วมเล่นกับเค้าด้วย ไอ้เจ้า Hi 5 นี่แหละื เล่นเอาคนแก่สองคนหัวปั่น ใคร add มาก็รับเละ ทั้งๆ ที่แทบไม่รู้จักใครเลย แต่ด้วยสปริดแรงกล้า เพื่อหลานสุดที่รัก แม่กับน้าก็ต้องคอยดูแล หุหุ จะว่าไป หลานฉันสอนมวยให้แม่กับน้าเข้าแล้วสิค่ะ โลกเปลี่ยนไปคนแก่อย่างฉันมึนค่ะมึนจริงๆ   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2551 23:15:54 น. Counter : 443 Pageviews.   0 comment Share Tweet

หลังฉันเดี้ยง อย่าคิดว่าฉันไปทำอะไรพิสดารหรือว่ายกของหนักนะค่ะ ฉันกำลังจะลุกจากที่นอนอันแสนจะสุขสบาย และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น หลังฉันสิค่ะ ดังกร๊วบ หุหุ เจ็บแปล๊บขึ้นมา ขาชาดิ๊ก ตอนนี้แทบเอี้ยวตัวไม่ได้ ฉันเอาแผ่นซับพอตหลังมาคาดเอวไว้แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น เดินไปไหนอย่างกับผีดิบ ตัวทื่อๆ หวังว่าพรุ่งนี้คงจะดีขึ้น ภาวนาว่าอย่างนั้น เฮ้อ...........   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2551 20:43:10 น. Counter : 416 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• ปิงฟ้าวิลันดา
• ฟ้าพิงดาว
• ดวงตะวัน
• วินทร์ เลียววาริณ
• ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
• วรรณวรรธน์
• ประภัสสร เสวิกุล
• คีตาญชลี
• น้องหัวฟู
• น้องนิค
• BlogGang.com