It's not easy to be me
Group Blog
 
All blogs
 
ผู้คนมากมาแต่เหงาจัง

คุณเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้างหรือเปล่าคะ มีผู้คนรอบข้างมากมายแต่เหงาอย่างบอกไม่ถูก
ฉันเคยมีความรู้สึกนี้เมื่อครั้งหนึ่งที่ต้องไปนอนโีรงพยาบาลในหลายวันนั้นฉันลุกจากเตียงนอนไม่ได้ เพราะโดนควบคุมโดยเครื่องอะไรสักอย่างที่เค้าเรียกว่าเจ๊คสันเดรน กับตัวที่เค้าเรียกว่าสายอ๊อกสิเจน หน้ากากที่ทำให้ฉันร้อนมากๆ ไม่เห็นสนุกเหมือนในหนังหรือละครเลยสักนิด

เจ้าเครื่องนี้ทำให้ฉันต้องทำธุระและอะไรหลายๆ อย่างอยู่บนเตียง ฉันก็เลยอดทนจนกว่าคุณแฟนจะมาและรีบทำธุระให้เสร็จก่อนคุณแฟนจะกลับ ฉันติดอยู่แบบนั้นเป็นอาทิตย์ขยับตัวแทบจะไม่ได้ ทรมานจริงๆ ค่ะ

ผู้คนมากมายที่ผ่านเข้าออกเดินผ่านเตียงฉันส่งเสียงถามโน่นนี่ว่าจะให้ช่วยเหลืออะไรหรือเปล่า ฉันตอบได้แค่ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณ

ฉันเหงาอย่างบอกไม่ถูก ความเหงาเกาะกินในหัวใจจนฉันเก็บเอาไปฝัน ฝันร้ายและละเมอจนพี่เตียงข้างๆ ต้องเรียกให้พยาบาลมาดู แต่ฉันก็หลัีบไปโดยไม่รู้ตัวด้วยฤทธิ์ยาที่หมอสั่งไว้

ในทุกวันฉันจะตื่นด้วยเสียงปลุกของพยาบาลที่จะมาเช็ดตัวให้ และจะให้ฉันแปรงฟันหรืออะไรหลายๆ อย่างบนเตียง หุุหุ ไม่ชอบเอามากๆ เลยหละค่ะ ฉันเกลียดโรงพยาบาลอย่างกับอะไรดี เกลียดกลิ่นยา ไม่ใช่เพราะฉันกลัวเข็มฉีดยาหรือยาขมๆ หรอกนะ เป็นเพราะฉันไม่ชอบที่จะเห็นคนเจ็บ ถูกเข็นเข้าๆ ออกๆ มาข้างเตียงที่ฉันนอน

คุณจะเชื่อหรือไม่ว่าแต่ละคนวันแรกที่เข้ามาเดินมาด้วยท่าทางที่ปกติ แต่เมื่อโดนเข็นไปแล้วพอตอนกลับมาไม่ได้ต่างอะไรกับฉันที่ต้องนอนติดเตียง และกับฉันเองที่ต้องโดนเข็นไปถึง 4 ครั้ง

มันไม่สนุกเลยค่ะ 4 ครั้งกับการนอนหลับโดยไม่รู้ตัว และตื่นมาพร้อมกับความเจ็บปวด

ฉันรู้แค่เพียงว่า ฉันหลับไปไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหนและตื่นมาทุกครั้งก็จะเจ็บปวดสุดแสนจะทน มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉันถูกเข็นไปตั้งแต่ 10 โมงเช้า เข็นกลับมาอีกครั้ง 6 โมงเย็น ฉันไม่รู้ตัวหรอกค่ะว่าเค้าเอาไปทำอะไร แต่เมื่อตื่นขึ้นมาฉันเห็นหน้าคุณแฟนอยู่ข้างๆ ฉันเห็นเธอตาแดงๆ ฉันจับมือเธอและบอกว่า ไม่เป็นไรเรายังไม่ตายเรายังอยู่

และฉันก็หิวอย่างบอกไม่ถูก แสบท้องมากๆ เพราะเหมือนกับว่าการอดอาหารตั้งแต่เมื่อคืนก่อนทำเอาฉันหมดแรง ทั้งๆ ที่ทานไปก็ไม่ได้มาก นึกในใจว่าฉันคงตายยาก แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก จิ๊บจ๊อย คุณแฟนป้อนข้าวฉัน อยู่หลายคำ แล้วก็ต้องออกอาการทะลักออกมาจนหมด

เมื่อถึงเวลาที่คุณแฟนต้องกลับ ฉันเหงาค่ะ เหงาทั้งๆ ที่มีคนนอนอยู่ข้างๆ อีกเป็นสิบๆ คน เหงาทั้งๆ ที่มีใครหลายๆ คนส่งเสียงพูดคุย

หลังจากนั้นมาฉันก็ไม่ชอบความเหงา เมื่อต้องอยู่คนเดียวฉันจะมีเสียงวิทยุหรือเสียงโทรทัศน์อยู่เป็นเพื่อนเสมอมา

คุณหละคะทำลายความเหงาแบบไหน เหมือนฉันบ้างหรือเปล่า


Create Date : 19 มีนาคม 2551
Last Update : 19 มีนาคม 2551 13:59:53 น. 3 comments
Counter : 417 Pageviews.
Share

 
ไม่ได้อ่านทั้งหมด แต่ก็ขอให้ผ่านช่วงเหงาๆไปได้โดยเร็วนะคะ


โดย: ชินโจมายุ วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:14:06:11 น.  

 
สวัสดีค่ะ
เข้าใจค่ะเพราะเคยเป็นเหมือนกัน...แต่ช่วงนึงมันก็จะผ่านไป
ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆอย่างนะคะหวังว่ามันคงจะผ่านไปด้วยดี


โดย: โสนบ้านนา วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:14:34:53 น.  

 
อย่าเหงานะค่ะ
แล้วจะแวะมาคุยด้วยบ่อย ๆ
มีความสุขกับการมีชีวิตบนโลกใบนี้ค่ะ


โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:15:08:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รันหณ์
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ฉันคือฉัน
ฉันรักเสียงเพลง
ฉันรักสายลม
ฉันรักท้องฟ้า
ฉันรักอิสระ
ฉันคนไร้ราก
ผิงดาวยามไร้เดือน

คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนท้องฟ้า
จากรักจากศรัทธา....ของเรา

เป็นอะไรก็ได้มิใช่หรือ
แค่เป็นคนดีก็คงเีพียงพอ
[Add รันหณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.