คุณได้อะไรจากการเขียน BlogGang
ฉันเริ่มเข้ามาที่ BlogGang เมื่อปลายปีที่แล้ว วันที่ ๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๐
เพราะต้องการที่จะเก็บหรือโพสเรื่องสั้นๆ ของตัวเอง และเก็บรูปบางรูปที่ตัวเองประทับใจไว้ในนี้
ฉันป้วนเปี้ยนอยู่ที่พันทิบหลายปีแต่ก็ไม่เคยจะตอบกระทู้หรือสมัครเป็นสมาชิก เพราะดูแล้วท่าทางจะยุ่งยาก ต้องส่งรูปบัตรประชาชน ต้องรอว่าเมื่อไหร่ทาง Web จะตอบกลับ มันยุ่งยากมากกว่าในเวปอื่นๆ
แต่เมื่อมาคิดอีกทีก็ดีเหมือนกัน การทำอะไรบนสื่อ Internet หากมีข้อมูลอ้างอิงบ้างไม่มั่วไปมั่วมาก็ยังดีกว่า ทำอะไรแบบไร้ร่องรอยไร้ตัวตน
แน่นอนฉันเคยเขียนไดอารี่ในเวปอื่นๆ หลายต่อหลายเวป และก็เช่นกัน ฉันเคยลงเรื่องสั้นในเวปหลายๆ เวปเช่นเดียวกัน แต่ปัญหาที่ตามมาก็คือ เวปล่มไม่สามารถที่จะกู้อะไรคืนมาได้
ฉันสิงสถิตอยู่ที่เวปปิงฟ้าวิลันดาของพี่วดีหลายปีดีดัก เวปปิงฟ้าเป็นเวปที่ฉันรู้จักเวปแรกๆ ที่มีนิยายหญิงรักหญิงให้อ่าน ฉันไม่ได้เป็นคนรุ่นแรกๆ ที่เข้าไปเล่นในเวปปิง แต่ก็มีความรู้สึกผูกพันกับปิงฟ้า รอเวลาว่าเมื่อไหร่ท่านเจ้าของเวปจะมาโพสนิยายให้อ่าน รอเวลาว่าเมื่อไหร่ตอนต่อไปจะคลอด พี่วดีก็ช่างใจเย็นเป็นน้ำ ให้พวกฉันรออ่านเรื่องของเธอ วันแล้ววันเล่า
จนในที่สุดก็ต้องเขียนอะไรออกมาอ่านเองบ้าง เป็นการฆ่าเวลารอพี่วดี แต่ด้วยความที่เวปปิงล่มบ่อยประกอบกับฉันย้ายงานเป็นว่าเล่น ข้อมูลหรือเรื่องที่เคยเขียนไว้ก็ละลายหาไปในพริบตา
มิหนำซ้ำ กรรมยังจะกระจัดกระจายมายัง HD ของฉันที่มีความจุเพียงแค่ 4 Gb (สมัยนั้นถือว่าหรูแล้ว) ให้ต้องมามีอันเป็นไปไหม้คาเครื่อง กู้อะไรกลับมาไม่ได้สักอย่าง ฉันก็เลยต้องไปตามล่าว่ายังพอมีใครที่เก็บเรื่องของฉันไว้บ้าง มันก็เป็นทั้งความโชคดีและโชคร้ายที่มีเพื่อนเก็บไว้ให้แต่ก็ไม่ครบทุกตอน
ต้องขอบคุณเพื่อนรักเพื่อนซี้ของฉัน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยอ่านเรื่องที่ฉันเขียน แต่เธอก็เก็บเรื่องเหล่านั้นไว้ในเมล์อันจ้อยกระจิ๊ดริดของเธอ ให้เพื่อนตัวโตๆ ได้เอามาปรับแก้ทั้งสำนวนในการเขียนและคำผิดที่มีมากมายกลาดเกลื่อนไปทั้งเรื่อง
เมื่อสิ้นปีที่แล้วคุณแฟนที่เล่นอยู่ที่พันทิพก่อนหน้าฉันนานมากๆ บอกว่าลองสมัครดูสิจะได้มีที่พักเรื่องไม่ต้องหิ้ว แผ่นหรือตัวดูดเท่านิ้วหัวแม่มือไปไหนต่อไหน ฉันก็ยังบ่นเธอว่า ที่นี่สมัครยาก จากนั้นทุกอย่างก็ถูกดำเนินการโดยคุณแฟนทั้งหมดทั้งสิ้น
เธอถามฉันว่าชอบชื่ออะไร คำตอบในตอนนั้นก็กำลังอ่านเรื่อง ฤกษ์สังหารของคุณวรรณวรรธน์ ติดงอมแงม อ่านไปตั้งสามรอบ เพราะฉันชอบเรื่องดูดวง ดูดาว ดูฟ้า ดูพระจันทร์ แต่ไม่เน้นเรื่องไศยศาสตร์หรือมนต์ดำอะไรใดๆ ทั้งสิ้น (เพราะกลัวสิ่งที่มองไม่เห็นเป็นชีวิตจิตใจ) ก็เลยได้ชื่อ รันหณ์ มาจากนิยายเรื่องนั้น ส่วนนามแฝงก็มาจากชื่อเพลงที่ฉันชอบ เพลงผิงดาวของคาราวาน ก็เลยเป็นที่มาของชื่อ BG ของฉัน
จากนั้นก็เริ่มลงเรื่องที่เคยเขียนมาเมื่อโบราณหลายปี จำได้ว่าคุณบีมาเป็นแขกคนแรกที่บ้านหลังนี้ ดีใจแทบตายเพราะฉันก็ยังงมโข่งกับการปรับแต่ง BG ลงอะไรก็ไม่เป็นสักอย่าง
ตามไปที่บ้านของคุณป้ามด ได้วิธีตกแต่งมา ฉันขอขอบพระคุณคุณป้ามดไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ที่ทำให้ฉันแต่ง BG เป็น เล่นลูกเล่นหลายๆ อย่างได้ แต่มาตอนนี้หมดไฟที่จะแต่งและเปลี่ยนแปลงอะไรใน BG คงจะมาลงก็แค่ภาพภ่ายกับเรื่องสั้นเรื่องยาว เรื่องเรื่อยเปื่อยตามแต่อยากจะบ่นก็เท่านั้น
เมื่อเล่นไปนานวันเข้าฉันก็เริ่มมีคุณๆ เข้ามาอ่าน คุณต้นรังมาให้กำลังใจเป็นท่านต่อมา เธอตามติดทุกเรื่องที่ฉันเขียน หากเรื่องไหนไม่มีเธอมาโพสข้อความฉันว่า BG ฉันค่อนข้างจะเหงา
ถึงตอนนี้หากมีใครมาถามฉันว่าฉันได้อะไรจากการเขียน BlogGang
ฉันตอบได้เต็มปากเต็มคำว่า ฉันได้เพื่อนใหม่ ที่สื่อสารกันทางตัวหนังสือ เพื่อนที่ไม่ได้หวังอะไรมากมายจากการอ่านการเขียน
ตัวหนังสือเล่าเรื่องราวของมันไปเรื่อยๆ ส่งความคิดผ่านไปผ่านมา ทั้งห่วงใยและคิดถึงเมื่อยามที่ห่างหาย
คุณล่ะคะได้อะไรจากการเขียน BlogGang ไม่ได้ให้ Tag แค่เปรยๆ เท่านั้นเอง
ผิงดาว ณ คืนไร้เดือน ๐๒ สิงหาคม ๒๕๕๑
Create Date : 02 สิงหาคม 2551 | | |
Last Update : 2 สิงหาคม 2551 22:05:07 น. |
Counter : 403 Pageviews. |
| |
|
|
|