ในที่สุด ฝนก็ตก
หลังจากที่มาอยู่ลำปางได้ 2 วัน ตั้งแต่ก้าวลงจากรถทัวร์ก็รับรู้ถึงอากาศอบอ้าวมากๆ ตอนกลางวันฉันแทบไมอยากจะออกไปไหน
เรียกว่าลงจากรถแอร์เย็นฉ่ำได้ก็ต้องรีบเข้าในที่ร่ม แดดแรงจนแสบผิว
เมื่อคืนฝนก็ได้ปรอยๆ ตกลงมา ค่อยสบายหน่อย อากาศเย็นๆ
แม่ว่าฉันขี้บ่น ร้อนดีกว่าหนาว ก็เห็นจะจริงอย่างแม่ว่า เพราะเวลาหนาวที่นี่ก็หนาวจนไม่อยากจะเดินไปบนพื้น ขดตัวอยู่แต่ในผ้าห่มอุ่นๆ ไม่อยากอาบน้ำ และไม่อยากจะทำอะไร ขี้เกียจซะไม่มีล่ะฉัน
แต่พอร้อนก็เล่นเอาไม่อยากจะทำอะไรอีกเหมือนกัน แค่นั่งทำงานหน้าคอมฉันยังแทบแย่
แม่ว่าลูกคนนี้ท่าจะประสาท มีแอร์ก็ไม่เปิด มานั่งบ่นร้อนๆ
เอ๊า ก็เค้ารณรงค์ประหยัดไฟ อีกอย่างฉันนั่งอยู่คนเดียวไม่มีคนอยู่ด้วย เปิดทำไม ให้ความร้อนจากเครื่องคอมแอร์มันพ่นออกไปหน้าบ้าน
เวลาฝนตกแบบนี้ สมัยก่อนพวกฉันชอบเอารองเท้าผ้าใบไปผึ่งลมที่พ่นออกมาจากแอร์ แห้งเร็วดีนัก อาศัยความร้อนที่พ่นออกมาทำให้รองเท้าที่หนาๆ แห้งลงได้
พอโตมาหน่อย ฉันไม่ชอบนอนห้องแอร์ เพราะผิวมันแห้งจนต้องทาครีมบำรุง ถ้าขี้เกียจทาครีมก็แก้ที่ต้นเหตุ คือมีแอร์ก็ไม่เปิด ยกแว้นร้อนแบบทนไม่ได้จริงๆ
และเมื่อคืนฝนก็ตกลงมา ทำให้อากาศสบายๆ หลับฝันเป็นตุเป็นตะ สงสัยจะมีอะไรในหัวสมองมากไปหน่อย แถมยังฝันเรื่องนิยายที่ตัวเองเขียนค้างเอาไว้ ฝันเป็นฉากๆ จนนึกว่าเป็นเรื่องจริง
หุหุ บางทีอะไรที่ทำฝันออกมาเป็นตัวหนังสือได้ก็น่าจะดีนะคะ แต่น่าเสียดายที่ฉันเขียนหนังสือไม่เก่ง สื่อออกมาพอรู้ความบ้างเท่านั้น ถ้าเก่งกว่านี้ ฉันอาจจะติดบทบรรยายจนเต็มไปหมดก็ได้ ใครจะรู้
ตอนนี้จะแปดโมงแล้ว ฟ้ายังครึ้ม เมื่อเช้าไปเดินตลาดสดแถวๆ โรงเรียนเก่า ได้ผักได้ของมาจะทำกับข้าว
พอจะลงมือทำเองแม่ไล่ ไปไกลๆ ฉันเลยทำเองเดี๋ยวก็กินไม่ได้หรอก
เออนะ แม่ไม่รู้อะไรซะแล้ว ลูกแม่นี่แหละ กุ๊ก อันดับหนึ่งเลยนะขอบอก (ทั้งบ้านมีฉันคนเดียวที่ทำเองกินเองนี่นา แล้วใครจะมาแซงอันดับของฉันได้ จริงมะ อิอิ)
| Create Date : 27 กันยายน 2551 |
| Last Update : 27 กันยายน 2551 7:53:34 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 424 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ฝนตกลมแรงนึกว่าอยู่บ้านติดทะเล
แวะมาเจิมอ่านค่ะ