|
|
อาขยานสมัยเด็กที่ฉันคิดถึง
อาขยานเรื่องความรู้
วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ
นิ้วเป็นสายระยาง สองเท้าต่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป อัชฌาศัยเป็นเสบียง
สติเป็นหางเสือ ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง แล่นเลาะเลี่ยงข้ามคงคา
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว ส่องดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตา เป็นล้าต้าฟังดูลม
ขี้เกียจคือปลาร้าย จะทำลายให้เรือจม
เอาใจเป็นปืนคม ยิงระดมให้จมไป
จึงจะได้สินค้ามา คือวิชาอันพิศมัย
จงหมั่นมั่นหมายใจ อย่าได้คร้านการวิชา
นึกถึงอาเม้งที่เคยโฆษณานะค่ะ โฆษณาหารสองทำให้คนจำได้ทั้งเมือง
ปอปลานั้นหายาก ....
ปอปลานั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป
ขนส่งจากแดนไกล ใช้น้ำแข็ง เปลืองน้ำมัน
ความเย็นต้องใช้ไฟ หุงต้มไซร้แก๊สทั้งนั้น
พลังงานต้องหมดกัน ขอลูกหลานจำจงดี
อีกบทที่นึกได้ก็เรื่องรามเกียรติ์ ตอนหอกโมขศักดิ์
บัดนั้น พระยาพิเภกยักษี
เห็นพระองค์ทรงโศกโศกี อสุรีกราบลงที่บาทา
ทูลว่าพระลักษณ์สุริยวงศ์ ยังไม่ปลงชีวังสังขาร์
อันหอกโมกขศักดิ์อสุรา พรหมาประสิทธิ์ประศาสตร์ไว้
ให้ทรงอานุภาพฤทธิรุทธิ์ ต้องใครจะฉุดนั้นไม่ไหว
แต่มียาคู่หอกชัย ให้ไว้สำหรับแก้กัน
ขอให้ลุกพระพายเทวัญ ไปห้ามสุริยันในชั้นฟ้า
อย่าเพิ่งรีบรถบทจร ข้ามยุคนธรภูผา
แล้วให้ไปเก็บตรีชวา ทั้งยาชื่อสังกรณี
ยังเขาสรรพยาบรรพต ปรากฏอยู่ยอดคีรีศรี
กับปัญจมหานที สรรพยาทั้งนี้มาให้ทัน
แม้นว่าได้บดชโลมลง องค์พระอนุชาไม่อาสัญ
จะดำรงคงชีพชีวัน หอกนั้นก็จะหลุดขึ้นมา
กลอนบทนี้ท่องจนขึ้นใจ เพราะสอบหลายหนมาก และเพลงกามนิตวาสิตถี ที่ต้องร้องๆๆ เวลาที่ต้องอ่านหรือเรียนเรื่องกามนิต เหมือนโดนบังคับไงก็ไม่รู้คะ แต่แปลกนะค่ะ สมองคนเรายังจำได้
กามนิตยอดชาย จะไปค้าขายที่โกสัมพี
โชคและบุญหนุนนำ มาเจอสาวงามชื่อวาสิฏฐี
นางกับมิตรสหาย เดาะคลีถวายองค์พระลักษมี
งามในรูประหงเสมือนดังองค์เทพไท้เทวี.......
เนตรมาพบสบกัน นวลนางไหวหวั่นในดวงฤดี
ทำให้ใจสะทก ลูกคลีพัดตกไปจากเวที
กามนิตว่องไวกระโดดเข้ารับลูกไว้ทันที
โยนไปให้นวลน้อง ประสานตามองสุดแสนเปรมปรีดิ์
ต่างได้รักร่วมจิต เจ้ากามนิตที่อุชเชนี
สุดที่จะวิโยค ใต้ลานอโศกที่เคยสุขขี
ต่างได้น้อมสาบาน จะร่วมสมานชั่วฟ้าธาตรี
จึงได้จากกันไปแต่สองดวงใจสุดแสนโศกี...
กามนิตโชคร้าย มาเจอโจรไพรชื่อองคุลี
ฝ่ายเจ้าสาตาเคียร ก็มาพากเพียรลวงวาสิฎฐี
ว่าเจ้ากามนิต ได้สิ้นชีวิตในพนาลี
นางจึงเศร้าหนักหนา ต้องวิวาห์เพื่อชนกชนนี...
กามนิตกลับมา ได้เห็นแล้วพาให้ช้ำฤดี
ต่างก็เสียผู้คน ระทมทุกข์ทนด้วยทั้งสองศรี
จนวาระสุดท้าย สิ้นชีพสลายจึงรู้เรื่องดี
จึงได้อธิษฐาน จะขอพบกันที่สุขาวดี .....
| Create Date : 10 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 10 ธันวาคม 2550 22:20:48 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1596 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ann IP: 203.154.28.210 วันที่: 16 มกราคม 2551 เวลา:16:36:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
