ฟังเรื่องของเรือพ่วงที่แล่นในแม่น้ำเจ้าพระยา ทำให้นึกถึงสมัยเป็นเด็ก
กำลังฟังเรื่อง เมื่อสมัยคุณยายคุณตายังเด็ก เกี่ยวกับเรื่องของเรือพ่วง ก็ทำให้ความจำสมัยเด็กย้อนกลับมาอีกครั้ง จำได้ว่าเวลาว่างๆ เวลาไม่มีอะไรทำแม่ก็จะพาไปนั่งร้านไม้ใผ่ที่ริมน้ำเจ้าพระยา นั่งคุยกันบ้าง นอนหลับบ้าง ส่วนเด็กๆ ก็เล่นดินเล่นทรายอยู่แถวๆ นั้น บรรยากาศแบบนั้นหายไปหมดแล้ว เมื่อสงกรานต์ผมมีโอกาสได้กลับบ้าน ก็พบว่าร้านริมน้ำหายไปแทบหมดแล้ว มีอยู่บ้างก็มีไว้ให้ขี้เมามานั่งกินเหล้ากันแค่นั้น
เรือโยง ที่ขนข้าวและขนทราย ก็ไม่มีให้เห็นเหมือนแต่ก่อนจำได้ว่าถ้าเป็นเรือข้าว จะเป็นไม้รูปทรงกลมๆ ส่วนเรือทรายจะเป็นเหล็ก คงเป็นเพราะว่าถนนหนทางดีจึงใช้รถบรรทุกแทน แต่สมัยที่ผมเป็นเด็ก จะมีเรือโยงผ่านมากให้ดูเล่นเป็นระยะ มีเรือโยงตั้งแต่ 3 ถึง 9 ลำต่อหนึ่งขบวน หัวขบวนจะเป็นเรือที่มีเครื่องยนต์ มีหลังคาแต่ไม่มีฝา มองเห็นคนขับเรือ หรือแม้แต่เครื่องยนต์ได้สบาย มีหลายครั้งที่สายโยงขาดเรือที่โยงมาก็ลอยมาติดฝั่ง
ทำให้ได้เห็นเรือใด้ชัดเจนว่า ส่วนที่อยู่ที่หลับนอนจะอยู่ด้านท้ายเรือ เวลาจะเดินไปมาหากัน เขาก็จะเดินไปตามกาบเรือบ้าง ไต่เชือกบ้าง เป็นที่เพลิดเพลินของเด็กๆ อย่างพวกผม นานๆ ครั้ง คนบนเรือก็จะตะโกนคุยกับพวกเราที่อยู่บนฝั่งได้ยินบ้าง ไม่ได้ยินบ้าง แต่ก็เห็นฟันขาวๆ แต่ไกลพอให้รู้ได้ว่า กำลังยิ้มอยู่ นั่นสำคัญกว่าเนื้อหาที่พูดออกมา เพราะทุกครั้งที่มีคนยิ้มให้เรา เราก็ยิ้มตอบ 
นึกได้ว่า อาการเล่าเรื่องเก่าเป็นอาการของคนแก่ งั้นแก่แล้วสิตู 
| Create Date : 22 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 22 พฤษภาคม 2553 10:52:19 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 828 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
