สัตว์ และคน กับการหาอาหาร เมื่อวานเป็นวันหยุด ก็เลยไม่มีอะไรต้องทำ นอนดูนาฬิกาเดินไปเรื่อยๆ แล้วก็อดคิดสงสัยไม่ได้ว่า การปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปเปล่าๆ อย่างนี้มันคุ้มค่ากับการที่มีโอกาสได้เกิดมาเป็นคนแล้วหรือไม่ ดูมดที่เดินไปมา ดูแมงมุมที่กำลังสร้างใย แล้วก็เกิดการเปรียบเทียบกับตัวเองว่า เราเป็นสัตว์ที่มีวิวัฒนาการสูงมากมายจนเหลือเชื่อ เราสร้างระบบสังคม เศรษฐกิจ การเมือง ที่สลับซับซ้อนจนเหลือเชื่อ แถมยังมีเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยมากมาย จนเกือบลืมไปว่าเราคือสัตว์ชนิดหนึ่งเหมือนสัตว์โลกอื่นๆ ถ้าสัตว์อื่นคิดได้ มันคงอิจฉาเราน่าดู เราหาอาหารกินได้ง่ายๆ ส่วนใหญ่จะเก็บอาหารไว้ในตู้เย็น อยากกินร้อนๆ ก็ใสเตาอบไมโครเวฟ ไม่กี่นาที ก็ได้อาหารแล้ว มดใช้เวลามากมายหมดไปกับการค้นหาอาหาร ซึ่งหาทั้งวันก็อาจหาไม่เจอ แมงมุมก็เช่นกันถ้าไม่มีสัตว์มาติดกับดัก ก็ไม่มีอะไรให้กิน คนเมืองจะไม่มีอาหารกินก็ต่อเมื่อไม่มีเงิน ถ้ามีเงินซะอย่างสามารถหาอาหารกินได้อย่างแน่นอน ส่วนคนต่างจังหวัดถ้ามีที่ดินมีแหล่งน้ำและไม่ขี้เกียจ ก็ไม่มีทางอดอาหารเช่นกัน นอกจากนั้นคนยังมีของกินเล่น จุกจิกมากมาย ทั้งขนม ลูกอม เครื่องดื่มสารพัด สำหรับสัตว์อื่น แค่หาอาหารกินให้พอเลี้ยงชีวิตรอดก็ลำบากจะแย่อยู่แล้ว ผมมีความคิดเห็นว่า เราโชคดีมากมายที่เกิดมาเป็นคน เราสามารถเลือกได้ว่าอยากกินอะไร เบื่ออย่างนี้ก็กินอย่างโน้น ไปเรื่อยๆ ขณะที่สัตว์ไม่มีทางเลือกเท่าไหร่ อย่างแมงมุมนี่ นอกจากการดูดของเหลวจากแมลงอื่นแล้ว คงเลือกกินอย่างอื่นไม่ได้ จะมีไหมที่แมงมุมเลือกว่า วันนี้ฉันอยากกินแมลงเม่า ไม่อยากกินมด คงไม่มี เพราะเลือกไม่ได้ ขืนเลือกอดตาย ดูแล้วคนไม่น่าจะมีความทุกข์กับเรื่องอาหารการกิน แต่เอาเข้าจริงกลับเป็นตรงกันข้าม เราเสียเวลาเสียสมองไปกับการหาของกินไม่น้อยเลย ผมจำได้ว่าถ้าอยู่บ้าน พอสักสี่ห้าโมงเย็น แม่จะถามแล้วว่า *** เย็นนี้กินอะไรดี *** มันเป็นคำถามที่ตอบยากเหลือเกิน ทุกวันนี้ผมอยู่คนเดียวก็เลยต้องถามตัวเองเช่นนี้อยู่ทุกวัน มันน่าเบื่อไม่ใช่น้อย เมื่อไหร่จะมีคนคิดอาหารที่ไม่มีทางเบื่อได้สักที Create Date : 09 พฤษภาคม 2554 Last Update : 9 พฤษภาคม 2554 17:52:21 น. 0 comments Counter : 755 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet