จาก22-10-2544 ถึงวันนี้ไม่มีความหมาย งั้นลาแล้วกัน วันแรกที่ได้ร่วมงานกับบริษัทนี้ผมก็ตั้งใจว่า ถ้าออกจากที่นี่ก็ไม่ไปสมัครที่อื่นแล้ว จะทำงานที่นี่เป็นที่สุดท้าย แต่ดูเหมือนว่าจะทนทำไปไม่ได้แล้วล่ะ มีเหตุผมมากมาย แต่เท่าที่นึกได้ตอนนี้ก็คือ ผมสิ้นศรัทธากับระบบทุนนิยม หลายปีที่ผ่านมาพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า การใช้ชีวิตแบบทุนนิยมนั้นไม่สามารถทำให้ชีวิตมีความสุขสงบอย่างที่ผมต้องการได้ ผมหมดความฝัน ผมเคยวาดฝันว่าจะสามารถสร้างสรรค์ สิ่งต่างๆ มากมาย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ทำ เพราะแค่ความฝันทำอะไรไม่ได้มันต้องมีทุนและโอกาสด้วย ผมไม่มีจุดหมายในชีวิต หลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนร่วมงานของผม สอนให้รู้ว่าอนาคตของเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวเราเพียงอย่างเดียว มันขึ้นกับนายทุนด้วย จะวางจุดมุ่งหมายในชีวิตได้อย่างไรถ้าเราไม่สามารถคาดการณ์อนาคตได้ ผมไม่มีอะไรต้องห่วงอีก ผมเคยมีคนให้ห่วงหา แต่ตอนนี้เธอหายไปแล้ว และคงไม่ย้อนกลับมาอีกแล้ว ผมเกลียดแนวคิดของนายทุน ที่ว่ามีเงินซะอย่างจ้างผีตำข้าวยังได้ ผมรู้สึกว่าเงินไม่มีอำนาจขนาดนั้น เงินซื้อได้หลายอย่างแต่ซื้อศรัทธาจากคนแบบผมไม่ได้ ผมมองเห็นว่าความสุขที่แท้จริงของผม เกิดจากการได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระ ควบคุมคุณภาพชีวิตได้เอง กำหนดตารางเวลาการใช้ชีวิตได้เอง เลือกทางเดินชีวิตได้เอง Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2552 Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2552 13:07:38 น. 0 comments Counter : 780 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet