BlogGang.com : : mrpipo - ุจุดหมายปลายทางของชีวิต

ุจุดหมายปลายทางของชีวิต

จะมีใครสักกี่คนที่กล้าพูดอย่างเต็มปากว่า รู้ความหมายของชีวิตอย่างแท้จริง รู้ว่าควรใช้ชีวิตอย่างไร รู้ว่าจะจัดการกับชีวิตอย่างไร และรู้ว่าจุดหมายปลายทางของชีวิตอยู่ที่ไหน

ผมเคยคิดว่าตัวเองเข้าใจชีวิตดี คิดว่าใช้ชีวิตถูกต้องสมบูรณ์แบบ ไม่ได้เดินหลงทาง มั่นใจว่าไม่นานคงพบจุดหมายของชีวิต แต่วันนี้ผมกลับรู้สึกเหมือนคนหลงทาง เหมือนกับว่าผมเดินมาผิดทาง เพราะยังมองไม่เห็นจุดหมายเลย ไม่แน่ใจว่าที่ทำอยู่ทุกวันนี้เป็นทางที่มุ่งเข้าไปหาจุดหมายปลายทางหรือไม่ จึงทำให้เกิดความท้อไม่อยากเดินต่อไปอีก เพราะขืนเดินต่อไปก็ไม่รู้ว่าถูกทางหรือไม่ อาจยิ่งเดินห่างจุดหมายไปทุกทีๆ ก็ได้

ผมเคยคิดเอาไว้ว่าจะทำงานเก็บเงินแล้วพอมีเงินมากพอจะกลับไปเปิดกิจการเล็กๆของตัวเอง ที่ต่างจังหวัด แต่ตอนนี้ผ่านไป 5 ปีแล้วผมยังไม่มีเงินเก็บเท่าที่ต้องการเลย ยิ่งคิดถึงเรื่องความรักที่สมัยนี้เขาต้องซื้อด้วยเงินแล้วก็ยิ่งหนักใจ ท้อใจไปกันใหญ่เลย ผมรู้สึกเหมือนนั่งอยู่ในเรือเล็กๆที่ลอยอยู่กลางทะเล มองไม่เห็นฝั่ง และไม่มีวี่แววว่าจะมีโอกาสจะไปถึงฝั่งได้เลย มันท้อจนไม่รู้ว่าจะท้อยังไงให้มากกว่านี้แล้ว ท้อจนแทบไม่อยากตื่นขึ้นมา อยากนอนแล้วหลับไปตลอดกาล ไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลย

กำลังใจ คือสิ่งที่สำคัญมากสำหรับชีวิตรู้ไหมว่า คนอย่างผมไม่มีกำลังใจเลย ผมให้กำลังใจตัวเองมาตลอดจนหมดมุขจะมาหลอกตัวเองแล้ว เคยพยายามหาคนที่มาเป็นกำลังใจ เธอก็กลับ มาทำร้ายหัวใจให้มันยิ่งแย่เข้าไปอีก ผมทั้งเข็ด และกลัวไม่กล้าไว้ใจผู้หญิงหน้าไหนอีกเลย แล้วจะให้ผมได้กำลังใจจากไหนล่ะ เพื่อนก็ไม่มี แฟนก็ไม่มี เหมือนไม่มีใครเข้าใจผมเลยสักคน

โรคภัยก็ชอบมาเบียดเบียนผมเหลือเกิน ส่วนใหญ่จะมีปัญหาเรื่องความดันโลหิต ที่ทำให้ปวดหัว อยู่แทบจะตลอดเวลา ซ้ำเติมกันจริงๆเลย วันๆหนึ่งหมดไปกับความทุกข์ ความเครียด ความสับสน ความเหงา ความเศร้า ความผิดหวัง จนไม่เหลือช่วงเวลาที่มีความสุขไว้ให้ตัวเองบ้างเลย หรือว่าผมจะเป็นโรคซึมเศร้า

ถ้าถามผมตอนนี้ว่าสิ่งใดคือความต้องการสูงสุดในชีวิต ของผมขณะนี้ผมอยากพักผ่อน อยากกลับบ้าน กลับไปนอนเล่นใต้ต้นไม้ชายน้ำ ซึมซับความเป็นธรรมชาติ ให้เต็มที่ ปลดปล่อยภาระให้ลอยไปกับสายน้ำ ระบายความในใจไปกับสายลม รับการปลอบโยนอันแสนอบอุ่นจากไอแดดยามเช้า สัมผัสความมั่นคงของพื้นดินด้วยเท้าเปล่า สูดอากาศที่สะอาดให้เต็มปอด มองไปที่ปลายฟ้า มองหาจุดหมาย ที่เลือนลางและเล็กจิ๋ว เมื่อมั่นใจในทิศทางแล้ว มีกำลังวังชาคืนมาแล้ว ผมก็พร้อมจะเดินต่อไปอีกครั้ง

Create Date : 08 สิงหาคม 2549

Last Update : 8 สิงหาคม 2549 16:09:46 น.

3 comments

Counter : 990 Pageviews.

อืม..เอาใจช่วยนะ
ชีวิตก็แบบนี้แหล่ะจ้า

โดย: immyjang

วันที่: 8 สิงหาคม 2549 เวลา:17:10:21 น.

อารมณ์คล้ายๆกับผมเลยครับ

โดย: I.Brother

วันที่: 10 สิงหาคม 2549 เวลา:0:46:41 น.

Let's Your Soul Free From Everything

อย่ายึดติดกับสังคมแล้วจะรู้สึกดีคับ

ไม่ต้องตามกระแสของสังคมให้เหนื่อย

ไม่ต้องเอาใจคนหลายๆคนให้วุ่นวาย

ไม่ต้องเอาแบบอย่างใครให้เสียเวลา

ตามความคิดตัวเอง

เอาใจคนที่สำคัญ

สร้างทางเดินของตัวเอง

เหนื่อยนักก็พักซักนิด
ไม่มีกินก็เลือกเอา
จะกินหรือจะพัก

ไม่มีเงินก็หาเอา
เงินมันไม่วิ่งมาหาหรอก

ไม่มีโอกาสเหมือนคนอื่น
โอกาสมันไม่มีทุกวันนะ

โดย: ChilZiA

วันที่: 11 สิงหาคม 2549 เวลา:18:30:40 น.