สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๔
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๔
เนื่องในโอกาสที่วันนี้เป็นวันปีใหม่ ขออวยพรให้ ทุกสรรพชีวิตจงมีความสุข ความเจริญ มีดวงตาเห็นธรรม อันเป็นความจริงแท้ของโลก และพ้นทุกข์ในที่สุด โดยทั่วกันเทอญ
เมื่อปีที่แล้ว(31/12/2553) พาแม่ไปเที่ยววัดไร่ขิง ตอนแรกที่คิดจะไปก็ลังเลว่าจะเดินทางไม่สะดวกเพราะไม่ีมีรถยนต์ส่วนตัว แต่หลังจากค้นข้อมูลทางอินเตอร์เนต ก็พบว่ามีรถขสมก สาย ปอ.84 ที่วิ่งจากคลองสาน ไปถึงวัดไร่ขิง ซึ่งสะดวกสบายมากผมนั่งรถจากจากบางแคไปจนสุดสายในวัดไร่ขิง ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง(มั้ง) ทีแรกคิดว่ารถจะแค่วิ่งผ่านหน้าวัด เอาเข้าจริงรถเข้าไปจอดในวัดเลย เดินแค่นิดเดียวก็เข้าไปไหว้หลวงพ่อวัดไร่ขิงได้แล้ว
หลังจากไหว้พระเสร็จก็นั่งเรือเล่น ไปตลาดดอนหวาย ซึ่งผมเคยไปหลายเที่ยวแล้วแต่แม่ไม่เคย ค่าเรือ 60 บาท(ไป+กลับ) คนขับบอกว่าให้กลับมาขึ้นตอน 11:30 น. ผมดูเวลาตอนนั้นประมาณ 10:30 ก็แสดงว่ามีเวลาเดินเล่นและหาอะไรทานประมาณชั่วโมงนึง แต่คนขับเรือก็บอกต่อไปอีกว่าถ้ากลับไม่ทันก็รอเรือเที่ยวถัดๆไปได้ จนกว่าจะหมดเวลาวิ่ง ซึ่งผมจำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่น่าจะเย็นๆ โน้นเลยมั้ง
ผมต้องให้แม่เดินนำ เพราะหากให้ผมเดินนำ รับรองว่าเดินตามไม่ทัน แล้วหลงกันแ่น่ๆ แม่ก็เลยเดินดูโน้น ดูนี่ไปเรื่อยเปื่อยตามประสาผู้หญิง กว่าจะไปสุดตลาดอีกฝั่งนึงก็เกือบครึ่งชั่วโมงเข้าไปแล้ว จึงต้องรีบหาอะไรทานเพื่อจะกลับให้ทันเวลา ขี้เกียจรอเรือเที่ยวถัดไป
พอทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จก็รีบเดินกลับ คราวนี้ผมบอกแม่ไปว่าเหลือเวลาไม่ถึงสิบห้านาที ให้เร่งฝีเท้่าเต็มที่หน่อย ได้ผลอย่างไม่น่าเชื่อแม่เดินนำผมไปข้างหน้า เผลอครู่เดียวก็ลับตาไปแล้ว ผมใจไม่ดีกลัวเดินหลงไปไหนหากันไม่เจอ แถมกระเป๋าแม่มือถือแม่อยู่กับผมหมด(เพราะอยากให้เดินสบายๆ)
ใครไม่เคยไปเดินควรไปเดินแล้วจะเข้าใจว่าที่คนเหยียบกันตายที่กัมพูชานั้น เป็นเพราะอะไร คือคนเยอะจริงๆเดินเบียดกันเลย พอมีคนหยุดซื้อของทางเดินก็จะแคบเข้าไปอีก เรียกว่าเดินไม่ค่อยเต็มปากเท่าไหร่ น่าจะเรียก กระดึ้บ กระดึ้บซะมากกว่า เคลื่อนที่ไปได้ช้ามาก
แต่พอพ้นช่วงทางแคบๆมาแล้ว ก็เดินสบายหน่อย เห็นแม่ยืนรออยู่ ค่อยใจชื้น สองแม่ลูกรีบเดินจ้ำๆ กันมาแทบไม่ทันเรือ พอขึ้นเรือเสร็จเรือก็ออกพอดี
แน่นอนว่าไม่ว่าไปเที่ยวที่ไหนเดี๋ยวนี้ เขานิยมถ่ายรูปเราเอาไปใส่จานกระเบื้อง ผมก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนคิด เคยเห็นครั้งแรกที่กาญจนบุรี ตอนพาแม่ไปล่องแพ ผมตั้งใจไว้ตั้งแต่ตอนที่เขามาถ่ายรูปว่าจะไม่เอา เพราะทำเองก็ได้ กล้องก็มี แถมผมถ่ายรูปมาตั้งเยอะ แต่พอเห็นรูป แล้วก็เปลี่ยนใจ (ผมไม่ค่อยเห็นตัวเองยิ้มบ่อยนัก) ก็เลยจ่ายไปด้วยราคา 99 บาท
ตอนนั่งเรือก็นั่งดูวิวสองฝากฝั่งแม่น้ำท่าจีน มาเรื่อย เจอบ้านสวยก็ถ่ายรูป ต้นไม้สวยก็ถ่ายรูป เห็นเรือก็ถ่ายรูป ถ่ายจนหน่วยความจำเต็ม ต้องลบเพลงทิ้งทั้งหมด จึงถ่ายต่อไปได้
คุยกับแม่ว่า บ้่านเราน้ำท่วมบ่อย ไม่ต้องสร้างบ้านสร้างเป็นเรือแบบนี้เอาไว้อยู่แทนบ้านก็น่าจะได้ น้ำขึ้นก็ขึ้นตามน้ำ น้ำลงก็ลงตามไปด้วย แถมลมพัดเย็นสบายอีกต่างหาก แม่พูดเหมือนเห็นดีเห็นงามด้วย (แต่เอาเข้าจริงคงไม่ยอม)
กลับมาถึงวันไร่ขิงก็ไปขึ้นรถสาย ปอ.84 กลับบ้านอย่างสะดวกสบาย บอกแม่ไว้ว่ารถไฟก็ขึ้นแล้ว เรือก็นั่งแล้ว ต่อไปเราขึ้นเครื่องบินกันบ้างดีกว่า แม่บอกว่าอยากไปเชียงใหม่ ตอนแม่บ้านเขาจัดไปเที่ยวกันคราวก่อนแม่เพิ่งรักษาต้อกระจกมาใหม่ๆ ก็เลยไม่ได้ไปกับเขา
เดี๋ยวจะหาข้อมูลดู ว่ามีบริษัทนำเที่ยวแนวๆ นี้หรือเปล่า เพราะหากไม่ไปกับบริษัทนำเที่ยว คงไปเองไม่ถูก อย่างเก่งก็คงไปถึงสนามบินเชียงใหม่ พักสักคืน แล้วก็กลับ (ว่าแต่เชียงใหม่อีกอะไรอีกบ้าง นอกจากหมีแพนด้า)
| Create Date : 01 มกราคม 2554 |
| Last Update : 1 มกราคม 2554 14:36:09 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 763 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
