เราบ่นไปเรื่อย ๆ เราไม่เมื่อย เราไม่เหนื่อย
|
||
"Slow Dance" revisit เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดูรอบแรกแล้วคิดไว้เลยว่าอยากดูอีกรอบ แต่กว่าจะได้ดูอีกรอบจริง ๆ ก็ผ่านไป 6-7 ปี จำได้ว่าคราวที่แล้วชอบคู่หลักมาก ๆ ในขณะที่คู่รองรู้สึกน่าสงสารเพราะบทไม่เวิร์คเอาเสียเลย มาดูคราวนี้ตอนแรก ๆ เริ่มรู้สึกว่าเข้าใจคู่รองมากขึ้นนะ สงสัยเพราะเราแก่ขึ้นเลยเข้าใจคนมากขึ้นหรือยังไง? แต่ดูไปเรื่อย ๆ จนจบก็กลับมาได้ข้อสรุปเหมือนเดิม คือ ทำไมบทคู่รองมันเป็นงี้วะ! -_-;; อีกเรื่องที่อยากบ่นเกี่ยวกับบทคือ 1/3 หลังของเรื่องแผ่วมากเมื่อเทียบกับ 2/3 แรก ถ้าจขบ.ดูแค่ 2/3 เรื่องแล้วมาเขียน blog เลยสงสัยจะมีแต่ชม ชม ชม และชม :D ก็มันสนุกจริง ๆ แม้จะมีหลายคนบอกว่าเรื่องมันอืดไป แต่จขบ.ไม่เห็นรู้สึกยังงั้นเลย ไม่ช้าไม่เร็ว กำลังดี ตลกด้วย ประทับใจด้วย ชอบคนเขียนบท :D นักแสดงนำเล่นดีมากกกกกกกกก ทั้งญ. Fukatsu Eri และช. Tsumabuki Satoshi โล่นี่ต้องยกใส่พานให้ Fukatsu Eri แต่ถ้าให้พูดต้องพูดถึงซาโตชิเพราะมันแปลกมากเลย ไม่รู้เป็นเพราะในชีวิตจริงซาโตชิเป็นคนดี๊ดีจนมันซึมเข้ามาเวลาเล่นละครหรือเปล่า แต่ถ้ามองกันอย่าง objective แล้ว บทริอิจิที่ซาโตชิเล่นมันเป็นคนไม่เอาไหนอย่างแรงเลยนะ นิสัยแย่ ขี้ขลาด ทำให้ผู้หญิงเจ็บ ไม่รู้จักคิด เป็นเด็ก ดูแลคนอื่นไม่เป็น ฯลฯ แต่คนดูกลับไม่เกลียดหมอนี่เลย ตรงนี้จขบ.ยังคิดไม่ออกว่าเป็นเพราะความดีของบทหรือตัวซาโตชิเอง พูดถึงเนื้อเรื่อง เขาบอกว่าพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ติดเบรคกับผู้ชายคนหนึ่งที่แตะเบรคตลอด ซึ่งคาแรกเตอร์ของริอิจิเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ไม่ว่าจะเรื่องความฝันอยากเป็นผู้กำกับหนัง หรือแม้แต่เรื่องผู้หญิง แบบว่ากลัวเจ็บเลยไม่กล้าเดินหน้าสักที แต่คาแรกเตอร์ของอิซากิ (Fukatsu Eri) จขบ.ว่าก็ดีไปหมดนี่นา ไม่ใช่เป็นคนที่ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังซะหน่อย มีแค่เรื่องชอบพลั้งปากพูดสิ่งที่คิดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจแค่นั้นเองที่น่าจะเรียกได้ว่าไม่ติดเบรค นอกนั้นอิซากิก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ๆ คนหนึ่งเลยทีเดียว เป็นคนตั้งใจทำงาน ซื่อสัตย์กับตัวเอง ใส่ใจคนอื่น ดีจนรู้สึกว่าริอิจิไม่เห็นคู่ควรด้วยตรงไหน 55555 ในขณะที่อิซากิจะเป็นคนคอยพูดเตือนสติริอิจิ คอยให้กำลังใจ แต่ไม่เห็นริอิจิทำอะไรให้อิซากิบ้างเลย เหมือนเป็นผู้รับอย่างเดียว จขบ.ชอบละครที่เล่นเกี่ยวกับทางเลือกของชีวิตเป็นพิเศษ (ยิ่งช่วงนี้ยิ่งอิน) อย่างเรื่อง Orange Days ก็เหมือนกันเป็นเรื่องของเด็กมหาลัยปีสุดท้ายที่ต้องเลือกหนทางชีวิตว่าจะไปทำอะไรดีหลังจากออกรั้วมหาลัย ส่วนเรื่อง Slow Dance ก็มีคนที่ต้องคิดเรื่องหนทางของชีวิตหลายคน อิซากิกับเรื่องจะแต่งงานดีไม่ดี จะย้ายไปทำแบรนด์อื่นดีไม่ดี? ริอิจิกับเรื่องจะลาออกจากงานมาทำหนังตามที่ทุกคนเชียร์ดีไม่ดี? แล้วยังมีเอสุเกะ พี่ชายของริอิจิที่อยู่ ๆ ก็ลาออกจากแบงค์มาเปิดบาร์เฉยเลยอีก *มีเรื่องที่อยากพูดถึงหลายอย่างแต่ไม่สามารถเรียบเรียงออกมาให้สวย ๆ ได้ ก็จะกระโดดไปกระโดดมาหน่อยนะ ชอบที่เรื่องออกแบบไว้ให้อิซากิเป็นญ.ไม่ติดเบรค ริอิจิเป็นช.แตะเบรคตลอด แล้วทั้งคู่ก็มาพบกันที่โรงเรียนสอนขับรถโดยริอิจิเป็นครูสอนขับรถให้อิซากิ :D ชอบบทสนทนาระหว่างริอิจิกับอิซากิ มันมาก กัดกันไปกัดกันมา ยังอยากดูซ้ำเป็นรอบที่สามอยู่ XD ชอบที่ริอิจิเจออิซากิพูดใส่ที ชีวิตก็เปลี่ยนที แล้วริอิจิก็ยังพูดได้ว่าชอบที่มันเป็นอย่างนั้น >_< น่าร้ากกกกกกกกก พูดถึงเอสุเกะมั่ง จริง ๆ ดูละครเรื่องนี้เพราะเอสุเกะ (Fujiki Naohito) แต่ขอโทษทีเหอะ ไม่เข้าใจตัวละครตัวนี้ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องเลย ยังคิดไม่ตกว่าควรจะ 1.ด่านาโอะที่เล่นได้ห่วยจนคนดูงงกับเอสุเกะเหลือเกิน 2.สงสารนาโอะที่บทมางงมากจนนักแสดงไม่รู้จะแสดงออกมายังไงเพราะไม่เก็ตตัวละครเอาเสียเลย ตัวละครหลักอีกตัวคือมิโนะ (Hirosue Ryoko) เป็นตัวละครที่คนดู relate ด้วยได้ง่าย เราดูแล้วจะเข้าใจว่าเขากลัวอะไร กังวลอะไร อยากหนีอะไร แต่ตอนหลัง ๆ ที่เธอเปลี่ยนอาชีพกลายเป็น stalker นี่คาดว่าคนดูร้อยละ 75 จะรำคาญเธอ (อีก 25% ที่เหลือคือแฟนพันธุ์แท้ของเธอค่ะ) ไม่ต่างกับที่หงุดหงิดกับอีตาเอสุเกะ คิด ๆ ไปแล้ว บทละครเนี่ยมันเขียนยากตอนใกล้ ๆ จบจริง ๆ เนอะ หลายต่อหลายเรื่องที่เริ่มมาดีซะ ตอนกลาง ๆ ก็สนุก แต่แล้วก็ต้องมาตายตอนจบ โดยเฉพาะละครที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคน climax ตอนจบของคู่หลักมักจะหนีไม่พ้น คนนึงต้องย้ายไปต่างประเทศ/ต่างจังหวัด เช่น Love Revolution, Hotaru no Hikari (เอ๊ะ ทำไมคิดออกแต่ละครนาโอะ) เดี๋ยวดูละคร romance คราวหน้าต้องลองสังเกตดูว่ามีวิธีจบยังไง work ๆ ที่ climax ไม่เชยมั่ง (จขบ.แอบจริงจังเกินความจำเป็นอีกแล้ว) อ้ะ ลืมจนได้ ว่าจะชม theme song กับ opening scene สวยมาก ได้อารมณ์ "Slow Dance" สมกับเรื่องสุด ๆ
โดย: lulla
![]() |
All Blog
Link |
|
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |