|
|
- Diary / Blog Tag บทสรุปปลายปีที่มีความหมาย
- Shinjuku ไปแอบดูยากูซ่า (มาดเท่)
- ฮาราจูกุ กับการตามหาเด็ก Cosplay ในตำนาน
- my "lost" SAMSUNG ฮือ ฮือ,,,,
- Princeton cafe' ชื่อแม้ไม่คุ้น...แต่ไม่ต้องลุ้นความอร่อย
- อย่างนี้เค้าเรียกว่า..."ลิงได้แก้ว" รึเปล่านะ ??
- ผู้ชายของคุณน่ารักเหมือน "น้องหมา" พันธุ์อะไร ??
- Tag...เย้ !! โดน tag กะเค้าแล้ว
- เช้านี้...พูดอะไรกับตัวเองมากมาย
- พลังชีวิต "ขีด" สุดท้าย... -_-!
- อย่าหันมาทางนี้ เจ้าหมาอ้วน!!
- เตรียมตัว "รับปริญญา"
- จอดรถใน Emporium "10 ชม" ....ไฮโซจิงๆ ^_^!
- คำตอบของเด็กสมัยนี้
- ความรักเหมือน "ตู้โทรศัพท์สาธารณะ"
- Mammy, je taime ฉันรัก คุณแม่
- บารอมิเตอร์วัดความสูงของตึกระฟ้าได้อย่างไร...น่านน่ะสิ
- "มนุษย์เงินเดือนมืออาชีพ.." ใครจะเป็นเถ้าแก่ไม่จำเป็นต้องอ่าน
- ไอสไตน์พูดว่า...
- คำถามน่าคิดของวัน
- ถ้าอาหารที่เราทานเป็นแบบนี้ล่ะ
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส (5)
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส (4)
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส (3)
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส (2)
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส
- ฉันหลงรักชายหนุ่มในสายโทรศัพท์
- กว่าจะมาเป็น "หูฉลาม"
- เป็นไข้ซะแล้ว....
- นานๆจะสวม บูท ที
- ถ้าเลิกตอแหล..จะให้แม่ไปขอ
- ตั๊ดสู้ฟุด...ทำไมกลายเป็นเรื่องนี้ไปได้ (2)
- "Full of happiness" ความสุขจากการได้รักของ SJ
- ตั๊ดสู้ฟุด...ทำไมกลายเป็นเรื่องนี้ไปได้
- แล้วก้อนึกสนุกอะไรขึ้นมาได้...
- Food gallery ชุมนุมของดีที่น่าชิม
- เด็กน้อยในวันนั้น คือหญิงสาวในวันนี้ (2)
- เด็กน้อยในวันนั้น คือหญิงสาวในวันนี้ (2)
- AF4 ว่าจะไม่ (ดู) แล้วเชียว...
- เด็กน้อยในวันนั้น คือหญิงสาวในวันนี้
- AF4 ว่าจะไม่ (ดู) แล้วเชียว...
- Transformers Fever อะไรก้อสามารถ Tranform ได้
- Transformers Fever อะไรก้อสามารถ Tranform ได้
- เช้าหม่นๆ
- Transformers ความทรงจำวัยเด็กที่คืนกลับมา
- ทรู ไลฟ์ ทองหล่อ
- โลกร้อน !!!
- เป็นป้าแล้วเหรอเนี่ย??
- ชุดนั่งเล่นแบบประหยัดที่จัดเก็บ
- สิงคโปร์หนที่2 Part II : การเดินทางของ Burger King
- สิงคโปร์หนที่2 Part I : มันจะสนุกมั้ยนะ
- ความรักของสาวยี่สิบปลายๆ
- ว่าที่เจ้าสาว
|
| |
|
|
|
|
นานๆจะสวม บูท ที
สัปดาห์ที่แล้วต้องเดินทางไปดูงานก่อสร้างระบบใหม่ที่น่าสนใจมากทีเดียว โครงการบ้านเอื้ออาทร ลาดกระบัง 2 ของการเคหะแห่งชาติ
การเดินทางไปไม่ง่ายอย่างที่คิด ออกจากออฟฟิศถนนอโศก เลี้ยวขวาไปตามถนนพระราม 9 แล้วตรงต่อไปเรื่อยๆ มุ่งหน้าสู่ลาดกระบัง ถนนหนทางดีทีเดียว...
แต่พอเลี้ยวจากถนนหลัก เข้าสู่ Siteงานก่อสร้าง* ที่กว้างใหญ่ไพศาล ก้อเจอกับถนนดินสีแดงที่ตอนนี้กลายเป็น แอ่งโคลน สีแดงดีๆนี่เอง ทางที่ทอดยาว กับจังหวะรถที่แกว่งไปแกว่งมาตามรอยบุ๋ม หลุมน้อยใหญ่ที่เกิดบนผิวดิน เนื่องจากการเดินทางผ่านของรถบรรทุกทำให้เราหลายคนเกิดอาการวิงเวียนคล้ายจะอาเจียนกันไปอยู่หลายที
ถ่ายจากในรถตู้...
ในที่สุด...ก้อถึงแล้ว...เย้ !!
โครงการบ้านเอื้ออาทร ลาดกระบัง 2 ของการเคหะแห่งชาติ ที่แบ่งการก่อสร้างออกเป็น 5 เฟส รวมทั้งหมดกว่า 7,000 ยูนิต ราคายูนิตละ 300,000 กว่าบาท...นับว่าคุณภาพการกอสร้างดีทีเดียวสำหรับราคานี้
มิสเตอร์ริชาร์ด วิศวกรประจำโครงการเป็นผู้พาเราเดินดูการก่อสร้างครั้งนี้ แต่ก่อนอื่น...ต้องสวนหมวกนิรภัยกับ รองเท้าบูท ก่อน (เป็นกฎระเบียบเคร่งครัดของที่นี่)
มิสเตอร์ริชาร์ด วิศวกรประจำโครงการ (หน้าเหมือนเชสเตอร์ แห่ง Linkin park มั้ย?)
ค่อนข้างตื่นเต้นทีเดียว...เนื่องจากครั้งสุดท้ายเท่าที่จำได้ว่าใส่รองเท้าบูทเนี่ย ประมาณซัก ป. 4-5 เห็นจะได้...อืม...นานมากทีเดียว ตอนนั้นมีรองเท้าบูทสีชมพูแปร๋นเข้าชุดกันกับ เสื้อกันฝน สีชมพูอ่อน
เนื่องจากตอนเด็กเชื่อว่าพ่อแม่มักเป็นห่วงในเรื่องสุขภาพและความปลอดภัยของลูกเป็นอย่างมาก (เดี๋ยวนี้ก้อคงยังเป็นอย่างนั้นอยู่ แต่การดูแลเอาใจใส่อาจมีรูปแบบที่แตกต่างออกไป) ท่านจะให้ใส่ เสื้อกันฝน เพราะกลัวว่าถ้าเราโดนฝนแล้วจะไม่สบายและให้ใส่ รองเท้าบูท เพราะกลัวน้ำกัดเท้าและพยาธิตัว..... (ซักตัวละกัน) จะเข้าสู่ร่างกายผ่านทางผิวหนังเท้าอันบอบบางของเรา
ต่อมาเมื่อพ่อแม่เชื่อว่าเราโตพอเริ่มจะดูแลตัวเองได้ ท่านคงคาดหวังนิดๆว่าเราจะมีทั้ง เสื้อกันฝน และรองเท้าบูท หรืออย่างน้อยถ้าไม่อยากโดนเพื่อนล้อว่าเป็น เด็กไม่รู้จักโต เราก้อน่าจะเปลี่ยน 2 สิ่งนั้นเป็น ร่ม ซักคันแทน
แต่ด้วยความที่เป็นคนขี้เกียจพกร่มเพราะเกะกะและชอบลืมไว้ตามสถานที่ต่างๆ จึงตัดปัญหาด้วยการไม่พกซะเลย...
ซ้ำร้ายเวลาเล่นรักบี้ในสนามหญ้าหน้าคณะ สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ก้อมักจะเล่นลุยโคลนด้วย เท้าเปล่า โดยไม่สวม รองเท้าผ้าใบหรือ สตั๊ด ที่สามารถช่วยการยึดเกาะพื้นที่ดีแต่อย่างใด ด้วยเหตุผลสำคัญ 2 ประการคือ
1. ขี้เกียจซักรองเท้า
2. เชื่อมั่นในสัมผัสของ ฝ่าเท้า เราเองว่าสามารถช่วยให้ทรงตัวได้ดีเยี่ยมกว่าพื้นรองเท้าใด
ที่เท้าความมาซะยาวเพื่อจะให้เห็นว่า รองเท้าบูท ในวันนี้เป็นอะไรที่ น่าตื่นเต้น มากสำหรับเรา...
เหมือน เพื่อนเก่า ที่กลับมาเจอกัน
ขาตัวเอง...
เย้...จะได้ใส่รองเท้าบูทตะลุยโคลนแล้ว...(ในใจคิดไว้อย่างนั้น)
ที่ไหนได้...ต้องคอยเป็น ไม้หลักปักขี้เลน ให้พี่ๆผู้หญิงใช้ในการเหนี่ยวตัวข้ามห้วยเอย บ่อโคลนเอยไปซะงั้น
หน้าโครงการ..ส่วนที่แห้งที่สุด ก่อนจะไปเจอแอ่งด้านใน
กำลังตั้งโครงเหล็กก่อนเทปูนเพื่อหล่อฝาผนัง...ถ่ายจากในห้องน้ำหญิง
ถ่ายกับพี่ที่ทำงาน (ริชาร์ดถ่ายให้)
หลังจากเดินดูโครงการอยู่นาน 2 ชั่วโมงเห็นจะได้...ก้อเริ่มหิวแล้วล่ะ
คงต้องลา รองเท้าบูทสีดำ ญาติห่างๆของ รองเท้าบูทสีชมพู ที่พาเดินไปไหนมาไหนคู่นี้ซะแล้ว....
| Create Date : 24 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 2 มกราคม 2554 22:51:26 น. |
|
17 comments
|
| Counter : 1538 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Aui_haui  วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:19:49 น. |
|
|
|
| โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:17:03 น. |
|
|
|
| โดย: Bernadette วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:50:18 น. |
|
|
|
| โดย: aus_aus วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:05:18 น. |
|
|
|
| โดย: tpipe วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:05:54 น. |
|
|
|
| โดย: JazzLover วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:42:26 น. |
|
|
|
| โดย: PolarBear IP: 58.136.18.90 วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:2:06:20 น. |
|
|
|
| โดย: หญิงสาวจากดาวอังคาร (annie_martian ) วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:53:35 น. |
|
|
|
| โดย: นายสมสิน สามหมอ IP: 58.8.188.158 วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:19:13:03 น. |
|
|
|
| โดย: กวาง IP: 61.7.251.84 วันที่: 30 มีนาคม 2551 เวลา:22:22:19 น. |
|
|
|
| โดย: งานที่ทำ IP: 118.175.180.7 วันที่: 24 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:11:27 น. |
|
|
|
| โดย: koracha IP: 202.149.24.161 วันที่: 4 สิงหาคม 2551 เวลา:17:21:11 น. |
|
|
|
| โดย: smartpor IP: 203.114.120.100 วันที่: 8 ตุลาคม 2551 เวลา:15:31:09 น. |
|
|
|
| โดย: Emma IP: 168.120.77.82 วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:15:40:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
มีคนเชื่อว่าฉันมาจากดาวอังคาร...
เธอนี่ประหลาดจิง..มาจากดาวอังคารป่าวยะเนี่ย?
เพื่อนชาย(ค่อนข้างคล้ายหญิง)ถาม...
ดาวเดียวกับเธอแหละย่ะ...ฉันตอบ
ก้อ...ดาวโลกที่แสนน่าอยู่ใบนี้งัย
|
|
|
|
|
|
|
|
|
แว๊ะมาดูคนใส่บู๊ท สู้ๆนะคร้าบอย่าท้อแท้ก่ะงานนะ 
ว่าแต่ผมไม่เข้าใจเลยว่า จะเอาที่ลุ่มๆ ไปทำที่อยู่ทำไมกันหนอ
แออัดใกล้สนามบินอีกแล้วสินะ ดูท่าแล้ว ฝนตกที ก็เละเป็นทางแน่ๆเลย