แม้นเคยผ่านกับความระกำหม่น
หลายครั้งหนช้ำฟกระหกระเหิน
คนเคยหวงทิ้งห่างทำหมางเมิน
ให้เผชิญทุกข์ถมระทมจินต์
รินรักร้อยคอยวันที่สรรค์สร้าง
เพื่อปลายทางสิ่งหมายใฝ่ถวิล
เมื่อมีฝันให้ฝ่าห้วงธานินทร์
จะมิสิ้นความหวังวางวาดงาม
เมื่อมีรักร้อยเรียงเคียง-ขวัญ-ข้าว
แม่ปวดร้าวยอมทนคนเหยียดหยาม
สักวันหนึ่ง(หาก)ถึงฝั่งฝันอันงดงาม
คงมีความสุขสันต์...สมวันรอ...
"สุนันท์ยา"
เพลงประกอบก็เพราะจังค่ะ