แด่แม่
ผู้เป็นมณีแห่งรักของลูก ในยามที่ลูกร้องให้ไขว่คว้าหาอ้อมแขนของแม่ ลูกจะมองเห็นแสงแวววาวของดวงดาราประดุจดวงตาของแม่ ทอพรายฉายรัศมีลงมาปลอบประโลมแด่ลูก ผู้เป็นมณีแห่งรักของลูก ในยามที่ลูกร้องให้ไขว่คว้าหาอ้อมแขนของแม่ ลูกจะมองเห็นแสงแวววาวของดวงดาราประดุจดวงตาของแม่ ทอพรายฉายรัศมีลงมาปลอบประโลมแด่ลูก ใบไม้ขยับใบ หลายใบของมันเหลืองไป ครั้งหนึ่งสีเขียวอ่อนของมันเคยเป็นประกาย งดงามเหมือนแต่ละใบคือแสงแดดฉาย ความร่มรื่นคือรวงรังที่สว่างของชีวิต
หลายใบของมันร่วงโรยลงไปสู่พื้นดิน หลายใบของมันยังสงบนิ่งบนกิ่งก้าน หลายใบพลิ้วไหวไปตามสายลม เหมือนชาชินกับความเป็นจริงที่โหดร้าย
เด็กผู้หญิงตัวน้อยน้อย มีแสงแห่งน้ำค้าง เป็นสร้อยสาย บางช่วงท้าทายแสงตะวัน น้ำเสียงของเด็กน้อย ดุจผีเสื้อบินมาในละอองทอง ชวนให้ป่าเขาคิดฝัน ดุจผีเสื้อบินมาในละอองทอง เล่าขานว่า ผู้เป็นแม่ย่อมงดงาม
แม่ผู้งดงามเพริศแพร้ว.....แววใส แขนขยับรับลมไกว.....โอบอ้อม อ้อมกอดกรุ่นอุ่นไอ.....อบอุ่น ลูกเอย แก้มหนึ่งแท้แม่พร้อม.....แนบใกล้ลูกขวัญ
แก้มลูกผลิกลีบแก้ว.....หวามไหว แก้มแม่แก้มลูกไฉน.....ห่างคว้า บงกชช่อกลีบไหว......คงอยู่ ชีพเอย แม้ห่างแม่ไขว่คว้า.......อยู่ท้าแก่นสวรรค์
เสียงแม่เห่กล่อมให้.....หอมวลี เสียงมิ่งมนต์ดนตรี.....กล่อมฟ้า เสียงลูกเอ่ยวลี........แม่ชื่น เสียงหนึ่งฟากจากหล้า....แม่ใกล้ลูกเสมอ
กุศลดลแม่ให้.....สุขสบาย เพาะบ่มกุศลพราย......แม่ค้ำ ภพชาติส่งประกาย.....เพลินสุข ถึงแม่ผู้งามล้ำ.......ฟากฟ้าแดนสรวง
เจริญมนต์บทเจ้า....จอมมุนี ทรงซึ่งพระบารมี......พรั่งพร้อม อุทิศแผ่รัศมี.......ถึงแม่ เหลือนา แสงพุทธสว่างล้อม.....ผ่องพร้อมรจน์ธรรม
กราบ ประณมเทพไท้.....กรุณา ฝาก สู่อกมารดา......ฟากเบื้อง พร สถิตย์ภิญญา....ปกเกศ แม่นา เรือง รุ่งด้วยบุญเฟื้อง....ดั่งนี้มากมาย
พ่อและแม่ผู้เป็นมณีแห่งลูก
พ่อตายคือฉัตรกั้น หายหัก แม่ดับดุจรถจักร จากด้วย
18/ ก.พ / 2553
Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2556 | | |
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2556 8:22:56 น. |
Counter : 2282 Pageviews. |
| |
|
|
|