|
|
เลือกเป็นคนดีได้
สิบสี่ปีแม่นี้มองไม่เห็น
ลูกที่เป็นดอกไม้ใสสะอาด
กลีบเจ้างามชดช้อยพราวพิลาส
ดุจภาพวาดแต้มสีอย่างบรรจง
แต่ก็เปล่าเงางามในตัวเจ้า
มือแม่เคล้าระบายเศษผุยผง
จากมือแม่หอมห่มยั่งยืนยง
เจ้าทะนงกตัญญคุณมารดา
ดวงตาแม่มืดบอดบอดสนิท
เจ้าคอยชิดเคียงข้างมิห่างหน้า
พ่อก็บอดมือมิดสองดวงตา
เจ้านำพาแทนตาพ่อแม่ไป
อาชีพหลักปักลงตรงขายเสียง
ด้วยสำเนียงพลิ้วแผ่วแววหวานไหว
ด้วยพลังความรักก้าวชักใย
ดนตรีใจทรานซิสเตอร์เพ้อรัญจวน
แม่ไม่ท้อพ่อสู้อยู่เคียงข้าง
ความอ้างว้างสิ้นลงตรงโหยหวล
ดนตรีใจพลิ้วไหวใช้เชิญชวน
ในเสียงครวญบรรเลงเพลงเมตตา
เจ้าเด็กน้อยกลอยใจเจ้าใฝ่รู้
ซึ่งคุณครูสอนศาสตร์ปรารถนา
เจ้าไม่ท้อไม่ทุกข์ในชะตา
เพียรศึกษาความรู้คู่หากิน
คือความรักพ่อแม่อย่างแน่หนัก
ลงสลักหอมห่มลูกไม่สิ้น
ถึงพิการสายตาไม่ล้าจินต์
ยังหากินสุจริตและคิดดี
(ลูกเกิดมาสิบสี่ปีใช้ใจสัมผัสลูก ดูตีสิบแล้วให้ต้องคิดได้เพิ่มพูนจริงๆ)
15 สิงหาคม 2552
วนารี
| Create Date : 14 สิงหาคม 2552 |
| Last Update : 14 สิงหาคม 2552 7:13:51 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 926 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กิ่งโศก (Taboonkam  ) วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:15:15:45 น. |
|
|
|
| โดย: วนารี วันที่: 20 สิงหาคม 2552 เวลา:20:09:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หัดเขียนเพื่อเรียนรู้ค่ะ
^^^^^^^^^^^^
ความรัก เสลาสลักสวยใส
งามใดเล่า งามใด
เทียบได้งดงาม ความรัก
จรดลึก ในความทรงจำ
ลึกล้ำ ย้ำรอยสลัก
นิรันดรนั้น นานหนัก
แต่รักเรา นานกว่านั้น
^^^^^^^^^^^^
เขาว่าเรา เราอย่าโกรธ ลงโทษเขา
ในเมื่อเรา นั้นไม่เป็น เช่นเขาว่า
หากเราเป็น จริงจัง ดังวาจา
เมื่อเขาว่า อย่าโกรธเขา เราเป็นจริง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
