Bloggang.com : เจ้าการเวกเสียงหวาน : -: รอยอินทร์

-: รอยอินทร์

ถ้าเป็นเมื่อสมัยโน้นที่ได้อ่านครั้งแรก..(ก็ 14 ปีแล้วอ่ะนะ)
จะบอกว่า ชอบ 'โสมส่องแสง' มากกว่า
14 ปีให้หลัง กลับมาอ่านอีกครั้ง..ความคิดเปลี่ยนไป
ตอนนี้อยากบอกว่า ชอบ 'รอยอินทร์' มากกว่า

แต่ถ้าจะอ่านให้สนุก ก็ต้องอ่านทั้งสองเรื่อง
เพราะจริงๆมันก็เรื่องเดียวกันนั่นแหละ
เพียงแต่ 'โสมส่องแสง' เป็นการปูพื้นตัวละคร
เนื้อเรื่องมาเข้มข้นใน 'รอยอินทร์'

จำได้ว่าตอนนั้น รำคาญยัย 'คุณอีกา' มากๆ
อ่านทีไรก็อยากจะข้ามๆไป
มารอบนี้ กลับรู้สึกขำๆในความพยายามของแก
แล้วก็ไม่รู้สึกว่าแกเป็น 'ส่วนเกิน'
แต่เป็น 'ส่วนสนับสนุน' ให้เรื่องราวสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

ปล. อ่านรอบนี้ ไม่มีเหตุการณ์ 'น้ำ(ตา)ท่วมบ้าน' เหมือนครั้งที่แล้ว
สงสัยจะอายุเยอะ..ความอ่อนไหวน้อยลง ตายด้านมากขึ้น..

+ + + + + + + + + + + +

หากจะรัก รักนั้น ต้องทั้งหมด
เกียรติยศ ฤาชีวิต ปลิดให้ได้
ถึงโลกจะ มหาศาล ค่าปานใด
จะวางไว้ ในอุ้งหัตถ์ รักนิรันดร์

+ + + + + + + + + + + +

กระแสบางอย่างวาบเข้าหัวใจ
'เจ้าหลวง' คนที่เธอเคยดูถูกในความเป็นผู้ 'เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ' ตั้งแต่พบครั้งแรก
จริงแท้ท่ามกลางความโอ่อ่ารูปลักษณ์ลออตา ได้ซ่อนความบึกบึนอดทน
และความจริงคือความขาดแคลนในทุกอย่าง
หากเป็นคนอื่น อาจทอดภารธุระนี้เสียได้
หากเป็นคนอื่น จะหนีไปเสวยสุขได้
ทว่า..บุรุษผู้นี้มิเคยทำ..
ทั้งชีวิตได้ทิ้งลงในหน้าที่ ยอมรับภาระอันหนักโดยดี
..Duty must go on..
ประโยคที่ติดปากติดใจ..
ดวงหน้าของมิราละมุนลง ดวงตาที่มองใสสะอาดขึ้น
เนตรเจ้ารอยอินทร์ แลมาสบพอดี
ชั่วครู่..โลกหยุดหมุน ทุกอย่างกระจ่างใส..
รอยแย้มโอษฐ์ของเจ้ารอยอินทร์สะดุดค้างนิดหนึ่ง นิดเดียวเท่านั้น
จากนั้น..รอยแย้มโอษฐ์กว้างขวาง ดวงเนตรพราวระยับ
"ขอบคุณครับ!"
มิรากระพริบตาสงสัย "ขอบคุณอะไร?"
พักตร์ลออยื่นเข้ามาใกล้ พราวยิ้มกรุ้มกริ่ม
"ขอบคุณลูกกะตาสวยๆคู่นั้น" สุรเสียงนุ่มนวลหากลงท้ายขู่
"จำไว้ อย่าไปทำลูกกะตาอย่างนี้กับใครอีกเป็นอันขาด ผมจะฆ่ามัน!"
"อยู่ในพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ด้วยเหรอ?"
"ทูนหัว!" สุรเสียงห้าวล้อเลียน
"ลิขสิทธิ์หัวใจเชียวละ!"

+ + + + + + + + + + + +

หัตถ์นวลแบออก มิรามอง..นิ่งนิดเดียว..วางมือลง
มือทั้งสองเกาะกุมกันเงียบๆ
"คุณแน่ใจได้..สิ่งใดที่ผมกำไว้ในมือ ไม่เคยยอมปล่อย"
"และสิ่งใดที่ฉันวางใจ ก็จะให้ความไว้วางใจตลอดไป"
เท่านั้น..สำหรับ 'คำพูด' หากความในใจลึกล้ำ

+ + + + + + + + + + + +

"แผ่นดินเกิดเราอยู่ฝั่งโน้น แต่เราต้องมายืนที่นี่ ผูกพันที่นี่
ทั้งๆที่เรามีสิทธิกลับไปได้ทุกเวลา แต่ทำไม..คำตอบมันอยู่ที่นี่"
ภูริตเคาะลงตรงหัวใจตนเอง
"ถ้าเรารู้จักใจตัวเอง และเราทำตามหัวใจตนเอง กลัวอะไร?"
"ถ้ากลัวจะตัดสินใจหรือคะ? คนอย่างมีร่า ถ้าใช่..จะยอมรับกับตัวเองว่าใช่ !"

+ + + + + + + + + + + +

ใน 'งาน' ที่เคยทำ มิราไม่เคยต้องคิดว่า ฝ่ายใดผิด ฝ่ายใดถูก
ทุกคนมีคุณค่าของความเป็น 'มนุษย์' เท่ากัน
บัดนี้..สถานการณ์เปลี่ยนไป เธอต้อง 'เลือกข้าง'
ถ้าข้างเธอถูก อีกข้างต้องผิด
ถ้าข้างเธอชนะ อีกข้างต้องพ่ายแพ้
วันนี้..เธออาจจะยังชิงชังสงคราม
แต่มิราก็รู้..ต้องทำสงคราม! และต้องชนะ!
เวียงสรองเป็นของคนที่เธอ..บัดนี้สามารถบอกได้เต็มหัวใจว่า 'รัก'
ฉะนั้นเธอต้องรักเวียงสรอง

+ + + + + + + + + + + +

มือใหญ่ บีบบ่าน้องสาวรุนแรง
"อดทนมีร่า ถ้าจะเป็นเมียทหาร..ท่องไว้..อดทน
พี่จะจัดการไอ้พวกที่เหลือให้รอยเขา !"
คำท้ายๆต่ำลง หากบอกชัด..ทุกชีวิตจะถูกกวาดล้างสิ้นเพื่อชดใช้
"ไปเถอะ พี่ดีใจที่ส่งรอยให้มีร่าได้"

+ + + + + + + + + + + +

'เพื่อนบ่ทิ้งพื่อน !' เขาสูดลมหายใจยาว
มากที่สุดที่เพื่อนกระทำต่อกันคือ
ยื่นมือกำมืออ่อนปวกเปียกของอีกฝ่ายไว้ชั่วครู่
หากถ่ายเทความเจ็บปวดมาบ้างได้ คงทำ
หากถ่ายชีวิตแก่กันได้ ต้องทำ

+ + + + + + + + + + + +

หัวใจฉัน..ใครรับฝากเอาไว้..จากกันแสนไกล..ยังเก็บไว้อยู่หรือเปล่า..
เจ้านางหลวงกดพระหทัย ภูริตชำเลืองดูแว่บหนึ่ง
'น้อง..นาย..เจ้า' หันมายิ้มเหี้ยม
"เก็บไว้ เก็บความทรงจำไว้ตรงนี้ตลอดกาล"

+ + + + + + + + + + + +

ตามอ่านของเก่าที่เคยเขียนไว้ได้ที่นี่
จากยอดดอย ถึงรอยอินทร์และโสมส่องแสง

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2552 12:26:46 น.

12 comments

Counter : 1892 Pageviews.

แถมท้ายให้นิดหนึ่ง เพิ่งหาเจอ.. คือถ้าได้อ่าน 'รอยอินทร์' แล้วเราจะพบท่อนหนึ่งที่เหมือนเป็นกลอน หรือ เนื้อเพลง ท่อนที่ว่า 'หัวใจฉัน..ใครรับฝากเอาไว้..จากกันแสนไกล..ยังเก็บไว้อยู่หรือเปล่า..'

หาเจอแล้วล่ะ เป็นเนื้อเพลง 'บ้านเรา'
คำร้อง : ชาลี อินทรวิจิตร
ทำนอง : สมาน กาญจนะผลิน

บ้านเรา ... แสนสุขใจ
แม้จะอยู่ที่ไหน ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา
คำว่าไทย ซึ้งใจ เพราะใช่ทาสเขา
ด้วยพระบารมีล้นเกล้า คุ้มเรา ร่มเย็นสุขสันต์

ทุ่งทิพย์ ... ฟ้าขลิบทอง
ริ้วแดดส่องสดใส งามจับใจมิใช่ฝัน
ปวงสตรี สมเป็นศรีชาติเฉิดฉันท์
ดอกไม้ชาติไทยยึดมั่น หอมทุกวัน ระบือไกล

บุญนำพา กลับมาถึงถิ่น
ทรุดกายลงจูบดิน ไม่ถวิลอายใคร
หัวใจฉัน ใครรับฝากเอาไว้
จากกันแสนไกล ยังเก็บไว้หรือเปล่า

เมฆจ๋า ... ฉันว้าเหว่ใจ
ขอวานหน่อยได้ไหม ลอยล่องไปยังบ้านเขา
จงหยุดพัก แล้วครวญรักฝากกับสาว
ว่าฉันคืนมาบ้านเก่า ขอยึดเอาไว้เป็นเรือนตาย ...

ส่วนเพลง ยังหาไม่ได้ ถ้าได้แล้วจะเอามาลงให้ได้ฟังกันนะจ๊ะ

โดย: เจ้าการเวกเสียงหวาน

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:57:48 น.

คัดมาแต่ตอนที่เรียกน้ำตาทั้งนั้นเลยนะ

ละครก็ทำออกมาได้ดีทีเดียวแหละพี่ยุ้ย

โดย: latics1

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:39:59 น.

สวัสดีค่ะ
ตอนนี้ใส่ชื่อที่linkเรียบร้อยแล้วค่ะ
สร้างสะพานเพื่อที่จะได้มาสะดวกค่ะ
มีcbox แต่บางทีก็ลืมค่ะ แฮ่ แฮ่
รักษาสุขภาพนะคะ มีความสุขมากๆค่ะ

โดย: busabap

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:34:38 น.

เคยอ่านทั้งสองเล่มเมื่อสามสี่ปีที่แล้วค่ะ

น้ำตาท่วมเลย ยิ่งได้อ่านข้อความที่ quote มาแล้ว

อยากกลับไปอ่านอีกสักรอบ อยากรู้เหมือนกัน

ว่าคราวนี้จะร้องไห้อีกไหม(ดูท่าคงไม่รอด

เพราะแค่อ่านคำพูดในบล็อกนี้น้ำตาก็เริ่มเอ่อแล้ว)

มีความสุขทุกวันนะคะ

โดย: มังกรเขียวหัวยุ่ง (cruduslife

) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:47:31 น.

มีอีกท่อนที่เห็นกันบ่อยๆในเรื่องนี้คือ

รอยรูปอินทร์หยาดฟ้า มาอ่าองค์ในหล้า แหล่งให้คนชม แลฤา

มาจากเพลงอีกเช่นกัน คือเพลง "ยอยศพระลอ"
ขับร้องโดย ชินกร ไกรลาส
เนื้อความกล่าวถึง "พระลอ" ตัวเอกในวรรณคดี เรื่อง "ลิลิตพระลอ"

รอยรูปอินทร์หยาดฟ้า

มาอ่าองค์ในหล้าแหล่งให้คนชม

งามสมขุนลอท้าว น้ำพระทัย ณ หัวเจ้ายิ่งแม่กาหลง

ยามพระทรง คชสาร ธ ยิ่งหาญ ยิ่งกล้า

เกินพระยาสีหราชท้าว..กลางศึก

พระบาทเจ้า..ล้านโลกใครบ่เท่า พ่อขุนแมนสรวง

(ลา ลาลาลาลาลา ลา ลาลาลาลาลา)

รูปดังองค์อินทร์หยาดฟ้ามาสู่ดินโสภิณดังเดือนดวง

เหนือแผ่นดินแดนสรวง เหนือปวงหนุ่มใด

(ลาลาลาลาลา ลา ลาลาลาลาลา)

เหล่าอนงค์หลงสวาทยอมเป็นทาสรักบำเรอ

นามขุนลอท้าวเธอทรงสถิตย์ ณ ทรวงใจ

ลุ่มแม่กาหลงเจ้าหรือจะเท่าถึงครึ่ง แม้น้อยหนึ่งน้ำหทัย

เมื่อทรงคชสาร ธ ยิ่งหาญ ยิ่งกล้า

(ลาลาลาลาลาลา)

ดั่งพระยาสีหราชผู้เป็นใหญ่

(ลาลาลาลาลาลา)

ใช่เพียงศึกรบสยบพระทรงชัย

แม้ในศึกรักพระยังยิ่งใหญ่

(ลาลาลาลาลาลา)

นาถ-อนงค์ ปลงใจใคร่อิงอุ่น

(ลาลาลาลาลาลา)

นับล้านโลกาล้วนบ่ควรคู่บุญ

ดั่งพ่อขุน (ลา ลา) แมนสรวง เอย...

ปล. เป็นเพลงที่ชอบมาก ไปหาฟังกันนะคะ หาไม่ยาก

โดย: เจ้าการเวกเสียงหวาน

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:20:59 น.

สวัสดีค่ะ
แหมเพลงนี้เพราะมากเลยค่ะ
เป็นการบอกว่าพระลอหล่อ สง่า เก่งขนาดไหน
ที่บล้อกได้เอาเพลงนี้ลงไว้ในบล้อกเรื่องThe 5 most handsome men in the world...
ถ้าสนใจเชิญขึ้นรถเลยค่ะ smile

ys.smileycentral.com/cat/18/18_5_1.gif">

โดย: busabap

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:56:59 น.

ช่วงนี้กระแส 'รีเมค' กำลังฮิต ก็ถ้าจะมีการ 'รีเมค' ละครเรื่องนี้อีกล่ะก็ ในความคิดนะ..คงไม่มีใครทำได้ดีเท่าเจ้าเดิม คุณนพพล โกมารชุน อีกแล้วล่ะ

ส่วนตัวแสดงหลัก
- เจ้ารอยอินทร์ : นึกไม่ออก ยังไม่มีใครมาเทียบ ฉัตรชัย เปล่งพานิช ได้ซักคน
- มิรา : ต้องคนซอยผมสั้นๆแล้วสวย ที่นึกออกก็ เชอรี่ เข็มอัปสร
- ภูริต : ป๋อ ณัฐวุฒิ สะกิดใจ คนนี้ล่ะใช่เลย
เจ้านางรอยคำ - ขอหน้าไทยๆ ใหม่ๆ ไม่ช้ำ
- ศุภิกา : ณ ตอนนี้ที่เข้าตาคือ อ๋อม สกาวใจ กะ ธัญญ่า ธัญญเรศ
- พงษ์ : ใครก็ได้ ที่หน้าเด็กกว่าป๋อ และไม่ใช่ตลก เพราะบทของพงษ์มันตลกอยู่แล้ว ไม่ต้องใช้ตลกมาเล่นก็ได้
- แม่ละมุน : ขอคนเดิมได้ป่ะ ยุวดี ไทยหิรัญ
- คุณภาณี : ใครก็ได้ ป้าจุ๊ ก็โอเคนะ แต่สงสารแก อายุเยอะแล้ว

สรุป 1.. ที่โดนใจตอนนี้มีคนเดียว ผู้พันป๋อ ค่ะ