ซึ่งรายงานการวิจัยของเรื่องนี้ได้ถูกตีพิมพ์ในวารสาร Veterinary Dermatology และ วารสารทางด้านลักษณะทางพันธุกรรมเล่มล่าสุด

โดยรายละเอียดจะกล่าวถึงลักษณะการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมของสุนัขสายพันธุ์นี้ที่มีการตอบสนองหรือมีปฏิกิริยาตอบรับกับการที่ร่างกายของ สุนัขมีปริมาณกรดไฮยารูลอลิกมากเกินไป ซึ่งกรดตัวนี้เป็นสารที่มีการรวมตัวกันอยู่ใต้ผิวหนังและเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เกิดรอยย่นบนใบหน้า นักวิจัยเข้าใจว่ากระบวนการการทำงานของโมเลกุลต่างๆภายในร่างกายของสุนัขนั้นจะมีการปรับเปลี่ยนลักษณะภายในร่างกายไม่ว่าจะเป็นการทำงานของสารเร่งปฏิกิริยาทางเคมีหรือเอมไซม์ และลักษณะทางพันธุกรรมที่ถือเป็นวิวัฒนาการของสัตว์เพื่อพัฒนาให้ร่างกายมีความแข็งแรงขึ้นและสามารถอยู่รอดได้

สุนัขพันธุ์ชาไป่ถือเป็นสุนัขสายพันธุ์หนึ่งของโลกที่มีลักษณะที่ค่อนข้างแตกต่างจากสุนัขโดยทั่วไป สายพันธุ์ของมันมีต้นกำเนิดในทางตอนใต้ของประเทศจีนเมื่อ 2000 ล้านกว่าปี

ก่อน ราชวงศ์ฮั่นของจีนได้นำเอาสุนัขสายพันธุ์นี่มาเป็นสุนัขรักษาความปลอดภัยในวังและเป็นสุนัขเลี้ยงแกะ และหลังจากเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นระบบคอมมิวนิสต์โดยเหมา เจ๋อ ตุง ทำให้สุนัขพันธุ์ชาไป่ก็เกือบจะสูญพันธุ์ไป อย่างไรก็ตาม ต้นยุค 1970 ได้มีการนำเอาสุนัขพันธุ์ชาไป่จากประเทศฮ่องกง มาเก๊าส ส่งไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา และช่วงยุคนั้นก็เป็นช่วงที่สายพันธุ์สุนัขชาไป่กลับมาเป็นที่รู้จักอีกครั้ง และถือเป็นสุนัขพันธุ์ที่หายาก มีจำนวนน้อยพันธุ์หนึ่งของโลก

ชาไป่เริ่มเป็นที่นิยมในทางยุโรปและอเมริกาในช่วงต้นยุค 1990

และในช่วงยุคนี้ลักษณะรอยย่นของลูกสุนัขชาไป่ก็มีความหนาขึ้นเรื่อยๆและรอยย่นก็มีจำนวนมากขึ้น ซึ่งถือเป็นช่วงยุคที่ลักษณะการเปลี่ยนแปลงของสุนัขพันธุ์นี้โดยเฉพาะส่วนของผิวหนังที่มีลักษณะเป็นรอยย่น ไม่เป็นระเบียบ และจะมีการสร้างสารที่มีลักษณะเป็นน้ำเมือกชนิดหนึ่งในชั้นของผิวหนัง ซึ่งการที่ร่างกายมีการสร้างสารตัวนี้ขึ้นมาในปริมาณที่มากนั้น ทางนักวิจัยยังไม่สามารถหาสาเหตุได้ว่าเหตุใดร่างกายของสุนัขพันธุ์ชาไป่มีการสร้างสารชนิดนี้ขึ้นมาเป็นจำนวนมาก สารที่มีลักษณะเป็นน้ำเมือกเกิดจากการสะสมของกรดไฮยารูลอริก ซึ่งกรดตัวนี้สามารถพบได้บริเวณช่องว่างของเนื้อเยื่อในส่วนต่างๆ และเนื่องจากภายในร่างกายของสุนัขพันธุ์นี้มีการสร้างกรดชนิดนี้ขึ้นมาเป็นจำนวนมาก จึงทำให้ปริมาณกรดในเส้นเลือดของมันจึงอยู่ในระดับที่สูงเช่นกัน

ผลสรุป จากข้อมูลการศึกษาในขณะนี้ก็คือ สาเหตุของการที่รอยย่นของสุนัขพันธุ์ชาไป่มีเป็นจำนวนมากนั้นก็เนื่องมาจากลักษณะทางด้านพันธุกรรมของมันที่มีบางส่วนที่มีการจัดเรียงตัวแบบไม่เป็นระเบียบ และปริมาณของกรดไฮยารูลอริกและสารที่มีลักษณะเป็นเมือกที่อยู่ใต้ชั้นผิวหนังก็มีปริมาณที่สูงมากกว่าสายพันธุ์อื่นๆ ซึ่งข้อมูลการศึกษาลักษณะทางพันธุกรรมรวมถึงการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพของสุนัขสายพันธุ์นี้สามารถนำไปใช้ประโยชน์เพื่อเป็นต้นแบบในการศึกษาลักษณะทางพันธุกรรมของมนุษย์ที่ผิดปกติหรือไม่เป็นระเบียบ รวมไปถึงลักษณะการเปลี่ยนแปลงของเซลล์ในร่างกาย กระบวนการทำงานของโมเลกุลต่างๆภายในร่างกาย และยังสามารถเชื่อมโยงไปถึงการพัฒนาอุปกรณ์หรือวิธีการรักษาลักษณะความผิดปกตินี้ได้อีกด้วย

ในโลกแห่งวิทยาศาสตร์ จะเห็นได้ว่าข้อมูลที่ได้จากการศึกษาจากสุนัขสามารถนำมาประยุกต์ใช้และเป็นประโยชน์สำหรับมนุษย์เราได้ เช่นกัน