บนเส้นทางสายพระนิพพาน 177 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 177 177/01 ผู้มีจิต..เป็นุศล..บนโลกนี้ เป็นผู้มี..เมตตา..เป็นที่สุด เมื่อเป็นผู้..อยู่บน..แดนมนุษย์ ไม่มีหยุด..ก่อกุศล..สร้างผลบุญ 177/02 สร้างผลบุญ..เป็นทุน..เดินทางต่อ กลบหลุมบ่อ..ทางนั้น..ให้เรียบง่าย ไม่เป็นทาง..ยากเกิน..เดินสบาย แม้ก่อนตาย..สุขอยู่..ในอู่บุญ 177/03 ในอู่บุญ..ให้คุณ..สบายจิต ศีลไม่ผิด..เอี่ยมอ่อง..หน้าผ่องใส รัศมี..บุญมาก..แผ่จากใจ จากข้างใน..สู่นอก..บอกได้เลย 177/04 ชีวิตวัย..ไม่ใช่..อุปสรรค ใจเป็นหลัก..ตั้งมั่น..ท่านเจ้าขา ไม่ว่าเด็ก..ผู้ใหญ่..คนชรา นอนภาวนา..อยู่ได้..ก็ไปดี 177/05 ผู้ไปดี..มีใจ..เป็นหัวหน้า เพราะรู้ว่า..ใจนั้น..ดันไปได้ อย่าเป็นผู้..หัวทู้..ไม่ยอมใช้ จงรู้ไว้..ไม่ปึก..ฝึกทำใจ 177/06 ฝึกทำใจ..ยอมรับ..กฏแห่งกรรม เป็นผู้ทำ..แต่ดี..แต่นี้ไป ทั้งเป็นผู้..รู้แต่..การอภัย สงบใจ..อยู่ศีล..กินในธรรม 177/07 กินในธรรม..นำสู่..เป็นผู้ละ เอาชนะ..ใจตน..ที่วนวุ่น ผู้ยังจิต..ให้ใส..ใจเคยขุ่น มาอบอุ่น..ปรารถนา..สร้างบารมี 177/08 สร้างบารมี..ให้เต็ม..คมเข้มชัด ปรมัถ..บารมี..ดีที่สุด ผู้หวังเกิด..สุดท้าย..กายมนุษย์ ผู้หวังหยุด..เกิดตาย..ได้เสียที 177/09 ได้เสียที..ชาตินี้..ขอสุดท้าย สิ่งเลวร้าย..เคยก่อ..ขอใช้ชด ความเจ็บปวด..รวดร้าว..เศร้ารันทด น้อมรับหมด..ปัญหา..ที่มาเยือน 177/10 ที่มาเยือน..เตือนตน..คนผู้ก่อ ทุกหลุมบ่อ..ขวางไว้..ใช่ทั้งสิ้น นายกรรมทุก..แห่งหน..จงยลยิน กายเราสิ้น..ครั้งนี้..ขอหนีไกล 177/11 ขอหนีไกล..รับไป..บุญแห่งเรา เคยมัวเมา..ขอขมา..รู้ว่าชั่ว เมื่อไม่รู้..เป็นผู้..หูตามัว เมื่อรู้ตัว..ชดใช้..ไร้ต่อรอง 177/12 ไร้ต่อรอง..มองเห็น..สิ่งที่ทำ อันเป็นกรรม..บุญบาป..หยาบละเอียด จงเป็นผู้..รับรู้..ไม่เบียนเบียด ไม่โกรธเกลียด..ทำกิจ..ปิดบัญชี 177/13 ปิดบัญชี..ทีละจุด..หยุดก่อเหตุ ทุกกิเลส..ร้อยรัด..สลัดหลุด ทุกรอยรั่ว..จริงจัง..ตั้งใจอุด อันมนุษย์..ทำได้..ไม่รีรอ 177/14 ไม่รีรอ..เร็วรี่..จี้ตรงจุด เพื่อจะหยุด..ทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง ใช้ปัญญา..ตัวรู้..สูถากถาง กิเลสจาง..จากใจ..จนไม่เหลือ 177/15 จนไม่เหลือ..สักนิด..ติดที่ใจ ทำสิ่งใด..ล้วนบุญ..คุณเจ้าขา ประกอบเหตุ..กุศล..จนธรรมดา เป็นผู้มา..เพื่อไป..ไม่หวนคืน 177/16 ไม่หวนคืน..ตื่นตัว..อยู่เป็นนิจ พูดทำคิด..ไร้หิษ..ไม่เป็นภัย เมื่อทุกสิ่ง..หลุดปาก..มาจากใจ อันแจ่มใส..บริสุทธิ์..หยุดก่อเวร 177/17 กายเจ้าเอย..ขยันแท้..แก่ไปหน้า ถึงแม้ว่า..วอนขอ..ก็ไม่หยุด เดินหน้าไป..หาแก่..มีแต่ทรุด จากชำรุด..แล้วก็..รอวันตาย 177/18 จงรู้สึก..ว่าเรา..เขาต้องตาย ผู้มีกาย..ตายหมด..กฏแห่งกรรม อันดีชั่ว..ตัวรู้..อยู่ที่ธรรม จะชักนำ..เราไป..ในเส้นทาง 177/19 ในเส้นทาง..สายตรง..ไม่สงสัย ทุกเงื่อนไข..พุทธองค์..ทรงรู้แจ้ง มีพระธรรม..คำสอน..ช่วยแจกแจง สงฆ์แสดง..สืบมา..ถึงปัจจุบัน 177/20 ถึงปัจจุบัน..ยึดมั่น..อยู่ในศีล ทำจนชิน..เป็นฌาน..นั้นมากอยู่ มากมีศีล..มากธรรม..มากความรู้ มากมีผู้..เดินหน้า..หานิพพาน 177/21 หานิพพาน..ลดละ..กามารมณ์ รู้ใช้คม..ปัญญา..หาทางตัด ผู้ทุ่มเท..สว่าง..เห็นทางชัด ปฏิบัติ..รู้เห็น..เป็นไปเอง 177/22 เป็นไปเอง..โดยธรรม..จงจำจด จิตกำหนด..แล้ววาง..เปิดกว้างไว้ ถ้ากำหนด..แล้วตึง..ดึงให้ไหว เหลียวทางไหน..มืดมน..หนทางไป 177/23 หนทางไป..ยิ่งใส่..อารมณ์ด้วย ไม่อาจช่วย..ให้พ้น..แต่หล่นตม ผู้ไม่นิ่ง..ยิ่งดิ้น..ก็ยิ่งจม คุมอารมณ์..ไว้ได้..สบายเลย 177/24 สบายเลย..คุมไว้..ใช่ชั่วครู่ แต่คุมอยู่..แต่น้อย..ค่อยมากขึ้น จนได้สิทธิ์..จิตสบาย..ไม่ทนฝืน แต่ขัดขืน..ตลอดไป..ใช้ปัญญา 177/25 อันกิเลส..ทั้งปวง..บ่วงร้อยรัด คอยตามฟัด..กัดจิก..ทั้งหยิกข่วน ฉุดกระชาก..ลากไป..ทางไม่ควร สวมโซ่ตรวน..ไว้สิ้น..ดิ้นไม่หลุด 177/26 ดิ้นไม่หลุด..สุดท้าย..ใช้ปัญญา แต่เกิดมา..บัดนี้..มีเราไหม ทั้งพ่อแม่..ปู่ย่า..และตายาย ต่างก็ตาย..ไม่รอด..สักคนเลย 177/27 สักคนเลย..เพื่อนเอย..ผู้เกิดแก่ เห็นมีแต่..พลัดพราก..จากของรัก เมื่อเป็นผู้..รู้เห็น..เป็นประจักษ์ จงตั้งหลัก..มั่นไว้..อยู่ในธรรม 177/28 อยู่ในธรรม..กำหนด..รู้ทุกสิ่ง เห็นความจริง..เสื่อมสลาย..ไปทุกอย่าง เมืองเคยมี..บัดนี้..เป็นเมืองร้าง สิ่งปลูกสร้าง..แข็งแกร่งนัก..หักพังลง 177/29 หักพังลง..จงเห็น..เป็นธรรมดา สิ่งเกิดมา..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล ในโลกนี้..ไม่มี..สิ่งยาวนาน พอถึงกาล..เสื่อมสลาย..ทำลายลง 177/30 ทำลายลง..ไม่ทรงตัว..ตลอดไป ไม่มีใคร..อยู่ได้..ตลอดครับ แม้แต่ผู้..ประเสริฐ..ยังเกิดดับ จนจิตจับ..นิพพานไว้..จึงไปเลย 177/31 จึงไปเลย..ลาลับ..ไม่กลับแน่ เป็นผู้แก้..จิตตน..จนมันจบ เป็นผู้ใช้..ปัญญา..หาทางพบ เป็นผู้รบ..กิเลสตน..จนมันพ่าย 177/32 จนมันพ่าย..ใช้อดทน..และอดกลั้น อย่างมุ่งมั่น..พากเพียร..ไม่เวียนแวะ กิเลสเกาะ..รู้เห็น..เป็นผู้แกะ เช่นนี้แหละ..จึงหลุด..หยุดเวียนว่าย 177/33 หยุดเวียนว่าย..ในโลก..มีกรรมรอ บุญไม่พอ..ไม่ท้อ..ต่อข้างบน ชำระจิต..กักตุน..บุญกุศล ไม่เป็นขน..ขอเป็นเขา..เข้าสู่ทาง 177/34 เข้าสู่ทาง..สายธรรม..นำนิพพาน จงคืบคลาน..ไปหน้า..อย่าหวั่นไหว เมื่อเป็นผู้..กำหนดรู้..อยู่ที่ใจ ใหญ่กว่าใคร..ทั้งหมด..กำหนดเอง 177/35 กำหนดเอง..ไม่เกรง..ชั่วจะหมอง ไม่เสียของ..เสียคน..อดทนสู้ จงหนักแน่น..หลักวิชา..หาความรู้ เป็นผู้รู้..จุดหมาย..ปลายทางตน 177/36 ปลายทางตน..บุคคล..ไปได้ยาก เพราะต้องมาก..พากเพียร..จนที่สุด ต้องเป็นผู้..ฝึกฝน..จนถึงจุด บริสุทธิ์..ที่จิต..ปิดบัญชี 177/37 ปิดบัญชี..หนี้กรรม..เคยทำมา พระศาสดา..ทรงชี้..นี้ทางไป มีน้อยนัก..ผู้คน..จะสนใจ บอกว่าไกล..เกินฝัน..ไม่ทันลอง 177/38 ไม่ทันลอง..เอ่ยอ้าง..สร้างกำแพง ไม่ทันแทง..แพ้พ่าย..ใจไม่สู้ ไม่ทันคิด..เอ่ยมา..ว่าไม่รู้ จึงเป็นผู้..เวียนว่าย..ไม่รู้จบ 177/39 ไม่รู้จบ..พบแต่..อุปสรรค โลกมีหลัก..กำหนด..กฏแห่งกรรม เสวยบุญ..และบาป..ที่เคยทำ ทุกหนี้กรรม..ทำไว้..เขาไล่ตาม 177/40 เขาไล่ตาม..ทุกชีวิต..ที่เกิดกาย ทั้งหญิงชาย..ไพร่ผู้ดี..มีกรรมหมด รวมถึงผู้..ที่เห็น..ว่าเป็นพรต พระสุคต..ก็ไม่เว้น..ชัดเจนไหม 177/41 ชัดเจนไหม..ไม่มีใคร..หนีกรรมพ้น รู้ฝึกฝน..พอมีทาง..หลังความตาย ฝึกตนดี..เตรียมพร้อม..ย่อมสบาย ไม่ต้องอาย..ยมบาล..กาลสิ้นลม 177/42 กาลสิ้นลม..ล้มพับ..ดับขันธ์ห้า จิตเริงร่า..แจ่มใส..ไปสวรรค์ ถ้าขณะ..ทิ้งกาย..อยู่ในฌาน พรหมนิพพาน..ก็ไม่..ไกลเกินฝัน 177/43 ไกลเกินฝัน..ได้ไง..ใจสงบ ต้องการจบ..บัญชี..หนี้ทั้งหลาย ขืนอยู่ต่อ..ก่อหนี้..อีกมากมาย มันละอาย..ใจตน..คนไม่ทั่ว 177/44 เรามีค่า..ในตน..คนเกิดกาย อย่าทำลาย..ความดี..ที่มีอยู่ อันกิเลส..ตัณหา..น่าอดสู ขอผู้รู้..กำจัด..สลัดหลุด 177/45 สลัดหลุด..หยุดก่อ..อกุศล มันส่งผล..แก่ตน..ยากทนได้ บ้างถึงกับ..เป็นบ้า..ฆ่าตัวตาย ถูกทำลาย..จองล้าง..อย่างเหี้ยมโหด 177/46 อย่างเหี้ยมโหด..โกรธแค้น..จองเวรกรรม เป็นผู้ทำ..ร้ายตน..ในเบื้องหน้า กล้าก่อเวร..สร้างกรรม..ตามปรารถนา ที่วิ่งหา..ทุกชาตินั้น..ท่านนายกรรม 177/47 ท่านนายกรรม..ตามติด..ปิดบัญชี นายกรรมมี..มากมาย..หลายชาติภพ ถึงทำดี..มากมาย..ใช่จะกลบ บวกฏ้บวก..ลบก็ลบ..ไม่เกี่ยวกัน 177/48 ไม่เกี่ยวกัน..อันบาปบุญ..คุณฉันทำ บุญและกรรม..รอเวลา..จะส่งผล ถ้าบุญมาก..บาปน้อย..ก็ถอยร่น พอบุญหล่น..บาปมาก..ลากไปตี 177/49 ผู้เตรียมตัว..ฝึกตน..ก้าวพ้นทุกข์ คือผู้ปลุก..ตนตื่น..จากขื่นขม ผู้เกิดกาย..ไร้สุข..มากทุกข์ตรม เกิดจากคม..เขี้ยวกรรม..เราทำไว้ 177/50 เราทำไว้..ไร้กังขา..หาทางพ้น จึงต้องค้น..วิธี..หนีโลกา รู้ดีมี..ทุกข์โศก..โลกมายา กรรมทำมา..ได้รับ..กลับทุกคน 177/51 เมื่อเราปลูก..ต้นใด..ย่อมได้ผล ปลูกกุศล..กุศลสม..ปรารถนา ปลูกชั่วร้าย..ชั่วร้าย..ไล่ตามมา ธรรมดา..รู้เถิด..ผู้เกิดกาย 177/52 ผู้เกิดกาย..นายกรรม..ตามประชิด ได้รู้พิษ..เห็นภัย..จากกายเกิด ใช้ปัญญา..ตรองทุกสิ่ง..ยิ่งดีเลิศ เป็นผู้เปิด..ดวงตา..เข้าหาธรรม 177/53 เข้าหาธรรม..องค์สัมมา..ท่านทรงตรัส ปฏิบัติ..บูชา..เข้าถึงง่าย ทั้งเป็นผู้..สำรวม..ทั้งใจกาย ก็ง่ายดาย..รักษาศีล..จนสิ้นลม 177/54 จนสิ้นลม..ทุกข์ระทม..ตามทักทาย ก็สบาย..ใช้กรรม..เคยทำเขา จึงมากมาย..นายกรรม..ตามเป็นเงา ก็ไม่เอา..เป็นเงื่อนไข..ให้ท้อถอย 177/55 ให้ท้อถอย..ไม่มีทาง..ลุยเต็มที่ ชำระหนี้..กรรมเก่า..ของเราก่อน ปิดประตู..นรกไว้..ให้แน่นอน ไม่อ้อนวอน..กรรมทั้งหมด..ยอมชดใช้ 177/56 ยอมชดใช้..อย่างไร้..ข้อต่อรอง โอกาสทอง..เกิดกาย..ได้ใช้หนี้ เเกิดมาแล้ว..อย่าพลาด..โอกาสนี้ เป็นการชี้..ทางออก..บอกทางไป 177/57 บอกทางไป..ถึงจุด..ที่สุดธรรม แม้มีกรรม..กำหนด..อดใจได้ รู้สละ..รู้ละ..ไม่เสียดาย เบาสบาย..การตัด..สลัดทิ้ง 177/58 สลัดทิ้ง..ทั้งปวง..ที่ลวงหลอก ปัญญาบอก..บ่งชี้..นี้ไม่ใช่ ขอเพียงจิต..คิดดับ..ระงับใจ ไม่ไหลไป..ตามเหตุ..กิเลสสั่ง 177/59 กิเลสสั่ง..ยังไง..ก็ไร้ผล เพราะว่าตน..รู้ตัด..สลัดทิ้ง กิเลสตัณหา..หลอกหลอน..ร้อนทุกสิ่ง สงบนิ่ง..เย็นกาย..สบายใจ 177/60 สบายใจ..เป็นผู้..อยู่ในธรรม เป็นผู้นำ..ปัญหา..มาวิเคราะห์ แก้ปัญหา..ปัญญา..สิไปเจาะ กิเลสเกาะ..ที่สุด..หลุดไปเอง
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
