บนเส้นทางสายพระนิพพาน 199

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 199

199/01

มองรอบกาย..รายรอบตัว..อย่ามัวเพลิน

เดี๋ยวจะเดิน..หลงไป..อย่างไร้ทิศ

มองแล้วตรอง..ดูเถิด..เปิดดวงจิต

มันสะกิด..ตรงไหน..ใช้ปัญญา

199/02

ใช้ปัญญา..ตาดู..หูฟังเอา

ทั้งเขาเรา..เหล่านั้น..มันเป็นไง

สุขอุรา..หรือปัญหา..มีทั่วไป

มีบ้างใคร..ไร้ทุกข์..สุขอย่างเดียว

199/03

สุขอย่างเดียว..หามีไม่..แดนมนุษย์

ดีที่สุด..ทำใจ..ทนได้ทุกข์

ธรรมชาติ..ธรรมดา..ก็พาสุข

อยู่สนุก..กินสบาย..คลายกังวล

199/04

คลายกังวล..เป็นคน..รู้เข้าใจ

ชีวิตวัย..สูงไป..ยิ่งพานพบ

รู้เข้าใจ..เดินไป..สู่จุดจบ

ฝึกสงบ..ระงับ..ยอมรับมัน

199/05

ยอมรับมัน..อันกรรม..ที่กำหนด

เป็นผู้ปลด..บ่วงกรรม..ออกจากจิต

ปล่อยนายกรรม..ตามสบาย..กายชีวิต

เมื่อไม่คิด..จองเวร..เป็นสุขใจ

199/06

เป็นสุขใจ..ใครแย่ง..ไปได้เล่า

อยู่ที่เรา..เท่านั้น..ทำมันหาย

มีสติ..จดจ่อ..ก็สบาย

จนวันตาย..ไม่หาย..ไปจากเรา

199/07

ไปจากเรา..ได้ไงเล่า..เราคือจิต

กายชีวิต..ตายไป..สบายเบา

ไม่ยึดเกาะ..เพราะกาย..ไม่ใช่เรา

ไปยึดเอา..กายเน่า..ไว้ทำไม

199/08

ไว้ทำไม..กายมีแต่..เสื่อมสลาย

มันแก่กาย..ไปทุกที..มีปัญหา

แก่นี่สู..คู่มนุษย์..สุดปัญญา

แก่เจ็บตาย..ใกล้เข้ามา..แล้วทุกที

199/09

แล้วทุกที..ที่ป่วยไข้..ไม่สบาย

เคยคิดถึง..ความตาย..บ้างไหมสู

ไม่เคยคิด..จิตประมาท..พลาดน่าดู

หรือว่าสู..ชอบเวียนวน..ไม่สนใจ

199/10

ไม่สนใจ..จะไป..จากแดนนี้

หรือไม่มี..ที่ไป..ใจสับสน

หรือไม่เชื่อ..เวรกรรม..เกิดเป็นคน

หรือว่าตน..มืดมน..หนทางไป

199/11 

หนทางไป..หนใด..ไม่ถวิล

เรื่องของศีล..ของธรรม..มีที่ไหน

เห็นคนชั่ว..ได้ดี..มีถมไป

แล้วทำไม..ต้องดีด้วย..ช่วยบอกที

199/12

คนทำดี..มีสุข..หรือทุกข์เล่า

เห็นแต่เขา..สงบกาย..สงบใจ

เห็นแต่เขา..ยิ้มแย้ม..จิตแจ่มใส

ไปทางไหน..ทายทัก..น่ารักจริง

199/13

น่ารักจริง..นิ่งสงบ..รู้กลบข่ม

กดอารมณ์..ชั่วร้าย..ไว้จนอยู่

อารมณ์ร้าย..ไล่เผ่น..เป็นศัตรู

ที่ตั้งอยู่..อารมณ์เย็น..เป็นหลักใหญ่

199/14

เป็นหลักใหญ่..ไม่หวั่นไหว..ตามอารมณ์

ทุกข์ระทม..รู้เท่าทัน..มันก็เฉย

ความพลัดพราก..รักชอบใจ..ก็คุ้นเคย

สบายเลย..สิ่งกระทบ..เมื่อพบเจอ

199/15

เมื่อพบเจอ..แล้วจาก..พรากทุกสิ่ง

เป็นความจริง..ทั่วไป..ใครก็พบ

ควบคุมใจ..เท่านั้น..มันก็จบ

สุขสงบ..ที่ใจ..กายช่างมัน

199/16

กายช่างมัน..เจ็บไข้..ไปรักษา

หายกลับมา..สู้ต่อ..ตายก็ทิ้ง

ฝึกเป็นผู้..รู้ระงับ..รับความจริง

ว่าทุกสิ่ง..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล

199/17

ไปตามกาล..อยู่นาน..ก็ยิ่งแก่

คือยิ่งแย่..เรื่อยไป..ไม่คืนกลับ

มันแย่ไป..จนกว่า..จะลาลับ

พอชีพดับ..ลาไป..กายไร้ค่า

199/18

กายไร้ค่า..ธรรมดา..ต้องคืนโลก

กายโสโครก..รู้เถอะหนอ..แค่รอเน่า

ปล่อยทิ้งไว้..อืดพอง..สยองเกล้า

แล้วก็เน่า..ย่อยสลาย..เหม็นตายเลย

199/19

เหม็นตายเลย..จึงเอา..เผาหรือฝัง

คนเหม็นจัง..เหม็นจริง..ยิ่งกว่าสัตว์

ในท้องเรา..ป่าช้า..เห็นได้ชัด

สารพัดสัตว์..เล็กใหญ่..กินได้หมด

199/20

กินได้หมด..เป็นผู้ฆ่า..ผู้ล่าไล่

ก็หาใช่..ใครที่ไหน..คนทั้งนั้น

สัตว์ป่าไม้..ภูเขา..คนด้วยกัน

ก็ฆ่าฟัน..ทำลายล้าง..อย่างน่ากลัว

199/21

อย่างน่ากลัว..พวกคน..ไร้ศีลสัตย์

ไม่จำกัด..อายุเพศ..ก่อเหตุร้าย

เหตุที่เกิด..ระเบิดอารมณ์..ไม่ข่มใจ

ต่างจึงใช้..อาวุธร้าย..เข่นฆ่ากัน

199/22

เข่นฆ่ากัน..ทำไมหนอ..ขอถามนิด

อันชีวิต..แต่ละคน..ย่อมมีค่า

ยากลำบาก..รู้ไว้เถิด..การเกิดมา

ใช้เวลา..ให้คุ้มค่า..บนโลกนี้

199/23

บนโลกนี้..มีให้เห็น..แทบทั้งหมด

ได้รู้รส..ชาดชีวิต..คิดบ้างไหม

ว่าเป็นธรรม..ทั้งดำขาว..ถ้าเข้าใจ

แล้วทำไม..ต้องเข่นฆ่า..ล่าทำร้าย

199/24

ล่าทำร้าย..คล้ายสัตว์..ลงมาเกิด

สัตว์ประเสริฐ..คือคน..ต้องรู้คิด

จิตจะสุข..ถ้ารู้ถูก..และรู้ผิด

คอยสะกิด..สติตน..ทนอดกลั้น

199/25

ทนอดกลั้น..มุ่งมั่น..เป็นผู้ฝึก

จิตสำนึก..รักดี..หลบหนีชั่ว

เป็นผู้ไม่..ประมาท..โอกาสตัว

เพราะว่ากลัว..ยิ่งนัก..รักชอบชัง

199/26

รักชอบชัง..พังทุกที..มีลำเอียง

อย่ามาเถียง..ดีกว่า..หาเชื่อไม่

รักชอบชัง..โผล่หน้า..มาทีไร

จะบอกใคร..เขาได้..ยุติธรรม

199/27

ยังเป็นผู้..ฝึกตน..เป็นคนดี

ยังคงมี..ความชั่ว..ติดตัวมาก

ไม่เคยคิด..ว่าตัวดี..ยังมีอยาก

พออ้าปาก..เหม็นอยู่..รู้ตัวดี

199/28

รู้ตัวดี..ยังมี..กิเลสหนา

ปรารถนา..ยังไม่ถึง..ครึ่งจุดหมาย

ต้องฝึกตน..ทนลำบาก..อีกมากมาย

หวังจะตาย..คุ้มค่า..การมาเกิด

199/29

การมาเกิด..ครั้งนี้..มีความหมาย

เป็นผู้ได้..รู้ธรรม..องค์สัมมา

ใช่เกิดแค่..ชาตินี้..เท่านั้นหนา

แต่เกิดมา..มากมาย..หลายชาติภพ

199/30

หลายชาติภพ..ผ่านพ้น..ตนเกิดตาย

จึงมากมาย..บาปเวร..เป็นคนก่อ

รู้บ้างไหม..หลังสุข..มีทุกข์รอ

จงอย่าก่อ..บาปเวร..อันเป็นกรรม

199/31

อันเป็นกรรม..ติดตาม..ไปจนตาย

ผู้เวียนว่าย..บัญชี..มีตามติด

เฉพาะผู้..เกิดเป็นคน..ทนชีวิต

ได้มีสิทธิ์..ใช้ชด..ให้หมดเวร

199/32

ให้หมดเวร..หมดกรรม..ทำต่อกัน

มันผูกพัน..ทุกชาติภพ..จบไม่ได้

ไปจนกว่า..เป็นผู้..รู้อภัย

ละอายใจ..เกรงกลัว..ชั่วเคยทำ

199/33

ชั่วเคยทำ..นำสู่..ผู้ทุกข์เข็ญ

เมื่อเราเห็น..ด้วยปัญญา..อย่านิ่งเฉย

รู้อภัย..ใจไม่ขุ่น..จนคุ้นเคย

ก้าวให้เลย..ความเป็นคน..ไปให้ได้

199/34

ไปให้ได้..แพ้พ่าย..มากมายทุกข์

ที่ตามรุก..กระหน่ำ..อยู่ซ้ำเล่า

อย่าเพียงคิด..แค่เขา..กระทำเรา

เป็นเพราะเขา..ถูกเราทำ..ตามถามทวง

199/35

ตามถามทวง..ที่เราทำ..กรรมที่ก่อ

เป็นหลุมบ่อ..เราขุดไว้..ใช่ใครอื่น

นายเวรเรา..กรรมเก่า..เขาหยิบยื่น

ผู้รู้ตื่น..เท่านั้น..ผ่านไปได้

199/36

ผ่านไปได้..ใช้ธรรมะ..ปฏิบัติ

หมั่นฝึกหัด..ขัดเกลา..เหลาปัญญา

จนเป็นผู้..สงบใจ..ไร้ปัญหา

ปรารถนา..หลุดพ้น..จากโคลนตม

199/37

จากโคลนตม..ทับถม..หลายภพชาติ

จนสามารถ..โผล่พ้น..ไม่หล่นกลับ

เมื่อไม่ถูก..โคลนตม..เก่าถมทับ

จงลาลับ..เลยล่วง..จากบ่วงกรรม

199/38

จากบ่วงกรรม..บำเพ็ญ..ภาวนา

เป็นผู้มา..ใช้กัน..ให้มันหมด

เพื่อจะเป็น..ผู้ไป..อย่างใสสด

เป็นผู้ปลด..บัญชี..หนี้ทำมา

199/39

หนี้ทำมา..มากมาย..ให้คลายคลี่

ได้ปลดหนี้..บัญชีเก่า..เราทำไว้

เป็นผู้รู้..กำหนด..การชดใช้

เปลี่ยนจากร้าย..เป็นดี..มีปัญญา

199/40

มีปัญญา..ดึงรั้ง..หยุดชั่งจิต

คอยสะกิด..อยู่เสมอ..ไม่เผลอตน

ทำแต่ดี..มีแต่..เกิดกุศล

ไม่เคยสน..ผลอย่างไร..แต่ใจดี

199/41

แต่ใจดี..มีสุข..ปัจจุบัน

รู้เท่าทัน..กิเลส..เหตุแห่งทุกข์

ปฏิเสธ..กิเลสมาร..ต้องการสุข

อยู่สนุก..กินสบาย..ไม่วายวุ่น

199/42

ไม่วายวุ่น..ชีวิต..จิตรู้ปลง

ก็ไม่หลง..สิ่งเร้า..วิ่งเข้าหา

จงค่อยค่อย..ฉุดลาก..ฉากออกมา

ไม่นำพา..สิ่งยั่วเย้า..เฝ้าเตือนตน

199/43

เฝ้าเตือนตน..บุญกุศล..ทำไว้เถิด

กลับมาเกิด..ทำไมกัน..มันมากทุกข์

ไปถามผู้..ไม่หลงไหล..ใครสนุก

ต่างบอกทุกข์..ไปกันเถิด..อย่าเกิดเลย

199/44

อย่าเกิดเลย..เพื่อนเอย..ร่วมเกิดแก่

เมื่อมีแต่..ทุกข์ยาก..มากปัญหา

จงเปิดใจ..ข้างใน..ใช้ปัญญา

มันดีกว่า..เดินทางใหญ่..ไปนิพพาน

199/45

ไปนิพพาน..แม้นานเนิ่น..ได้เกินคุ้ม

เป็นสาวหนุ่ม..อยู่ได้นาน..กันที่ไหน

ผู้ไม่อยาก..เที่ยวท่อง..ส่องจากใน

สงบใจ..ไตร่ตรอง..ก็มองออก

199/46

ก็มองออก..บอกได้..ร้ายหรือดี

เป็นผู้มี..ปัญญา..รู้แยกแยะ

สิ่งไม่ดี..ผิดเพี้ยน..ไม่เวียนแวะ

จิตคอยแซะ..สิ่งชั่วร้าย..ไปจากตน

199/47

ไปจากตน..เสียที..เอาดีใส่

เป็นผู้ใฝ่..กุศล..หวังพ้นทุกข์

เมื่อเป็นผู้..ปรารถนา..จะหาสุข

การกอดทุกข์..ไว้แน่น..บ่แม่นเด้อ

199/48

บ่แม่นเด้อ..เมื่อเธอ..รู้เหตุผล

บนถนน..แห่งธรรม..นำไปสู่

เส้นทางแห่ง..ความเย็น..เป็นผู้รู้

จึงเป็นผู้..ตื่นตน..เห็นหนทาง

199/49

เห็นหนทาง..ก้าวย่าง..อย่างสงบ

รู้จักหลบ..วุ่นวาย..สบายจิต

เป็นผู้ดี..ประจำ..พูดทำคิด

พาชีวิต..สุขสงบ..พบร่มเย็น

199/50

พบร่มเย็น..เป็นทาง..ให้ก้าวไป

ตั้งอยู่ใน..ศีลสัตย์..ปฏิบัติชอบ

รู้ฝึกฝน..วางตน..อยู่ในกรอบ

ได้คำตอบ..ที่พบ..สงบสุข

199/51

สงบสุข..เป้าหมาย..ในชีวิต

ไม่เป็นพิษ..เป็นภัย..ในคนสัตว์

เป็นผู้มอง..ปัจจุบัน..ให้มันชัด

ความซื่อสัตย์..สุจริต..ติดที่ใจ

199/52

ติดที่ใจ..ถาวร..ไม่มัวเมา

เป็นผู้เข้า..ถึงธรรม..พระสุคต

รักษาใจ..ชอกช้ำ..ธรรมโอสถ

เป็นการปลด..ร้อนเร่า..เอาแต่เย็น

199/53

เอาแต่เย็น..เป็นหลัก..ปักให้แน่น

ประดุจแผ่น..หินผา..หาหวั่นไหว

มีความทุกข์..กระทบ..จบได้ไว

รู้เตรียมตัว..เตรียมใจ..ไว้รับมือ

199/54

ไว้รับมือ..ความทุกข์..รุกกระหน่ำ

ไม่อาจทำ..ร้ายใจ..ของเราได้

เขาทำได้..ทุกที..มีแต่กาย

จนถึงตาย..ยังอภัย..ไม่จองเวร

199/55

ไม่จองเวร..จองกรรม..ให้หวนกลับ

ต้องการดับ..ดึงฟืนออก..ทีละดุ้น

ถือเป็นการ..ชดใช้..ให้แก่คุณ

ทำแต่บุญ..แต่ทาน..การดับไฟ

199/56

การดับไฟ..ในตน..คนผู้ฝึก

เป็นผู้นึก..ถึงศีล..ตนรักษา

ไม่ต้องมาก..ต้องมาย..แค่ศีลห้า

ก็ไม่ฆ่า..ไม่ด่า..รักษาใจ

199/57

รักษาใจ..ไว้มั่น..เพื่อเพาะบ่ม

รักษาพรหม..วิหารสี่..จึงมีค่า

รู้ทำใจ..ให้เป็น..อุเบกขา

ก็ไม่หา..บาปอะไร..มาใส่ตน

199/58

มาใส่ตน..ล้วนแต่ดี..จึงมีผล

บุญกุศล..ส่งตน..สูงพ้นกรรม

ขอได้โปรด..รับรู้..ผู้มีธรรม

ถึงมีกรรม..ตามทัน..ท่านสงบ

199/59

ท่านสงบ..สยบทุกข์..ทรมานกาย

ท่านเจ็บปวด..แทบตาย..ยังนิ่งเฉย

ไม่เห็นร้อง..ครวญคราง..มาบ้างเลย

มนุษย์เอย..ผู้ฝึกตน..ย่อมทนได้

199/60

ย่อมทนได้..กายทุกข์..ไม่ใช่ใจ

ทุกข์อันใคร..ปุถุชน..จะทนได้

ผู้เข้าถึง..แสงธรรม..นำไปใช้

หวังจะได้..ข้ามคน..ไม่วนกลับ

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2558 Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2558 18:17:53 น. Counter : 824 Pageviews.		0 comments
Share Tweet