บนเส้นทาง    

สายพระนิพพาน 230

230/01

เมื่อทุกข์ยาก..มากปัญหา..ช้าอยู่ใย

วัดลาดใหญ่..หลวงพ่อ..รอท่านอยู่

ท่านเมตตา..แวะมา..ปรึกษาดู

จะได้รู้..ทางออก..บอกทางให้

230/02

บอกทางให้..ใครร้อน..ย้อนเข้ามา

ปรารถนา..โอสถ..ลดพิษไข้

โอสถธรรม..นำมา..ใช้กับใคร

ก็ดับไฟ..สุมตน..จนเย็นจิต

230/03

จนเย็นจิต..เย็นใจ..สบายจัง

มานั่งฟัง..หลวงพ่อ..ก็ได้คิด

สว่างจ้า..ตรงหน้า..จากมืดมิด

ทุกชีวิต..เกิดมา..ปัญหามี

230/04

ปัญหามี..เอาดี..ขึ้นมานำ

คิดพูดทำ..พิจารณา..อย่างถ้วนถี่

เดินหน้าเถิด..เปิดทาง..ไปเสียที

เกาะแต่ดี..เท่านั้น..มันไปได้

230/05

มันไปได้..ด้วยสิทธิ์..จิตสะอาด

ไม่เคยขาด..ความดี..สุขสบาย

หมั่นทำไป..ใจนิ่ง..ทั้งหญิงชาย

ชีวาวาย..ก็ไป..ตามเส้นธรรม

230/06

อันหลวงพ่อ..ขอบอก..นะลูกรัก

ที่พำนัก..ของจิต..คือศาสนา

ผู้เข้าใจ..เข้าถึง..ได้พึ่งพา

จึงนำมา..ฝึกตน..ก้าวพ้นภัย

230/07

ก้าวพ้นภัย..ใจดี..มีศีลสัตย์

ปฏิบัติ..เพื่อตน..ก้าวพ้นไป

ที่คนเห็น..ภายนอก..ออกจากใน

จงก้าวไป..ข้างหน้า..อย่าหวนคืน

230/08

อย่าหวนคืน..อีกหน..วนมาซ้ำ

จะตอกย้ำ..มนุษย์..ไร้จุดยืน

เป้าที่เคย..ตั้งไว้..ไม่เป็นอื่น

ความขมขื่น..ชาติภพ..ขอจบที

230/09

ขอจบที..ดีกว่า..อย่าอยู่ยาว

ทุกเรื่องราว..จบกัน..มั่นในดี

แม้ใช้กรรม..จนตาย..วายชีวี

จิตจะมี..แต่ดี..ตลอดไป

230/10

ตลอดไป..ใจเปิด..เกิดปัญญา

เราเกิดมา..ใช้หนี้..ชาตินี้ไง

ทางเราเป็น..ผู้สร้าง..ใช่ทางใคร

ก้าวเดินไป..ทางนี้..ไม่มีหลง

230/11

พระนิพพาน..จุดหมาย..ปลายทางเรา

ไม่มัวเมา..ชีวิต..เพราะคิดต่าง

แม้สำเร็จ..เท่าใด..ก็วายวาง

ไม่มีทาง..หนีพ้น..คนต้องตาย

230/12

คนต้องตาย..กายนี้..ไม่จีรัง

ยิ่งระวัง..ยิ่งทุกข์..สุขเลือนหาย

อะไรช่าง..ก้าวย่าง..อย่างสบาย

มันจะตาย..เมื่อไร..ก็ช่างมัน

230/13

ก็ช่างมัน..วันใด..ได้ทั้งสิ้น

ผู้ยิ่งดิ้น..กลัวตาย..คล้ายทางตัน

แต่ผู้รู้..ยิ้มสู้..เพราะรู้ทัน

เห็นทุกวัน..คนตาย..วายชีวา

230/14

วายชีวา..ทุกคน..ทั้งจนรวย

บางคนซวย..มาตาย..ก่อนเวลา

รอบข้างทำ..ใจยาก..มากน้ำตา

คนเกิดมา..ความตาย..ไม่แน่นอน

230/15

ไม่แน่นอน..อายุ..ยาวเท่าใด

นั่นยังไง..นายกรรม..ตามตัดตอน

จึงต้องมา..ลาลับ..ดับไปก่อน

อย่าผลัดผ่อน..วันเวลา..เข้าหาดี

230/16

เข้าหาดี..ก่อนที่..ไร้โอกาส

จวนใจขาด..คิดได้..สายแล้วนี่

ก็ว่าจะ..แล้วไม่..ทำสักที

สิ้นชีวี..ก็วน..เริ่มต้นใหม่

230/17

เริ่มต้นใหม่..ไปต่ำ..ตามกรรมตน

แล้วค่อยวน..เป็นคน..มาเกิดใหม่

มาทุกข์ยาก..คือเก่า..มาทำไม

ทนทำใจ..ชาตินี้..แล้วหนีเลย

230/18

แล้วหนีเลย..ดีกว่า..อย่ามาเกิด

เดี๋ยวเลยเถิด..นะคุณ..จิตคุ้นเคย

มาก่อกรรม..ทำซ่า..หน้าตาเฉย

เป็นกองเกย..นายกรรม..ตามถามทวง

230/19

ตามถามทวง..ผลกรรม..เราทำเอง

เพราะกลัวเกรง..นายกรรม..ตามเป็นพวง

กลัวเขาตาม..กระชาก..ลากจนร่วง

จากโชติช่วง..เริงร่า..มาทุกข์ทน

230/20

มาทุกข์ทน..จนกว่า..ชีวาวาย

ถ้าเราตาย..จิตใส..ไม่หมองหม่น

คือยอมรับ..ปรับใจ..สบายตน

มาเป็นคน..ใช้กรรม..นำพ้นภัย

230/21

ปีหกหนึ่ง..ก้าวข้าม..หกสองย่าง

มองดูร่าง..กายนี้..ที่เสื่อมทรุด

มันแก่เฒ่า..ทุกนาที..ไม่ม่หยุด

ในที่สุด..ทอดกาย..ตายจากกัน

230/22

ตายจากกัน..ของแน่..สุดแก้ไข

อยู่ที่ไหน..ก็ตาย..เมื่อถึงวัน

หรือเวลา..กรรมใหญ่..เขาไล่ทัน

ชดใช้กัน..ก่อนจบ..สงบจิต

230/23

สงบจิต..ชีวิต..เป็นเช่นนี้

นิ้วที่ชี้..เขาหนึ่ง..ให้พึงคิด

มันชี้เข้า..เราสาม..ตามสะกิด

อย่าให้ผิด..ซ้ำซาก..ยากแก้ไข

230/24

ยากแก้ไข..กำหนด..กฏแห่งกรรม

ใครคนทำ..กรรมนั้น..ไม่ไปไหน

มันคอยเกาะ..คุกคาม..ตามเราไป

ภพชาติใด..เป็นคน..โดนทันที

230/25

โดนทันที..นี่แหละ..ชีวิตคน

ต้องอดทน..อดกลั้น..มั่นในดี

ชีวิตเดิน..ตามทาง..สร้างบารมี

พอกันที..พอเถิด..การเกิดตาย

230/26

การเกิดตาย..อะไรเป็น..ของเราบ้าง

สิ่งที่สร้าง..ที่ทำ..ไว้รอบกาย

บ้างก่อกรรม..เจ็บช้ำ..ไว้มากมาย

กลับเดียวดาย..พลัดพราก..วันจากลา

230/27

วันจากลา..ออกมา..แค่เพียงจิต

มีถูกผิด..บาปบุญ..ตามคุณมา

ขอใช้กรรม..ใหม่เก่า..เราก็ลา

ตั้งใจมา..แก้ไข..เพื่อไปดี

230/28

เพื่อไปดี..ไม่มี..บาปในจิต

เป็นผู้ปิด..ทางลง..ขึ้นตรงดิ่ง

ใช้ปัญญา..หาทาง..ด้วยจิตนิ่ง

อย่าได้วิ่ง..ริงโลด..โปรดสงบ

230/29

โปรดสงบ..ทบทวน..อย่างรอบคอบ

หาคำตอบ..จริงจัง..หวังจะจบ

ตั้งใจเดิน..ไปหน้า..หาทางพบ

จงหมั่นรบ..จิตตัว..อย่ามัวตาม

230/30

อย่ามัวตาม..ใจตัว..จะมัวหม่น

พาร่วงหล่น..ลงอบาย..ถูกไฟลาม

สิ่งที่ทำ..ลงไป..ไม่ดีงาม

มีแต่ความ..ทุกข์ร้อน..ย้อนเข้าตัว

230/31

ความทุกข์ยาก..มากมี..อยู่ที่ตน

ถ้าเป็นคน..รู้วาง..นั่งเป็นสุข

ถ้าทำตัว..ยุ่งยาก..ก็มากทุกข์

ถ้าเลือกสุข..ทนหน่อย..แล้วปล่อยวาง

230/32

แล้วปล่อยวาง..ทางไป..ใช้ปัญญา

หนทางพา..จิตตน..เดินบนทาง

ทุกสิ่งอย่าง..อย่าแบก..ปลดแอกวาง

การเดินทาง..หนักอึ้ง..ถึงบางอ้อ

230/33

ถึงบางอ้อ..ก็เพราะ..ไม่ยอมวาง

ทุกเส้นทาง..จึงมืดมน..จนใจท้อ

แม้ทุกสิ่ง..จำกัด....อย่าตัดพ้อ

รู้หยอกล้อ..กรรมตน..จนพ้นไป

230/34

จนพ้นไป..ใจจิต..คิดขมา

ก่อนจากลา..บุญกำหนด..ให้หมดใจ

เป็นผู้ให้..ไม่ลำบาก..ให้จากใน

จะยิ่งไป..ไกลห่าง..ทางอบาย

230/35

ทางอบาย..ใช้สิทธิ์..ปิดถาวร

เป็นผู้นอน..หลับสนิท..จิตสบาย

เป็นผู้ไม่..ข้องอยู่..รู้ผ่อนคลาย

รู้ละอาย..เกรงกลัว..บัวพ้นน้ำ

230/36

หลวงพ่อบอก..ตอกย้ำ..สำคัญจิต

รู้จักคิด..บวกลบ..ให้ครบถ้วน

อันใดถูก..ใดผิด..คิดทบทวน

ทำแต่ล้วน..สิ่งถูก..ปลูกต้นบุญ

230/37

ปลูกต้นบุญ..ให้ตัว..กลัวการเกิด

จงเตลิด..เปิดหนี..ดีกว่าคุณ

รักษาศีล..ใช้ธรรม..เป็นต้นทุน

หวังให้คุณ..ทำทาง..วางเป้าหมาย

230/38

วางเป้าหมาย..ไม่เกิด..เปิดดีกว่า

ทุกข์ตายห่า..เกิดมา..น่าใจหาย

มากมายกรรม..ตามด้วย..เจ็บป่วยกาย

แล้วก็ตาย..ทุกครั้ง..อย่าหวังรอด

230/39

อย่าหวังรอด..เยี่ยมยอด..ที่สุดตาย

รวยมากมาย..มากยศถา..มาม้วยมอด

แดนมนุษย์..สุดท้าย..ตายก็จอด

ไร้คนกอด..กายเน่า..ต้องเผาทิ้ง

230/40

ต้องเผาทิ้ง..ทุกครั้ง..หลังการเกิด

พอทีเถิด..คิดบ้าง..วางทุกสิ่ง

ตีให้แตก..ทุกประเด็น..เห็นความจริง

สงบนิ่ง..เข้าไว้..ใจของเรา

230/41

ใจของเรา..เอาผูก..กับลูกหลาน

คอยเรียกขาน..เป็นนิจ..คิดถึงเขา

ไปผูกติด..ไม่ตัด..กัดใจเรา

หลงมัวเมา..ทำไม..ไปตามกรรม

230/42

ไปตามกรรม..จัดสรร..หันดูนิด

ว่าชีวิต..เราไซร้..อะไรนำ

ถ้าชีวิต..ผ่านไป..มั่นในธรรม

ย่อมเห็นกรรม..รอดัก..คอยทักทาย

230/43

คอยทักทาย..คู่กรรม..ให้จำจด

มันมีกฏ..ตายตัว..กลัวละอาย

ยอมรับกฏ..แห่งกรรม..คือทำลาย

จะค่อยคลาย..บ่วงรัด..ที่มัดเรา

230/44

ที่มัดเรา..ตรงกาย..คลายที่จิต

สำนึกผิด..รู้ตัว..ไม่มัวเมา

เกิดมาถูก..กระทำ..ใช้กรรมเขา

ที่หาเหา..ใส่หัว..ให้ตัวเอง

230/45

ให้ตัวเอง..หลงผิด..ปิดทางไป

หนทางไกล..แค่คน..แล้ววนกลับ

เพราะว่าสิ่ง..ที่ทำ..นำบังคับ

คณานับ..เกิดตาย..เสียดายจัง

230/46

เสียดายจัง..เวลา..เกิดมาเปล่า

ไม่เอาอ่าว..สิ้นคิด..ชีวิตพัง

หลงโลกีย์..ยศถา..หาแต่ตังค์

เห็นหรือยัง..พอตาย..ไปแต่จิต

230/47

ไปแต่จิต..เท่านั้น..พอท่านตาย

แม้แต่กาย..ยังเผาทิ้ง..ยิ่งน่าคิด

อย่าให้เกิด..ซ้ำซ้ำ..ทำแต่ผิด

ขัดเกลาจิต..เดี๋ยวนี้..หน้าที่เรา

230/48

หน้าที่เรา..เอาดี..ชาตินี้เลย

ดีคุ้นเคย..ติดตัว..ไม่มัวเมา

พร้อมชดใช้..หนี้กรรม..ที่ตามเรา

ใช้หนี้เขา..ให้หมด..ชดใช้กัน

230/49

ชดใช้กัน..อย่างผู้..สำนึกผิด

รู้ทำจิต..ผ่องใส..ให้แบ่งปัน

รู้ระงับ..จิตจับ..ปัจจุบัน

รู้เท่าทัน..อารมณ์..รู้ข่มใจ

230/50

รู้ข่มใจ..ไปต่อ..ไม่ก่อซ้ำ

ความชอกช้ำ..ผ่านมา..รักษาไว

นิ่งสงบ..คบดี..มีช่องไป

ช่องทางใจ..ทางผ่าน..ด่านสุดท้าย

230/51

ชีวิตคู่..มองดู..เหมือนสูงค่า

เรื่องอย่างว่า..โลกีย์..โลกมีสุข

แต่ทางธรรม..กลับว่า..พาแต่ทุกข์

ให้ท่านลุก..ขึ้นมา..หาความจริง

230/52

หาความจริง..ดูที..มีปัญญา

ชาวโลกา..อยากได้..ไว้ทุกสิ่ง

ใครเข้าใกล้..ไม่ได้..คล้ายผีสิง

ชายหรือหญิง..ของข้า..ใครอย่าใกล้

230/53

ใครอย่าใกล้..ไผกล้า..ถึงฆ่าฟัน

เห็นทุกวัน..เป็นข่าว..ทั้งนอกใน

เพราะความอยาก..นำหน้า..ไม่ว่าใคร

ปัญญาไง..คิดดู..จึงรู้หลง

230/54

จึงรู้หลง..ว่านี่..โลกียะ

เอาชนะ..ให้ได้..กดให้ลง

มัวร้อนรุ่ม..กลุ้มใจ..ไม่รู้ปลง

แล้วโดดลง..โลกีย์..มีแต่ทุกข์

230/55

มีแต่ทุกข์..ระทม..จมน้ำตา

เมื่อได้มา..ก็สบาย..ใจเป็นสุข

พอเสียไป..ใจจม..ระทมทุกข์

ใยโดดคลุก..โลกีย์..หนีไปเถิด

230/56

หนีไปเถิด..เปิดใจ..ใช้ปัญญา

รักเมตตา..คือจุด..สุดประเสริฐ

รักทางธรรม..น้อมนำ..สุขมาเกิด

จงมาเปิด..ทางใจ..ในจิตตน

230/57

ในจิตตน..ให้พ้น..หลงสงสาร

สร้างรากฐาน..ความดี..ต้องอดทน

 ต้องการหา..ทางไป..ที่ไม่วน

เพื่อมรรคผล..คืบคลาน..ไม่นานเนิ่น

230/58

ไม่นานเนิ่น..เกินไป..จนใจฝ่อ

มุ่งหลอมหล่อ..จิตใจ..ให้แกร่งเกิน

เมื่อมั่นใจ..ไปยาว..ทุกก้าวเดิน

ให้เจริญ..เรืองรุ่ง..มุ่งหน้าไป

230/59

มุ่งหน้าไป..หาเป้า..อันเราวาง

เดินตามทาง..มุ่งมาด..ปรารถนา

ประกอบดี..มีศีลธรรม..ภาวนา

เพื่อจะลา..โลกนี้..หนีถาวร

230/60

หนีถาวร..ก่อนตาย..กายล้มลง

เป็นผู้ปลง..สังขาร..การตัดตอน

เพื่อจะไม่..ลำบาก..เมื่อจากจร

ล้มตัวนอน..ภาวนา..ลาแล้วกาย