บนเส้นทาง
สายพระนิพพาน 232
232/01
ผัวรถล้ม..เมียลมตี..มีปัญหา
ควงแขนมา..โรงหมอ..รอรักษา
ผัวภายนอก..เมียภายใน..กายกายา
ธรรมดา..สัตว์โลก..ผู้โชคดี
232/02
ผู้โชคดี..มีกาย..เอาไว้ป่วย
กายก็ห่วย..ตามกรรม..เคยทำมา
ทำบาปมาก..ยุ่งยาก..มากปัญหา
สร้างบุญหนา..ปัญหา..ก็บางเบา
232/03
ก็บางเบา..เอาบุญ..เป็นทุนต่อ
ก็จงก่อ..แต่บุญ..ช่วยหนุนส่ง
ผู้ตั้งมั่น..ในดี..ไม่มีลง
ท่านก็จง..แน่วแน่..ทำแต่ดี
232/04
ทำแต่ดี..มีแต่..ได้แน่แน่
ทุกข์ก็แค่..กรรมเก่า..เข้าขวางกั้น
รักษาใจ..ไม่ถอย..ก็แล้วกัน
จนถึงวัน..ทิ้งกาย..จากโลกา
232/05
จากโลกา..ผู้มา..แล้วต้องไป
ไม่มีใคร..อยู่เลย..ไม่เคยพบ
เคยเห็นแต่..นอนแกร่ว..แล้วเป็นศพ
พบจุดจบ..เหมือนกัน..ทั้งฉันเธอ
232/06
ทั้งฉันเธอ..อย่าเผลอ..มาเกิดใหม่
หนทางไป..ไม่กลับ..ยังมีอยู่
แดนมนุษย์..สำคัญ..มันเป็นครู
ได้เรียนรู้..ทุกข์ยาก..แล้วจากลา
232/07
แล้วจากลา..ด้วยดี..บัญชีปิด
เมื่อได้สิทธิ์..โดยธรรม..ไม่นำพา
ผู้ไปต่อ..เอาจิต..พิจารณา
ใช้ปัญญา..ควบคู่..สู้กิเลส
232/08
สู้กิเลส..ตัณหา..ท้ามันรบ
หาให้พบ..ซ่อนมิด..ในจิตตน
มักจะพา..เราเป๋..มากเล่ห์กล
จงอดทน..ค้นหา..ไล่ล่ามัน
232/09
ไล่ล่ามัน..ดันออก..ไปนอกจิต
หาทางปิด..ประตูใจ..ไม่ให้เข้า
ให้ธัมมะ..ปฏิบัติ..ช่วยขัดเกลา
ให้จิตเรา..ต่อไป..ใสสะอาด
232/10
ใสสะอาด..ห้ามขาด..กิเลสเข้า
เมื่อตั้งเป้า..ทางไป..ใจตั้งการ์ด
ตัดให้ขาด..กิเลส..ปฏิเสธมัน
232/11
ปฏิเสธมัน..ทันที..มีสติ
อย่าได้ริ..ผิดธรรม..จำให้มั่น
เอาปัญญา..ทวนทบ..แล้วจบมัน
ต้องป้องกัน..เต็มที่..ไม่มียอม
232/12
ไม่มียอม..กิเลส..เหตุแห่งทุกข์
ที่จ้องรุก..รุมเร้า..เข้าทุกย่อม
ต้องเกิดเกิด..ตายตาย..ใครจะยอม
ขืนลอมชอม..กับมัน..ก็บรรลัย
232/13
ก็บรรลัย..เท่านั้น..มันสิงจิต
นรกปิด..กลับเปิด..เกิดปัญหา
จากหัวเราะ..ร้องไห้..ป้ายน้ำตา
ห้ามเข้ามา..ที่นี่..ดีที่สุด
232/14
ดีที่สุด..จุดตาย..อยู่ในจิต
เมื่อเราปิด..ทุกช่อง..จิตผ่องใส
สงบนิ่ง..เอิบอิ่ม..ยิ้มละมัย
เมื่อภายใน..จิตตน..ไร้หม่นหมอง
232/15
ไร้หม่นหมอง..เมื่อมอง..ก็ดูดี
มีสง่า..ราศี..น่าชวนมอง
หน้าบูดบึ้ง..ตึงยักษ์..ชักสยอง
จะเสียของ..ถลำลึก..ไม่ฝึกจิต
232/16
ไม่ฝึกจิต..ผิดแน่..แก้ลำบาก
กิเลสลาก..ลงต่ำ..ทำแต่ผิด
ปล่อยให้ครอง..จิตตน..จนมืดมิด
สวรรค์ปิด..นรกเปิด..ผู้เกิดกาย
232/17
ผู้เกิดกาย..เวียนว่าย..ไม่รู้สิ้น
จงหยุดดิ้น..ก่อนพัง..ยังไม่สาย
มุ่งทำดี..หยุดชั่ว..ก่อนตัวตาย
จิตสบาย..กายดับ..นับว่าดี
232/18
นับว่าดี..มีค่า..คำว่าคน
กลับตัวตน..ก่อนตาย..กลายเป็นผี
จะหยุดภพ..หยุดชาติ..โอกาสมี
ทรงความดี..สุดท้าย..ก็ได้สิทธิ์
232/19
ก็ได้สิทธิ์..ปิดทาง..ลงนรก
ที่ไม่ตก..ลงไป..ฝึกใจจิต
คิดพูดทำ..กรรมดี..สำนึกผิด
ทำการปิด..อบายฯ..ก่อนตายไป
232/20
ก่อนตายไป..ให้ดี..ประจำจิต
พูดทำดี..เป็นนิจ..จิตแจ่มใส
ที่เห็นดี..ภายนอก..ออกจากใน
มาจากใจ..จิตตน..มากล้นดี
232/21
มากล้นดี..ละชั่ว..เกรงกลัวบาป
จิตจึงอาบ..กุศล..ผลเต็มที่
แดนนรก..ห่างไกล..ไปทุกที
ยิ่งทวี..ความใช่..ไม่ผิดหวัง
232/22
ไม่ผิดหวัง..วางผัง..อนาคต
จิตกำหนด..ให้ใส..ก่อนกายพัง
ทิ้งอดีต..เลวร้าย..ไว้เบื้องหลัง
สร้างกำลัง..จิตตน..ทนจนนิ่ง
232/23
ทนจนนิ่ง..สงบ..จบวุ่นวาย
ทุกข์เรียงราย..รอบตน..ทนทุกสิ่ง
ผู้คิดเป็น..เห็นธรรม..พบความจริง
สงบนิ่ง..เท่านั้น..รอวันจบ
232/24
รอวันจบ..จิตจบ..ลมหายใจ
ก่อนตายไป..ทำใจ..ให้สงบ
ธรรมชาติ..ทำงาน..ต้องพานพบ
เป็นนักรบ..ภายใน..คุมใจจิต
232/25
คุมใจจิต..ให้อยู่..ในอู่ดี
ทุกนาที..มีค่า..ต่อชีวิต
อยากไปเลย..ไปลับ..บังคับจิต
เพื่อได้สิทธิ์..ก้าวผ่าน..จากด่านคน
232/26
จากด่านคน..พักบน..สวรรค์พรหม
วางอารมณ์..เกลาใจ..สุขไม่สน
จิตสบาย..ไร้กรรม..ตามข้างบน
บำเพ็ญตน..ไปต่อ..ไม่รอแล้ว
232/27
ไม่รอแล้ว..กลัวหลง..ตั้งธงเลย
ให้คุ้นเคย..จิตใส..ใจเป็นแก้ว
ใจมืดมน..ทุกข์ยาก..มามากแล้ว
จึงขอแจว..ดีกว่า..แวะมาพัก
232/28
แวะมาพัก..ฝึกตน..ฝนจิตใจ
เดินต่อไป..ตามเป้า..อันเราปัก
พอหมดแรง..กำลัง..ก็นั่งพัก
จิตผู้รัก..นิพพาน..ไม่นานพ้น
232/29
ไม่นานพ้น..ทุกด่าน..ผ่านตลอด
เมื่อไม่จอด..ติดสุข..ปลุกจิตตน
ผู้เดินหน้า..ไม่ลด..ด้วยอดทน
จะก้าวพ้น..ทุกด่าน..ไม่นานเกิน
232/30
ไม่นานเกิน..เดินทาง..สายกลางตรง
พุทธองค์..เมตตา..ทรงพาเดิน
เทศนา..ก็มี..ดีเหลือเกิน
เทพอัญเชิญ..สู่สภา..มาสอนสั่ง
232/31
มาสอนสั่ง..เทศนา..พาจบกิจ
ฟังไม่ผิด..มนุษย์..ยังหลุดพ้น
ข้างบนนั้น..ชั้นฟ้า..สุขกว่าคน
มากหลุดพ้น..คณานับ..รับคำสอน
232/32
รับคำสอน..โดยตรง..สิ้นสงสัย
ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ..ไม่ใช่วอน
เป็นธัมมะ..ปฏิบัติ..มุ่งตัดตอน
มัวแต่วอน..อ้อนขอ..รอให้ตาย
232/33
รอให้ตาย..เกิดใหม่..อีกกี่ชาติ
ก็ไม่อาจ..ไปต่อ..ก่อแต่เหตุ
มีแต่ความ..ยุ่งยาก..มากกิเลส
อยู่นอกเขต..พุทธองค์..ทรงชี้ทาง
232/34
ทรงชี้ทาง..สอนสั่ง..แล้วตั้งใจ
หาทางไป..เกาะติด..จิตถากถาง
ผู้ฝึกใจ..ไม่เว้น..จนเห็นทาง
กิเลสจาง..จิตใส..พาไปส่ง
232/35
พาไปส่ง..ถึงที่..นี่พุทธองค์
ผู้เห็นตรง..จิตตัด..ปฏิบัติถูก
ทรงเมตตา..ยิ้มรับ..นับเป็นลูก
ธรรมที่ปลูก..ความจริง..สิ่งควรรู้
232/36
สิ่งควรรู้..ดูใจตัว..มีชั่วใหม
ต้องแก้ไข..ที่ตน..ใช่คนอื่น
เพื่อดึงจิต..สูงค่า..เอามาคืน
ต้องหยัดยืน..แก้ไข..ที่ใจตน
232/37
ที่ใจตน..ปนเปื้อน..กองกิเลส
เกิดแต่เหตุ..โลภโกรธหลง..รักส่งผล
อันกิเลส..มากฤทธิ์..อิทธิพล
ทำให้คน..มืดมน..หนทางเดิน
232/38
หนทางเดิน..มืดมน..เดินวนเวียน
ใช้แสงเทียน..แห่งธรรม..นำทางเดิน
แม้ทุกข์ทน..ลำบาก..ไม่ยากเกิน
อดทนเดิน..สุขสบาย..อยู่ปลายทาง
232/39
อยู่ปลายทาง..อดทน..เดินจนสุด
เป็นผู้หลุด..พ้นผ่าน..ด้วยการวาง
ไม่แบกหาม..ปัญหา..ให้บ่าว่าง
เรียกว่าสร้าง..ทางเป็น..เห็นทางไป
232/40
เห็นทางไป..สว่างจ้า..เดินหน้าต่อ
ผ่านหลุมบ่อ..มากมาย..ไม่ล้มคว่ำ
เมื่อใจสู้..เต็มร้อย..ยิ่งลอยลำ
ถ้าแบกกรรม..ย่อมรู้..ผู้จะร่วง
232/41
ผู้จะร่วง..ลงล่าง..สร้างกิเลส
ปฏิเสธ..ขัดเกลา..มัวเมาสุข
แต่ผลรับ..สุดท้าย..กลับได้ทุกข์
แค่ความสุข..ชั่วคราว..พาเราหลง
232/42
พาเราหลง..ติดสุข..ปลุกไม่ตื่น
มาขมขื่น..ก็สาย..เมื่อไหลลง
เจอสุขพลัน..สำคัญ..ว่ามั่นคง
ขอท่านจง..ตื่นใจ..ไปให้สุด
232/43
ไปให้สุด..เส้นทาง..วางภาระ
เอาชนะ..ใจตน..ได้จนหลุด
ใช้ปัญญา..หาทาง..ไปตรงจุด
ให้มันหลุด..ประตู..สู่นิพพาน
232/44
สู่นิพพาน..ดีกว่า..มาทางตรง
ได้ไม่หลง..ทางไป..ให้วนกลับ
มุ่งตัดใจ..ทิ้งกาย..จะไปลับ
ไม่ต้องกลับ..นับหนึ่ง..ถึงเสียที
232/45
ถึงเสียที..ไม่มี..แล้วความทุกข์
มีแต่สุข..อย่างเดียว..เลิกเทียวเกิด
เมื่อจิตดี..แจ่มใส..ใจเราเปิด
จิตประเสริฐ..ตัดตอน..ก่อนจะตาย
232/46
ก่อนจะตาย..เป็นศพ..ฝึกจบกิจ
หาทางปิด..บัญชี..ดีที่สุด
อันบาปกรรม..มากพอ..ขอจงหยุด
มาถึงจุด..ต้องจบ..พบเส้นทาง
232/47
พบเส้นทาง..ไปต่อ..หล่อหลอมจิต
รู้ว่าผิด..ว่าบาป..กราบแล้ววาง
อย่าให้บาป..ที่ทำ..เป็นลำราง
จะหมดทาง..ไปต่อ..รอเวลา
232/48
รอเวลา..ร่วงลง..คงสิ้นคิด
อันชีวิต..ตัวตน..คนเกิดมา
เพื่อใช้กรรม..ทำดี..หนีโลกา
ใช้ปัญญา..พาหนี..หนี้เวรกรรม
232/49
หนี้เวรกรรม..ชำระ..จนสิ้นสุด
แดนมนุษย์..มีกาย..ชดใช้กรรม
ถ้าทิ้งกาย..จิตดี..มากมีธรรม
ทั้งเจ้าเวร..นายกรรม..ไม่ตามต่อ
232/50
ไม่ตามต่อ..รอเวลา..หล่นมาเกิด
ถึงจะเปิด..บัญชี..หนี้เคยก่อ
ถึงเวลา..กายพัง..อย่ารั้งรอ
ทุกข์มาพอ..ปรารถนา..ลาชั่วกาล
232/51
ลาชั่วกาล..นานเกิน..มัวเดินหลง
มีแต่ลง..ทางต่ำ..นำเวียนว่าย
ไปผิดที่..ผิดทาง..ตอนวางวาย
มาหลงกาย..ติดกรรม..นำเวียนวน
232/52
นำเวียนวน..เสียจน..ถึงชาตินี้
พระทรงชี้..ทางออก..บอกกุศล
จึงตื่นตัว..รู้สึก..สำนึกตน
มาเป็นคน..ใช้กรรม..ทำนิพพาน
232/53
ทำนิพพาน..ให้แจ้ง..แทงตรงจุด
บริสุทธิ์..แห่งจิต..มีสิทธิ์ผ่าน
สำนึกผิด..ปิดบัญชี..หนี้เก่าบาน
ผู้ต้องการ..หลุดพ้น..ทนใช้กรรม
232/54
ทนใช้กรรม..ชำระ..ไปตามกฏ
ถึงกำหนด..ทิ้งกาย..ตายเป็นผี
จนผ่านด่าน..มนุษย์..หลุดบัญชี
ด้วยจิตดี..จิตใส..กรรมไม่ตาม
232/55
กรรมไม่ตาม..ไปต่อ..รอร่วงหล่น
ฝึกจิตตน..จนถึง..จึงงดงาม
ดับสิ้นเชื้อ..ไฟทุกข์..ไม่ลุกลาม
เดินไปตาม..พุทธองค์..ทรงชี้ให้
232/56
ทรงชี้ให้..ทางออก..บอกทางหนี
แดนสุขี..นะสู..อยู่ข้างใน
นึกไม่ออก..ขอบอก..อยู่ที่ใจ
อยากจะไป..นะเจ้า..ขัดเกลาเอง
232/57
ขัดเกลาเอง..จิตใจ..ใช้ปัญญา
เป็นผู้กล้า..ทายท้า..ไม่กลัวเกรง
ล้างกิเลส..หมองมัว..ในตัวเอง
จงบรรเลง..เต็มที่..นี่แหละใช่
232/58
นี่แหละใช่..ทางไป..ไม่หวนคืน
ผู้รู้ตื่น..ยืนเป็น..เห็นเส้นชัย
แสงสว่าง..ข้างหน้า..อยู่ไม่ไกล
ทรัพย์ภายใน..ของเรา..เข้าไปครอง
232/59
เข้าไปครอง..ของตน..บนนิพพาน
มีวิมาน..รออยู่..เราผู้จอง
เป็นผลจาก..จิตใส..ไร้หม่นหมอง
เป็นเจ้าของ..โดยธรรม..นำเรามา
232/60
นำเรามา..ถึงจุด..ที่สุดทาง
ทุกสิ่งวาง..ทิ้งไป..ไม่นำพา
ถึงที่จบ..ภพชาติ..ไม่ปรารถนา
สุขที่หา..จนพบ..จบโดยธรรม