บนเส้นทางสายพนะนิพพาน 181 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 181 181/01 ทำสมาธิ..กายสบาย..ใจสงบ ตามสมทบ..ภาวนา..ด้วยก็ได้ นึกถึงภาพ..พระด้วย..ก็ตามใจ ขอเพียงให้..จิตเป็นหนึ่ง..จึงมีผล 181/02 จึงมีผล..บางคน..นึกภาพพระ วางไว้นะ..กลางใจ..ไว้บนหัว ภาพยิ่งชัด..ก็ยิ่งใช่..ดีในตัว บางวันมัว..บางวันชัด..ใช้วัดใจ 181/03 หลวงพ่อบอก..ทำใจ..ให้สบาย ฝึกตัดกาย..แสนรัก..นี้ให้ได้ เพราะเป็นสิ่ง..รักยิ่ง..กว่าสิ่งใด ตัดกายไป..สิ่งอื่นใด..ย่อมไร้ค่า 181/04 ย่อมไร้ค่า..ทรัพย์เงินทอง..ของนอกกาย พอเราตาย..หอบไปด้วย..ได้ที่ไหน ผัวเมียเรา..ยังไม่รู้..เป็นของใคร เราตายไป..ร่างกาย..ยังต้องทิ้ง 181/05 ยังต้องทิ้ง..เป็นสิ่ง..ไม่ใช่เรา คืนโลกเขา..ฝังหรือเผา..เพียงเท่านั้น มีแต่บาป..บุญไง..ไปด้วยกัน เพราะว่ามัน..คือเรา..เข้าใจไหม 181/06 เข้าใจไหม..ในเรานี้..มีดีชั่ว เมื่อรู้ตัว..ทำดีไว้..ชั่วไม่ทำ เพราะว่าชั่ว..ตัวก่อทุกข์..เจ้าประจำ เอาดีนำ..ใจร่มเย็น..จิตเป็นสุข 181/07 จิตเป็นสุข..ปลุกตน..ขึ้นมาดู จึงได้รู้..กิเลสตัว..น่ากลัวมาก จ้องหยิบฉวย..มากด้วย..เจ้าความอยาก ทางจมูกปาก..หูตา..หาสัมผัส 181/08 หาสัมผัส..มันสุข..หรือทุกข์เจ้า ทุกข์ร้อนเร่า..ด้วยอยาก..เสียมากกว่า ค่อยค่อยตัด..สลัดหลุด..ฉุดออกมา เย็นอุรา..สุขกาย..ใจสงบ 181/09 ใจสงบ..จิตสงัด..ตัดกังวล เป็นผู้ทน..จนชิน..ต่อสิ่งเร้า เมื่อเป็นผู้..รู้เหตุผล..แล้วคนเรา ก็ไม่เมา..ชีวิต..เดินติดดิน 181/10 เดินติดดิน..กินอยู่ง่าย..ใช้จ่ายคิด รู้ลิขิต..ทางเดิน..ไม่เพลินหลง เป็นผู้ไม่..แตกตื่น..ยามขึ้นลง จิตมั่นคง..ไม่หวั่นไหว..ยามภัยมา 181/11 ยามภัยมา..มีสติ..สัมปชัญญะ หาทางละ..เลี่ยงหลบ..จบให้ได้ แก้ปัญหา..มีปัญญา..เอามาใช้ แก้ไม่ได้..อุเบกขา..มากั้นไว้ 181/12 มากั้นไว้..ไม่ให้หลุด..หยุดตนได้ ไม่แพ้พ่าย..จิตตน..จนเสียหาย เป็นผู้รู้..อุเบกขา..ไม่น่าอาย รู้ผ่อนคลาย..ไม่บีบคั้น..อันจิตตน 181/13 อันจิตตน..ทนขัดเกลา..จะเอาดี เจ้ากรรมมี..นายเวรมี..เขาตามมา จึงก่อเหตุ..ยุ่งยาก..มากปัญหา ถึงเข่นฆ่า..เอาชีวา..อาฆาตแค้น 181/14 อาฆาตแค้น..ฆ่ากันมา..ฆ่ากันไป เมื่อเข้าใจ..โครงสร้าง..ทุกอย่างจบ กรรมเราเอง..ทำไว้..ได้พานพบ เมื่อศีลครบ..อุเบกขา..ไม่ว่ากัน 181/15 ไม่ว่ากัน..กรรมฉันก่อ..ขอชดใช้ และจะไม่..จองเวร..จองกรรมต่อ หยุดเสียที..ชาตินี้..ทุกข์ให้พอ เหลือแค่รอ..ทิ้งกายหยาบ..สาปส่งเลย 181/16 การจะไป..พระนิพพาน..ลูกหญิงชาย แค่ตัดกาย..ไม่ผูกพัน..มันก็หลุด เบื่อร่างกาย..สิ่งทั้งหลาย..มันก็หยุด มันสิ้นสุด..ได้จริง..ลูกหญิงชาย 181/17 ลูกหญิงชาย..ถ้ากาย..ไม่ทรงอยู่ บ้านช่องสู..ทรัพย์มากมาย..ก็ไร้ค่า มองให้ดี..โลกนี้..ล้วนมายา เหนื่อยยากหา..แต่คว้าไป..ไม่ได้เลย 181/18 เมื่อนึกถึง..กายเรา..มองเข้าไป ถึงข้างใน..มีอะไร..สะอาดบ้าง เดินไปดู..ที่เขียงหมู..อ้าปากค้าง กายเราช่าง..สกปรก..เห็นตกใจ 181/19 เห็นตกใจ..ตับไต..ไส้พุงปอด มองตลอด..เลยเตลิด..เกิดอาเจียน น่ารังเกียจ..นักหนา..น่าคลื่นเหียน ใครแวะเวียน..เห็นดีงาม..ก็ตามใจ 181/20 แค่ตัวเรา..มองเข้าใน..ไม่อยากลุก เห็นตัวทุกข์..มากมาย..ในตัวนี้ ต่างมีทุกข์..ทุกคน..ทั้งจนมี ชั่วหรือดี..ต่างก็มี..ทุกข์ทั้งสิ้น 181/21 ทุกข์ทั้งสิ้น..ตัดสิน..กันที่ใจ จะมีใคร..ฝึกตน..จนก้าวผ่าน เป็นผู้ก้าว..กินที่..ที่ละด่าน กว่าจะผ่าน..แต่ละจุด..ทุ่มสุดใจ 181/22 ทุ่มสุดใจ..ไม่สน..รูปเขาเรา จึงไม่เมา..ชีวิต..คิดปรุงแต่ง เคยเป็นเด็ก..รุ่นผู้ใหญ่..เฒ่าไร้แรง แก่เกินแกง..จบกัน..อันคนเรา 181/23 อันคนเรา..ฝึกตนดี..ตอนมีแรง หาทางแทง..ธรรมที่หวัง..ตอนยังไหว จนรู้แจ้ง..เห็นจริง..จากดวงใจ แก่เฒ่าไป..คุมใจ..ไว้ตัวเดียว 181/24 ไว้ตัวเดียว..ใจจริง..นิ่งยอมรับ กายจะดับ..รับได้..ไม่ยึดเหนี่ยว ได้ฝึกไว้..รู้คิด..จิตดวงเดียว จงเด็ดเดี่ยว..ตัดใจ..จากกายตน 181/25 ไม่ต้องฝึก..เป็นยอดคน..ผู้ยิ่งใหญ่ ขอจงใฝ่..เป็นยอดคน..ผู้ยิ่งดี ไม่ต้องรู้..ว่ายอดคน..ยืนอยู่นี่ ขอเพียงที่..วุกกาย..ให้ยอดคน 181/26 ให้ยอดคน..ได้อดทน..ได้อดกลั้น ได้มุ่งมั่น..ขัดเกลาใจ..ให้ใสแจ่ม จากที่เคย..มืดมิด..จิตข้างแรม จนแสงแจ่ม..เจิดจ้า..มาข้างขึ้น 181/27 มาข้างขึ้น..เข้าขั้น..จนมั่นใจ ตนอยู่ใน..กองธรรม..จิตกำหนด จากร้อนรุ่ม..ชุ่มฉ่ำ..ปานน้ำรด ทางที่คด..กลับเห็น..เป็นทางตรง 181/28 เป็นทางตรง..ไม่หลง..อีกต่อไป มั่นอยู่ใน..กองธรรม..เต็มกำลัง หวังจะข้าม..พ้นได้..วันกายพัง ด้วยกำลัง..แห่งฌาน..อันฝึกชิน 181/29 อันฝึกชิน..ไม่ยินดี..ในกายเรา ถึงกายเขา..ก็เหมือนกัน..มันไม่เที่ยง มันเปลี่ยนแปลง..ตลอดเวลา..อย่ามาเถียง แจ่มใสเสียง..แหบพร่าไป..ไม่เหมือนเดิม 181/30 ไม่เหมือนเดิม..เริ่มนับ..ถอยหลังได้ ต่างแพ้พ่าย..ธรรมชาติ..ไม่อาจฝืน ถึงเวลา..ทิ้งกาย..ให้โลกคืน เคยหยัดยืน..นอนเหยียดยาว..ราวท่อนไม้ 181/31 อารมณ์ใจ..จงคิดว่า..เสมอว่า ปรารถนา..รักคนสัตว์..เสมอเรา ถ้าต้องการ..ให้เขารัก..จงรักเขา เหมือนกับเอา..ใจแลกใจ..ไม่ทุกข์เลย 181/32 เห็นตามจริง..ทุกสิ่ง..อนิจจัง รอวันพัง..ฟันธงเปรี้ยง..ไม่เที่ยงแท้ ญาติพี่น้อง..เขาก็ตาย..คล้ายเราแล ไปกอดแต้..ฉุดดึงไว้..ได้ที่ไหน 181/33 จงคิดว่า..เราไม่มี..อะไรเลย ป่วยไข้เอย..จงดีใจ..ใกล้ไปแล้ว ถึงเวลา..แล้วสู..สู่เมืองแก้ว เปลี่ยนจากแห้ว..เป็นสมหวัง..ถ้าตั้งใจ 181/34 อย่าลืมตน..เราฝึกฝน..กันที่ใจ กายเป็นไง..ช่างมัน..สำคัญจิต ถ้าใจดี..ปฏิบัติดี..ทำพูดคิด ใจชั่วนิด..ปากก็ชั่ว..ทำตัวเลว 181/35 เวลาฝึก..นึกถึงทาง..สายกลางไว้ ปล่อยกายไป..ตามสบาย..อย่าไปฝืน มันอยากนั่ง..นอนเดิน..หรืออยากยืน อย่าไปฝืน..ปล่อยไป..ทำใจดี 181/36 ทำใจดี..ไม่มี..อะไรมาก ทำไม่ยาก..ทำง่ายง่าย..สบายจิต นิ่งสงบ..ว่างเปล่า..เราก็คิด เพื่อให้จิต..เกิดปัญญา..หาทางพ้น 181/37 หาทางพ้น..เป็นคน..ขอเลิกลา เป็นเทวดา..เป็นพรหม..ขอเลิกกัน มุ่งนิพพาน..ที่เดียว..เลยแหละฉัน สุขนิรัน..ดีกว่า..ข้าฯกลัวทุกข์ 181/38 ข้ากลัวทุกข์..ปลุกสำนึก..ยิ่งลึกล้ำ ค้นหาธรรม..ให้ทาน..การฝึกตน ปฏิบัติ..ตามหลัก..หามรรคผล ด้วยอดทน..อดกลั้น..แลหมั่นเพียร 181/39 แลหมั่นเพียร..วนเวียน..ปฏิบัติ ต้องการจัด..ระเบียบ..กายใจใหม่ ไม่ปล่อยจิต..จนเคย..เกินเลยไป ให้อยู่ใน..ศีลและธรรม..กรรมอันดี 181/40 กรรมอันดี..มีศีล..บริสุทธิ์ อันเป็นจุด..เริ่มต้น..เดินไปหน้า ค่อยค่อยก้าว..เข้าใกล้..อย่างช้าช้า ผู้ค้นหา..ผลได้..ด้วยใจตน 181/41 ด้วยใจตน..คนปฏิบัติ..คนขัดเกลา มีแต่เรา..เท่านั้น..ที่รู้ได้ รู้ว่าถูก..หรือผิด..คิดยังไง ดูที่ใจ..สบายเบา..หรือเร่าร้อน 181/42 มาถูกทาง..สายธรรม..ก็ฉ่ำเย็น ทุกข์ก็เป็น..แค่กรรมเก่า..กระทบกาย เราเป็นผู้..รู้ผิด..จิตสบาย แม้ความตาย..อยู่ตรงหน้า..ข้าไม่กลัว 181/43 คำว่าทาน..การให้..จงรู้คิด ทานอามิส..คือให้..ทรัพย์สิ่งของ เป็นวัตถุ..อาหาร..หรือเงินทอง อันเป็นของ..จำเป็น..ต่อชีวิต 181/44 ธรรมทาน..การให้..ทางปัญญา องค์สัมมา..สัมพุทธเจ้า..ทรงมอบให้ พระอริยะสงค์..ทรงเผยแพร่..กันต่อไป ผู้มั่นใน..พระธรรม..นำส่งต่อ 181/45 อภัยทาน..งานใหญ่..กว่าใครเลย มนุษย์เอย..รู้อภัย..ใจสุดยอด ผู้ไม่รู้..จักอภัย..ใจมืดบอด อาจจะจอด..แต่ท่าน..ไม่ทันแจว 181/46 อามิสทาน..การส่งผล..แค่สวรรค์ เป็นพื้นฐาน..การทรง..ชีวิตอยู่ การแบ่งปัน..หยิบยื่นกัน..แก่เหล่าหมู่ ให้เราอยู่..ร่วมกันได้..ในสังคม 181/47 ธรรมทาน..อันนี้..ดียังไง เป็นปัจจัย..ส่งถึง..พระนิพพาน เป็นผู้ให้..ปัญญา..ชนแตกฉาน รู้สังหาร..กิเลสตน..ก้าวพ้นทุกข์ 181/48 อภัยทาน..ต่อจากการ..ได้พบธรรม เป็นผู้นำ..มาคิด..จิตปฏิบัติ ผูกพยาบาท..อาฆาตใคร..ไฟร้อยรัด มันผูกมัด..รันทดทุกข์..สุขที่ไหน 181/49 สุขที่ไหน..ไปอาฆาต..จองเวรเขา ไฟก็เผา..จิตทุกวัน..มันแสนกลุ้ม คิดวางแผน..จะทำลาย..โรคร้านรุม มาประชุม..ที่ใครเล่า..เราทั้งสิ้น 181/50 เราทั้งสิ้น..ดิ้นรน..ก่อกองไฟ พอในใจ..มีธรรม..นำมาคิด อ้าวฉิบหาย..ตายห่า..ข้าฯคิดผิด การจ้องปิด..บัญชีดำ..ถลำลึก 181/51 ถลำลึก..สำนึกได้..ไม่สายเกิน ถอยมาเดิน..ทางใหม่..อภัยเขา พออภัย..คลายทุกข์..สุขแท้เรา สบายเบา..เราให้..อภัยทาน 181/52 อภัยทาน..งานใจ..อันใหญ่ยิ่ง เมื่อรู้นิ่ง..รู้สงบ..จบปัญหา นับเป็นธรรม....ใหญ่ยิ่ง..วิ่งเข้ามา เพื่อนำพา..สู่นิพพาน..นั้นง่ายดาย 181/53 ประพฤติธรรม..นำสุข..มาสู่ตน แม้แต่คน..เคยฆ่า..มาตลอด รักษาศีล..แรกข้อเดียว..เขี้ยวเล็บถอด จิตก็ปลอด..ใจก็โปร่ง..โล่งสบาย 181/54 โล่งสบาย..ผู้ไม่ฆ่า..นับแต่นี้ เป็นเครื่องชี้..แต่นี้ไป..ใจเป็นสุข ยังมีผล..กรรมเก่า..ที่เคยคลุก กายจะทุกข์..พอรับไหว..ชดใช้กรรม 181/55 ผู้ตั้งใจ..เต็มกำลัง..หวังนิพพาน ปูพื้นฐาน..ทางไป..ไว้ด้วยศีล ปฏิบัติ..จนสบาย..ใจมันชิน เหลือบยุงลิ้น..ยังไม่..ทำร้ายมัน 181/56 ทำร้ายมัน..ยังไม่..แถมให้ทาน ไม่ประมาณ..เต็มใจ..ให้เต็มที่ ไม่มากไป..น้อยไป..เท่าที่มี ด้วยความดี..ไม่เบียดเบียน..หมั่นเพียรทำ 181/57 หมั่นเพียรทำ..ทั้งศีลา..และจาคา จนธรรมดา..ชีวิต..ผู้คิดหนี จิตน้อมนำ..สร้างทำ..แต่กรรมดี จนไม่มี..ขุ่นข้อง..หม่นหมองใจ 181/58 สมาธิ..ภาวนา..ตามมาเลย จนคุ้นเคย..กำลังใจ..ให้ตั้งมั่น สมาธิ..จิตนิ่ง..สิ่งสำคัญ จงทำมัน..ให้เป็นฌาน..คือการชิน 181/59 คือการชิน..ไม่ยินดี..ในกิเลส ปฏิเสธ..ทุกสิ่งอัน..มันเคยยุ ได้เจอธรรม..แสงโชติ..รับบทดุ เป็นผู้มุ..มานะ..ละกิเลส 181/60 ละกิเลส..เหตุแห่งทุกข์..ความขมขื่น ปลุกตนตื่น..ขึ้นมา..พิจารณาขันธ์ ขอสุดท้าย..ชาตินี้..ที่มีมัน สิ่งผูกพัน..ขอสิ้นสุด..หยุดเกิดตาย
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
