บนเส้นทางสายพระนิพพาน 209

 บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 209

209/01

ชีวิตวัย..ไม่ยาวดอก..อย่าหลอกตัว

อย่าเป็นบัว..ใต้ตม..อันขมขื่น

ไม่อยากเป็น..อาหารเต่า..เจ้าจงตื่น

อันผู้อื่น..แค่บอกเล่า..ต้องเราลุย

209/02

ต้องเราลุย..ด้วยตน..อดทนสู้

เป็นผู้กู้..จิตวิญญาณ..แม้นานเนิ่น

ไปช้าช้า..คล้ายเรา..เป็นเต่าเดิน

ดีกว่าเพลิน..โลกีย์..หนีไม่พ้น

209/03

หนีไม่พ้น..เวียนวน..จนช่ำชอง

น้ำตานอง..ประจำ..เจ็บช้ำจิต

มีแต่อยาก..สุขสบาย..ในชีวิต

ไม่เคยคิด..ฝึกจิต..เพื่อสุขใจ

209/04

เพื่อสุขใจ..ในชีวิต..คิดเถิดว่า

ธรรมดา..ผู้เกิดกาย..ตายเจ็บป่วย

เป็นกันหมด..ทุกคน..ทั้งจนรวย

เราก็ด้วย..เช่นกัน..รอวันเจอ

209/05

รอวันเจอ..เจ็บไข้..ไม่สบาย

แล้วก็ตาย..พลัดพราก..จากของรัก

ถึงร่ำรวย..เป็นผู้ดี..มียศศักดิ์

แจ้งประจักษ์..เสื่อมสลาย..ตายเหมือนกัน

209/06

ายเหมือนกัน..ทุกวัน..เจอแต่ศพ

พบจุดจบ..ต่างกัน..ทุกเพศวัย

ทุกข์ระกำ..ช้ำชอก..อย่าบอกใคร

เพียงเข้าใจ..ธัมมะ..ชนะตน

209/07

ชนะตน..คนผู้ฝึก..สำนึกผิด

เมื่อดวงจิต..ขัดเกลา..ขาวสะอาด

ที่ผ่านมา..รู้ด้วยจิต..ว่าผิดพลาด

หลงเป็นทาส..อารมณ์..ยิ่งจมลง

209/08

ยิ่งจมลง..ดำดิ่ง..สู่สิ่งผิด

จึงกลับจิต..ตื่นตน..อดทนไว้

ถูกกระทำ..จิตพร้อม..น้อมอภัย

รู้แก่ใจ..ไม่จองเวร..เพื่อเป็นไท

209/09

เพื่อเป็นไท..แก่จิต..ปิดทางต่ำ

รอดื่มด่ำ..สุขนิรัน..อันหวังได้

ที่เคยทำ..เขามา..ชดใช้ไป

สุดกำไร..ชาตินี้..มีโอกาส

209/10

มีโอกาส..อย่าพลาดซ้ำ..ตอกย้ำผิด

สุจริต..จิตดี..เป็นที่ตั้ง

ต้องการหนี..ทำดี..อย่าหยุดยั้ง

อย่าเหนี่ยวรั้ง..ตนไว้..ในโคลนตม

209/11

เห็นโลงตั้ง..นั่งดู..กูต่อไป

คือเมื่อไร..เท่านั้น..วันข้างหน้า

ยิ่งสูงวัย..ความตาย..ใกล้เข้ามา

วันเวลา..นับถอยหลัง..หวังอะไร

209/12

หวังอะไร..อีกสู..ผู้ต้องไป

รอเขาไส..เข้าเตา..เผาทิ้งอยู่

ที่ตามติด..ตนไป..บอกให้รู้

ชั่วดีสู..เท่านั้น..มันตามไป

209/13

มันตามไป..ทุกแห่ง..แหล่งที่เกิด

ถ้ากำเนิด..เป็นคน..ไม่พ้นแน่

สู่สวรรค์..ยันพรหม..ก็แล้วแต่

เจอมันแน่..หมดบุญตน..หล่นลงมา

209/14

หล่นลงมา..เสียท่า..ไม่บำเพ็ญ

พออยู่เย็น..เป็นนิจ..กลับติดสุข

คิดว่าตน..ไม่ตาย..ไม่มีทุกข์

จึงไม่ลุก..เดินหน้า..หานิพพาน

209/15

หานิพพาน..ดันลืม..ปลื้มวิมาน

ที่บันดาล..ให้สม..อารมณ์หวัง

พอหมดบุญ..พรหมสวรรค์..วิมานพัง

เจออย่างจัง..อกุศล..อันตนทำ

209/16

อันตนทำ..กรรมดี..มีแต่เย็น

ทำดีเป็น..ทางไป..ย่อมเปิดกว้าง

สุขสดชื่น..รื่นไหล..ไร้สิ่งขวาง

รู้ถากถาง..ทางเป็น..เห็นทางไป

209/17

เห็นทางไป..เป็นช่อง..ส่องเย็นจิต

สิ่งที่ปิด..ซ่อนเร้น..ก็เห็นหมด

ได้จากธรรม..คำสอน..พระสุคต

พุทธพจน์..มีไว้ให้..ใช้ปัญญา

209/18

ใช้ปัญญา..พิจารณา..หาความจริง

อันเป็นสิ่ง..ธรรมดา..ธรรมชาติ

ที่มนุษย์..ปรุงด้วยจิต..จนผิดพลาด

ก่อภพชาติ..เวียนว่าย..ไม่รู้จบ

209/19

ไม่รู้จบ..เป็นไป..ตามใจอยาก

จึงลำบาก..ลำบน..จนบัดนี้

เจอแต่ทุกข์..ทนยาก..มากบัญชี

ชีวิตมี..แต่ขวากหนาม..ทิ่มตำตน

209/20

ทิ่มตำตน..วนเวียน..จนเจียนคลั่ง

ดีขึ้นมั่ง..แว่บเดียว..เลี้ยวลับหาย

ทุกข์ถาโถม..ซ้ำซาก..จนอยากตาย

ทั้งหญิงชาย..กรรมเก่า..ของเราเอง

209/21

ของเราเอง..ทั้งหมด..กฏแห่งกรรม

การกระทำ..ดีชั่ว..ตัวรับผล

ผู้ทำชั่ว..ซ้ำซาก..มากอิทธิพล

เกิดเป็นคน..เตรียมตน..ทุกข์ทรมาน

209/22

ทุกข์ทรมาน..นายกรรม..ท่านตามติด

เราไร้สิทธิ์..ต้านเขา..ถ้าเราเกิด

อย่าได้ท้อ..มัวรีรอ..หาทางเปิด

จงตื่นเถิด..หาทางผ่าน..วันชีพวาย

209/23

วันชีพวาย..คือวัน..ตัดสินตน

จะร่วงหล่น..จะอยู่นี่..หรือหนีพ้น

จงรู้ไว้..ใจจิต..มีอิทธิพล

ฝึกจิตตน..อดทน..รับผลกรรม

209/24

รับผลกรรม..แห่งตน..แต่หนหลัง

วางเป็นผัง..ข้ามภพชาติ..เป็นญาติสนิท

คอยตามบอก..ตอกย้ำ..เอ็งทำผิด

คอยสะกิด..จิตตัว..ชั่วอย่าทำ

209/25

ชั่วอย่าทำ..จำมั่น..มันฉุดดึง

ไปไม่ถึง..จุดหมาย..หลายตลบ

ใกล้ฝั่งฝัน..ตะวัน..ดันชิงพลบ

สิ่งที่พบ..ผูกพัน..นั่นคือกรรม

209/26

นั่นคือกรรม..ตามตัว..ทั้งชั่วดี

ทำให้มี..เวลาตรึก..ได้นึกคิด

รู้จักธรรม..กำไร..ด้วยใจจิต

สำนึกผิด..จุดเริ่มต้น..หลุดพ้นเรา

209/27

หลุดพ้นเรา..ถากถาง..ทางไปเอง

ผู้กลัวเกรง..บาปกรรม..จึงทำได้

เคยทำผิด..ใจจิต..คิดชดใช้

เปลี่ยนจากร้าย..เป็นดี..เพื่อหนีไป

209/28

เพื่อหนีไป..จากโลกา..แดนโลกีย์

ด้วยจิตดี..จิตใส..ใจสงบ

มาเป็นผู้..รู้ค้อม..น้อมเคารพ

รู้จักนบ..จักไหว้..คอไม่แข็ง

209/29

คอไม่แข็ง..ขึงขัง..อหังการ์

รู้โอภา..ปราศรัย..ด้วยไมตรี

มาเป็นผู้..สงบอยู่..ในอู่ดี

เป็นผู้มี..ศีลธรรม..ประจำใจ

209/30

ประจำใจ..มั่นในดี..มีแต่สุข

รู้ปลอบปลุก..จิตใจ..ไม่ไหวหวั่น

รู้ขัดเกลา..ใจเรา..เข้าทุกวัน

เพื่อให้ทัน..เวลา..ชีวาวาย

209/31

จะปีชง..ปีชัง..ช่างประไร

มัวสนใจ..ทำไม..เรื่องเหลานี้

ขอเพียงทำ..ปัจจุบัน..ให้มันดี

จงพึงมี..สติมั่น..เท่านั้นพอ

209/32

เท่านั้นพอ..รอรับ..สถานะการณ์

กรรมบันดาล..สติมี..ดีค่อต้าน

เอาแตดี.ขึงล้อม..พร้อมทุกด้าน

ไม่ฟุ้งซ่าน..ร้อนเร่า..รู้เข้าใจ

209/33

รู้เข้าใจ..ธรรมดา..ผู้มาเกิด

จะดีเลิศ..แค่ไหน..กรรมปิดกั้น

ใช้สติ..ปัญญา..รู้เท่านั้น

ช่วยป้องกัน..ลดผลกรรม..ทำความดี

209/34

ทำความดี..ต่อเนื่อง..หมดเรื่องกัน

กรรมผูกพัน..กายรับไป..ใจไม่สน

สมน้ำหน้า..หาเหา..ใส่หัวตน

เกิดเป็นคน..ทีไร..ไล่เอาคืน

209/35

ไล่เอาคืน..ทุกครา..ถ้ามากิด

หนีไปเถด..ไม่คว..หวนมาใหม่

เมื่อขึ้นบน..ไปจนสุด..รุดหน้าไป

อย่าปล่อยใจ..เพียงนิด..หลงติดสุข

209/36

หลงติดสุข..ก็เสร็จ..ติดเบ็ดมาร

สุขสำราญ..ทุ่มทุน..จนบุญหมด

ไม่รู้สึก..รู้สา..อนาคต

จนปรากฏ.ไฟนรก..จึงตกใจ

209/37

จึงตกใจ..แก้ไข..ไม่ทันการณ์

ทรมาน..ใช้กรรม..เคยทำเก่า

เกิดเป็นคน..อีกครั้ง..ที่ค้างเขา

เศษกรรมเก่า..ตามจี้..หนี้ที่หลือ

209/38

หนี้ที่เหลือ..เพื่อรู้ลึก..สำนึกผิด

ถ้าดวงจิต..ไม่สำนึก..ระลึกรู้

กลับจองเวร..จองกรรม..ทำการสู้

กลายเป็นผู้..เดินวน..บนกงเกวียน

209/39

บนกงเกวียน..เวียนซ้ำ..ย้ำอย่างเดิม

มีแต่เติม..เพิ่มขึ้น..แรงอาฆาต

ต่างเป็นผู้..รับลูก..ผูกพยาบาท

ไม่ปัดกวด..ขัดถูจิต..ปิดทางหนี

209/40

ปิดทางหนี..หนี้กรรม..ทำลายตน

ผู้ไม่ทน..บีบคั้น..มันยิ่งยุ่ง

เมื่อจิตใจ..ไม่นิ่ง..ก็ยิ่งปรุง

พันนังนุง..กรรมใหม่เก่า..เขย่าตน

209/41

เขย่าตน..ร่วงหล่น..จนหมดค่า

เหตุเพราะว่า..ไม่หาธรรม..นำมาพิศ

เวลาผ่าน..ทุกนาที..มีแต่ผิด

ไม่ฝึกจิต..มืดมิดใจ..ไปไม่เป็น

209/42

ไปไม่เป็น..เข็นยาก..มากปัญหา

มีปัญญา..เข้าหาธรรม..ช่วยนำล่อง

มีทานศีล..ภาวนา..มาเป็นกอง

เป็นผู้มอง..สุดไกล..ด้วยใจตน

209/43

ด้วยใจตน..ค้นจน..เจอธัมมะ

เอาชนะ..กิเลสร้าย..ในดวงจิต

ได้กำจัด..ขัดเกลา..ทีละนิด

จนสิ้นฤทธิ์..พิษภัย..ทำลายตน

209/44

ทำลายตน..ได้ไง..ใจสะอาด

ไม่เคยขาด..ศีลตน..เป็นต้นทุน

ปัจจุบัน..มุ่งมั่น..แต่ทานบุญ

เพื่อพาคุณ..พ้นผ่าน..ด่านมนุษย์

209/45

ด่านมนุษย์..หนีพ้น..อย่าวนกลับ

หาทางดับ..ข้างบน..จนสิ้นเชื้อ

ให้กิเลส..หมดไป..จนไม่เหลือ

ใหเป็นเกลือ..ค่าเต็ม..ความเค็มคง

209/46

ความเค็มคง..ดีมั่น..นิรันกาล

แม้เนิ่นนาน..ยึดเหนี่ยว..ไว้เหนียวแน่น

ปฏิบัติ..หยัดยืน..เป็นผืนแผ่น

เข้าสู่แก่น..แห่งธรรม..นำทางตน

209/47

นำทางตน..มุ่งตรง..ไม่หลงทิศ

พาดวงจิต..สลัดหลุด..สู่จุดหมาย

เมื่อได้ผ่าน..ทุกข์ยาก..มามากมาย

ก็สบาย..ตายที่สุด..เพื่อหยุดเกิด

209/48

เพื่อหยุดเกิด..หยุดตาย..ได้เสียที

เป็นผู้มี..จิตสุข..ปลุกตนตื่น

ได้ผลรับ..กำไร..ไม่หวนคืน

รู้หยัดยืน..ยิ้มได้..เมื่อภัยมา

209/49

เมื่อภัยมา..สติมี..เอาดีตั้ง

รู้ยับยั้ง..จิตตน..จนที่สุด

จนได้รู้..ครบเครื่อง..เมืองมนุษย์

เพื่อจะฉด..จิตเรา..เข้าทางใหญ่

209/50

เข้าทางใหญ่..ไปนิพพาน..ไม่นานเกิน

เป็นผู้เดิน..ทีละก้าว..ยาวไปหน้า

ด้วยอดทน..เพื่อสิ่งตน..ปรารถนา

เป็นผู้หา..ทางพ้น..ค้นไม่หยุด

209/51

ค้นไม่หยุด..ธัมมะ..พุทธองค์

พร้อมมั่นคง..ในศีล..กลัวสิ้นศรี

ไม่มีศีล..ไร้ธรรม..กรรมสิ้นดี

เกิดอีกที..ต่ำกว่าคน..วนไปมา

209/52

วนไปมา..ไม่ลาจาก..อยากเต็มใจ

อุมไป..ด้วยกรรม..เขาตามติด

ตาต่อตา..ฟันต่อฟัน..ไม่ทันคิด

พาชีวิต..โดดเหว..แหลกเหลวเอง

209/53

แหลกเหลวเอง..ชีวิต..คิดไม่รอบ

เอาแต่ชอบ..ใจตน.ทำจนชิน

ไปเหยียบย่ำ..ทำใคร..ไม่ยลยิน

ได้แต่กิน..น้ำตา..เป็นอาหาร

209/54

ใกล้วันเกิด..รู้เถิด..ใกล้วันตาย

ตามสบาย..ชีวิต..อย่าคิดมาก

เคยเป็นผู้..ตรากตรำ.เจอลำบาก

อย่าเปิดปาก..โวยวาย..ใช้สติ

209/55

ใช้สติ..ปัญญา..นำมาตรอง

โอกาสทอง..ไตร่ตรอง..ให้ถ่องแท้

ผู้เกิดมา..มีกาย..ไร้ข้อแม้

มาพื่อแพ้..กายกรรม..จดจำไว้

209/56

จดจำไว้..นี่ไง..ธรรมดา

คนเกิดมา..พ่ายแพ้..แก่สังขาร

บ้างบางคน..ก็ตาย..อยู่ไม่นาน

สุดต้านทาน..กรรมเก่า..พุ่งเข้าใส่

209/57

พุ่งเข้าใส่..กายคน..สุดทนได้

จึงแพ้พ่าย..ลาลับ..ดับสังขาร

อย่าประมาท..อวดรู้..จะอยู่นาน

ยมบาล..รับไป..ใครจะรู้

209/58

ใครจะรู้..อยู่หรือไป..เมื่อไรแน่

ต่างก็แค่..รอเวลา..จะวันไหน

จงรู้จัก..เรียมตัว..และหัวใจ

พร้อมจะไป..ทุกเวลา..ดีกว่าครับ

209/59

ดีกว่าครับ..รับความจริง..ขัดเกลาใจ

เมื่อไรไป..ก็ช่าง..นั่งสงบ

คือเตรียมพร้อม..แล้วกัน..รอวันจบ

วันเป็นศพ..อที่สุด..แห่งจุดหมาย

209/60

แห่งจุดหมาย..ปลายทาง..ที่วางเป้า

เป็นผู้เข้า..ถึงธรรม..คลำถูกจุุด

สงบใจ..ไม่อาลัย..กายมนุษย์

ต้องการหยุด..เกิดตาย..ไปเสียที

Create Date : 04 ตุลาคม 2558 Last Update : 14 พฤษภาคม 2559 9:01:51 น. Counter : 1386 Pageviews.		0 comments
Share Tweet