โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ
https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ ๑๔ หวง
|
|
ตอนที่ ๑๔ หวง
อลันพยายามข่มความรู้สึกและนั่งอยู่นิ่งๆ แม้ความรู้สึกภายในจะกระสับกระส่ายเมื่ออารมณ์บางอย่างกำลังกระตุ้นเขาให้พุ่งความสนใจไปที่สาวสวยในชุดเดรสรัดรูปด้านข้าง
ดวงตาคมกริบพยายามเบนออกไปนอกหน้าต่างเมื่อสัญญาณบางอย่างของร่างกายกำลังเต้นตุบ และมันกำลังทำให้เลือดหนุ่มพลุ่งพล่านอย่างหนัก
รอยยิ้มเยาะหยันผุดพรายออกจากมุมปากสีหวานเมื่อเห็นคนข้างๆ ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง รสิตาเอนร่างแนบแผ่นหลังกับเบาะวางศีรษะบนพนักจนใบหน้างดงามแหงนเงยขณะจงใจแอ่นเย้าร่างกายให้ทรวงอกเต่งตึงเต็มวัยสาวชูช่อแต่พองาม ก่อนจะค่อยๆ พริ้มเปลือกตาลงจนปิดสนิท
อลันแอบจ้องเสี้ยวหน้างดงาม ไล่ไปตามแขนเรียว ช่วงไหล่บอบบาง พอสายตาประทะกับทรวงอกอิ่มอันเย้ายวนเลือดหนุ่มที่พลุ่งพล่านก็โหมกระพือขึ้นทันที ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อก...เมื่อรสิตายกขาขึ้นไขว่ห้างจนกระโปรงร่นเกือบถึงโคนขา
แสงไฟที่ส่องผ่านเข้ามาวับแวมยิ่งเพิ่มความเย้ายวนให้กับเรือนร่างอรชร ใบหน้าคมคายเริ่มตึงเครียดจนเลือดในกายของบุรุษเพศแล่นซ่าน แม้จะพยายามตะโกนบอกตัวเองว่าเธอน่าชิงชัง...แต่อารมณ์ในเบื้องลึกกลับโก่งคอขันกันระนาวจนแทบยั้งใจไว้ไม่อยู่...
ยัยบ้า...ใจคอจะยั่วตบะฉันจนไม่เลือกสถานที่เลยหรือไงนั่น...พอระงับอารมณ์แปลกๆ ของตัวเองไม่อยู่อลันจึงหันไปโทษอีกฝ่ายหน้าตาเฉย
ร่างสูงผึ่งผายถึงกับชาวาบไปทั้งความรู้สึกเมื่อละสายตาจากเรือนร่างสะโอดสะอง เงยขึ้นมองกระจกส่องหลังแล้วเห็นสายตากรุ้มกริ่มของเอกทัศน์ที่จ้องมาราวกับรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อเห็นสายตาของคนสนิทดูกวนอารมณ์คนเอาแต่ใจจึงทำท่าฮึดฮัดก่อนจะเบนสายตาทอดมองออกไปนอกตัวรถ...พร้อมกับสะกดความรู้สึกแปลกๆ ให้กลับไปอยู่ในที่ของมัน
กว่ารถจะตีวงเลี้ยวเข้าสู่ปลายทางอลันก็แทบอยากกระโจนลงจากรถเพราะชักทนสายตายียวนกวนใจของคนสนิทไม่ไหว เมื่อรถจอดสนิทอยู่หน้าห้องอาหารแห่งหนึ่งชายหนุ่มจึงผลุนผลันลงจากรถก่อนใคร...
จะรีบไปไหนครับเจ้านาย
เอกทัศน์รีบดักทางเมื่อเห็นท่าทางรีบร้อนของเจ้านาย
ฉันก็จะเดินไปเลือกโต๊ะน่ะสิ...นายมาทานข้าวไม่ใช่เรอะ
อลันตะคอกบอกอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก
ผมจองห้องอาหารไว้แล้วที่ห้องวีไอพี...เพราะที่นี่เขาไม่รับลูกค้าวอร์คอิน
เอกทัศน์บอกพร้อมกับรอยยิ้มกวนใจเจ้านาย จนอลันนึกอยากตั้นหน้าเจ้าลูกน้องจอมกวนขึ้นมาตงิดๆ
ขณะสองหนุ่มกำลังถกเถียงกันรติญาลอบมองเจ้านายกับลูกน้องอย่างระอา ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้างๆ แฝดผู้พี่จวบจนเอกทัศน์หยุดโต้วาทีกับอลันชายหนุ่มจึงเดินเข้ามาหาแล้วจูงมือเธอนำเข้าไปก่อน
อลันยืนกัดกรามดังกรอดๆ เมื่อถูกโยนภาระให้ควงผู้หญิงอีกคนเข้าไป รสิตายิ้มหวานเมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นปนเซ็งของเป้าหมายเมื่อชายหนุ่มทำท่าเก้ๆ กังๆ เธอจึงไหวไหล่แล้วหมุนตัว
อุ้ย!...
หญิงสาวอุทานขึ้นเมื่อชนเข้ากับร่างกำยำของใครคนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจจนร่างกายผงะหงาย
ขอโทษครับ...
ชายหนุ่มร่างสูงใบหน้าคมเข้มรีบคว้าเอวคอดไว้เมื่อเห็นว่าคนที่ถูกเขาชนอย่างจังทำท่าจะหงายหลัง
ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ทันมอง
รสิตาเอ่ยขอโทษขอโพยแล้วลองแกล้งส่งสายตาหวานๆ เฟลิตใส่หนุ่มหน้าเข้มที่ยังโอบเอวเธอไว้หลวมๆ
พอเห็นหน้าผู้หญิงที่อยู่ในวงแขนชายหนุ่มหน้าเข้มถึงกับตื่นตะลึงจนพูดไม่ออก...เพราะอยู่ๆ ก็มีนางฟ้าหล่นลงมาบนวงแขนโดยไม่ได้ตั้งเนื้อตั้งตัว
ขอโทษ! ปล่อยเธอได้หรือยัง
ขณะที่พ่อหน้าเข้มกำลังถูก ณ จังงังเสียงห้วนๆ ของอลันก็ดังแทรกเข้าไปทำลายอาการเคลิ้มสาวงามลงทันใด
ขะ...ขอโทษครับ
ชายหนุ่มหน้าเข้มรีบขอโทษขอโพยเมื่อเห็นประกายตาเอาเรื่องของผู้ชายอีกคน ก่อนจะรีบผละออกไปทันทีเมื่ออิสตรีที่มาพร้อมกับความบังเอิญไม่ได้มาเพียงลำพัง แม้จะนึกเสียดายแต่พอเห็นสีหน้าเอาเรื่องของผู้ชายตรงหน้าสัญชาตญาณของการเอาตัวรอดจึงเตือนให้เขารีบเผ่น
ฉันพามาหาอะไรทานไม่ใช่พามาหาเหยื่อ
แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องหงุดหงิดเมื่อเห็นผู้ชายอื่นอยู่ใกล้ชิดเธอ จนอยากลากแม่ตัวดีกลับบ้านแล้วจัดการอะไรสักอย่างให้หายคลั่ง...แต่ในเมื่อทำตามความต้องการไม่ได้อลันจึงเลือกใช้วาจาเชือดเฉือนแทน
รสิตามองท่าทางงุ่นง่านของอีกฝ่ายอย่างงงๆ เกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะนั่น หญิงสามพึมพำอยู่ในใจเมื่อเห็นประกายตาของอลันฉายชัดว่ากำลังไม่พอใจ
มานี่...แล้วเลิกส่งสายตายั่วผู้ชายสักที...วันนี้เธอมากับฉันสายตาเธอต้องอยู่ที่ฉันเท่านั้นเข้าใจไหม
เพราะหงุดหงิด...ไม่พอใจ...และหวงจึงทำให้อลันกระชากร่างเพรียวบางเข้าหาตัวแล้วกึ่งควงกึ่งลากพาเดินเข้าไปด้านใน
ใบหน้าคมคายบูดบึ้งขึ้นอีกเท่าตัวเมื่อผู้หญิงที่เขากำลังควงเข้ามาด้านในกำลังตกเป็นเป้าสายตาของผู้ชายนับสิบคน...อลันนึกอยากพาเธอกลับเมื่อเห็นสายตาของบรรดาผู้ชายทั้งหลายกำลังจ้องผู้หญิงเรือนร่างอรชรตาเขม็งอย่างไม่คิดเกรงอกเกรงใจ
แม้จะพยายามแสดงให้ใครๆ เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาแต่เรือนร่างภายใต้อาภรณ์อันแสนเย้ายวนของรสิตาก็กระตุ้นและดึงดูดความสนใจจากผู้ชายที่อยู่ในบริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี
คราวหน้าหัดใส่เสื้อผ้าที่มันเหมือนผู้หญิงดีๆ หน่อยพวกผู้ชายมันมองจนจะลุกขึ้นมาต่อรองราคาแล้วเห็นไหม
อลันแค่นเสียงประชดให้ได้ยินกันแค่สองคน เมื่อหาเรื่องใครไม่ได้เขาจึงเบนเข็มเข้าหาเรื่องตัวการ เพราะขัดเคืองใจกับประกายตาของผู้ชายนับสิบคนที่จ้องคู่ควงจำเป็นของตนตาไม่กะพริบจนคนขี้โมโหชักหงุดหงิดขึ้นทุกที
แล้วคุณมาเป็นเดือดเป็นร้อนกับฉันทำไม...
รสิตาปรายตามองคนเจ้าอารมณ์ด้วยประกายตายียวนเพราะอยากยั่วโทสะของอีกฝ่าย
เดือดร้อนสิเธอไม่เห็นเรอะว่าสายตาของแต่ละคนมันหื่นกระหายจนบอกชัดว่าอยากจะตะกายเธอขนาดไหน
อลันแค่นเสียงบอกอย่างไม่สบอารมณ์
แล้วมันมีปัญหาอะไรไม่ทราบ...ในเมื่อฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณสักหน่อย
ทำไมจะไม่เกี่ยวข้อง...เธอเป็นนักโทษของฉันนะ
เป็นนักโทษแล้วไง...
รสิตาถามกลับไปอย่างยียวน
แล้วไงน่ะเหรอ...ก็ไม่แล้วไงฉันก็แค่ไม่อยากให้ไอ้พวกหน้าหื่นมันฆ่ากันตายเพราะแย่งกันจ่ายค่าตัวเธอ
อ้อคุณกำลังจะบอกว่าเป็นห่วงฉันงั้นสิ...อย่ากังวลไปเลยถ้าทุกคนอยากตะกายฉันนักเดี๋ยวฉันจะเปิดประมูลเองใครให้ราคาดีก็ไปตะกายกับคนนั้น
รสิตาแค่นเสียงประชดเพราะอดหมั่นไส้กับความไร้เหตุผลของอีกฝ่ายไม่ไหว
ยัยบ้า!! คิดอะไรบ้าๆ มานี่
อลันแทบอยากคว้าลำคอระหงมาบีบให้หายเคือง...เพราะเห็นท่าทางท้าทายและอวดดีของเธอ เมื่อทำอะไรไม่ได้ชายหนุ่มจึงดึงร่างเพรียวระหงออกไปด้านนอกก่อนจะระเบิดอารมณ์เมื่อลากเธอมาที่รถ
ฉันพาเธอมาหาอะไรกินไม่ได้ให้มาขายตัว...หยุดทำท่าร่านสวาทสักที
คุณจะมายุ่งกับฉันทำไม...ในเมื่อมันเป็นสิทธิของฉัน...
แต่ฉันไม่พอใจ
ก็เรื่องของคุณสิ...
ให้ตายเถอะนี่เธอคิดจะขายเนื้อหนังมังสาให้ผู้ชายจริงๆ เหรอ
อลันคว้าหมับไปที่ไหล่บอบบางแล้วออกแรงเขย่าจนหญิงสาวเริ่มมึน
ถ้าฉันพอใจเสียอย่างใครจะทำไม
พอเห็นกลุ่มควันของความโกรธเริ่มพวยพุ่งออกจากหูของคนเจ้าอารมณ์รสิตาจึงสุมไฟเข้าไปอีก
ถ้าอยากได้นักคืนนี้ฉันจะจ่ายเองบอกมาว่าต้องการเท่าไหร่
เมื่อความหวงเข้าครอบงำอลันจึงเผลอแสดงตัวเป็นพ่อบุญทุ่ม
ขอโทษเถอะนะอย่างคุณต่อให้กองเงินเป็นภูเขาฉันก็ไม่เอาแน่...ฉันไม่นิยมนอนกับผู้ชายปากอย่างใจอย่าง...ถ้าหิวกระหายมากก็ไปหาคนอื่นมาตะกายไป๊
เพราะรู้กลายๆ ว่าผู้ชายตรงหน้าชอบอะไรที่มีค่าไม่ใช่อะไรที่ได้มาง่ายๆ และสิ่งสำคัญที่สุดเขาเป็นคนพูดเองว่าไม่สนใจผู้หญิงที่ทำท่าว่าพร้อมที่จะมีอะไรๆ กับใครก็ได้ รสิตาจึงท้าทายเขากลับไปด้วยคำปฏิเสธ
มาเฟียหนุ่มผู้ที่เคยแต่ชี้นิ้วและกุมชะตากรรมของผู้หญิงถึงกับเดือดพล่านเมื่อถูกผู้หญิงที่เขาตราหน้าว่าไร้ค่าปฏิเสธอย่างไม่แยแส...ชายหนุ่มยืนกัดกรามจนได้ยินเสียงกรอดๆ เมื่อเห็นประกายตาหมิ่นแคลนของหญิงสาว
เขาเป็นบ้าไปแล้วหรือไง...อลันถามตัวเองเพราะรู้สึกเหมือนใจมันแป้วๆ พิกลกับท่าทางเฉยชาและคำปฏิเสธของผู้หญิงตรงหน้าทั้งๆ ที่เธอทำท่ายังกับอยากจะขย้ำผู้ชายเต็มแก่แต่กล้าสะบัดหน้าปฏิเสธผู้ชายอย่างเขาเนี่ยนะ...ชายหนุ่มเริ่มเดือดปุดๆ เพราะไม่อาจยอบรับได้ก่อนจะปรายตามองเรือนร่างอันแสนเย้ายวนอย่างเสียดายเพียงชั่วแวบแล้วเปลี่ยนเป็นหมิ่นแคลน...
มันก็แค่ต้องการเซ็กส์แหละน่าเพราะเขาห่างมันมาเกือบจะครบปีอยู่รำไร...พอเห็นผู้หญิงแต่งตัวยั่วสวาทอยู่ใกล้ๆ มันก็ต้องรู้สึกคึกคักบ้างเป็นเรื่องธรรมดาออก...
ฮึ...เธอคิดว่าฉันพิศวาสเธองั้นสิ... เมื่อหาเหตุผลให้ตัวเองได้อลันจึงแค่นเสียงเยาะหยันก่อนจะไล่สายตาไปตามเรือนร่างของหญิงสาว ฉันแค่อยากซื้อเพราะมีเงินเหลือเฟือไม่ใช่อยากร่วมรัก...ผู้หญิงอย่างเธอมันคงเหม็นเน่าจนน่าสะอิดสะเอียน...ใครมันจะกระเดือกลง
รสิตายืนกำมือแน่น ใบหน้างดงามเริ่มแดงเข้มเพราะความโกรธพุ่งขึ้นหน้า หญิงสาวเม้มปากสนิทจนอยากยกมือขึ้นตะกุยหน้าอีกฝ่ายให้หายเจ็บใจ...กระเดือกไม่ลงงั้นเหรอ...ได้เดี๋ยวฉันจะทำให้ดูว่าใครมันกระเดือกใครไม่ลงกันแน่!
ฉันอยากกลับบ้าน...
เธอเอ่ยขึ้นเมื่อคิดอยากเอาชนะ
พอได้ยินอลันก็ถึงกับนึกกระหยิ่มอยู่ในใจ...กลับบ้านก็ดีขืนมานั่นกินข้าวพร้อมกับมองสายตาหื่นกามของพวกผู้ชายอื่นๆ ที่จ้องแม่นี่จนตาแทบถลนเขาคงได้ลุกขึ้นยกเก้าอี้ฟาดหัวใครสักคนจนถูกเจ้าลูกน้องจอมกวนไล่กวดจนเสียเชิงเป็นแน่
เพราะห่วงเชิงชายมากอลันจึงล้วงมือหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงต่อสายถึงเอกทัศน์พร้อมกับบอกจุดประสงค์ ไม่ถึงห้านาทีร่างสูงปราดเปรียวก็เดินตรงเข้ามาหาเจ้านายแล้วปรายตาไปทางรสิตาที่ยืนหน้าเขียวหน้าแดงอยู่ข้างรถ
คุณอลันจะไม่ทานอะไรก่อนเหรอครับ...
ไม่...
อลันตอบกลับเสียงห้วน
แต่คุณลิลลี่เธอยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะครับ
เอกทัศน์ยังแสดงความห่วงใย
นายก็โทรไปบอกแม่บ้านเตรียมให้สิกว่าฉันจะขับรถไปถึงทุกอย่างก็พร้อมกินได้แล้วล่ะ
เอ่อ...คุณอลันแน่ใจนะครับว่าขับรถกลับบ้านเองได้
ฉันรู้น่าว่าไปทางไหนเอากุญแจมาแล้วหาทางกลับเอาเอง
เจ้านายเลือดร้อนแบมือขอกุญแจพร้อมกับแสดงความห่วงใยคนสนิทได้อย่างน่าปลาบปลื้ม
นี่ครับเจ้านาย...ถ้าหลงทางก็โทรมาบอกแล้วกัน
เอกทัศน์ยื่นกุญแจรถให้แล้วยิ้มพรายออกมา อลันยื่นมือออกไปคว้ากุญแจแล้วเปิดประตูแทรกตัวเข้าไปทันที
รสิตายืนชั่งใจเพราะเริ่มกล้าๆ กลัวๆ กับแรงอารมณ์ของคนที่กำลังจะพาเธอออกเดินทาง หญิงสาวหันไปมองหน้าเอกทัศน์แล้วถอนใจยาว
เอ้า...ตกลงจะไปหรือไม่ไป...ขึ้นรถสิหรือจะให้ฉันออกไปลากเข้ามาฮึ
แต่ก่อนที่จะทันได้เปลี่ยนใจเสียงห้วนเอาเรื่องของอลันตัวร้ายก็ตะคอกออกมา
ฉันไปก่อนนะฝากโรสด้วย
รสิตาบอกพร้อมกับเปิดประตูและแทรกกายลงไป
เดี๋ยวถึงบ้านจะให้คนเอารถกลับมารับ
อลันสตาร์ทรถพร้อมกับกดกระจกลงบอกคนสนิทอย่างมีน้ำใจ
ครับ...เจ้านาย
เอกทัศน์ยิ้มพรายออกมาเพราะคาดไว้ไม่ผิดว่าอลันจะต้องบอกเขาแบบนี้ ชายหนุ่มยัดมือลงกระเป๋ากางเกงยืนมองรถที่กำลังขับห่างออกไป แม้จะแปลกใจที่อยู่ๆ สองคนนั่นอยากกลับบ้านโดยไม่มีสาเหตุ...แต่ก็รู้สึกพอใจเมื่อแผนการที่วางไว้กำลังเดินไปในทิศทางที่ต้องการ
หวังว่าคุณจะเดินหมากได้อย่างงดงามนะคุณลิลลี่...เพราะถ้าเกมนี้เราแพ้...ก็เท่ากับต้องเสียหมากหมดทั้งกระดาน...ผมไม่อยากสูญเสียใคร...เอกทัศน์พึมพำออกมาก่อนจะดึงโทรศัพท์ออกมากด
หาญพรุ่งนี้เช้าให้ใครเอารถมาทิ้งไว้ที่ร้านด้วยคืนนี้ผมจะค้างที่นี่
เอกทัศน์กรอกเสียงไปตามสายแล้วยิ้มกริ่ม...มาเปลี่ยนบรรยากาศนอนข้างนอก...ปล่อยให้เสือหนุ่มเลือดร้อนรบกับนางสิงห์ร้อนแรงตามสะดวกสักคืนมันคงไม่ถึงกับทำให้บ้านพังหรอกกระมัง ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ แล้วเดินกลับเข้าไปในร้านอย่างอารมณ์ดี
อลันปรายตามองใบหน้างดงามที่เชิดอย่างถือดีด้วยประกายที่ถ้ารสิตาเห็นคงได้นั่งร้อนๆ หนาวๆ กันบ้างล่ะ ชายหนุ่มหันไปมองคนข้างๆ สลับกันมองทางเป็นระยะๆ ก่อนจะถลกแขนเสื้อเชิ้ตสีเทาอมดำไปจนถึงข้อศอก ตามด้วยปลดกระดุมเสื้ออีกสองสามเม็ด แล้วเร่งความเร็วจนรถแทบเหาะ
รสิตาเกร็งตัวเมื่อชายหนุ่มยังเพิ่มระดับความเร็วขึ้นเรื่อยๆ หญิงสาวกลืนน้ำลายหันไปจ้องอีกฝ่ายตาเขม็ง
ถ้าจะรีบไปตายก็เชิญไปตายคนเดียวปล่อยฉันลง
คำพูดกระแทกกระทั้นของรสิตาเหมือนเป็นเชื้อไฟดีๆ ที่โยนเข้าสู่กองไฟเพราะเธอพูดจบระดับความเร็วของรถมันยิ่งเพิ่มขึ้น
ฉันบอกให้จอดหูหนวกหรือไง...
เสียงที่แผดขึ้นไม่ได้หยุดหรือทำให้ระดับความเร็วลดลงแต่อย่างใด...รสิตาเริ่มหงุดหงิดที่ชายหนุ่มยังทำหูทวนลม...เมื่ออีกฝ่ายไม่ขานรับคำร้องขอ เธอจึงกระแทกหลังกับเบาะแล้วหลับตาลงเพราะความกลัว
อลันปรายตามองคนที่นิ่งเงียบไปพักใหญ่แล้วค่อยๆ ลดระดับลงแต่ยังอยู่ในระดับความเร็วที่เกินกว่ากฎหมายกำหนดอยู่ดี...เพราะอยากกลับถึงบ้านเร็วๆ
ใบหน้าคมคายเริ่มคลายจากความเครียดขรึม สองมือที่จบอยู่บนพวงมาลัยก็ค่อยๆ คลายออกเช่นกัน เขากำลังจะคลั่งตายเพราะผู้หญิงข้างๆ สาบานเลยว่าถึงบ้านเมื่อไรเขาจะจับเธอโยนเข้าไปในห้องและขังไว้อย่างแน่นหนาไม่ให้ออกมายั่วใครได้อีก...
ขณะกำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่ๆ คนที่นอนนิ่งมาพักใหญ่ก็ขยับร่างกาย...อลันแทบแตะเบรกเมื่อรสิตาเอนศีรษะมาทางเขาพร้อมกับขยับขาจนกระโปรงร่นขึ้นมาเกือบคืบ...ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นเรียวขานวลเนียนยั่วเย้าสายตา...จนมือที่จับพวงมาลัยเริ่มเกร็งจนเส้นเลือดโผล่
ไม่!...ให้ตายเขาก็ไม่มีวันกินแอ๊ปเปิ้ลเปรี้ยวแบบยัยนี่แน่ๆ ไม่มีวัน...อลันตั้งปฏิญาณกับตัวเอง...เธอเป็นลูกศัตรู...เธอเป็นนักโทษ...เธอเป็นแอ๊ปเปิ้ลเปรี้ยวๆ ที่มียาฆ่าแมลงอยู่รอบผล...ชายหนุ่มพยายามบอกตัวเอง
อืม...
เมื่ออีกฝ่ายยังทำท่านิ่งเฉยรสิตาจึงครางเบาๆ เพื่อปลุกเร้าอารมณ์คนที่กำลังกระเจิดกระเจิงให้จดจ่ออยู่ที่เธอก่อนจะเลื่อนมือวางใกล้ๆ กับหน้าอก...หึทนได้ทนไปคืนนี้ถ้าทำให้นายกลับคำไม่ได้ก็อย่ามาเรียกฉันว่ารสิตา!...
แม้จะไม่เห็นปฏิกิริยาของคนที่เธอกำลังยั่วว่าเป็นอย่างไรแต่เพราะระดับความเร็วของรถยังคงที่จึงทำให้คนแกล้งหลับรับรู้ได้โดยปริยายว่าอีกฝ่ายยังนิ่งเฉย...
อลันเริ่มนั่งนับเลขบนหลักกิโลเมตรเพื่อระงับอาการตื่นตัวที่ใกล้ขาดผึงเต็มทีเพราะถูกคนที่นอนหลับมาพักใหญ่ยั่วเย้าด้วยเรือนร่างและเสียงครางอันแสนเซ็กซี่
ริมฝีปากได้รูปเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรงเมื่อใจที่เต้นเป็นจังหวะเริ่มกระหน่ำขึ้นทุกขณะ คิ้วเข้มขมวดมุ่นจนพันกันยุ่งเหยิงเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเรียวขาของหญิงสาวแยกออกจากกันอย่าพอเหมาะจนชวนให้ความคิดดีๆ เริ่มเตลิดไกล
ให้ตายเถอะ..แอ๊ปเปิ้ลเขียว...แอ๊ปเปิ้ลเขียว!...ฉันไม่โง่อย่างอดัมไปกัดกินแอ๊ปเปิ้ลเขียวๆ เปรี้ยวๆ ให้พระเจ้าลงโทษแน่...อลันยังตั้งมั่นอยู่ในความตั้งใจเดิม
แต่...เมื่อเห็นสัญญาณของไฟเขียวสว่างวาบอยู่บนผลแอ๊ปเปิ้ลที่เขาบอกว่ามันเปรี้ยวมาตลอดทางส่งสัญญาณให้เดินหน้า...ในที่สุดความอดทนที่มีก็สิ้นสุดลง...
ชายหนุ่มจอดรถก่อนถึงทางเลี้ยวเข้าบ้านในอีกห้าร้อยเมตรเพราะไม่มีแรงเหยียบคันเร่งอีกต่อไป...เอาวะไหนๆ ก็ไหนๆ ชิมให้มันรู้ไปว่าแอ๊ปเปิ้ลสีเขียวๆ มันจะเปรี้ยวหรือหวาน...
เมื่อตัดสินใจได้อลันจึงกลืนน้ำลายตัวเองลงคอดังเอื๊อก! แล้วปรับเอนเบาะของหญิงสาวลงพร้อมกับโถมร่างเข้าหาเธออย่างกลัดมัน
ว๊าย!...
ดวงตากลมโตเบิกกว้างเพราะยังไม่ทันตั้งตัวและไม่คิดว่าพอตบะชายหนุ่มระเบิดมันจะสร้างหายนะให้กับเธอขนาดนี้
เสียงหวีดร้องที่เธอคิดว่ามันจะดังก้องไปทั้งรถถูกจูบดุเดือดของอีกฝ่ายกลืนกินจนไม่เหลือ ขณะที่ริมฝีปากได้รูปบดเบียดเข้าหาริมฝีปากหอมหวานมือไม้ของอลันก็เริ่มรุกรานปราการด้านล่าง
จะทำบ้าอะไร ปล่อยฉัน!
หญิงสาวแผดเสียงเมื่อริมฝีปากได้รับอิสระก่อนจะดิ้นรนแล้วกระชากมือที่กำลังรุกรานออกไป เธอได้ยินเสียงดังกึก! เมื่อร่างสูงผึ่งผายขยับตัวไปชนกับอะไรสักอย่างตามด้วยเสียงจิ๊จ๊ะเบาๆ เมื่อคนตัวใหญ่บนร่างเริ่มหงุดหงิดกับความคับแคบของสถานที่...
ดวงตาของทั้งสองประสานกันแน่วนิ่งแต่ต่างอารมณ์และความรู้สึกกันลิบลับ...อลันรู้สึกชาวาบไปทั้งความรู้สึกเมื่อเห็นประกายตาหยามหยันส่งออกมาจากดวงตาของหญิงสาว ชายหนุ่มกัดกรามแน่นเมื่อแรงอารมณ์ยังคุกรุ่น...และมันจะไม่หายประทุหากทุกอย่างยังไม่เดินไปตามทางของมัน...แต่พอจะเดินหน้าก็รู้สึกเสียเชิงเมื่อถูกมองด้วยสายตาดูแคลน...เอาไงดีวะเนี่ย...
Create Date : 29 ตุลาคม 2553 |
|
5 comments |
Last Update : 29 ตุลาคม 2553 11:21:16 น. |
Counter : 1594 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: tuk_ora 29 ตุลาคม 2553 12:02:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: googie IP: 203.146.71.70 29 ตุลาคม 2553 13:55:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอิงเอย IP: 68.224.193.220 29 ตุลาคม 2553 19:56:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: raimee IP: 118.173.139.92 30 ตุลาคม 2553 8:46:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: บ่าบี๋ 1 พฤศจิกายน 2553 11:20:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|