โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ
https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ ๑๒ จุดไฟเพิ่ม - เติมความแค้น
|
|
คุณเป็นอย่างไรบ้าง...
เอกทัศน์รีบเดินเข้าไปถามเมื่อเห็นท่าทางโกรธจนหูดับของหญิงสาว
แกเป็นใคร...เมื่อกี้แกพูดถึงน้องสาวฉันใช่ไหม
รสิตาตวัดตาไปทางเอกทัศน์พร้อมกับคำถามที่ฟังไม่เป็นมิตรสักเท่าไร
เอ่อ...คุณไว้ใจผมได้...
เอกทัศน์รู้สึกหวั่นนิดๆ กับท่าทางเอาเรื่องของคนตรงหน้า...จนเริ่มอึกอักเมื่อเจอคำถามที่เขายังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ
เฮอะ...ไว้ใจงั้นเหรอ...ถ้าเสือป่าอย่างพวกแกมันน่าไว้วางใจ...ฉันว่าในโลกนี้คงหาสิ่งน่ากลัวไม่ได้แล้วล่ะมั้ง
ผมกับคุณโรสเรารักกัน...
เมื่อเห็นสีหน้าของรสิตาบ่งบอกชัดว่าไม่มีวันเชื่อเอกทัศน์จึงโพล่งคำพูดที่คนฟังถึงกับหยุดกึกลงทันใดออกไป
โกหก!...
รสิตาแผดเสียงพร้อมกับถลาเข้าไปกระชากคอเสื้อของชายหนุ่มด้วยอารมณ์กราดเกรี้ยว
ผมพูดเรื่องจริง...ตอนนี้ผมกับคุณโรสเราพักอยู่ห้องเดียวกัน
ฉาด!...
คำพูดของเอกทัศน์ถูกตัดสินด้วยฝ่ามือที่ฟาดลงบนใบหน้าเต็มแรง...จนใบหน้าหล่อเหลาสะบัดไปตามแรงเหวี่ยงของฝ่ามือ...ชายหนุ่มกัดกรามแน่นเพื่อระงับความขุ่นเคืองไม่ให้เดือดพล่านเมื่ออีกฝ่ายยังประสงค์ใช้กำลังในการเจรจา
รู้สึกดีขึ้นไหม...ที่ได้ใช้กำลังมากกว่าสมอง
คำพูดของเอกทัศน์หยุดฝ่ามือที่เงื้อขึ้นไปชั่วขณะ...รสิตาเข่นเขี้ยวอย่างขัดเคืองเมื่อเอกทัศน์มองเธอด้วยประกายตาเรียบเฉยเหมือนไม่สะทกสะท้านกับโทษทัณฑ์ที่กำลังจะได้รับเลยสักนิด...
แกขืนใจเธอใช่ไหม...ใช่ไหมไอ้สารเลว
หญิงสาวลดมือลงผลักอกอีกฝ่ายเต็มแรงแล้วผุดลุกขึ้นยืนจ้องคนเบื้องหน้าด้วยสายตาเคียดแค้นชิงชัง
ผมสาบานได้ว่าไม่ได้ทำเรื่องเลวๆ แบบนั้น...และไม่เคยคิดแตะต้องคุณโรสด้วยวิธีป่าเถื่อน...แต่กับคุณอลันผมไม่รับประกัน...คุณก็เห็นนี่กับความร้ายกาจของเขา
เอกทัศน์โยนความป่าเถื่อนไปให้เจ้านายหน้าตาเฉย
ฉันไม่เชื่อ...คนเลวๆ อย่างพวกแกยังไงก็ทำเรื่องดีๆ ไม่ได้แน่...บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าพวกแกเป็นใคร...เข้ามาวุ่นวายกับครอบครัวฉันทำไม
รสิตายังคงเกรี้ยวกราดไม่เลิก
ผมเป็นลูกผู้ชายพอ...ขอให้เชื่อ
พวกแกเป็นโจร...สันดานโจรไม่เคยมีใครดีสักคน
เหมือนคุณพ่อคุณงั้นสิ
พอถูกหมัดสวนแบบน็อกลงปลายคางรสิตาถึงกับจุกจนพูดไม่ออก มือเรียวกำแน่นแล้วเข่นเขี้ยวอย่างขัดเคืองเมื่ออีกฝ่ายกำลังพูดล่วงเกินบุพการี
คุณพ่อฉันไม่ใช่โจร...พูดให้ดีๆ
แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าสิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยถึงคืออะไรแต่จะให้เธอยอมรับง่ายๆ น่ะเหรอไม่มีวันเสียล่ะ
พ่อของคุณยักยอก...ไม่สิต้องเรียกว่าขโมย...ของจากพวกเราไป...พฤติกรรมแบบนั้นเรียกว่าโจรได้ไหม
พ่อฉันไปเอาอะไรของแกมาไม่ทราบ...
รสิตาตะคอกถาม
ของสำคัญราคาเป็นพันล้านเลยล่ะ...พวกเราแค่ต้องการนำของทั้งหมดไปคืนให้กับคนที่พ่อคุณขโมยมาก็เท่านั้น
แกกำลังบอกฉันว่าพวกแกจะเอาของที่มีมูลค่ามากถึงพันล้านไปคืนงั้นเรอะ...เฮอะ...ใครมันจะไปเชื่อลง
รอยยิ้มเยาะหยันผุดออกจากมุมปากสีซีด ดวงตากลมโตจ้องอีกฝ่ายแล้วไหวไหล่ทำราวกับคำบอกเล่าที่ได้ยินเป็นเรื่องน่าขบขันเสียเต็มประดา
ผมพูดเรื่องจริง
ทำแบบนั้นมันจะไม่โง่ไปหน่อยเหรอ...พวกแกขัดผลประโยชน์กับคุณพ่อใช่ไหมล่ะถึงคิดเอาตัวฉันกับน้องมาเป็นเหยื่อแบบนี้
ตอนแรกผมก็คิดแบบนั้น...แต่ตอนนี้เจ้านายผมคงไม่คิดแค่นั้นแล้วล่ะ เพราะคุณอลันมองว่าเหยื่ออย่างพวกคุณน่าจะมีประโยชน์มากกว่าแค่เก็บไว้ต่อรอง...โดยเฉพาะคุณโรส...
เอกทัศน์เริ่มสงครามประสาทเมื่อเห็นท่าทางถือดีของหญิงสาวตรงหน้า
ถ้าแกไม่อยากตายแบบไร้ที่ฝัง...ขอเตือนว่าอย่าแตะต้องเธอ
ตอนนี้ผมทำได้มากกว่าแตะแล้วล่ะ...และที่สำคัญคุณอลันเป็นคนสั่งให้ผมแตะด้วย...วันนี้คุณโรสเป็นของผมแต่พรุ่งนี้ผมก็ไม่กล้ารับประกันว่าเจ้านายเลือดร้อนของผมจะสั่งให้ใครแตะเธออีก...และบอกไว้ก่อนว่าคำสั่งของคุณอลันมันขลังพอดูเลยล่ะ
คำพูดของเอกทัศน์ทำเอารสิตาถึงกับกัดกรามแน่น...
แกหมายความว่ายังไง...ไอ้สารเลวแกขืนใจน้องฉันใช่ไหม
รสิตาถามพร้อมกับกำหมัดแล้วโถมตัวเข้าหาอีกฝ่ายทันที...แต่ร่างสูงปราดเปรียวเอี้ยวตัวหลบได้หวุดหวิด...
คุณควรหยุดใช้อารมณ์แล้วช่วยผมคิดหาทางออก...
เอกทัศน์ยืดตัวแล้วมองท่าทางกราดเกรี้ยวของรสิตาด้วยท่าทางนิ่งสงบ
เพื่ออะไรไม่ทราบ...
เพื่อน้องและพ่อ...รวมถึงลุงเจตน์ของพวกคุณด้วย...เวลานี้คุณก็รู้ว่าทุกคนกำลังอยู่ในอันตรายทั้งนั้น
น่าขัน...แกกำลังขอให้ฉันช่วยน้องและพ่อในขณะคนที่กำลังพูดถึงอยู่ในกำมือพวกแกเนี่ยนะ...ตลกสิ้นดี
รสิตาแค่นเสียงเยาะหยัน
พวกเขาอยู่ในกำมือเจ้านายผมต่างหาก...เวลานี้ชะตาชีวิตของพวกเขาอยู่ในมือคุณอลัน...และผมก็ไม่มีอำนาจอะไรที่จะช่วยพวกเขาด้วย...
แกบอกฉันว่ารักโรสไม่ใช่เรอะ...แค่ปกป้องคนรักแกยังทำไม่ได้...แล้วฉันจะเชื่อใจอะไรแกได้อีก
อีกสองวันคนของเราจะเดินทางมาถึง...เวลานั้นคุณอลันอาจจะทำอะไรที่เหนือความคาดหมายเพื่อกดดันพ่อคุณ...หรือแม้แต่คุณและคุณโรส...เวลานี้ถ้าคุณไม่อยากให้พวกเขาเป็นอันตรายคุณควรหาทางช่วยเหลือพวกเขา
เอกทัศน์มองรสิตาอย่างมีหวัง...ลองเธอสู้ยิบตาขนาดไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมดูเหมือนว่าเจ้านายผู้ไร้หัวใจจะได้คู่ต่อสู้ที่สูสีไม่เบา ชายหนุ่มผุดรอยยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงตอนที่อลันถูกหญิงสาวเล็งด้วยปืน...ซึ่งภาพแบบนั้นนับว่าเป็นภาพที่หาดูยากเอาการ
แม้จะนึกแปลกใจว่าทำไมเจ้านายถึงมาอยู่ในห้องนี้ทั้งๆ ตอนแรกทำท่ารังเกียจจนไม่คิดเฉียดกราย...และประเด็นที่ทำเอาคิ้วเข้มต้องขมวดมุ่นก็คือ...ปืนคู่ใจของอลันทำไมถึงตกไปอยู่ในมือของนางสิงห์ในคราบกวางสาว...ปกติเจ้านายเลือดร้อนไม่เคยวางปืนไว้ห่างตัว...นอกจากตอนนอนเท่านั้นที่อาจเผลอวางไว้ข้างๆ...จะเป็นไปได้ไหมที่เมื่อคืนอลันมานอนในห้องนี้...เอกทัศน์นิ่วหน้าอย่างสงสัย...ขณะกำลังครุ่นคิดเสียงใสๆ ราวระฆังก็ดังเหง่งหง่างขึ้น
ฉันจะมีปัญญาทำอะไรได้แกก็เห็นว่าเวลานี้ฉันก็ไม่ต่างจากนักโทษ
ผมมีวิธีที่จะช่วยพวกเขาแต่มันอยู่ที่คุณว่าจะกล้าทำหรือเปล่า
เอกทัศน์โยนคำถามวัดใจออกไป
ทำไมถึงอยากช่วยพวกเรา...ในเมื่อไอ้วายร้ายนั่นมันเป็นเจ้านายแกไม่ใช่เรอะ
จริงอยู่ที่คุณอลันคือเจ้านาย...แต่ที่ผมอยากให้คุณช่วยเพราะผมไม่อยากให้คุณโรสเป็นอันตราย...ผมเป็นห่วงเธอ
เอกทัศน์บอกไปตามความรู้สึก
อ้อ...แกห่วงโรสเลยโยนฉันไปเป็นเหยื่อเจ้าเสือร้ายนั่น...ยุติธรรมดีนี่
รสิตาแค่นเสียงประชด
ผมเชื่อมั่นในตัวคุณต่างหากว่าสามารถสยบพยัคฆ์ร้ายอย่างเจ้านายผมได้...หรือถ้าคุณจะถอยผมก็ไม่ได้ว่าอะไร...เวลานี้พ่อของคุณกำลังถูกไล่ล่าและเจ้านายของผมก็ฆ่าคนได้ง่ายๆ เสียด้วย อย่างคุณโรสคุณก็รู้ว่าเธอเปราะบางขนาดไหน...ชีวิตน้องสาวของคุณจะเป็นอย่างไรลองนึกดูดีๆ ถ้าวันพรุ่งนี้เกิดเจ้านายผมนึกบ้าขึ้นมาถ้าย่ำแย่มากๆ เธออาจจะตายทั้งเป็นก็ได้ใครจะรู้
อย่างฉันเนี่ยนะจะชนะเจ้านั่น...แกก็เห็นว่าฉันสู้เขาไม่ได้เลยสักนิดขนาดมีปืนอยู่ในมือฉันยังฆ่ามันไม่ได้เลย
ถ้าคิดจะฆ่าเจ้านายของผมคุณต้องล่าหัวใจมาให้ได้เสียก่อน...
เอกทัศน์โยนทางออกไปให้
มันหมายความว่ายังไง
คุณอยากชนะเขาไหมล่ะ?
เมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวดูอ่อนลงเอกทัศน์จึงเริ่มคำถามจี้จุดเดือด
ถามทำไม...แกมันพวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ
รสิตามองผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
ใช่ผมเป็นคนของคุณอลัน...แต่เวลานี้ผมต้องปกป้องคนรักของผม...ว่าแต่คุณอยากจะช่วยน้องกับพ่อหรือเปล่า
ฉันจะเชื่อใจได้แค่ไหน...ในเมื่อแกเป็นพวกเดียวกับมัน
คุณก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าเจ้านายของผมเป็นคนแบบไหน...ตอนนี้ผมปกป้องคุณโรสได้แต่ถ้าผมไม่อยู่เจ้านายผมเกิดคึกขึ้นมาแล้วสั่งให้ใครสักคนไปทำร้ายเธอ...เราจะทำยังไง
ถามโง่ๆ ถ้ารักแกก็ปล่อยเธอไปสิ...ส่งเธอกลับบ้าน...ไม่ใช่มานั่งรอชะตากรรมอยู่แบบนี้
รสิตาตะคอกบอกอย่างเหลืออด
ถ้าทำได้คุณคิดเหรอว่าผมจะยอมปล่อยให้เธอรอชะตากรรมอยู่อย่างนี้...เวลานี้ผมเห็นมีแต่คุณเท่านั้นที่จะเปลี่ยนทุกอย่างได้...คุณพร้อมเสียสละเพื่อพวกเขาไหมล่ะ
แกจะให้ฉันทำยังไง
ใช้ร่างกายของคุณฉุดดึงหัวใจเย็นชาของคุณอลัน...ผมเชื่อว่าถ้าเขารักคุณทุกคนก็จะปลอดภัย
พอได้ยินรสิตาก็แทบถลาเข้าไปอัดเอกทัศน์ที่ยื่นทางออกอันแสนทุเรศให้กับเธอ
แกจะบ้าเรอะ...แกกำลังบอกให้ฉันเอาตัวเข้าแลกกับไอ้วายร้ายนั่นเหรอ...สารเลว...หยุดความคิดชั่วๆ ของแกและลืมไปได้เลย...ฉันขอบอกไว้ตรงนี้ว่าไม่มีวันทอดร่างกายให้ไอ้บ้านั่นแน่ไปตายซะ
รสิตาแผดเสียงใส่เอกทัศน์ด้วยระดับอารมณ์ที่สามารถยกเก้าอี้ขึ้นฟาดหัวเจ้าหน้าหล่อได้ทุกเวลา
มันเป็นหนทางเดียวที่คุณจะช่วยพวกเขา...และอีกอย่างตัวคุณเองก็ไม่ได้แคร์กับเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ
เอกทัศน์ใช้ภาพที่เห็นตัดสินผู้หญิงตรงหน้าว่าเธอคงกล้าได้กล้าเสียพอสมควร
ฉาด!!
คำสบประมาทของเอกทัศน์ถูกตอบกลับเป็นฝ่ามือที่ตวัดเข้าใบหน้าอีกครั้งด้วยความแรงชนิดที่คนตบมือถึงกับมือชาไปชั่วขณะ
จำใส่สมองของแกไว้ว่าฉันไม่มีวันทำเรื่องบ้าๆ นี่แน่
เอกทัศน์กลืนน้ำลายเมื่อเห็นท่าทางโกรธจัดของหญิงสาว...แม้จะยอมรับว่าสิ่งที่คิดมันเป็นเรื่องโง่ๆ แต่เขาเชื่อว่าอลันกำลังมีบางอย่างรบกวนจิตใจ...แม้ภายใต้ท่าทางฉุนเฉียวของเจ้านายจะแสดงชัดว่าไม่สบอารมณ์กับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นแต่สาบานได้ว่าเขาเห็นประกายบางอย่างไหวระริกอยู่ในดวงตาคมกริบราวพญาเหยี่ยวคู่นั้น
คุณไม่อยากเอาชนะเขาเหรอ
เมื่อประเมินอุปนิสัยของคนตรงหน้าได้เอกทัศน์จึงโยนคำพูดท้าทายออกไป
ฉันชนะเขาได้แน่แต่ไม่ใช่ยอมเป็นนางบำเรอเด็ดขาด...ออกไปได้แล้ว...จะฆ่าก็ฆ่าแต่อย่าคิดมาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิง
ถ้าศักดิ์ศรีที่เสียไปมันสามารถช่วยพ่อและคนอื่นๆ คุณจะแลกกับมันไหม...และที่สำคัญคุณจะได้หัวใจของผู้ชายที่มาพร้อมหายนะของครอบครัวไปกำไว้ในมือ...เลือกเอาสิว่าจะปล่อยให้ทุกคนมีอันเป็นไปเพราะศักดิ์ศรีหรือจะทิ้งมันไปแล้วทำอะไรสักอย่างเพื่อพวกเขา
รสิตาปรายตามองเอกทัศน์อย่างชิงชัง...หญิงสาวกัดฟันแน่นจนลมหายใจขาดห้วงเมื่อทางออกกำลังบีบคั้นจิตใจจนหาทางไปไม่ได้...เจ้าบ้านี่กำลังบอกให้เธอสวมบทนางยั่วไปคั่วกับอีตาวายร้ายนั่นเพื่อก่อร่างสร้างหัวใจมากำไว้ในมือ...มันคิดได้ยังไง...
ฉันทำไม่ได้และไม่คิดจะทำด้วย
เธอตอบเสียงแผ่ว...แม้จะรู้สึกดีใจที่เจ้าหน้าหล่อห่วงรติญา...แต่พอกลับมานึกถึงชะตาของตัวเองใครมันจะบ้าเอาเปลวเทียนที่มีแสงเพียงริบรี่ไปเผาภูเขาน้ำแข็งที่เย็นชาอย่างอีตาวายร้ายนั่นกันเล่า...คนเลือดเย็นพรรณนั้นขนาดเปลวไฟที่ลุกโชนเธอยังไม่กล้าคิดว่าจะทำให้เจ้านั่นสะดุ้งสะเทือนได้
คุณทำได้ผมเชื่ออย่างนั้น...
พอเห็นอีกคนนิ่งไปเอกทัศน์จึงลองหยั่งเชิง
ฉันบอกไปแล้วว่าไม่...มันก็คือไม่...แกจะไปลงนรกขุมไหนก็ไป...ออกไปได้แล้ว
รสิตาระเบิดโทสะออกไปจนเอกทัศน์ชักอ่อนใจกับท่าทางดื้อรั้น...และเกรี้ยวกราดของหญิงสาว เมื่ออีกฝ่ายยังยืนกรานว่าไม่เขาจึงโยนข้อคิดสุดท้ายออกไป
ตอนนี้คุณเจตน์กำลังพาคนของเราไปพบพ่อคุณ...และอีกสี่สิบแปดชั่วโมงจะมีคนเดินทางมาจากรัสเซียเมื่อมาถึงพวกเขาจะรอคำสั่งจากผู้มีอำนาจในการเคลื่อนย้ายของในอีกไม่เกินห้าวัน...และคำสั่งจากเบื้องบนถูกส่งออกมาแล้วว่าคุณอลันสามารถสั่งกำจัดพวกคุณทันทีที่ได้ของกลับคืนมา...คุณมีเวลาเหลือแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นที่จะหยุดทุกอย่าง เลือกเอาว่าจะลองหาวิธีกำหัวใจของคนที่ชี้ชะตาของครอบครัวแล้วซื้อเวลาไว้ด้วยความรักหรือจะปล่อยทุกอย่างล่มสลายโดยไม่คิดทำอะไรให้ดีขึ้น
เมื่ออีกฝ่ายไม่เอาด้วยชายหนุ่มจึงโยนทางเลือกเดียวให้...แล้วทำท่าจะเดินออกไป
เดี๋ยว...
รอยยิ้มยินดีผุดออกจากมุมปากของชายหนุ่มเมื่อรสิตากำลังกระโดดลงมารับข้อเสนอ
ทำไมต้องเป็นฉัน...
เพราะคุณอลันกำลังสนใจคุณ
เอกทัศน์ตอบออกไปตามความรู้สึก...แม้ว่ามันจะเป็นความรู้สึกที่เขาไม่มั่นใจก็ตามทีแต่เท่าที่เห็นจากสถานการณ์ที่เพิ่งผ่านไปเขาเชื่อว่ามันมีความเป็นไปได้สูงเลยทีเดียว...
ไม่มีทาง...เป็นไปไม่ได้...แกตาบอดเหรอเมื่อกี้อีตานั่นมันแทบฆ่าฉันเชียวนะ
ผมเชื่อสายตาของตัวเอง...คุณอลันมองคุณด้วยความรู้สึกที่ไม่ธรรมดา... คิดดูสิว่าถ้าคุณชนะ...มันก็เท่ากับได้แก้แค้นให้กับครอบครัวเชียวนะ...อยากลองดูไหมล่ะ
เอกทัศน์เลิกคิ้วอย่างท้าทาย...เท่าที่มองรสิตาเป็นคนดื้อรั้นถือดีอีกทั้งมีความมั่นใจสูงแถมยังมีเลือดนักสู้อยู่เต็มเปี่ยม...ถ้าคิดยืมมือเธอเปลี่ยนเจ้านายผู้เลือดเย็นเขาต้องจุดไฟเพิ่มโดยเติมความแค้นลงบนเปลวเทียนแล้วนำไปโยนเข้ากองไฟเพื่อเพิ่มความร้อนแรงให้มันโชติช่วงจนสามารถหลอมละลายน้ำแข็งของเจ้านายให้มลายสิ้น...และเขาเชื่อว่าเธอจะทำได้...ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้ายื่นข้อเสนอบ้าๆ นี้ให้แน่...
เขาเชื่อว่าผู้หญิงอย่างรสิตาสามารถกำหัวใจพยัคฆ์ร้ายอย่างอลันได้เพราะผู้หญิงที่ยิงคนโดยไม่ถามให้เกิดความลังเลมันก็ตอบได้ชัดเจนว่าเธอเป็นคนเด็ดขาดขนาดไหน...ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ออกมาเมื่อคิดว่าถ้าอลันมุ่งเป้าไปที่รสิตาเมื่อไร...ผู้หญิงอีกคนจะปลอดภัยทันที...และเขาคงสบายใจไม่น้อยยามปล่อยเธอไว้ตามลำพังหากจำเป็นต้องออกไปไล่ล่าอาวุธมาคืนให้กับองค์กร...
แม้จะห่วงเจ้านายว่าหากหลงไปอยู่ในวังวนของความรักทุกอย่างอาจจะย่ำแย่ แต่เขาเชื่อว่าถ้าทั้งสองได้ใกล้ชิดกันความรักที่เกิดขึ้นจะหลอมรวมพวกเขาให้เปลี่ยนความเกลียดชังเป็นพลังแห่งรักในที่สุด...เพราะความรักอันงดงามไม่มีวันฆ่าใครได้นอกจากเจ้าของหัวใจจะปฏิเสธความรักนั้นแล้วจมปลักอยู่กับทิฐิของตัวเอง..
Create Date : 27 ตุลาคม 2553 |
|
5 comments |
Last Update : 27 ตุลาคม 2553 11:57:35 น. |
Counter : 1291 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: sansook 27 ตุลาคม 2553 12:00:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอิงเอย IP: 68.224.193.220 28 ตุลาคม 2553 1:30:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: googie IP: 203.146.71.70 28 ตุลาคม 2553 7:57:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: tuk_ora 28 ตุลาคม 2553 9:51:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: jee IP: 10.249.112.88, 202.44.210.34 28 ตุลาคม 2553 10:16:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
บ้านใครได้รับผลกระทบขอส่งกำลังใจไปช่วยนะคะ ส่วนท่านที่อยู่ทางไกลก็รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
อากาศเย็นๆ รขอให้ผู้อ่านทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรงและปราศจากโรคภัยค่ะ