ตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 311 "คืนที่ฝนตกหนัก"

โจทย์โดยคุณ NENE77 

ฝนตกจั้กๆๆๆๆๆๆ
ในที่ที่เราอยากไปเที่ยว
และเฉพาะเจาะจง ต้องไปหน้าฝน
มันจะได้เห็นทุ่งนาขั้นบันไดเขียวสวย
แน่นอน เราออกทริป..Go No Plan
2คนตา ยาย (ที่จริงเป็นปู่ย่าแล้วแต่ยังไม่ได้เป็นตายายค่ะ)

นาขั้นบันไดบ้านป่าบงเปียง
ชาวนาเขาหัวเราะคนเมืองที่แห่แหนไปนอนกระท่อมในนา
ไร้ฟูกหมอนเตียงนอนหรูหรา
แสงไฟฟ้า ปลั๊กเสียบก็หามีไม่
ยังดั้นด้นกันไป
ที่จอดรถรึ...ก็หายาก
อาหารการกิน ที่จัดให้ก็มีแต่ผักผลไม้ตามที่เขาปลูกกัน
กับไข่เจียวยืนพื้น
เช้าก็เป็นข้าวต้ม ที่ใช้ข้าวเย็นไปต้ม ใส่หมูสับ2-3ก้อน
กับกาแฟซอง และน้ำร้อนใส่กระติกแบบโบราณมาให้
มีอะโวคาโดลูกโตๆ หรือลูกพลับ
ผลผลิตตามฤดูมาด้วย

เราตา-ยายชอบนะ
เพราะปกติก็มิได้กินอาหารมากมายก่ายกอง
หรืออาหารเหลาอะไร
คือง่ายๆ ธรรมชาติ ดิบๆดี
กระท่อมห้องนอนก็รูรอบ กางมุ้งสีหวานซะด้วย
พัดลมสักตัวก็ไม่มี.. ก็เขาไม่มีไฟฟ้าใช้ไง
จะเอาพัดลมมาตั้งหาพระแสงอะไรล่ะคะ
นี่ไงคะ หลังคากระท่อมที่เราพัก
ตรงเนินมีต้นอะโวคาโดเด่นเป็นสง่า1ต้น







วันแรกที่ไป ฟ้ามืดตึ๊บ แต่ฝนไม่ตก
โห...เราก็กระดี๊ กระด๊า...
ลงไปลุยถ่ายภาพมาจนหนำใจ
หน้าที่คล้ำอยู่แล้ว กลายเป็นสีดำอ่อนกันเลย
แต่ไม่ยั่นค่ะ
บางช่วงฝนปรอย เราก็ผลุบ
พอฝนหยุด เราก็โผล่ ออกไปกลางนาเช่นเดิม
ขี่ จยย.คันเล็กที่ติดเอาไปด้วย เวียนรอบหมู่บ้าน
แวะที่ตรงโน้น ตรงนี้ ไปทั่ว
มาตายเอาตรงได้ยินเสียงดังแก๊กๆๆๆ..แกร๊กกกก
ตลอดทาง แล้ว รถเบรคไม่ได้ เพราะ...เพราะ..
อย่าโทษว่า
สะก๊อยพังแป้นทำโช๊คพังนะคะ ไม่ช้าย..ไม่ใช่
น็อตเบรคหลังหลุดหายทั้ง 2 อัน
เบรคอลงมาห้อยระล้อตอนขี่ ตาบอก เบรคหลังไม่ได้ตอนลงเนิน
แต่ใช้เบรคหน้าเอา  เกือบได้พาพังแป้น
ตกคูน้ำปลายเนินซะแล้ว

























อาหารเย็นมาแล้ว มีผักน้ำพริก ปลาย่างหอมควันฟืนสุดๆ
ฟักทองต้มหวานมาก กินจนหมดจาน ข้าวเหลือเต็มชาม
เพราะกินกันแต่ผักและผลไม้








นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ
ประเด็นแท้จริงคือ หลังจากเข้ากระท่อมตอนบ่ายแก่
อาบน้ำอาบท่ากินข้าวเย็นเสร็จ
ฝนกระหน่ำค่ะ แล้วก็จั้กๆๆๆๆๆทั้งค่ำทั้งคืน
เห็นเต๊นท์3เต๊นท์บนเนินหลังกระท่อมที่เราพัก
โดนพายุและฝนกระหน่ำทั้งคืน จนออกมาคอยกระทุ้งน้ำให้ไหลลง
จากหลังคาที่ตกท้องช้างอยู่ ..น่าสงสารอ่ะ
เราก็ได้แต่นั่งมอง อย่างช่วยอะไรไม่ได้






นั่งคุยกันได้แป๊บเดียวที่นอกชานกระท่อม  ยุงจะหาม
ต้องคลานเข้ามุ้ง นอนคุยกัน ในคืนที่ฝนตกหนัก
ฟังเสียงฝนไปเรื่อยๆ ปรึกษากันว่า ถ้าหากพรุ่งนี้ฝนตกหนักอีก
จะทำไง ไปต่อหรือพักอีก 
ตาบอก พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ดูเหตุการณ์ก่อน




เช้ามา ฝนก็ยังตกกระหน่ำ
สลับโปรยปราย เราอุตส่าห์นุ่งซิ่นห่มสไบ
กะจะถ่ายรูปท้องนาสวยๆวันรุ่งขึ้น
อดค่ะ....เพราะคันนา และทางเดินเละตุ้มเป๊ะ
ขืนลงไปนวยนาด คือได้จับกบจับอึ่งอ่างแน่นอน
เด็กๆบ้านรอบๆ จะนินทาว่ายายเอาได้..
ว่าไม่เจียม body
กินข้าวเช้า กาแฟเสร็จ
งั้นก็โฉบไปโฉบมา อยู่ในชายคาระเบียงบ้านกันเถอะ
ไม่ให้เสียเที่ยว

อาหารเช้ามีอะโวคาโด้กับลูกพลับสด เปรมใจเลยค่ะ






นุ่งซิ่นจกแม่แจ่ม ชื่อลาย "แม่แจ้" ซื้อไว้นานเกือบ10ปีแล้ว
เป็นผืนที่ส่งประกวดได้ที่ 1 ในการประกวดซิ่นจกแม่แจ่มในปีนั้น
เป็นซิ่นที่มีเรื่องราว เพราะพอได้รางวัลที่1
ก็มีผู้มาขอซื้อหน้างานกันทันที
แต่เจ้าของผ้า ไม่ยอมขายให้ใคร แม้จะได้ราคามากกว่าที่เราสั่งทำไว้มากก็ตาม ยังคงยืนหยัดที่จะส่งให้เรา ในราคาที่เราจ่ายไว้แล้ว
ทำให้รักน้ำใจ ของแม่ค้ายิ่งนัก
และได้อุดหนุนกันต่อมา จนมีครบเกือบทุกลายแล้วจึงหยุดซื้อ
ผืนนี้นุ่งบ่อยที่สุดในจกลายแม่แจ่ม
 











ในวันฝนตกหนักเราก็เป็นแบบนี้ละค่ะ...สวัสดี
 

โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบครั้งต่อไป หลักกิโลเมตรที่ 312
"เรื่องไม่เป็นเรื่อง" โจทย์โดยคุณ จันทราน็อคเทิร์น
คำอธิบายโจทย์
ทำไมเรื่องไม่เป็นเรื่องถึงได้เป็นเรื่องอยู่เสมอ มาแบ่งปันประสบการณ์เรื่องไม่เป็นเรื่องกับเพื่อนๆ กันครับ
เวลาส่งงาน 10 ตุลาคม 2565 นี้แล้วเจอกัน~