ในฐานะคนเลี้ยงแคคตัส ตอนแรกก็ไม่นึกอยากเข้าใกล้เหมือนกันค่ะ
แต่พอออกดอก โอ้ ดอกสวยเกินห้ามใจเลยค่ะ
แต่ไม่สับหนามทิ้งนะคะ ดูดี ๆ หนามก็มีเสน่ห์นะคะ

อ่านเล้วนึกถึงคำว่า "หญิงแกร่ง" ครับพี่
คนแกร่งคนเห็นก็จะกลัวหน่อยๆ
กลัวเข้าไม่ถูกทางครับ 555

ผมเคยทำงานกับผู้ใหญ่ท่านนึง
ท่านเป็นคนดุมาก ใครๆก็กลัว
ตอนแรกผมก็โดนท่านดุ
แต่พอทำงานไป เข้าใจท่าน
ก็ไม่มีอะไรครับ
ใจดีกว่าที่ทุกคนคิดด้วยซ้ำ
แต่เพราะหน้าที่การงาน ก็เลยต้องดุเท่านั้นเอง

โอ๊ยยยย ภาพปิดท้ายนี่ดึงดูดน้องมากเลยครัช

แม่ตะลีเขียน/ทำบล๊อกเป็นการผ่อนคลาย จริงเลยครับ ผมก็
เฃ่นกัน สลัดความคิดเรื่องงานออกไป พอมาเขียนแล้วมีความสุข
จากการคิด+เขียน+ หาวิธีเขียนให้น่าอ่าน(แหะ ๆ ตามที่ตนคิดเองเออเอง)

...

เรื่องชีวิตในป่า ผมดูที่เพื่อนเขียนบันทึกกับเล่าให้ฟังบางส่วน
เมื่อนำมาเรียบเรียง และค้นคว้ามีความเป็นไปได้ ไม่เว่อร์ส่วนตัวแล้วเคยอยู่ในป่ามาหลายปีไปทำงานแบบ ไปสองวันกลับเข้าเมืองแล้วก็กลับไปใหม่..
อย่างแกงผักปัง เคยแกงใส่แหนมเปรี้ยว ใส่มะเขือเทศเปรี้ยวมากหน่อยทำให้เลือกลื่น ๆ ลดน้อยลงครับ กินแล้วอร่อย

จริงค่ะ .การที่เราช่วยเหลือตัวเองได้
ไม่ได้หมายความว่า..
ไม่ต้องการความช่วยเหลือ
( ความในใจจาก..หญิงแกร่ง)
Same same..feeling ค่ะ

มีควบควบด้วย^^ แต่ละคนก็มีจุดประสงค์ต่างกันนะ ของผมอยากมีเว็บไซด์เป็นของตัวเอง แล้วบล็อกมันก็คล้ายๆ กัน ที่สำคัญมันฟรี เลยมาเริ่มเขียนครับ สิงอยู่ที่นี่ครั้งแรกสิงหาคมปี 2549 คิดๆ ไปแล้วมันก็นานพอสมควรเลย กว่า 10 ปี ถ้าเปรียบตัวเองเป็นดอกไม้ผมนึกไม่ออกเลยว่าเป็นดอกอะไร ดาวกระจายมั้ง จุดเด่น - จุดด้วย ของผมน่าจะเป็น มีความพยายาม แต่ยังอ่อนหัด

สวัสดียามเช้าครับพี่

ดูจากบุคลิกแม่ตะลีก็น่าจะป็นแบบที่เล่าค่ะ

สวัสดีค่ะคุณตะลี

เขียนบล็อกเพราะผ่อนคลายดีนะคะ
ธัญเองก็เช่นกันค่ะ เข้าบล็อกมาเขียนไปเรื่อย สบายใจดีค่ะ

ความที่เราทำอะไรเองได้ทั้งหมด ไม่ใช่ว่าเราไม่ต้องการความเชื่อเหลือเนาะ
เราก็ต้องการ ช่วยเราบ้างเหอะ ขอร้องงงง 5555

ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนะคะคุณตะลี

Happy Mother Day.
สุขสันต์วันแม่ค่ะ

แม่ตะลีฯ

ไม่มีสิ่งใดไม่มี
.
.

เป็นถ้อยคำที่น่าคิดครับพี่

ต๋าเพิ่งเริ่มเลี้ยงแคคตัส
แค่ออกดอกนิดหน่อยยังชื่นใจมากค่ะแม่ตะลี

สะดุดตาภาพสุดท้ายค่ะมีน้ำแข็งด้วย

ขอบคุณแม่ตะลีสำหรับกำลังใจนะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ