เพลงศึกอยุธยา (๑๕)
พอเจ้าสองโจรานั้นมาถึง
แพรทะลึ่งร่างเจ้าปรี่เข้าขวาง
อ้ายไวเอ่ยปากว่าระหว่างทาง
เจอขุนนางจอมดุจากสุพรรณ
เป็นกองยกกระบัตรนายฉัตรแก้ว
ต้องรีบแจวชักม้าจ้าละหวั่น
กูนับว่าโชคดีที่หนีทัน
อ้ายช้างนั้นมันหลีกไปอีกทาง
หากไม่มอดวอดวายมลายลับ
คงได้กลับคืนมามึงอย่างหมาง
ลงม้าเดินแหวกวงเข้าตรงกลาง
คว้าไก่ย่างข้าวเหนียวมาเคี้ยวกิน
อ้ายหวังปลอบประโลมโฉมเฉลา
อ้ายช้างเล่าฝีมืออย่าถือหมิ่น
ความฉลาดผาดแผลงก็แจ้งจินต์
ไม่แดดิ้นง่ายดายจงคลายทุกข์
หวังเดินตามไวตรงเข้าวงข้าว
ยกน้ำขาวกลั้วคอเสียงขลุกขลุก
แล้วคดข้าวมือกำขยำคลุก
ไข่ต้มสุกพอเหมาะเหยาะน้ำปลา
นายดำบอกลูกสาวอีดาวเอ๋ย
เร็วเถิดเหวยไวไวต้มไก่ป่า
ยังเหลือหม้อใหญ่ใหญ่ไปยกมา
อีเดือนเอาน้ำท่าเร่งมาเติม
อีเดือนกับอีดาวเพิ่งสาวรุ่น
แต่ว่าหุ่นจ้ำบ๊ะน่าเฉลิม
เดินผ่านเหล่าโจรานั่งตาเยิ้ม
คิดเคลิบเคลิ้มอยากเคล้าหนูดาวเดือน
ฉับพลับนั้นอ้ายไวไอกระแอม
คนคิดแหยมพาลพาสีหน้าเจื่อน
แกล้งร้องออกบอกกันอย่าฟั่นเฟือน
กล่าวกลบเกลื่อนเร่งกินกันเถิดเกลอ
พี่ผันนั้นจะรออย่ามัวหลง
อ้าว..อ้ายคงอ้ายมั่นอย่ามัวเหม่อ
เฮ้ย..อ้ายกลึงมึงจ้องมองละเมอ
เดี๋ยวเถอะเจอส้นถองของพี่ไว
เมื่อเอมอิ่มอาหารสำราญร่า
ก็ขึ้นม้าขับตรงเข้าดงใหญ่
ลมหนาวพลิ้วลิ่วพัดแพรสไบ
หนาวซ่านไปทั้งร่างของนางแพร
เบื้องนภากานกบินผกผัน
ดวงตะวันล่วงกรายเข้าบ่ายแก่
งามขำกำลังออกเก็บดอกแค
ไว้กินแก้กันตัวไข้หัวลม
พลันยินเสียงหมาหอนสะท้อนหู
มันโหยกู่อยู่ดงสะเดาขม
มีครางหงิงหงิงคละแซมระงม
ไยหอนห่มกลางวันผิดเวลา
ฤดูเป็นสัดหรือ..หือ..มิใช่
แล้วหอนเอาอะไร..หือ..อ้ายหมา
ต้องไปดูให้ชัดถนัดตา
มันโหยหาวิมานสถานใด
นวลนางแพรแลเหม่อชะเง้อหา
เอออ้ายหมามันกู่ซ่อนอยู่ไหน
ถึงดงสะเดาดกก็ตกใจ
เอ๊ะ..มือใครคว้ากกเข้าอกมัน
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
