Group Blog All Blog
|
เพลงศึกอยุธยา (๑๐)  เพลงศึกอยุธยา (๑๐) ยามบ่ายชายหนึ่งมาหานายดำ พูดถ้อยคำโว๊ยว่ะดังฉะฉาน มึงกูกระดางลางจากกลางลาน ก้าวขึ้นชานย่างกรายหาอ้ายช้าง ว่านี่หรือศิษย์ยาของตาไผ่ ผู้ซึ่งไปจำศีลถิ่นบ้านฝาง เออ..กำยำกายาสมท่าทาง ดูสมอย่างเสือไผ่ในก่อนกาล อ้ายช้างนึกสงสัยนี่ใครหนา กลิ่นกายาสางสาบผิวหยาบกร้าน มาเอ่ยคำพร่ำหาถึงอาจารย์ จึงกล่าวขานลุงไซร้เป็นใครกัน แล้วไยรู้จักข้ากับตาไผ่ เสียงปราศรัยซื่อซื่อกูชื่อผัน ถ้าจะกล่าวถ้อยคำให้สำคัญ พ่อมึงนั้นนะเออก็เกลอกู ลุกกันผึงตึงตังกันทั้งชาน ฟังคำขานข้องเหลือไม่เชื่อหู ต่างยื่นชะโงกหน้าเข้ามาดู เสียงร้องวู๊..อ้ายหวังดังโวยวาย เฮ้ย..ตาผันคนชาวบางสาวไห้ เห็นว่าไปรบทัพลาลับหาย ถูกพม่าต้อนตกทะเลตาย ทัพไทยพ่ายพม่าแตกกระจุย อยุธยาเราถูกเขาหยาม พลพุกามถ่มคายน้ำลายถุย วิ่งหนีกันขาลากมาจากกุย เขารุกลุยล้อมกรอบรอบบุรี กองอาจสามารถเราชาววิเศษ ตกทุเรศลำเค็ญกลายเป็นผี แล้วแกไยยังยงคงชีวี หรือแกหนีทัพมาช่างน่าอาย ผันหันขวับขับไขไฉนหยาม พูดลามปามเป็นกลากปากฉิบหาย จะเล่าให้ตลอดเรื่องรอดตาย ที่หาดทรายหว้าขาวในคราวนั้น กูอาสาสังกัดปลัดชู ตั้งกองอยู่ชายเขตคีรีขัณฑ์ คอยหาข่าวรบหน่วงทะลวงฟัน เข้าโรมรันศึกผองดาบสองมือ พอปะทัพพม่าเข้าปะทะ น้ำน้อยจะสู้ไฟกระไรหรือ ไพร่พลม่านกร้านศึกเขาฝึกปรือ เรายุดยื้อจากเช้าเข้าเที่ยงวัน ถูกตีต้อนย้อนผายลงชายหาด ดาบไกวกวาดพม่าต้องอาสัญ แต่เขามามากมายเป็นหลายพัน เรารบยันเหงื่อหยดจนหมดแรง จนการสัประยุทธ์ถึงสุดท้าย เขาขับพลายพิฆาตเข้าผาดแผลง เอาเท้าย่ำกายาเอางาแทง เอางวงแกว่งไกวสู่ฟาดกูล้ม โดนแรงงวงช้างฉะถึงสลบ กูซุกศพเพื่อนตายเอากายถม พลพม่าไม่รู้กูเหลือลม นอนซบจมกองเลือดริมธารา รู้สึกสัมปชัญญะมืดสนิท กลิ่นโลหิตคาวคลุ้งฟุ้งนาสา ยินเสียงคลื่นทะเลซัดเห่มา มองเบื้องผืนนภาดาราพราย หนาวน้ำค้างพร่างฉ่ำในค่ำคืน นอนกล้ำกลืนฝืนทนดึกจนสาย กูจึงมีแรงเคลื่อนเขยื้อนกาย เห็นศพก่ายเกลื่อนกลาดเต็มหาดชล กองระกะระเกะแหลกเละเลอะ กูกระเซอะกระเซิงกระเสือกกระสน ได้อาศัยชาวบ้านย่านตำบล ช่วยให้พ้นม้วยมอดได้รอดตัว พาลัดเลาะหลบพ้นพลพม่า เดินบุกดงพงป่ามามั่วมั่ว ยามโหยหิวกิ่วท้องร้องระรัว ได้พึ่งครัวชาวคามมาตามทาง คนวิเศษเขตชาวบางสาวไห้ จะมีใครไหนรู้ใจกูบ้าง ทหารที่กองทัพล่มอับปาง จะให้บอกชาวบางเขาอย่างไร ผู้คนทั่วทั้งบางเขาถางถาก จึงมิอยากคืนทางบางสาวไห้ จากทหารจึงโอนเป็นโจรไพร ตั้งก๊กใหญ่หากินแถบถิ่นนี้ เมื่อสักครู่กูคุยกับอ้ายดำ ฟังถ้อยคำทั้งมวลแล้วถ้วนถี่ พวกมึงไซร้ใจกล้าวิชาดี จึงใคร่ชี้เชิญชวนเข้าก๊วนก๊ก ฟังอ้ายผันแล้วฝีพายชะล่า พยักหน้ากันทั่วหัวผงก อ้ายช้างทอดอาลัยใจสะทก แล้วหยิบยกคำถามถึงบิดา อ้ายผันตอบว่ากูไม่รู้ได้ มองทางไหนเห็นมีแต่พม่า ทั้งเหงื่อทั้งเลือดซ่านเต็มม่านตา ไม่รู้ว่ามองเห็นใครเป็นใคร ควายเฒ่า
|
Oldbuff 1222
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
Link MY VIP Friends      |
|||||||||||||
