ตอนที่ 1: Backpack Alone in korea

ตอนที่ 2: Art and Seoul of Korea

ตอนที่ 3: Buchon Hanok

บริเวณท่าเรือมีของกินหลายร้าน ด้วยความหิวโหยยยยย join กับน้องนีแอนด์เดอะแก๊ง ซัดเมนูที่เรียกว่า ทักคาลบี (ไก่ผัดซอส) เผ็ดๆ ร้อนๆ แกล้มกับผักสด หมดเกลี้ยงชนิดที่เรียกว่า ขูดกะทะกันเลย  ร้านแบบนี้ ถึงจะดูหม้อใหญ่ แต่เค้าคิดเงินรายหัว เป็นเซ็ท ต่อคน ต่อหัว มากี่คนก็ต้องสั่งจำนวนเซ็ทเท่าคนที่มา

ท่าเรือ เวลา 4 โมงเย็น >_<


รอเรือไม่นานนัก

ช่วงนี้อากาศดี ถึงฟ้าจะมีเมฆครึ้มแต่ยังพอมีแสงแดดบ้าง ไม่หนาวมากจนเกินไป แต่ก็ไม่ร้อน (ถ้าอุ่นกว่านี้นิดนึง จะเพอเฟคมากนะ ฮิฮิ)

อันที่จริงแล้ว เราสามารถใช้เวลาชีลๆ บนเกาะนามิ ได้ ครึ่งวัน ถึงหนึ่งวันก็ยังได้ สำหรับคนที่อยากมานั่งเล่น ปูเสื่อ เตรียมอาหารมา หรือจะกินบนเกาะก็มีร้านอาหาร มีที่ให้เด็กๆ วิ่งเล่น 

แดดเริ่มหุบแล้ว 

สวยเน้ออ

เหมือนใครแกล้งเอาสีมาระบายแบบไม่เสร็จ เขียว เหลือง แดง น้ำตาล

อ่อ แต่เสียใจด้วยนะ แบยองจุนอะไร ดิชั้นไม่รู้จัก ไม่ได้ถ่ายมา รู้แต่รูปปั้นมันสึกหมดแล้วล่ะ ไม่ต้องเดาว่าชาติไหนนะ ที่บ้าถ่ายรูปกับป้าย กะหุ่น กะรูปปั้นอะ  55555

เดินจากต้นเกาะไปท้ายเกาะ ชีลๆจนมืดค่ำหกโมงกว่า  กลัวต้องไปแย่งเรือข้ามฟากกลับ เอาเข้าจริง ตอนค่ำแบบนี้คนไม่เยอะมาก เหมือนช่วงบ่าย ที่สวนทางกลับกับตอนที่เรามา  กังวลเรื่องแทกซี่จากลับมากกว่า ว่าจะทำยังไงดี แต่พอข้ามกลับมาถึง เดินๆ ออกมาปากทาง จะมีป้ายรถเมล์ คนรอรถแทกซี่กันตรีม คนขับตีรถเปล่าวิ่งไปมา เพื่อมารับผู้โดยสาร เห็นแถวยาวแบบนี้เอาเข้าจริง ยืนตากลมตากน้ำค้างไม่เกินครึ่ง ชม. รถก็มาจ้า ขากลับชีลๆ ถึงสถานีโดยมิเตอร์ไม่กระดิก เสียตังค์ไป 2300 วอน ฮิฮิ

แบกท้องหิวๆ ที่ถึงแม้จะกินอาหารกลางวันตรงท่าเรือกันไปตอนบ่ายแก่ๆ เดินเที่ยวไปรอบๆ นั่งรถกลับมาถึงโซล แบบมึนๆ ง่วงงุน ซัดอาหารเย็นในเมียงดงกับน้องๆ น้ำซุปกิมจิอุ่นๆ เผ็ดๆ เส้นมาม่า ไส้กรอก บุเดชิเก อ๊า...ฟิน