เมื่อต้นเดือนสิงหา พามิวมิวไปแจมกับทริป ครอบครัวทัวร์ตะลอน พาเด็กๆ ไปเยี่ยม "บ้านนก" ของอาจารย์บัณฑิต ผดุงวิเชียร  ซึ่ง อิชั้นก็ไม่รู้มาก่อนว่า อาจารย์เป็นใคร มาจากไหน ยังไง รู้แต่ว่าท่านวาดรูปเก่ง -_-''  จนกลับจากกลับมาแล้ว (อะบาดมาก)  อ้อ ที่แท้ อาจารย์วาดรูปนกสวยมาก เป็นคนวาดรูปในหนังสือ bird guide คัมภรี์สำหรับคนดูนกในประเทศไทย และผลงานอีกเยอะแยะมากมายนี่เอง 

บ้านนก ตั้งอยู่ที่ อ.ปากท่อ จ.ราชบุรี ใกล้กับอุทยานแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติไทยประจัน (บ้านนกอยู่ซ้ายมือถึงก่อนประมาณ 2-3 กิโล)

ที่บ้านอาจารย์ใกล้ๆกันนี้ ทำเป็นโฮมสเตย์ ราคา หัวละ 100 บาท ต่อคน ต่อคืน ราคาถูกมากก สะอาด เป็นสัดส่วน แยกเป็นหลังๆ มีทั้งหมดประมาณ 3 ห้อง หน้าหนาวๆ อากาศเย็นไม่น้อยหน้าเชียงใหม่เลยล่ะ เพราะใกล้ป่าเขามาก 

ต้อนรับเด็กๆ และปล่อยให้วาดตามอัธยาศัย ก่อนจะเดินดูทุกๆคน อย่างละเอียด ว่าเด็กคนไหนมีอุปนิสัยยังไง สามารถอ่านได้จากภาพวาด

อาจารย์สอนเด็กวาดรูปนกแบบง่ายๆ 

จับปูใส่กระด้งเหอะ

อ้อ ช่วงกลางวัน บอกเจ้ามิวมิวไว้ว่า จะพาไปปิ๊กนิค เด็กรบเร้าอยากไป เราต้องพกข้าวกล่อง เสื่อมาด้วย พอไปถึงอุทยาน เจ้าหน้าที่บอกว่า รถยนต์ขึ้นไปไม่ได้ -_-''

โชคดีมากก ที่บ้านพี๋โอห์ม แอมแปร์ เอารถใหญ่มา เราจอดรถตัวเองไว้ด้านล่างและติดรถเค้าขึ้นไป ลุยทางดินแคบๆ เป็นป่าๆ (จริงๆ เก๋งก็พอไปได้นะ แต่ถ้ารถเตี้ยไม่แนะนำ ยิ่งหน้าฝน ยิ่งไม่แนะนำ)

นั่งกินข้าวริมแอ่งน้ำเล็กๆ และปล่อยเด็กๆ สำรวจธรรมชาติพอหอมปากหอมคอ สนุกดี มิวมิวได้เพื่อนใหม่ เป็นสองหนุ่ม 

ต้องจับถอดกางเกงเพราะทิ้งเสื้อผ้าไว้ในรถตัวเอง เดี๋ยวขาลงจากน้ำตก ลิงเสื้อผ้าเปียกเค้าไม่ให้ขึ้นรถกลับด้วย 55555

เราแพคเสื้อผ้ากันไปสองคนแม่ลูก กะว่าถ้าเสร็จเร็วมีเวลา ขับรถต่อไปอีกร้อยโลนิดๆ หาที่นอนในเมืองกาญจน์ แวะกินติม Black Vanilla  แวะเยี่ยมหลาน แต่ปรากฏว่าสองแม่ลูก ง่วงโคดๆ ลูกชิงหลับกรนครอกๆ แม่ก็ลากสังขารถ่างตาขับจากถนนเล็ก มาสู่ถนนใหญ่ได้ เจอปั้มใหญ่ จอดแวะนอน เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีห้าโมงเย็นแก่ๆ 555555 บัดโซ๊บบบบบบ....

สรุป หิวข้าว แวะอัมพวากันสองคนแม่ลูก เดินชีล อิ่มหนำ มีแรงขับรถกลับบ้านต่อ

Ref : ประวัติอาจารย์บัณทิต ผดุงวิเชียร์ หามาเพิ่มเติมให้เผื่อใครอยากรู้เพิ่มเติม (จะได้ไม่สะเหร่อเหมือนดิชั้น)

​อ.บัณฑิต

สำหรับทริปเดือนกันยา หน้าฝนกระหน่ำ พายุเข้าแบบนี้ ถึงแม้เด็กจะตัวรุมๆ เหมือนเป็นไข้ ยังไม่หายดี ไอแค่กๆ น้ำมูกไหลย้อย แต่สภาพโดยรวม ถือว่าโอเค ไม่งอแง ไม่ซึม แม่ตัดสินใจไปเที่ยวตามแผนที่วางไว้ (ถ้าฝนตกค่อยชิ่งนอนอยู่เฉยๆ ในที่พัก ฟังเสียงฝนไปตามเรื่อง)

ออกจากบ้านกัน 8 โมงกว่าๆ ไปถึงแวะเข้าไปสอดส่องที่พัก กลับออกมาหากินข้าวกลางวัน เราเลือกทางผ่านบนถนนธนรัชต์ ร้านลาน ลี ลาร์ ที่เคยไปกินเมื่อปีก่อนแล้วรู้สึกว่าบรรยากาศโอเค อาหารกินได้ แต่ตอนนั้นไม่ได้จ่ายเอง เลยไม่รู้ว่าเป็นไง คราวนี้ไปเอง จิ้มเมนูมา 3 อย่าง ไข่เจียว 75  บาท (รสชาติเบสิก) เต้าเจี้ยวหลน 145 บาท (ที่ไม่อร่อย) ผัดยอดมะระ กี่บาทไม่แน่ใจ แต่เป็นร้อยเหมือนกัน แพงอะ เพราะมาเป็นก้านแก่ๆ แหลกไม่ได้  มื้อนี้หมดไป 5-6 ร้อยบาท เพลียกับความไม่อร่อย(ประกาศไว้ให้ทราบทั่วกัน มีทัวร์ลงอีกต่างหาก)

ไปจุดนัดพบกับเดอะแก๊ง อีกหลายสิบชีวิต ที่ศูนย์บริการบนอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ฟังการบรรยาย ดูนิทรรศการ 

เราเลือกเดินรั้งท้าย เพราะชอบเดินอ้อยอิ่ง ถ่ายรูป สำรวจโน่นนี่ แต่ข้อเสียของการเดินท้ายๆ คือ ทาก ตื่น ไหวตัวทันรู้ว่ามีคนมา กระดึ๊บๆ มารอสลอนริมทาง เตรียมโดดเกาะ แต่เจ้ามิวมิว มีของดี คุณป้าที่บ้านพักให้มา ตอนเราเข้าไปเช็คอิน พอบอกว่า จะไปเดินป่าเขาใหญ่ แต่ก็กลัวๆ ทากอยู่เหมือนกัน มียากันยุง มีตะไคร้ ใส่ขายาว ใส่ถุงเท้า ไม่รู้จะไหวไหม คุณป้าใจดีมากกก จัดยาเส้นผสมน้ำมันเหลืองใส่ถุงมาให้ อันนี้ของแท้แน่นอน อยู๋จริง ทากเมา ฮ่า ให้เอามาทารองเท้าเจ้ามิว แล้วแม่ก็อยากรู้ด้วยว่าจะได้ผลจริงไหม อย่างมาก ก็เสียเลือดเสียเนื้อบริจาคให้ทากไปสัก 5  cc  ปกติ มิวอึดอยู่แล้ว เลือดออกคงไม่กลัว วัดใจ เอาวะ!

ทากน้อย กระดึ๊บๆ มิวมิวเจอแล้วพูดว่า "สวัสดี๊ ทาก"   กี๊ซซซซ หล่อนไม่กลัวหรา...แม่เคยแต่เดินป่าหน้าร้อนกะหน้าหนาว เกิดมาไม่เคยเจอทากกะเค้าสักที เพิ่งเคยเห็นหน้าครั้งแรกเหมือนกัน

ก่อนดูดเลือดตัวเท่านี้ แต่พอกินเลือดเข้าไปสัก 5 cc คงแป่งปลิ้น อยู่ได้ไปตลอดชีวิต 

สำรวจ ถ่ายรูป เก็บไว้อวดคุณยาย

อิชั้นก็เดินตามบ้านนี้ไปแบบเนียนๆ 55555

เดินป่าหน้าฝน ตามหาเห็ด มีสิ่งมีชีวิตเยอะแยะมากมายให้เด็กๆ ได้เรียนรู้

รังต่อหัวเสือ ที่มิวมิวถามว่า รังต่อ งั้น ข้างในมีเลโก้หรอแม่  

ส่วนเจ้าแมลงสีดำอ้วนๆ เจอหลังจากเจอกิ้งกือตัวยาวๆ  เด็กๆ พากันสงสัยว่าตัวอะไร ส่วนมิวมิว ได้คำตอบว่า มันคือ กิ้งกือที่กินจนอ้วนไงแม่ เห็นไม๊ ตัวอ้วนนน

โชว์พลังมาโครของปั๋ว

สารพัดเห็ดขอน

เส้นทางเดินคุณต้นเลือกไว้เหมาะมาก เพียงแค่ 1 กม. สบายๆ ทางลาดยาง ลิงภูเขาอย่างมิว ชีลลลล.....แทบจะสะบัดมือแม่วิ่งนำโลดแล่นไปตามสัญชาติญาณเดิม(ชาติที่แล้ว?)

ต่อจากสำรวจป่า เราไปทำช่วยกันทำดินโป่ง(หรอ..ได้ข่าวว่าหล่อนยืนดูเฉยๆนะ) ไว้ให้สัตว์ทั้งหลายในป่ากัน

แร่ธาตุ เกลือแกง ตามสัดส่วน

ขุดหลุมให้ลึก 30x50 cm  เพื่อใส่แร่ธาตุ ฝังกลบ และรอให้น้ำชะแร่ธาตุลงสู่ดิน เป็นอาหารให้สัตว์ป่ากินพืชต่อไป

แข็งขันมาก ฮิฮิ

เด็กคนนี้อยากช่วย แต่ถือจอบไม่ไหว น่าจ๋งจ๋าน

เลยแอบมายืนตดอยู่แถวนี้ 55555 (โชคดีมากไม่ปล่อยของไว้ด้วย ปกติ ต้องทิ้งไว้ตล๊อดดดดด)

จริงๆ เสร็จจากทำโป่ง อยากพามิวไปเดินเส้นทางศึกษาธรรมชาติ ที่เป็นทุ่ง วิวสวย ลักษณะป่าไม่เหมือนที่เดินไปตอนบ่าย แต่เด็กท่าทางง่วงมากกกก พาขึ้นรถก็หลับคร่อกแล้ว แผนการส่องสัตว์ตอนกลางคืน เป็นอันพับเก็บ แวะหาข้าวกิน และเข้าที่พักดีกว่า

ร้านทีราโน่ เส้นธนรัชต์ มวกเหล็กที่จะมาทะลุร้านแดรี่โฮม 

วิวสวย อาหารอร่อยใช้ได้ ราคาอาหารฝรั่งไม่ถึงกับแพงมาก  ser charge 10% 

ขากลับ ขับรถออกมา ถนนเส้นนี้ อยู่ฝั่งตะวันตก เห็นพระอาทิตย์ตกดิน สวยมากกกก...อยากได้ที่แถวนี้ แต่ได้ข่าวว่าแพงมหาศาลเพราะมีภูเขาเตี้ยๆ สลับ ถนนคดเคี้ยว ไล่ระดับ แต่ไม่ชัน อารมณ์ประมาณสวิส

เบ็ดเสร็จ อิ่ม อืด กลับเข้าที่พัก นอนเอาแรง ฟังเสียงน้ำตกตลอดคืน เลือกห้องริมน้ำ ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่า ฝนตกตลอดเวลา 55555

ตื่นเช้ามาเชยชมบรรยากาศ ริมลำตะคอง ของ แพต้นน้ำ 

ช่วงเวลาที่เหมาะสมจะมาเที่ยวรีสอร์ทแถวนี้ ถ้าจะเล่นน้ำ ควรเป็น มีนา เมษา ก่อนฝน หรือปลายหนาว แต่หน้าฝนก็จะได้บรรยากาศอีกแบบ

ซากอารยะธรรมของบ้านระหัด ผุพังต่างจากในรูป แต่ คงเพราะคุณป้า คุณลุงเจ้าของ ทำกันอยู่ในครอบครัว แล้วที่ริมน้ำ หน้าน้ำ น้ำท่วมทุกปี ฝนตก สวน ต้นไม้ โต๊ะ เก้าอี้ ถ้าไม่ได้รับการดูแล ตกแต่งเหมือนรีสอร์ทใหญ่ๆ แล้ว ก็คงความสวยยาก

ศาลาริมน้ำที่เราพัก ไม่มีแอร์ ไม่มีเตียง มีน้ำอุ่น อากาศเย็นสบายๆ เหมาะกับคนที่ต้องการความสงบ และติดดิน ถ้าต้องการที่พักหรู หรือเนี๊ยบ ขอให้มองข้ามที่นี่ไปเลย จะออกแนวเป็นโฮมสเตย์มากกว่า

เช้ามา คุณป้าเอาข้าวต้ม ไข่ต้ม ไข่ลวกมาให้ที่หน้าห้อง ก็เอาเข้ามากินในห้อง(แต่ไม่มีโต๊ะ -_-'') รึจะนั่งกินริมน้ำ โต๊ะหน้าศาลาได้ แต่มด แมลงเยอะ กินข้างในนี่แหละ สบายกว่า

ข้าวจ้าว เจ้าถิ่น อายุ 5 ขวบเท่ามิวมิว ตั้งตารอ อยากจะเล่นกันตั้งแต่เมื่อวานที่มาถึง ได้ยินเสียงรถเราเข้ามา ดีใจใหญ่ พอตอนเช้า ยกชามข้าวตัวเองขอเอาข้าวมานั่งกินกับเจ้ามิว ฮ่าๆ

กินเสร็จ ชวนกันออกไปเล่น

สายๆ เจ้ามิวมิวขอตามข้าวจ้าวไปเก็บเห็ด เก็บไข่ไก่ งานถนัดเค้าล่ะ

เบื้องหน้า

เบื้องหลัง

ได้ไข่กลับมาเต็มถังเล้ยย

มีหมูป่าด้วย น่ารักน่ากิน  -_-''

จบทริปนี้ เด็กน้อยก็ได้เรียนรู้ธรรมชาติเพิ่มขึ้นอีกนิด เรียนรู้ที่จะอยู่กับผู้คนเพิ่มอีกหน่อย

ถึงแม้เจ้าตัวแสบจะบอกกะแม่ว่า ใฝฝันอยากจะเป็นพนักงานธนาคารออมสิน เพราะ จะได้นั่งนับตังค์ตลอดเวลา.....เออ เข้าท่าแต่นั่นมันตังค์คนอื่นนะลูก ละสมัยนี้ เค้าก็ใช้เครื่องนับกันแล้ว -_-''