เวิ่นเว้อมา จนตอนที่  3 จะจบได้ไม๊น๊า 

ย้อนกลับไปวันที่ 2  หลังจากอิ่มเอิบเบิกบานใจ จากงานศิลปะสุดเจ๋ง บ่ายสองกว่าๆ จะไปไหนดีนะ....ควรใช้โอกาสทองที่ท้องฟ้าสดใสแบบนี้ ไปเดินเที่ยวถ่ายรูปเล่นดีกว่า จึงตัดสินใจ จะไป Bukchon Hanok Village  เป็นหมู่บ้านขุนนางสมัยโชซอนที่เข้าไปทำงานที่วังหลวง บ้านเรือนจึงอยู๋ในระแวกรอบๆ วัง เพื่อให้สะดวกแก่การเดินทาง

นั่งรถไฟไปลงสถานนี Ankuk ทางออก 2 หาอะไรรองท้องแทนอาหารกลางวัน จริงๆ แถวมิวเซียม สถานนี City hall ก็ของกินเยอะแยะมากมาย แต่กินไม่ค่อยลง ถ้าเทียบเวลากับเมืองไทย ก็เที่ยงกว่าๆ แวะซื้อขนมปัง ที่สถานนี นั่งกินในร้าน ถือโอกาสพักขาไปด้วย เมื่อยแย้วววว...

อร่อยดีนะ

ออกจากสถานนี มีป้ายบอกตลอดทาง เดินเลี้ยวขวาเข้ามายังถนนสายย่อย มี tourist information ให้แวะหยิบแผนที่ บอกสถานที่ที่น่าสนใจอย่างละเอียด ระยะทางในการเดิน ถ้าเดินครบรอบใหญ่ ขอบอกว่าใช้เวลากว่าครึ่งวัน และเมื่อยมากกกกกก เนื่องจากเดินขึ้นเนิน ขึ้นเขา ลงเขา

(สามารถจัดโปรแกรมเที่ยวในละแวกใกล้เคียงกันได้ในวันเดียว เช่น พระราชวังเคียงบก ชางด็อก และบุกชน อินซาดง ควรเลือกสัก 3 ที่ พอหอมปากหอมคอ เตือนไว้ก่อนว่า เดินขาลากจริงๆ)

ระหว่างทางมีร้านค้าน่ารักๆ ตึกอาคารส่วนใหญ่ได้รับการดูแล อนุรักษ์อย่างดี
ช่างเป็นวันที่งดงาม ^_^

รักเลย ^_^


บางอารมณ์ รั้วกำแพงหิน ต้นไม้เลื้อยๆ แบบนี้ ให้ความรู้สึกเหมือนยุโรป แต่ในความแตกต่าง ยุโรปจะรู้สึกสวยเหมือนภาพวาด ติดจะเย็นชาไปสักนิด แต่เกาหลีจะซ่อนความอบอุ่นไว้เล็กๆ อย่างร้านค้า ป้ายร้าน ของประดับตกแต่ง มักจะมีดีเทลให้เพ่งพิจารณา

วิวหลังจากไต่เขาขึ้นมา.....


หนทางเริ่มวกลง เราจะหาซอยที่ตัดไปทะลุถนน Samseoung dong ที่เค้าว่าเต็มไปด้วยร้านน่ารักๆ ดีไซน์กิ๊บเก๋ บ่ายแก่แล้วสินะ  โชคดีจึงที่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ตอนบ่ายๆ แสงอาทิตย์ส่องมาทางด้านนี้พอดี สวย และอบอุ่น

ถึงเวลาจะผ่านไป บางอย่างก็อยู่รวมกันได้อย่างลงตัว

แวะนั่งพักก่อนนะ ตอนอัพบล็อคอยู่นี่ คิดถึงเส้นทางที่ตัวเองเดินในวันนั้น ยังงงๆ ว่าเดินได้ไงวะ...โคดดดดไกล เย้ยย แต่ยังไม่จบ เดินต่อได้อีก

ร้านนี้คนรอคิวซื้อเต็มหน้าร้าน กินแล้วรู้สึกว่าทอดน้ำมันเจิ่งไป หวานๆ หอมๆ น้ำตาลทรายแดงด้านใน

ลัดเลาะมั่วๆ ตามทิศทางและความน่าจะเป็น ในที่สุด ก็เดินมาถึง Samseong-dong....จะขอแอบสำรวจถนนนี้สักหน่อย ก่อนจะใช้เส้นทางเดินย้อนกลับเลียบรั้ววังเคียงบก ไปขึ้นรถไฟใต้ดินแถวอินซาดง (ณ จุดนี้ มันอยู่กึ่งกลางของสถานนี เดินทางไหนก็ไกลทั้งนั้น T_T )


น่ารัก สมคำร่ำลือ เสียดาย แปะก๊วยยังไม่ผลัดใบ ถ้ามากันหลายคน คงได้หาร้านน่ารักๆ นั่งชีล กินขนม จิบชาอุ่นๆ เห็นเมนูขนมแล้วต้องขอถอยทัพ ถึงจะชอบกิน แต่กินคนเดียวไม่หมดอะ

เดินกลับละ....ผ่านหน้าเคียงบกกุง มุ่งหน้าลงทิศใต้ เลี้ยวซ้ายที่ถนนใหญ่ เดินไปเรื่อยๆ ถึงอินซาดง

สำรวจที่เดิมๆ ว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปรึเปล่า...ก็ไม่นะ ยังเหมือนเดิม


เติมพลังแบบง่วงๆ มึนๆ ร้าน school food เกาหลีฟิวชั่น ตกแต่งน่ารัก ราคาไม่แพงมาก อยู่ด้านหน้าหัวมุมถนนอินซาดง

จำราคาไม่ได้ คงสัก 7000-9000 วอน อร่อยมากกกกกก หิว 55555

ฟ้ามืด เดินลากสังขารกลับที่พัก ตามสไตล์ ทัวร์อาม่า ต้องขอแวะกลับมานอนตอนหัวค่ำ เติมพลังก่อนจะคิดไปทำอย่างอื่น หัวถึงหมอน สลบ!

ขอโทษ ตื่นมาสองทุ่มกว่า ราตรีนี้อีกยาวไกล เดินออกมานั่งรถไฟไปช็อบทงแดมุนต่อได้อีก....คิดแล้วก็งงๆ ตัวเอง ทำได้ไงวะ