วันหยุด ทำบุญ เที่ยวป่า หาความสุข

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา จัดให้เป็นวันพักผ่อนหนึ่งวันก่อนที่จะลุยงานอย่างเป็นเรื่องเป็นราวหลังปีใหม่ จุดหมายปลายทางคือ ไปวัดทำบุญเป็นอันดับแรก วัดที่เราไปชื่อ วัดสถานสงเคราะห์คนชรา ตามที่มีคนแนะนำให้ไป



พอไปถึงก็ออกจะงงเล็กน้อย เพราะวัดเงียบมาก ไม่มีอุโบสถ โบสถ์หรือศาลาอย่างวัดอื่นๆ เลย มีต้นไม้ซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่ใช่วัดป่า หมาก็เยอะ เพราะมีคนเอามาปล่อย แต่หมาไม่ดุ ออกจะเรียบร้อย ได้แต่มองหน้าแล้วดมๆ ดูว่าเราเอาอะไรไปให้กินบ้าง (ซึ่งไม่มี)

ที่นี่นอกจากหมาแล้ว ยังมีแมวเยอะด้วย คนเอามาปล่อยเหมือนกัน คนไม่ได้ปล่อยเฉพาะหมาแมวนะ ไก่ก็ปล่อยจ้า เดินกันให้ว่อน แต่ไม่ตีกันนะ สามัคคีกันดี

เราเอาอาหารแห้งไปถวายให้แม่ชี เพราะเจ้าอาวาสไม่อยู่ ส่วนรองเจ้าอาวาสจำวัดอยู่ในกุฏิ ดูเป็นส่วนตัวเกินไป จึงไปหาแม่ชีดีกว่า (อ่านเรื่องทำบุญ //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=magnolia&month=01-2015&date=11&group=3&gblog=1443)



แม่ชี้กำลังนั่งทอสายประคดให้พระอยู่ร่วมกับชาวบ้านอย่างเงียบๆ เรายังคุยกับน้องที่ไปด้วยว่า ท่านเรียบร้อยจังแม้แต่ชาวบ้าน อยู่กันเงียบๆ ไม่นินทา ไม่เสียงดัง ไม่บ่น เราถามว่าแม่ชีฉันข้าวยัง แม่ชีว่าฉันมื้อเดียวคือมื้อเช้า นั่งคุยพักนึง ก็ขอออกไปดูรอบๆ บริเวณ











เจอแม่ชีรูปหนึ่งเป็นยายอายุ 80 กว่าแล้ว เลยนั่งสนทนากับท่าน ท่านเป็นแม่ชีมานานมากแล้ว ก่อนหน้านี้อยู่ในถ้ำที่เลยสิบกว่าปี แล้วก็มาอยู่ที่วัดนี้ เพราะมีคนบอกว่าไม่มีใครอยู่ ช่วยมาอยู่หน่อย แกเลยมา แล้วก็อยู่ยาวเลย

เราถามว่า ถ้าไม่ทอสายประคดจะทำอะไร ท่านบอกว่าก็สวดมนต์ภาวนา
ท่านแข็งแรงนะ แต่หลังอาจจะงอมากไปหน่อย แต่หูตายังดี ยังซ่อมที่ปันฝ้ายได้เอง ได้ยินเราถามหมด และสามารถตอบคำถามได้ทันทีไม่หลงไม่ลืม พูดจารู้เรื่อง คงเพราะบำเพ็ญภาวนานี่แหละ







นึกถามตัวเองว่าถ้าแกตัวเองไปไม่มีใครเลี้ยง จะไปเป็นแม่ชีมั้ย คำตอบคงไม่ เพราะเราจิตไม่สูงอย่างนั้น อยากนินทา อยากคุยอยู่ สวดมนต์ไม่เป็น และไม่จำ ชอบคิดและจินตนาการฟุ้งซ่าน รวมทั้งกิเลสเยอะอยู่

เห็นดงดอกหญ้าถ่ายรูปสักหน่อย ปานว่าถ่ายอยู่ในอุทยานแห่งชาติ จริงๆ ทางเข้าวัด





หลังจากมื้อเที่ยงแล้ว ก็พากันไปดูป่าที่เราเคยปลูกเมื่อสองปีก่อน ว่าทุกวันนี้เป็นอย่างไรแล้ว อยู่ห่างออกไปราว 4-5 กิโลจากวัด

ตอนนี้ป่าโคกหินลาดมีการบวชป่า เพราะเป็นพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติ (อ่านเรื่องปลูกป่า //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=magnolia&month=07-2012&date=15&group=7&gblog=190)





ส่วนต้นไม้ที่เราเคยพาเด็กๆ มาปลูกกัน เราก็ไม่รู้หรอกโตขึ้นมันจะหน้าตาเป็นยังไง 200 ต้น อาจจะไม่รอดสักต้นก็ได้



หลังจากไปดูป่าแล้ว ไปอ่างเก็บน้ำโคกก่อกันต่อ ดูว่าหน้าแล้ง จะแล้งเพียงใด แถวนั้นมีรีสอร์ทมาสร้างใกล้ๆ แต่ถนนทางเข้ายังไม่พัฒนาเลย ยังกะโลกพระจันทร์





กลับเข้ามาแถวตลาดแวงน่าง เจอร้านหนึ่ง หน้าร้านมีพิพิธภัณฑ์ความสุขของเจ้าของร้าน แปลกดี เราหน้าด้านมาก จอดรถเสร็จ ขอเดินเข้าไปชมเลย ทั้งที่เป็นที่ส่วนบุคคล เจ้าของก็งงๆ นะ มาจากไหน ขอดูเฉยเลย 555 แกว่าดูแบบรกๆ เนี่ยนะ ทำเอาคนที่มาส่ง M150 พลอยเดินมาดูตามด้วย 5555















เจ้าของแนวเพื่อชีวิตหน่อย แกเป็นคนที่โลกสวย มองโลกในแง่ดี แกว่าทุกอย่างเป็นความสุขของแก ความสุขที่ได้รวบรวมของเก่าๆ พวกนี้ แม้แต่ยีราฟมาหลายก็มีความสุขใส่หูฟังฟังเพลง แล้วแกก็ยังบอกอีกว่าแกขายความสุข เราถามว่าคืออะไร แกว่า นี่ไง M150 เครื่องดื่ม แล้วก็แบตเตอรี่ 555 แนวคิดแปลกดีแฮะ แกว่าแกไม่โฆษณาว่าแกขายอะไร แต่แกว่านี่คือความสุขที่แกจะมอบให้ เออเข้าท่านะ





ชื่อร้านว่า ปลายฟ้า หวานเชียว ช่างไม่เข้าสินค้าที่จำหน่าย แกว่าเป็นชื่อลูกชายแก หนักเข้าไปใหญ่ ชื่อสวยเชียว



แกว่าคนผมยาวก็บ้าๆ อย่างนี้แหละ เอ่อ...เราตัดผมสั้นซะดีมั้ย???



ก่อนแยกย้ายกันกลับ ก็แวะทานขนมเครื่องดื่มกันสักหน่อย

ใครบอกว่ามหาสารคามไม่มีที่เที่ยว ถ้าเราวางแผนดีๆ หาเวลาเหมาะๆ อากาศสบายๆ 1 วันก็สามารถเที่ยวเล่นดูโน่นนี่นั่นได้เหมือนกันนะ
 

Create Date : 13 มกราคม 2558		0 comments
Last Update : 13 มกราคม 2558 14:56:59 น.
Counter : 2278 Pageviews.
Share Tweet