เยือนจีน ถิ่นมังกร (1) นี่เป็นครั้งแรกที่เราเดินทางไปต่างประเทศโดยเครื่องบิน และเป็นการเดินทางคนเดียว! เพื่อไปเจอเพื่อนที่อยู่ประเทศจีน ปลายทางของการเดินทางครั้งนี้คือ กรุงปักกิ่ง ก่อนไปเราตื่นเต้นมาก กลัวเพื่อนไม่มารับ กลัวเพื่อนทิ้งเพื่อนเท แล้วกูจะอยู่ยังไงวะ พูดไม่ได้เลย แต่ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เพราะทุกอย่างมันถูกเตรียมไว้หมดแล้วนี่ จะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องเกิดล่ะวะ ดีหน่อยที่เราเลือกการบินไทย บินตรงใช้เวลา 4 ชั่วโมงกว่า และพนักงานต้อนรับยังพูดไทยและใส่ใจเราอยู่บ้าง เราไปตอนต้นเดือนมีนาคม ออกเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิประมาณ 10 โมงเช้า ถึงโน่นก็บ่ายสามกว่า ตอนเครื่องลงหูอื้อหมด ไม่น่าจะเกิดกับเครื่องบินลำใหญ่ขนาดนี้ แผ่นดินจีนในช่วงนั้นตรงกับฤดูใบไม้ผลิ แต่เอาเข้าจริงยังไม่มีอะไรผลิเลย เจอหน้าหนาวเข้าไปร่วงโกร๋นหมด จนเหลือแต่กิ่งแห้งๆ ทั่วเมือง   เราไปหลายวัน ถ้าเที่ยวกับทัวร์คงไปได้หลายแห่ง แต่พอดีเพื่อนพาเที่ยวเลยได้ไม่กี่แห่ง แต่ละแห่งก็ใช้เวลาเดินทาง และเดินเท้าสาหัสอยู่เหมือนกัน เริ่มจากที่แรก เรียกไม่ถูกว่าคืออะไร อ่านไม่ออก เอาเป็นว่าเป็นย่านศิลปะของเมืองปักกิ่งก็ได้ มีทั้งหอศิลป์ ร้านค้า ร้านอาหาร และออฟฟิศ รูปนี้ต้องได้รับแรงบันดาลใจจากแวนโกะห์แน่ๆ เลย งานศิลปะที่ออกแบบด้วยทองเหลือง เราบอกเพื่อนให้ถ่ายรูปให้หน่อย คิดว่าตัวเองจะเหมือนใน display หน้าห้าง ที่ไหนได้? เพื่อนคงงง มันให้ถ่ายอะไรวะ 555 ไม่น่าเชื่อว่า จีนก็มีคนมือบอนพ่นกราฟิตี้ตามกำแพงเหมือนกัน สไตล์เดียวกับไทยเลย ที่นั่นทำได้เหรอ หรือว่าไม่ผิดกฎหมาย? ที่นี่เป็นเหมือนนิคมอุตสาหกรรมเก่าที่ไม่ใช้งานแล้ว จึงแปลงร่างเป็นสถานที่ท่องเที่ยวขนาดใหญ่  พักรับประทานอาหารกลางวัน ด้วยการกินก๋วยเตี๋ยวที่หน้าตาเหมือนข้าวซอย รสชาติจะต้มยำก็ไม่ใช่เหมือนแกงกะหรี่มากกว่า เดินชมต่อ เราชอบร้านหัตถกรรมร้านนี้มาก คนขายทำเองหมดทุกชิ้น และมี workshop ด้วย นี่ถ้าอยู่ที่นี่ จะมาเรียนเลยนะ แต่คงไม่ประสบความสำเร็จเพราะสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง 555 เบรกกินน้ำแป๊บนึง  ก่อนกลับกินไอติมโยเกิร์ตอีกถ้วย เจริญอาหารดีแท้เรา ที่นี่ดูเป็นสถานที่ที่ถูกจริตเรามากสุดในปักกิ่ง คือให้ดูโน่นดูนี่เพลินๆ คนไม่เยอะมาก ส่วนมากเป็นคนหนุ่มสาว เราไม่ต้องสื่อสารกับใครมาก  ขากลับนั่งแท็กซี่แบบ grab เป็นเวลาเลิกงานพอดี ติดไฟแดงก็นั่งมองดูอาสาจราจร(ชุดเหลือง)ที่เป็นคนสูงอายุมาช่วยดูแลคนใช้รถใช้ถนน โดยเฉพาะตามโรงเรียน เพื่อนเล่าว่าคนพวกนี้จะเป็นคนที่มีคุณค่ามากในจีน เพราะได้ทำงานช่วยเหลือรัฐและประชาชน จะมีความภูมิใจในตัวเอง และไม่ถูกเหยียดด้วย  Create Date : 18 มีนาคม 2562 Last Update : 24 มีนาคม 2562 16:10:46 น. 0 comments Counter : 897 Pageviews.   Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณKavanich96