ปลาทองในอ่างบัว (ไม่ใช่เรื่องสัตว์เลี้ยงนะ 555++) 25 ม.ค. 53 อายุ 10,251 วัน สวัสดีครับ วันนี้ผมตื่นเช้ามาทำงานที่ระยอง ฟ้าสว่างช้ากว่าปกติเล็กน้อย จนผมแอบคิดไปว่า วันนี้พระอาทิตย์ตื่นสายแน่เลย แต่ไม่ว่าพระอาทิตย์จะตื่นสายอย่างไร ผมก็ชอบการตื่นเช้าอยู่เสมอครับ เพราะติดมาตั้งแต่สมัยเรียนที่ตื่นเช้าตั้งแต่ตีสี่เพื่ออ่านหนังสือ ก็เลยกลายเป็นคนตื่นเช้าจนเป็นนิสัย เมื่อวานผมมีโอกาสพาหลวงพ่อไปเยี่ยมญาติที่ตลาดปีนังตรงคลองเตยครับ (พอดีท่านพาเพื่อนที่เดินธุดงค์ด้วยกันมาหาหมอ เลยแวะมาบ้านครับ) ตอนเด็กๆ บ้านผมอยู่ใกล้ๆตลาดปีนัง เป็นตึกแถวเล็กๆ ที่แม่ใช้ขายกับข้าว แต่เซ้งให้ผู้อื่นตอนแม่จะไปบวช ผมจำไม่ได้ว่ามีญาติหลงเหลืออยู่ที่นั่นด้วย แต่พ่อบอกว่าเป็นลูกของป้าซึ่งไม่ได้ติดต่อกันมาเป็นสิบปีแล้ว ท่านรู้สึกคิดถึงจึงอยากไปเยี่ยมเยียน ผมจำได้ว่าเมื่อสิบปีก่อนตลาดปีนังคึกคัก เสาร์ อาทิตย์ จะมีคนมาซื้อของเยอะแยะ แต่ภาพในวันนี้ค่อนข้างแตกต่าง สินค้ายังคล้ายของเดิม แต่เห็นจะมีลูกค้าวัยรุ่นน้อยลง หรือ แทบจะไม่มีเลยก็ว่าได้ครับ น่าจะเป็นอิทธิพลจากห้างสรรพสินค้าและ ซุปเปอร์มาเก็ต ที่มีจำนวนมากขึ้น ที่นี่บางร้านก็ตกแต่งดูดีขึ้น ในขณะที่บางร้านก็เป็นแผงขายของธรรมดา แต่ที่แน่ๆ คือร้านขายอาหารมีเยอะเหมือนเดิมครับ หลวงพ่อท่านเจอเพื่อนสมัยก่อนของท่านในขณะที่ผมจำไม่ได้ว่ามีเพื่อนแถวๆนี้ ส่วนใหญ่รุ่นผมจะเป็นเด็กผู้หญิง และเรียนไม่ไกล้ไม่ไกลเดินไปสักห้าก้าวถึง โรงเรียนคุณหนูที่อยู่ใกล้ๆ ตลาดปีนังนั่นแหละครับ แต่พ่อแม่ผมไม่ได้ส่งผมเรียนโรงเรียนเอกชนครับส่งเรียนโรงเรียนวัดตรงเอกมัย ผมเป็นเด็กวัดตั้งแต่ประถมเลยครับ ดังนั้นผมจึงไม่มีเพื่อนที่อยู่ข้างๆบ้าน 5555++ ผมเคยสงสัยว่าทำไมแม่ไม่ส่งลูกให้เรียนโรงเรียนเอกชน เพราะคิดว่านั่นทำให้เราดูเท่ห์ขึ้นและเด็กๆข้างบ้านรุ่นเดียวกันจะได้คบกับผม(ค่านิยมของเด็กครับ) แต่แม่ผมก็ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนความคิด ด้วยเหตุผลว่า " เราไม่ได้รวยเหมือนคนอื่นนะ" แล้วผมก็เงียบไปไม่ขออีกเลย แต่ก็แอบสงสัยครับว่า ทั้งๆที่ขายของเหมือนกัน บ้านก็เป็นตึกแถวเหมือนกัน แต่ลูกบ้านอื่นได้เรียนโรงเรียนเอกชน ขณะที่ผมเรียนโรงเรียนวัดธรรมดา เกิดความรู้สึกอิจฉาอยู่ลึกๆครับ แล้วคิดว่า ถ้ามีลูกจะให้ลูกเรียนโรงเรียนเอกชน ผ่านมาหลายปีจนผมลืมความอิจฉาเสียสนิทแล้วครับ ระหว่างรอพ่อ ผมเลยเดินดูรอบๆตลาดปีนัง เห็นถนนที่แม่เคยพาผมเดินข้าม จะเรียกว่าถนนคงไม่ถูกเพราะมันเป็นแค่ทางเดินที่รถวิ่งผ่านได้ แต่ตอนนั้นผมตัวเล็กนิดเดียวครับ ทางเดินที่คิดว่าถนนก็เลยใหญ่ ตอนนี้ผมตัวใหญ่ทางเดินนั้นก็เลยเล็ก สายตามองแตกต่างไปครับ มุมองศาของตากว้างขึ้นกว่าตอนนั้น ไม่ต้องให้แม่เดินจูงเพื่อข้ามถนนที่ก่อนหน้าใช้มากกว่าสิบก้าวเท้าเล็กๆ ตอนนี้เดินด้วยตัวเองใช้ขายาวๆ เพียงห้าก้าวก็ถึงอีกฝั่งได้อย่างง่ายดาย ถนนไม่ได้เปลี่ยนไป แต่ตัวผมต่างหากที่เปลี่ยนไป แผงร้านค้าที่เคยใหญ่เท่ายักษ์ ตอนนี้เล็กเท่าเอวของผม> ผมว่าผมเหมือนปลาทองในอ่างบัวที่บ้านเลยครับ ตอนเด็กๆ ได้อยู่ในอ่างบัวเล็กๆ พอโตมาหน่อยก็ย้ายมาอยู่อ่างบัวที่ใหญ่ขึ้นให้พอเหมาะกับตัว แต่ความจำสั้นบางทีก็ลืมครับว่าอางบัวเล็กๆให้ความรู้สึกยังไง จริงๆ ตอนนี้ผมรู้สึกขอบคุณแม่มากเลยครับ ที่สอนให้ผมใช้ชีวิตในอ่างบัวเล็กๆก่อน ไม่มีสิ่งที่อยากได้ครบถ้วนทุกอย่าง เพราะเมื่อผมได้มาอยู่อ่างบัวที่ใหญ่ขึ้น จะทำให้ผมเห็นคุณค่าของสื่งที่อยู่ในอ่างบัวนั้นมากขึ้น ผมชอบชีวิตของผมตอนนี้มากเลยครับ ชอบทุกอย่างในอ่างบัวปัจจุบัน ไม่รู้ว่าอ่างบัวของคนอื่นจะใหญ่กว่า ดีกว่าสักแค่ใหน แต่อ่างบัวตอนนี้ อยู่แล้วสุขใจที่สุดเลยครับ ถ้าผมมีลูกหรือหลาน ผมคงไม่ให้ลูกเรียนโรงเรียนเอกชนหรอกครับ ก็ผมไม่ได้รวยอย่างใครเขา ผมรวยแบบของตัวเอง อิอิ วันจันทร์เริ่มงานแล้วครับ คุณพบความสุขในงานบ้างหรือเปล่า?? แตผมนะ เห็นคุณค่างานที่ผมทำขึ้นมาอีกเท่าตัวเลยครับ Happy นะครับ^____________^ กลิ่นดอย ป.ล. วันนี้มีปัญหาการลงรูปครับ เลยไม่สามารถเอามาลงให้ดูได้   Create Date : 25 มกราคม 2553 21 comments Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2553 17:51:43 น. Counter : 1504 Pageviews. Share Tweet

อี๊ เด็กวัดอ่ะ เหมือนกันเลย เค้าก็เรียนโรงเรียนวัด ชอบชีวิตตอนนี้ ดีจังอ่ะ พี่ก็ชอบตอนนี้เหมือนกัน อ่านแล้วรู้สึกดี   โดย: ก้อนหินในดินทราย 25 มกราคม 2553 18:57:39 น.

อ้าว...แล้วจะเข้าสมาคมกันได้ไม๊เนี่ย .. เพี้ยนจบโรงเรียนบ้านโคกอีแร้ง (กระพือปีกสง่างาม) มะมี วัด เลยซักกะติ๊ด.. มีความสุขทุกวันอยู่แล้วววว จ้า...^^   โดย: star_paradise 25 มกราคม 2553 19:35:24 น.

สวัสดีจ้า หนุ่มดอย!! บางทีคนเราไม่จำเป็นต้องมีครบทั้ง 5 ปัจจัย (1 ปัจจัยที่เพิ่มมาคือเงิน 555 ) แต่ก้อยู่อย่างมีความสุขได้ ถ้าหลายๆคนที่โลกเข้าใจชีวิตเหมือนกลิ่นดอยก็คงดีอ่ะเน๊าะ โลกนี้คงน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยแหละ ว่าม่ะ??? สู้ต่อไปทาเคชิ   โดย: thi_noi 25 มกราคม 2553 19:50:45 น.

ความสุขในงานมีค่ะ แต่ไม่ค่อยhappy กับเพื่อนร่วมงานสักเท่าไหร่   โดย: blog pu 25 มกราคม 2553 20:16:36 น.

เห้อไม่มีใครคบตั้งแต่เด็กเรยหรอ บ้านอยู่ตลาดปีนัง ไปเรียนซะไกลเรย นะ เอกมัยนะ มันไม่ใช่ไกล้ๆนะ ค.ก.ด เรียนโรงเรียนวัดธาตุทองอะดิ แหๆๆ แอบมาตลาดปีนังไม่บอกเรยนะ จาได้ไปแอบถ่ายรูปมาโชว ชาวบล๊อก ซักหน่อย   โดย: nomolea 25 มกราคม 2553 21:30:38 น.

ตอนเด็ก ๆ ก็มีอิจฉาเพื่อนเหมือนกันแหละ ว่าทำไมไม่ได้เรียนโรงเรียนสาธิตเหมือนคนอื่นบ้างน้า แต่ตอนนี้กลับมีความสุขในสิ่งที่ได้เป้น ได้ทำ ได้เรียนรู้นะ ถึงแม้สถาบันที่เราจบมาแต่ละแห่ง จะไม่ได้เด่นดังมีชื่อเสียง แต่เราก็ภูมิใจล่ะ ใครจะพูดกระทบกระทั่งยังไงก็ช่างมัน เหอ ๆๆๆ วันจันทร์เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกก แง๊ ๆๆๆๆๆๆๆ ต้องรับผิดชอบงานใหม่เพิ่มขึ้น ปวดสมองจะตายแล้วเนี่ย   โดย: มุมที่เธอไม่เคยได้สัมผัส ver.ไม่ได้ล็อกอินนะคะ ^3^ IP: 113.53.10.131 25 มกราคม 2553 21:31:57 น.

หลับซะงั้น   โดย: ก้อนหินในดินทราย 25 มกราคม 2553 21:49:49 น.

ไรอะหลับแระ   โดย: nomolea 26 มกราคม 2553 0:08:54 น.

แวะมาอ่านเรื่องราวที่คุณกลิ่นเขียนอ่ะนะ เมื่อก่อนเคยคิดเหมือนกันค่ะ เห็นเค้าไว้ผมยาวถักเปียที่โรงเรียนเอกชนอิจฉา ปัจจุบันก็เลยไว้ผมซะยาวชดเชยซะเลย อิอิ (คนละเรื่องเดียวกัน)   โดย: phaclam 26 มกราคม 2553 1:09:03 น.

เห็นด้วยครับ แค่เป็นคนรวย อย่างพอเพียง ก็มีความสุข เพียงพอ แล้วครับ   โดย: พัทยา 26 มกราคม 2553 1:32:51 น.

ผมเคยไปเยี่ยมโรงเรียนสมัยประถม ทำไมสนามฟุตบอลมันเล็กจัง แต่ก่อนวิ่งแทบตาย 5555+ เหมือนเดินไปในโลกของคนแคระเลยครับ บรรดาของเล่นมากมาย ดูเล็กลงไปหมด แม่ผมด้วยดูตัวเล็กลงเป็นกอง อิอิ   โดย: พระจันทร์ของคุณ (Great_opal ) 26 มกราคม 2553 4:55:53 น.

เมื่อคืนแวะมาดูว่าอ่านหนังสืออยู่ป่าว!! อิอิ บ้านปิดไฟ เงียบเชียบเชียว คิคิ ก็เลยไม่กวน 555 (เครื่องคอมฯ error ก็เลยไม่ได้กวน คิคิ) ตอนเช้าก็เลยถือโอกาสมาแวะทักทายก่อนไปประชุมจร้า!! *-* ปล.ขอให้หนุ่มดอยมีความสุขกับการทำงานนะจ๊ะ สู้ๆๆ ยิ้มเข้าไว้   โดย: thi_noi 26 มกราคม 2553 7:42:33 น.

ตลาดปีนังเคยผ่าน ว่าแต่มันมีอะไรขายบ้างอะ   โดย: น้องผิง 26 มกราคม 2553 10:55:08 น.

ขายถูกๆ โลละ 20 บาทค่ะ ... ไม่คิดค่าส่งค่ะ ... แต่ต้องไปเก็บเองนะ 5555++ (ว่าแต่ทั้งวัน ..คุณกลิ่นฯ จะเก็บได้ถึงสิบโลป่าวอ่ะ)   โดย: star_paradise 26 มกราคม 2553 12:34:13 น.

มาทักทายเจ้าคะ   โดย: onedermore 26 มกราคม 2553 16:53:36 น.

ผมก็ได้มารู้เอาตอนโตนี่หละครับ ว่าตอนเด็กๆ ฐานะบ้านผมลำบากพอควร ( ไม่ถึงลำบากน่าดู แต่ก็ฟุ่มเฟือยมากไม่ได้ ) แต่ผมไม่เคยรู้สึกเป็นปมด้อยหรือรู้สึกว่าขาดอะไรเลยนะครับ อยากได้ของเล่นก็ได้ อยากกินขนมก็ได้กิน ถือว่าพ่อแม่ผมประคับประคองได้อย่างดีทีเดียว แล้วผมก็ได้เรียนโรงเรียนเอกชนด้วย 555+ ตอนนี้บ้านผมมีฐานะขึ้นมาหน่อย แต่เราก็ยังเคยชินกับการใช้ชีวิตพอเพียงอยู่ดี ผมว่าอ่างบัวจะเล็กหรือใหญ่แต่ถ้าปลาที่ว่ายอยู่มีความสุขดี ก็น่าจะเป็นสิ่งที่ดีนะครับ ^^   โดย: พลทหารไรอัน 26 มกราคม 2553 18:04:07 น.

แวะทักทายตอนเย็นๆจร้า!! วันนี้เหนื่อยกับการเดินทาง 555 หนุ่มดอยเป็นไงบ้าง ได้ยินว่าอยากมาเป็นครูอาสาเหรอจ๊ะ รร.พี่ยินดีต้อนรับนะ คิคิ ว่างๆก็แวะมาเยี่ยมกันได้ ลองมาใช้ชีวิตลูกทุ่งลูกทุ่งดูสักสองสามวัน สัมผัสชีวิตบ้านนอกดูแล้วจะรู้ว่าแฮ๊ปปี้ที่ซู๊ดดดด!!!   โดย: thi_noi 26 มกราคม 2553 19:41:46 น.

เริ่มอยากเป็นปลาทองบ้างจัง   โดย: blog pu 26 มกราคม 2553 20:01:56 น.

แหม...คุณกลิ่นฯ ก็ คิดซะทุนหายกำไรหดเลย 5555 "มิตรภาพ" ให้แล้ว ไม่มีคำว่าขาดทุนนะคะ   โดย: star_paradise 26 มกราคม 2553 21:52:07 น.

อ้าววววววววววววววววววววววววววววว นึกว่าพูดเล่น   โดย: star_paradise 27 มกราคม 2553 1:07:22 น.

อ้าวๆๆๆ บ้านอยู่แถวตลาดปีนังหรอคะ เค้าอยู่แถวบางนา ใกล้กันตรงไหนเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ   โดย: คนกลางของ p'me ค่ะ IP: 203.144.144.164 27 มกราคม 2553 20:15:40 น.