ตารางหมากรุกยังต้องคิด ตารางชีวิตไม่คิดได้ไง 1 มกราคม 53 ก่อนอื่น ขออนุญาติ ยิ้มครับผม เมื่อคืนอยู่วัดที่ลพบุรีทั้งคืนสวดมนต์ข้ามปี ปีใหม่ผมจะไปอยู่ที่วัดทุกปีครับ เนื่องจากพ่อแม่ผมอยู่ที่นั่น ผมก็เลยต้องเข้าไป Count Down ในวัดโดยปริยาย วัดที่พ่อแม่ผมอยู่อยู่ในเขาครับ ไปกี่หนผมก็หลงทางทุกครั้งไป กว่าจะถึงวัดก็เย็นย้ำหำเพลง ถึงปุ๊บก็ต้องรีบเตรียมตัวเพื่อทำวัตรเย็น เปลี่ยนชุดขาว คือลูกแบบผมจะเจอพ่อแม่ได้ ก็ต้องฝ่าด่านอรหันต์ไปก่อนครับ 55555 เนื่องจากปีนี้คนเยอะมากหอธรรมคนเนืองแน่นจึงต้องนั่งที่ลานวัดด้วย ก็อีกบรรยากาศครับ ลมเย็นๆ เห็นพระจันทร์ดวงโตยิ้มสว่างจ้าเลยครับ สวดมนต์ไปจนถึงเที่ยงคืนกว่าๆ (แต่ส่วนใหญ่ผมจะหลับขณะที่ทุกคนตั้งอกตั้งใจอย่างเต็มที่) วัดให้เวลาพักเกือบสามชั่วโมง ก็ตื่นมาทำวัดเช้าต่อตอนตีสามจนถึงหกโมง จากนั้นเตรียมของใส่บาตรตอนเจ็ดโมงถึงแปดโมง กว่าจะได้สนทนาตามประสาครอบครัวก็ปาไปเก้าโมงของวันที่ 1 ครับ นี่แหละครับ การฝ่าด่านอรหันต์ของกระผม วันนี้วันเกิดหลวงพ่อของผมครับ วันที่ 1 มกราคม ปีนี้ท่านเริ่มต้นปีด้วยการไปเดินธุดงค์ในภูเขาแถบกาญจนบุรีครับ บอกว่า "อย่าไปเลย เดี๋ยวหลงป่า" พ่อผมก็บอกว่า " จะไป" ครับนอกจากความรักอันคงมั่นที่ผมเรียนรู้จากพ่อแล้ว ความดื้อก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ผมเก็บมาใช้ในชีวิตประจำวัน 555555 ก่อนลาจากท่านฝากหนึ่งข้อคิดไว้ให้ผมครับ หลวงพ่อ: " ดอยเล่นหมากรุกเป็นใช่ไหม? เวลาเล่นหมากรุกเราต้องคิดหาวิธีการที่ดีที่สุดในการก้าวแต่ละหมากเพื่อให้ชนะคู่แข่งใช่ไหม? ผม: "ครับ" หลวงพ่อ: "ดังนั้นชีวิตของดอย ลูกก็ต้องคิดให้ละเอียดถี่ถ้วนก่อนตัดสินใจเดินแต่ละก้าวเช่นกัน จำไว้นะ" ผม: "ครับ ผมเข้าใจ" จริงด้วยนะครับ เวลาเราเล่นเกมส์ เล่นหมากรุก เราจะพยายามหาวิธีเพื่อจะชนะให้ได้ ดังนั้นชีวิตของเราซึ่งสำคัญกว่าเกมส์ เราก็ต้องใช้สติ ปัญญา พิจารณาอย่างรอบคอบก่อนตัดสินใจทำอะไรให้ดีที่สุด เพราะเวลาคือสิ่งที่ผ่านไปและไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขในทุกๆการตัดสินใจของเราได้อีก "วันนี้มีเรื่องค้างใจอีกไหม?" ผมถามกับตนเองระหว่างขับรถกลับ "มี" คำตอบนั้นสะท้อนกลับมาบอกตัวเอง "อยากดูแลเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้" เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง "ถ้าย้อนกลับไปได้ จะทำอย่างเดิมไหม?" "ก็ยังทำ" ผมตอบด้วยความมั่นใจอีกครั้ง เพราะแม้ไม่ได้ดูแลเธอมากที่สุดแต่ผมมั่นใจว่า "ผมรักเธอมากที่สุด" ดังนั้นผมเชื่อว่าเธอรับรู้ และเหตุผลที่ผมจะไม่แก้ไขอดีตนั่นก็เพราะว่า ถ้าแก้ไขอดีต วันนี้ซึ่งเป็นอนาคตของวันวานคงไม่เกิดขึ้น และอนาคตจากนี้ก็อาจจะพลาดสิ่งดีๆได้ อย่างน้อยการที่เธอจากไปก็ทำให้ผมเห็นโลกอีกใบ เข้าใจความเป็นจริงของชีวิต ไม่ยึดติดกับสิ่งใด นั่นเป็นบทเรียนที่มีค่ามากและผมเรียนรู้ว่าชีวิตหลังจากนี้ผมควรทำอย่างไร ควรรักใคร และ ดูแลคนที่รักผมเช่นไร ผมเชื่อว่าอนาคตจากนี้ต้องดีกว่าวันนี้แน่นอนครับ เพราะว่า เพื่อจะชนะใน เกมส์ชีวิตของผม ผมจะวางหมากให้ดีที่สุดอย่างที่หลวงพ่อท่านกล่าว "ก็ขนาดตารางหมากรุกยังต้องคิดแล้วตารางชีวิตไม่คิดได้ไงใช่ไหมครับ?" อีกหนึ่งปีข้างหน้าผมเชื่อว่าจะพบความสุขและรอยยิ้มครับ คุณก็เช่นกัน วันนี้วันสุขมากครับ กลิ่นดอย ป.ล. ปีนี้ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นเพื่อนกันอีกปีนะครับ และก็ผมปล่อยวางเรื่องของเธอได้แล้วครับ คือปล่อยวางเรื่องนี้ไว้ที่เดิมและเลิกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ขอบคุณปีใหม่กับการเริ่มต้นรับสิ่งดี   Create Date : 01 มกราคม 2553 20 comments Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2553 17:46:53 น. Counter : 1096 Pageviews. Share Tweet

Stay with you :)   โดย: นักเคมี 1 มกราคม 2553 23:35:15 น.

อนุโมทนาบุญด้วยคะ ไม่ได้ไปนับถอยหลังในวัดแต่พระสวดมนต์ให้ได้ ฟังถึงบ้านทำให้ได้รสพระธรรมแรกเริ่มปีพศใหม่ เช้าไปใส่บาตร...เป็นการเริ่มต้นปีที่มีความสุขจริงๆ   โดย: gripenator 1 มกราคม 2553 23:50:07 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะ ... ขอให้มีความสุขมากมายก่ายกอง พบเจอแต่เรื่องดีดี คนดีดีนะคะ ... .. ขออนุโทธนาสาด้วยคนนะคะสำหรับเรื่องสวดมนต์ข้ามปี เป็นอีกกิจกรรมนึงเลยล่ะที่เราอยากทำ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ทำสักที่ เราว่าให้เริ่มต้นปีด้วยสติ และการสงบจิตสงบใจแบบนี้ดีมากเลย ไม่รู้สิ !! เราว่ามันช่วยทำให้คัวเองคิดในแง่บวก และทำให้ใจมันพร้อมที่จะดำเนินชีวิตต่อไปอย่างมั่นคงนะคะ แต่ถ้าจำไม่ผิด เท่าที่อ่านมาจากบล็อกเก่า ๆ คุณนับถือคริสต์ไม่ใช่เหรอคะ ? แต่น่ารักดีนะคะ ไม่แบ่งแยกศาสนา พ่อแม่นับถือพุทธ แต่คุณก็ไปสวดมนต์เป็นเพื่อนท่าน ^_____^ มีความสุขมาก ๆ นะคะ ( อวยพรอีกรอบ ฮ่า ๆๆ ) คืนนี้ฝันดีจ้า ตื่นเช้ามาก็ขอให้ร่าเริงแจ่มใสลั้ลลานะคะ   โดย: มุมที่เธอไม่เคยได้สัมผัส 2 มกราคม 2553 0:40:05 น.

ถนนสายนี้กลับบ้านคะคุณ บ้านเรา 2 คน ไปทางเดียวกันรึเปล่าคะ คุณ "กลิ่นดอย" ^^ . . . ถนน ถนนนี้ กลับบ้าน หนทางที่ผ่าน จะไปบ้านของเรา ที่หน้าบ้านฉัน มีคนรักยืนคอย ดีใจไม่น้อย ได้กลับบ้านมาหา เอาตัวมาฝาก แบกรักมาหา หัวใจคงมั่น ยังเหมือนเดิม ถนน ถนนนี้ กลับบ้าน หนทางที่ผ่าน . . จะไปบ้านของเรา   โดย: ONE WAY TRAIN (นักเคมี ) 2 มกราคม 2553 0:48:25 น.

เริ่มต้นอ่านก็ยิ้ม อ่านจบก็ยิ้ม ชดเชยที่ไม่ได้มายิ้มในบล๊อกนี้ตั้งหลายวัน และมันก็ผ่านพ้นไปอีกเรื่องหนึ่ง ปะการังเชื่อว่าที่ผ่านมาคุณดอยทำดีที่สุดแล้วกับการดูแลเธอและคนรอบข้างของคุณ ตารางชีวิตก่อนหน้านี้มันถูกวางหมากอย่างดีที่สุดแล้วค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ   โดย: ปะการังเรืองแสง 2 มกราคม 2553 2:22:27 น.

ตั้งใจมาขอบคุณสำหรับพรที่ขอเผื่อค่ะ ... พรใดในโลกที่ดีทุกสิ่งทุกอย่าง ข้าพเจ้าขอให้พรนั้นกลับไปหาตัวคุณด้วยเช่นเดียวกัน ขอให้มีความสุข และมีรอยยิ้มตลอดไปนะคะ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: lovingthai 2 มกราคม 2553 9:39:36 น.

อรุณสวัสดิ์เช่นกันจ้า วันนี้รู้สึกขี้เกียจเป็นพิเศษ กว่าจะสะบัดตัวออกจากที่นอนได้นี่บิดขี้เกียจอยู่ตั้งสี่ห้ารอบแหนะ สงสัยเป็นอาการขี้เกียจตอนรับปีเสือแน่ ๆ เลย วันนี้มีโปรแกรมออกไปไหนรึยังคะ ? เราต้องไปต่างจังหวัดอ่า ไปเยี่ยมปู่กะย่า โชคดีที่ม่ะต้องขับรถเองใช้แรงงานพี่ชายเต็ม ๆ 555 ยังไงถ้าจะเดินทางไปไหนก็ขอให้ปลอดภัยนะคะ เที่ยวเผื่อด้วยล่ะ อิอิ .... ... .. สาย ๆ แบบนี้ ... ไปหากาแฟกินรองท้องดีกว่าเนอะ ติดกาแฟจนอาการเหมือนคนเมายาแล้วเนี่ย ไม่ได้กินพาลจะหงุดหงิด รับกาแฟสักแก้วมั้ยคะ ?   โดย: มุมที่เธอไม่เคยได้สัมผัส ver.ไม่ได้ล็อกอินนะคะ ^3^ IP: 118.173.144.179 2 มกราคม 2553 9:46:12 น.

ลืม ๆๆๆๆ ลืมเรื่อง ...เชียงคาน ... ใครหลายคนบอกว่าเป็นปาย ๒ มีแต่ความเงียบสงบ และวิถีชีวิตที่ราบเรียบ มันก็เลยทำให้เราอยากไปเที่ยว อยากไปก่อนที่เชียงคานจะเปลี่ยนไปเหมือนปาย และที่สำคัญ ... เราจะไปขึ้นคาน ที่เชียวคาน !!!!!!! ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: มุมที่เธอไม่เคยได้สัมผัส (อีกครั้ง) IP: 118.173.144.179 2 มกราคม 2553 9:49:05 น.

สวัสดีตอนสาย ค่ะคุณดอย เรื่องราวของคุณน่ารัก และดูมีความสุขมากๆเลยนะค่ะ ซักวันฉันคงจะมีช่วงเวลาแบบนี้บ้าง   โดย: nomolea 2 มกราคม 2553 10:15:11 น.

สวัสดีคร่าคุณกลิ่นดอย...แวะเข้ามาอ่านเรื่องราวของคุณน่าสนใจดี(บังเอิญเป็นคนขี้สงสัยตอนนี้อดใจไว้ก่อนไว้อดใจไม่ไหวเมื่อไหร่จะถามนะคะ)...มิตรภาพที่ดีมีให้เสมอ....นะคร๊าบ....ปีใหม่นี้ยิ้มรับสิ่งใหม่ที่จะผ่านเข้ามาในชีวิตล่ะกันนะคะ   โดย: phaclam 2 มกราคม 2553 10:55:31 น.

รออีกนิดนะคะคุณกลิ่นดอย...เหมือนอย่างบอกอ่ะค่าว่าตอนนี้ความสงสัยที่มีอยากรู้นะคับแต่ยังไม่อยากถามยังพออดใจไหว...เชื่อเถอะคนขี้สงสัยอดใจได้ไม่นานหรอกเดี๋ยวก็ถามเองแหล่ะ..ตอนนี้เที่ยงแล้วหนิทานข้าวให้อะหร่อยนะคะ...ยิ้มให้น่ะหนิ อิอิ   โดย: phaclam 2 มกราคม 2553 11:58:26 น.

สวัสดีตอนเที่ยงวันครับ   โดย: กะว่าก๋า 2 มกราคม 2553 12:09:56 น.

ค่ะ ... ความสุขอยู่ที่เรา คุณกลิ่นฯ มีความสุข เพี้ยนมีความสุข ..... คนรอบข้าง ... มีความสุขทุกคนค่ะ ปล.ที่บ้านไม่มีหมากรุกนะ...เล่นแต่หมากเก็บ ...ก็ต้องคิดเหมือนกัน   โดย: star_paradise 2 มกราคม 2553 14:03:56 น.

สวัสดีจ้า... อ่านแล้วรู้สึกเศร้าอีกแล้วค่ะ มันเหมือนบทเรียนราคาแพงนะคะ แล้วก็ถ้าไม่เจอกับตัวเอง คงยากที่จะเข้าใจ ขอบคุณที่มาบอกกล่าวกันอีกครั้งจ๊ะ แล้วก็ถ้ายังไม่เบื่อวัดซะก่อน พี่ก็ว่าจะชวนเข้าวัดต่อด้วยกันจ๊ะ   โดย: merecat 2 มกราคม 2553 14:25:51 น.

++ ยินดีด้วยอ่ะ ..นังนุงสาวที่เธอมีความสุขจ๊ะ   โดย: p'me satun 2 มกราคม 2553 14:51:04 น.

++ แบร๋บบบบบ (ล้อเล่น..ไม่จิงซะหน่อย)   โดย: p'me satun 2 มกราคม 2553 14:52:06 น.

ยังมีคำถามที่ค้างคาใจเหมือนกัน... แต่หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เลย...   โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) 2 มกราคม 2553 15:17:45 น.

เมื่อคืนพี่เข้ามาบ้านนี้แต่ยังไม่เห็นหน้านี้ แอบชะโงกคอขึ้นไปข้างบน อ้อ คุณกลิ่นดอยอัพตอนพี่กรน มิน่าล่ะ เราจึงไม่เจอกัน งั้นมาฝากคราบน้ำลายบูดแล้วกันนะคะ เดี๋ยวจะไปอ่านหน้าใหม่ของวันนี้ค่ะ   โดย: แม่ปุ้มปุ้ย 2 มกราคม 2553 20:41:15 น.

บล๊อคนี้ให้ความสุขกับหลายคนจังค่ะ อ่านจากแต่ละเม้น เป็นความสุข ความอบอุ่นของครอบครัวคุณกลิ่นดอยที่ส่งมายังคนอ่าน ......เราไม่มองชีวิตเป็นเกมส์..เพราะบางครั้งไม่ต้องชนะเสมอไป เพราะในชีวิตหากเรารู้ว่าการชนะของเราอาจกระทบหรือมีคนอื่นที่ต้องได้รับผลร้ายจากการชนะของเรา เราอาจเลือกจะแพ้ก้อได้ในบางเรื่อง แล้วเรียนรู้การเสียสละแทนอาจจะดีกว่าก้อได้ค่ะ "แต่เห็นด้วยที่สุดเลยว่าการตัดสินใจที่สำคัญ ควรคิดอย่างละเอียด เวลาสำคัญมากไม่อาจย้อนได้ " แต่ไม่ว่าจะแพ้ หรือชนะ ในชีวิตก็ควรเก็บประสบการณ์นั้นมาพัฒนาชีวิตของเราต่อไป อย่างน้อยเราจะเป็นคนที่ดีขึ้นให้กับคนอื่นที่เข้ามาในชีวิตเรา เมื่อหลังจากที่เรายอมเรียนรู้คำว่า แพ้ ก้อได้นะคะ   โดย: iam_saaikaew 3 มกราคม 2553 18:09:22 น.

หากเกมส์ คือการเอาชนะตนเอง เราคงต้องรู้เท่าทันกาย ใจอย่างสม่ำเสมอ และเร็วด้วย ก่อนที่จะเกิดเป็นพฤติกรรมที่แสดงออกไป "แต่ถึงอย่างไร กิเลสก็ยังนำเราก้าวหนึ่งเสมอ จึงทำให้เราเวียนว่ายตายเกิดอยู่เช่นนี้" จะมีใครที่รู้ได้ค่ะว่านิพพาน อยู่ที่แห่งไหนและสามารถไปถึงได้ ภพชาติมีหรือไม่ เป็นความเชื่อ ทุกสิ่งคงจะอยู่ที่ใจ การบวชคงไม่ทำให้ถึงนิพพานแต่คงเป็นหนทางที่ทำให้เอื้อกับการฝึกใจให้สงบได้ดีกว่า อีกทั้งมีกฎเกณฑ์ให้เราปฏิบัติเพื่อเอาชนะกิเลส ลดกิเลสไปด้วยต่างกับฆราวาสที่มีโอกาสตามใจตนเอง ทำให้เกิดกิเลสได้เรื่อยๆ หากชาติหน้ามีจริงคงไม่อยากเกิดเช่นกันค่ะ เมื่อเราไม่อาจรู้ได้ เพียงขอใช้ชาตินี้เป็นโอกาสในการก้าวไปให้ใกล้นิพพานได้ที่สุด ด้วยการยินดี ที่จะทำความดี ลดละบาปกรรม สั่งสมไปเรื่อยๆ ทุกคำสอนที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้เป็นจริง และความทุกข์คือสิ่งที่ทำให้เราเรียนรู้ได้ชัดเจนในคำสอนที่ลึกซึ้งของท่าน "ท่านไม่สอนให้เชื่อแต่ให้น้อมมาพิจารณา" เห็นจริงตามที่ท่านสอนจึงได้เชื่อนะคะ และเรื่องอื่นเราก็คงต้องหาคำตอบไปจนกว่าใจเราจะพบนั่นแหละค่ะจึงจะรู้ได้เอง   โดย: iam_saaikaew 3 มกราคม 2553 21:58:23 น.