โคตรจะแมน
แมนที่จะกล่าวถึงนี้ก็คือพี่ชายเรา
พ่อเจ้าปัญญ์นั่นล่ะ พี่ชายเราตัวสูงๆ ผิวเข้ม คิ้วเข้ม
พิมพ์นิยมทั่วไปของทหารเลยค่ะ เฮียแกโปรดปรานเรื่องรถยนต์และเครื่องเสียงมาก งานอย่างยกของหนัก
ซ่อมของใช้
ขับรถรับส่งน้อง
เฮียแกรับหมด
แมนมั่กๆ ค่ะ
กลับบ้านคราวก่อนแม่เราปล่อยลูกหมาทั้ง 5 ตัวออกจากคอกที่เลี้ยง เพราะเห็นว่าโตพอที่จะวิ่งเล่นไปทั่วบริเวณบ้านแล้ว (อายุเพิ่ง 2 เดือนเองค่ะ) แต่บ้านเราอยู่ติดถนน
แม่ก็กลัวว่าเจ้าตัวเล็กจะซนเดินออกมานอกรั้ว เลยย้ำนักย้ำหนาว่า
เวลาจะเข้าออกบ้าน ให้ปิดรั้วให้สนิท
วันนั้นเรากำลังจะออกจากบ้านไปที่ร้าน (อยู่ติดกับบ้าน แต่อยู่นอกรั้ว) ปรากฏว่าเจ้าตัวเล็กก็วิ่งดิ๊กๆ ตามมาเป็นพรวนค่ะ -_-" เราก็เลยเดินถอยกลับมา
หลอกล่อให้เจ้าพวกนั้นถอยตาม ระหว่างนั้นพี่ชายเราก็เดินตามออกมาพอดี
"เป้ทำอะไรน่ะ" "ไอ้ตัวเล็กมันจะตามเป้ออกไปที่ร้านน่ะ" "ยังงี้ต้องตีให้จำ คราวหลังมันจะได้ไม่ตามอีก" พี่ชายเราพูดเสียงเข้ม "ตีเลยเหรอ มันยังเล็กอยู่เลยนะเอ" "ต้องตีสิถึงจะจำ เป้เดินออกไปก่อน เดี๋ยวจัดการเอง"
T___T
ว่าแล้วพี่ชายก็สอดส่ายสายตามองหาไม้แถวๆ นั้น ส่วนเราก็ค่อยๆ เดินออกมา
แล้วเหลียวกลับไปมองด้วยความเป็นห่วง เจ้าตัวเล็กทั้งห้าก็ดิ๊กๆ ตามเรามาอย่างไม่รู้ชะตากรรม
และแล้ว
พี่ชายเราก็หยิบไม้ขึ้นมา!!!
เอ่อ
เป็นเศษไม้กวาดทางมะพร้าว
ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 1.5 มิลลิเมตร (เล็กกว่าไม้เสียบลูกชิ้นอีกนะนั่น) แล้วก็ฟาดลงไปบนตัวเจ้าหมาน้อยทั้งห้าอย่างโหดเหี้ยม -_-"
"นี่แน่ะๆ อย่าออกไปข้างนอก จำไว้นะ จำมั้ยๆ ฮึ จะจำมั้ย" มือก็ตี
ปากก็พร่ำสอนไป ส่วนเจ้าตัวเล็กทั้งห้า
ก็ลั้นลาร่าเริงกันไปสิคะ ไม้เล็กจิ๋วขนาดนั้นมันจะไปรู้สึกอะไร -_-"
โห
พี่ตรู โคตรจะแมนเลย -_-"
Create Date : 29 พฤษภาคม 2548 |
|
24 comments |
Last Update : 29 พฤษภาคม 2548 10:02:31 น. |
Counter : 640 Pageviews. |
|
|
|
ปล. อยากดูรูปน้องปัญญ์อีกอ่า (ทำตาปิ๊งๆ)