รำพึง รำพัน

บล๊อกนี้รำพึง รำพันเรื่อง ลึก.... น่ะค่ะ
ขออภัย หากไร้สาระ แต่มันติดค้างในใจเหลือเกิน


แม่อ้วนเคยมีเพื่อนคนนึง...หลายปีมาแล้วค่ะ...

...

เพื่อนผู้หญิงนี่ล่ะค่ะ เป็นแม่บ้านลูกสอง...

รู้จักกันตอนแม่อ้วนเข้าโลกอินเทอร์เนท ตอนนั้นท้องน้องว่าน 5-6 เดือน...

เข้ามาคุยพูดจา ประสา แม่ๆ กันในเวบหนึ่ง

เขามักจะมาคุย ถึงเรื่องสามีที่ชอบแชท...

สามีชอบโทร.คุย สาวอื่น... ถึงนัดเจอ...

สามีของแม่อ้วนก้อเป็นบ้างล่ะค่ะ คุยสาวอื่น
แต่ตอนนี้ เขาเบาลงเยอะแล้วของแม่อ้วนน่ะ เขาบอกว่า เมื่อถึงเวลานึงคุยๆไปก้อเบื่อเองจ้ะ ( แต่แม่อ้วนก้อแอบคิดนะคะ เขาคงสงสารเราบ้างล่ะ กลัวเราไม่สบายใจ โธ่...ขนาดมั่นๆใจอย่างแม่อ้วน ถ้าสามีเล่นคุยกะสาวอื่น ไม่เลิกไม่รามันก้อมีคิดๆ หวั่นไหวกันบ้างล่ะค่ะ )

แม่อ้วนก้อมักให้กำลังใจเพื่อนเสมอ และ เห็นว่า สามีเพื่อนถึงจะเจ้าชู้เป็นปกติผู้ชายแต่เขารักลูกๆของเพื่อนมากเลย รับผิดชอบเลี้ยงดูครอบครัวดีมากน่ะค่ะ แต่คุยกันแต่ละครั้ง เขามักบอกว่า เขาทุกข์ใจเกี่ยวกะสามี แล้วแม่อ้วนเข้าใจนะ ..... เราจะไม่ทิ้งกัน....

เป็นปกติที่อินเตอร์เนท ทำให้โลกแคบเข้า คนต่างถิ่นรู้จักกัน เห็นหน้ากันได้

โดยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

มิตรภาพที่ดี ก้อมีมากมาย

มิตรภาพที่ร้ายก้อมากมี

ดาบสองคม...

แม่อ้วนคบกับเพื่อนคนนี้.... นานจนกระทั่ง สนิทสนม

พอได้ย้ายมาอยู่ใต้ ถิ่นที่เขาอยู่ ...ก้อได้ไปเที่ยวบ้านเขานะคะ

สามีเขาเป็นนักธุรกิจ พูดจาภาษา... ระดับเงินสิบล้าน ร้อยล้าน

มีบ้าน มีรถยนต์ 2 คัน ลูกสองคนได้เล่าเรียนโรงเรียนเอกชนดีดี
บ้านแม่อ้วน ถึงสามีเป็นข้าราชการเงินเดือนน้อย จะมีแค่มอไซด์ กะ รถยนต์มือสองของมรดกพี่ชาย
แต่ก้อไม่เคยตาโตที่เพื่อนมีเงินมากกว่าน่ะค่ะ


เราคุยกันทุกเรื่อง เรื่องครอบครัว คุยกันถึงเรื่องทำมาค้าขาย เขาทำสินค้าส่งมาให้แม่อ้วนขาย

แม่อ้วนเอง ก้อทำสินค้าขายอยู่ก่อนด้วยนะคะ แต่เขาก้อมีฝีมือด้านเดียวกะแม่อ้วนน่ะ เราขายของประเภทเดียวกันน่ะค่ะ

เงินค่าสินค้า ขายได้เท่าไร แม่อ้วนก้อทยอยส่งไป ถึงยังไม่ครบ

ถึงช้า ... แต่ไม่เคยคิดโกง คิดเม้ม

เพราะเพื่อนคุยกับเราแล้วว่า เอาไว้ก่อนนะ ถ้าเรามีแล้วค่อยทยอยคืน

เราก้ออืม... เพื่อนดีกับเรามากๆ จะผ่อนใช้ก้อไม่เอา

อยากให้เราสบายใจ หายติดขัด ค่อยคืน

เราก้อเลยใจเย็น....


มาวันหนึ่ง สามีเขาที่เคยดีกับเรา....รู้เรื่องเงินกับสินค้าที่ส่งมาขาย ทักถามเพื่อนแม่อ้วนซึ่งเป็นภรรยาเขาว่า ...

ของที่ให้แม่อ้วนมาขายให้นั้น ...แม่อ้วนคืนเงินให้หมดรึยัง ... เงินทั้งหมดก้อ สอง-สามพันบาท

ได้ยินจากปากเพื่อน เท่านั้น รู้สึกน้อยใจ...

แม่อ้วนส่งคืนของที่เหลือ ให้เขาไปก่อนหน้านั้นแล้ว เคยบอกเขาไว้ ว่าจะช่วยขาย ถ้าขายไม่หมดก้อจะคืนของให้น่ะค่ะ
เลย ... รีบเอาเงินที่มีส่งคืนไปให้อย่างด่วนพร้อม จม. ตัดพ้อต่อว่า ด้วยความน้อยใจ 1 ฉบับ

ปกติ พอเทศกาลต่างๆ ความที่เรารู้สึกถึงความมีน้ำใจของเพื่อน เรามักจะส่งของขวัญ แลกกันเสมอ
แม้ช่วงไหนกระเป๋าแฟ่บ ก้อยังหาของที่เราพอหาได้ ส่งไป......



เพื่อนที่เคยสนิท เคยเป็นเรื่องส่วนตัวทำไม...เขาต้องเอาสามีเขามาเกี่ยว

น่าจะรู้นิสัย ว่าแม่อ้วน ไม่คดโกงเขา

แต่เขาเอง เป็นคนบอกให้เราสบายใจว่า ยังไม่เอาหรอก...

แม่อ้วนพลาดเอง





น่าจะรวบรวมเงินคืนๆเขาไปแต่แรก

จากนั้น เข็ดจนตาย จะไม่เอาเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวกับความเป็นเพื่อนอีก
...



ก่อนหน้านี้แม่อ้วนเคยส่งเมลล์ไปเฉี่ยวๆ ให้เขารู้ว่า เรายังคงคิดถึงเขานะ
แต่คงไม่ได้ผล สามีเขาก้อคงได้รับรู้อีกเช่นเคย
และคงสั่งห้ามคบกะแม่อ้วนตลอดไป

มาวันนี้... ว่าจะเลิกส่งเมลล์ใดๆไปหาเขาแล้วล่ะค่ะ ไร้ประโยชน์
ขอให้ครอบครัวเพื่อนอบอุ่น มีความสุขตลอดไปนะคะ...
แม่อ้วนได้บทเรียนล้ำค่า ในการคบเพื่อน

หากวันใด เราไม่ได้อยู่บนโลกเบี้ยวๆใบนี้แล้วไซร้...........โหสิต่อกันเถิดนะเพื่อนรัก...

....ว่าไปแล้ว ก้อ... นึกขึ้นได้ คนรู้จักแถวๆบ้าน ยืมแม่้อ้วนไปทีละ 500.- มั่ง 300.- มั่ง เขาบอกไม่มีค่ากับข้าว...ล่าสุด...หลายเดือนแล้วไม่คืน แม่อ้วนยังเฉยๆ ทุกวันนี้ก้อยังคบและ พึ่งพากันไปตามปกติ
คิดสะว่า ให้ลูกสาวเขาไปกินขนมโรงเรียน

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2552		7 comments
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2552 12:21:19 น.
Counter : 811 Pageviews.
Share Tweet