|
|
คำสารภาพ... จากคนเคยเล่นพิเรน.......โบร๋ววววววว
แม่อ้วนโปรยหัว...เรื่องผีไว้เมื่อวาน ...ถามเพื่อนๆว่าเคยเห็นหมี..เอ๊ย! เห็นผีไหม??? เชื่อเรื่องผีรึเปล่า... กลัวไหม....
เพราะวันนี้จะอัพเรื่องประสบการณ์ หมีๆ ฮี่ๆ... ผีๆ ของตัวเอง..... 
แม่อ้วนเป็นคนชอบเรื่องผีมาตั้งแต่เด็ก มันลึกลับมั๊ง... ชอบความตื่นเต้น ชอบเวลาต้องติดตามดูว่าอะไรจะเกิดขึ้น...อะไรจะทำให้เราสะดุ้ง! ในหนังผี ทั้งที่รู้ว่า...ประมาณนี้ ผีจะโผล่ แต่ก้อเหมือนกับต้องลุ้น...ระทึก
ตอนเด็กอยู่กทม. แต่ปิดเทอมแม่พาไปเที่ยวต่างจังหวัด โดนพี่ๆบ้านยาย... หลอกว่ามีผีนั่น ผีนี่... พอมืดก้อพากันล้อมวง (ไม่ได้ก๊งเหล้าจ้ะ) แต่เล่าเรื่อง ผี...
สอนวิธีมองเห็นผี...
เช่น... ให้ก้มมองลอดหว่างขาเวลาเที่ยงคืนบ้างล่ะ
ให้เอาขี้ตาหมามาทาตาบ้างล่ะ ให้ปอกเเอ๊ปเปิ้ล วนตั้งแต่ขั้วไม้ให้ขาดพร้อมจุดเทียนหน้ากระจกคนเดียวตอนตีสองมั่งล่ะ ฟังแล้วจะหลอนๆ นอนมองหน้าต่าง....บ้านไม้เก่าๆ มู่ลี่ไหวๆ...ใบกล้วยสั่นๆ
มองทะลุไปถึง กอไผ่สีสุกขนาดใหญ่ริมคลอง...
บ้านยายอยู่หลังวัด...วัดภูเขาดิน... พูดแล้วคิดถึงสังข์ยาย...
ยายชอบเอาหมูสามชั้นชิ้นใหญ่มาทาเกลือย่าง ซะหอม..ฟุ้งงง. หุงข้าวแบบเตาฟืน...มีน้ำข้าวขาวข้น (กาแฟหมา) ให้พวกหลานๆ เทใส่ถ้วยโรยเกลือ ซดกินในตอนเช้าๆ
อ่ะ... ลากกลับมาเรื่องผี พาอ้อมไปบ้านสังข์ยายซะงั้น...
แม่อ้วน นอนบ้านยาย ใจมันระทึก ตึกตั๊ก
ตอนที่เกลียดสุดคือ ดึกๆ ปวดฉิ้งฉ่อง ต้องเข้าห้องน้ำคนเดียวเนี่ย.......
ห้องน้ำสังกะสี พื้นเป็นร่องไม้กระดาน โห.... แล้วไอ้เรื่องเล่า เขย่าหัวใจ ของพวกพี่ๆ มันวนเวียนก้องในหู ผีจะแอบดูใต้ร่องกระดาน ถ้าเห็นเด็ก เดินผ่านจะล้วงมือมาจับขา..... ถ้านั่งฉิ้งฉ่อง จะโผล่มือจากคอห่านมาล้วงตับไต ไส้พุง
เวร....แท้ๆ เกิดมาเป็นเด็กอายุน้อยเกือบที่สุด ในวงไอ้พี่พวกนี้....
แต่ยังปราณีน้อง โดยบอกวิธีแก้ไข ป้องกันตนเองจาก ผี .....
คือ ให้สวดมนต์ ให้ถือไม้ที่มีหนาม หรือ กิ่งไผ่... กระสือมันเห็นก้อจะกลัวกิ่งไม้พันไส้มันๆจะไม่กล้าเข้ามาหลอก ( เออ เอากะมันสิ...)
ไม่ก็ให้ใส่พระไว้ จะหลงพ่อ หลงพี่ รุ่นใด วัดไหน ก้อได้....
แล้วก้อให้สวดบทแผ่เมตตา ผีที่มาขอส่วนบุญ ก็จะพอใจ... ไม่มาหลอกหลอน
( ที่สงสารน้อง ...หลังเล่าเรื่องผีเสร็จตอนหัวค่ำ แล้วต้องบอกวิธีแก้ผีหลอกด้วย เพราะกลัว น้องที่เล็กๆ ไม่กล้าเข้าส้วมกลางดึก นอนตัวแข็ง ฉิ้งฉ่องใส่ที่นอน แล้วพี่ๆจะต้องเดือดร้อนซักผ้าฉี่ให้กระมัง)
แต่ที่บ้านยาย แม่อ้วนก็ไม่เคยเจอผีเลย..............
กลับจากบ้านต่างจังหวัดเปิดเทอม ความที่โดนพี่ๆแกล้งมา แม่อ้วนเลยเกิดไอเดีย พิสดาร...
ห้องน้ำ... โรงเรียนเก่าของแม่อ้วน อยู่ด้านหลังตึกเรียน...
ห้องน้ำจะเป็นแนวยาว มีหลายห้อง เวลาพูดอะไรเสียงในห้องจะก้องๆ น่ะค่ะ
ตอนนั้นจำไม่ได้ว่า ป.3 รึ ป.4 น่ะค่ะ แหะ...นานมากเท่าที่จำได้เพราะมันฝังใจ........
เย็นนั้น...คาบสุดท้าย พละศึกษา แม่อ้วนกับเพื่อนๆ รอพ่อแม่ของแต่ละคนมารับ
เล่นโดดหนังยางที่ร้อยเป็นเส้นยาวๆ กันอย่างสนุกสนาน..........
แม่อ้วนแหล่ะ เห็นว่า น่าจะเล่นอะไรกันสนุกๆ
ก็เรยชวนเพื่อนคนนึงไปห้องน้ำ (เลือกคนที่รู้ว่ากรี๊ดดังที่สุด และ กลัวผีสุดๆ ) ให้พวกที่เล่นด้วยอีก 4-5 คน โดดเสร็จแล้วก้อรอก่อน...
แม่อ้วนเข้าห้องน้ำห้องท้ายๆ บอกให้เพื่อนที่มาด้วยรอด้านหน้าถ้าเสร็จธุระแล้ว
...................แม่อ้วนไว้ผมยาวประบ่า ...แต่แม่มัดผมหางม้า ไม่ก็สองแกละให้ทุกวันไปโรงเรียน แม่อ้วนจัดการปล่อยผมระหน้าระตา ดึงผมมาสองสามเส้นคาบไว้ในปาก ทำตาขวาง...ร้อง เรียกเพื่อนที่มาด้วยเบาๆ ก้องๆ .........
.......................................เดินออกมาจากห้องน้ำทำเสียงเย็นๆ....
ฮือ...............กู๊กกกก( เพื่อนที่มาด้วย ชื่อ น้องกุ๊กค่ะ ) ......... ช่วยฉ้านนนน ด้วย........ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ช่วยด้วย......................
เพื่อนซึ่ง ก็ กลัวผีอยู่แล้วเห็นสภาพแม่อ้วนก็ร้องลั่น.........
วิ่งหนี กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ออกจากห้องน้ำ
แม่อ้วนยังคงยืนเฝ้าอยู่ในห้องน้ำ..........คิดว่าอีกเดี๋ยว กุ๊กคงทำให้พวกเพื่อนๆรีบวิ่งกรูกันมาดูแม่อ้วน.
แล้วก็จริง เพื่อนชื่อกุ๊ก... วิ่งร้องไห้ด้วยความตกใจ พาพวกเพื่อนคนอื่นมาดูแล้วบอกว่า ให้ช่วยแม่อ้วนด้วย เป็นไรไม่รู้ ........................
เพื่อนคนอื่นๆ ก็เด็กทั้งนั้น มากันหลายคน แต่ก้อเด็กอ่ะค่ะ พากันร้องกรี๊ด!!!!!!! สนั่น ลั่นห้องน้ำ วิ่งหนีกันเมื่อมาเห็นแม่อ้วนเข้าจริงๆ มีคนนึงร้องลั่น ผีเข้ายัยนก!!!!!! ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณครูขา ช่วย นกด้วย ผีเข้ายัยนกคร่า.......................................
เวงกำแล้วตรู......
แค่อยากให้กรี๊ดกันเล่นๆ ดั๊นนนน ร้องหาครู....
แล้วไอ้นกมานจะอยู่ได้ไงฟระ ....เผ่นกลับบ้านไปตั้งหลักก่อนดีกว่า....
แต่ไม่ทันที่แม่อ้วนจะไปพ้นห้องน้ำนะคะ ... ก็มีลมพัดมาเย็นวาบๆ แรงปะทะ ทำเอากิ่งต้นดอกเฟื้องฟ้าที่ปลูกด้านหลังห้องน้ำ หักเป๊าะ! ลงมาบนหลังคากระเบื้องห้องน้ำนั่นน่ะค่ะ แล้วทั้งกิ่งเฟื่องฟ้า ดอกเฟื่องฟ้าที่แก่จัด แถมทั้ง แผ่นกระเบื้องหลังคานั่นก็ไหลร่วงลงมาต่อหน้าต่อตา แม่อ้วนตอนจะก้าวพ้นห้องน้ำพอดี
ความรู้สึกตอนนั้น พระเจ้าจอร์จ...............ไม่โทษว่าลมธรรมชาติมากระทำเลยล่ะจ่ะ โทษตัวเองที่เล่นพิเรน และ บอกไม่ถูกว่าทำไมมันบังเอิญมาหล่นเอาตอนนี้
แม่อ้วนยืนงง ใจเต้นตูมตาม กับกิ่งต้นเฟื่องฟ้าและ เศษแผ่นกระเบื้องอยู่หน่อยนึง ...
เพราะ ก้าวขาไม่ออก...
เหมือนเวรกรรมมีจริง มีห้องน้ำห้องนึงประตูปิดกระแทก ปึ้ง!!! ตอกย้ำความตกอกตกใจแม่อ้วนให้มากขึ้นอีก พอได้สติแม่อ้วน ก้อกระโจนข้ามสิ่งกีดขวางแบบ 4X100
มาจ๊ะเอ๋... กับ ลุงนักการภารโรงของโรงเรียน แกยิ้มๆแล้วถามแม่อ้วนว่า หนีอะไรมาลูก? เหงื่อแตกเชียว แล้วแกพูดอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ ประมาณว่าจะพาไปหาคุณครู
แต่ที่แน่ๆ... แม่อ้วน เกาะแขนลุงแก แน่นเปรี๊ยะ
สัญญากับตัวเอง จะไม่เล่นแกล้งเพื่อนแบบนี้อีกแล้ว ...
แม่อ้วนรู้นะ ...เพื่อนๆกำลัง สมน้ำหน้าแม่อ้วนอยู่อ่ะดิ หลอกคนอื่น ดั๊น ...ปอดแหกซะเอง เหอ เหอ เหอ
หากเพื่อนรุ่นแม่อ้วน ที่เคยอยู่โรงเรียน อนุบาลแห่งนึงในหมู่บ้าน ประชานิเวศน์1 ได้มาอ่าน ...อยากบอกเพื่อนๆว่า เค้าขอโทษน้า ตะเอง..... เค้าเลิกแกล้งเพื่อนแล้ว...
ว่าแต่.......เพื่อนที่อัพบล็อกคนเดียวดึกๆน่ะ อย่าหันไปมองกระจกนะ ระวังจะไม่ใช่หน้าตัวเอง แฮ่ๆๆๆๆๆ
  
| Create Date : 28 มกราคม 2551 |
| Last Update : 28 มกราคม 2551 19:21:34 น. |
|
18 comments
|
| Counter : 922 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:20:09:48 น. |
|
|
|
| โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:22:03:07 น. |
|
|
|
| โดย: FreakGirL วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:0:48:57 น. |
|
|
|
| โดย: หอมกร วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:7:17:18 น. |
|
|
|
| โดย: doyngam วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:8:14:59 น. |
|
|
|
| โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:8:23:35 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:14:53:29 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:15:08:57 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:15:18:32 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:15:23:52 น. |
|
|
|
โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า  ) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:17:09:19 น. |
|
|
|
| โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:18:11:20 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:18:55:30 น. |
|
|
|
| โดย: แป๋วภูเก็ต วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:22:21:29 น. |
|
|
|
| โดย: birdchicago วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:47:05 น. |
|
|
|
โดย: ดา ดา  วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:51:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
เริ่มบ้าที่นี่ ตุลา 50 :P
เกิด 2515 จะเรียกแม่อ้วนว่า ... น้องนก พี่นก น้านก อานก ป้านก ยายนก หรือ แม้แต่ ไอ้นก ตามสะดวกจ้ะ
ขอแค่ อี เท่านั้น รับยากจริงๆ 5555+ เพราะ สรรพนามเหล่านี้จะต้องเกิดกับเรา ไปเรื่อยๆจนครบช่วงวัยนั่นร่ะ.
เป็นคนมีปัญหา พูดมาก ปากไว ตัวหย่าย (ใจน้อย)
ทะลึ่ง ตึงตัง :P จอมขี้เกียจ
ชอบเพลง...ชอบหนัง ชอบหัวเราะเสียงดังอ่ะมันสะใจ!
อ้อ...ไอ้ที่ว่า สวย... น่ะ คิดเอาเองคนเดียวว่าตัวเอง สวย ... ที่สุดแระ ฮ่าๆๆๆๆๆ
บันทึกปี2553 ลดอ้วน มานาน...ละ ไม่ได้ตามเป้าซะที
เลิกลดแระนะ ชริ! หุ่นไม่ดีก้อไม่ง้อแระ (ไม่ง้ออะไรของมันฟระ 555+)
 
ลิ้งค์ด้านล่าง ร้านเครื่องสำอางค์ของน้องจูน Junenaka1 เพื่อนบล๊อกแก๊งค์น่ะค่ะ
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
แวะมาฟังเรื่องเสียวสันหลัง...บรื๊อ..