โชคดีของแม่อ้วนแล้ววววล่ะค่ะ
ที่คุณซ่ะมี โกหกม่ะแก่งอิอิ

ขึ้นไปอ่านเรื่องข้างบนเศร้าจังเลยค่ะ
เด็กสามขวบเอง

นึกถึงตอนประถมเลยแม่อ้วน .. ว่ายน้ำไม่เป็นแต่ลงเล่นน้ำกับแม่และคนงาน

พอดีปีนี้น้ำท่วมจังหวัด .. ไปช่วยกันขนกระสอบทราย

กั้นน้ำเข้าไร่ .. ระหว่างทางกลับบ้าน มีคลองน้ำไหลเลยเล่นกัน

ผ้าใบโดนน้ำพัดกำลังจะจม .. แม่กับคนงานว่ายมาช่วย

ผ้าใบดันไปรัดคอและกดหัวคนงานที่เข้ามาช่วย เค้าเลยถีบ

สุดท้ายแม่เป็นคนเดียวที่ไม่ทิ้งเรา .. ลากเราเข้าฝั่งได้ .. ไออกมาเป็นไหลเลยวันนั้น ..

เอ๋!! วันนี้พิมพ์ผิดเยอะจัง .. บรึ๋ย ..

พอดีปีนี้น้ำท่วมจังหวัด = ปีนั้น ไม่ใช่ปีนี้

ไออกมาเป็นไหล = ไออกมาเป็นเลือด

ยังเล่าไม่จบก็เมาซะแล้วผ้าใบเอ้ย ..

เศร้า
สะเทือนใจจัง
ครับพี่

เสียใจค่ะ

น่าสงสารจังเลยค่ะ วันก่อนที่ชิคาโกก็มีข่าว เด็กวัยรุ่นอ่ะค่ะพายเรือแล้วไปเล่นน้ำกันสี่คน ว่ายกลับมาสามคน อีกคนนึงหายไป วันถัดไปก็ไปเจอน้ำพัดไปที่อื่น น่าสงสารจังค่ะ

น่าเศร้าจังเลย

ตอนเด็กๆเค้าก้อเคยจมน้ำนะ แต่พอดีเป็นหน้าบ้าน แล้วแม่มาเจอพอดีเลยช่วยทัน
ทำให้เค้าเป้นคนกลัวน้ำมาจนปัจจุบัน ( ไม่ได้บ้านะ อิอิ )
แล้วก้อทำให้เค้าว่ายน้ำไม่เป็น ฮือ ฮือ

มาด้อมๆมองๆบ้านแม่อ้วนคนสวยค่ะ

แง่ว เศร้าอ่ะ โยนะตั้งแต่เล็กๆละ มีเรื่องเกี่ยวกับน้ำตลอดเลย แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนเล็กๆที่น้ำท่วมมากๆ รู้สึกจะปี 26 มั้งจำไม่ได้แหะ โยก้อตกน้ำไป แม่ไปเห็น ร้องเรียกลูก ทำไรไม่ได้ ไม่แน่ใจว่าใครกระโดดลงไปช่วย ก็รอดมาได้...

โตมาหน่อยก็ไปเที่ยวเมืองกาญจน์ ว่ายน้ำก็ไม่เป็น แต่พี่เค้าบอกกันว่าตื้นๆ พอโดดลงไปจากแพ... ตู้มมมม แล้วก็รู้สึกว่าจมดิ่งๆลงไปเลยค่ะ เหมือนโดนดูดซะง้านอ่ะ มันยิ่งกว่าที่เคยจมในสระซะอีก แล้วตะเกียกตะกายพยายามอยู่นานกว่าจะขึ้นมาได้ ส่วนคนอื่นๆเค้าก็เล่นน้ำกันอย่างมีความสุข เราเลยกลัวแล้วไม่กล้าเล่นอีกเลย
แต่ก็ไม่วายนะเห็นน้ำแล้วก็อยากเล่นแต่แอบหวาดเสียวคนเดียวลึกๆ อ่ะ

เศร้าจัง

เป็นข้อเท็จจริงที่ว่าเด็ก ๆ มักจะถูกลืมค่ะ
และสถิติการเสียชีวิตของเด็กก็มักจะมาจากอุบัติเหตุ
....
ขอบคุณที่นำมาเผยแพร่เป็นอุทาหรณ์ด้วยค่ะ
....
และประโยคสั้น ๆ เพียงแค่ว่า ชีวิตเริ่มในทุก ๆ เช้าของคุณแม่อ้วนคนสวย ก็ทำให้ MeMoM ต้องรีบตื่นเช้านี้และบอกกับตัวเองว่า ต้องไปทำง๊านนนนนนนนนนนนน
...
สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

แวะมาอ่านเหมือนกันค่ะ

"บ่นเก็บไว้ให้ลูกอ่าน เออ...แม่ตรูนี่บ้าใช้ได้ว่ะ"

ชอบค่ะคอนเซ็ปต์นี้

น่าสงสารครับ

เศร้าไปเลยสงสารความรู้สึกของคนเป็นพี่นะคะ
ไหมก็กลัวเพราะบ้านอยู่ริมโขงไหมเลยคอยปรามลูกชายบ่อยๆค่ะ
มาหวัดดีแม่อ้วนคนสวยกะลูกสาวค่ะ

ตะเอ๋ แม่สองหนุ่มมาแว๊ววว
คิดถึงนะคะ...แม่อ้วน
หนังสือของแม่อ้วนยังอ่านไม่จบอีกเหรอค่ะ อ่านง่ายชิมิค่ะ อิอิ...
หนังสือของอ้อยอ่านจบแระแต่อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจเลยต้องอ่านใหม่อีกรอบนุง หุหุ...

แม่อ้วนคนสวยจ้า วันนี้อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ
สงสาร พ่อแม่จังเลยนะค่ะ หัวใจคงแทบจะสลายไปเลยนะค่ะ
น่าเศร้านะค่ะ

แวะมาขอบคุณแม่อ้วนเช่นกันนะค่ะ สำหรับกำลังใจ

แหม่มยังมีอาการเซ็งเล็กน้อยถึงปานกลาง เหมือนพยากรณ์อ่กาศยังไงยังงั้น

อ่านเรื่องข้างบนแล้วก็เศร้านะค่ะ แหม่มเองเป็นคนกลัวน้ำมากค่ะ เพราะว่าว่ายน้ำไม่เป็น

ตอนเป็นเด็กจะพยายามหลีกเลี่ยงห้วย หนอง คลอง บึง ถ้าไปกับเพื่อนๆ พวกเขาจะสนุกยังไงดิฉันขอนั่งเฝ้าฝั่งล่ะกัน

ตอนนั้นและตอนนี้ก็ยังคิดอย่างเดียวว่าถ้าเราจมน้ำตาย เราจะไม่เห็นหน้าพ่อแม่อีก

สวัสดีตอนบ่ายแก่ๆ ค่ะ

....มาโดดกัดหูคนขรี้ฟ้อง...

เอาหูของพ้มคืนมา เฮอๆๆๆๆๆ

เศร้าจังคะ....

แล้วพี่ชายคงเสียใจมากซิคะ

แวะมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ หลับฝันดีนะคะ

อ่านแล้วเศร้า..

เรานะ.. เด็กเมืองชายทะเล.. แต่ดันว่ายน้ำไม่เป็น..
บ้านเราพ่อ-แม่ไม่ค่อยอยากให้เล่นน้ำ.. คงกลัวอันตราย..

พี่น้องเราเองก็มาหัดว่ายน้ำกันตอนโตทั้งนั้น..
อ่านงี้ยิ่งกัว.. ไม่กล้าว่ายน้ำ..

อ่านแล้วเศร้าค่ะแบบนี้
ยังไงก็ขออย่าให้เกิดกับนใกล้ตัวเราก็แล้วกัน

อากาศแปลงเปลี่ยนต้อง ระวัง
อยากอุ่นต้องประดัง ห่มผ้า
เลี่ยงฝนสาดโดนยัง ร่างเปียก ได้แฮ
แม้นหากเหนื่อยเมื่อยล้า พักบ้างคงดี

เศร้าจังเลยวันนี้ น่าสงสารเด็กจังค๊า