ชีวิตคือบทเรียน ... ตัวเองคือผู้ก่อ ชีวิต คือ บทเรียน ขีดเขียนลากเส้นให้ติดต่อ ตัวเอง คือ ผู้ก่อ ลากขีดเขียนบทเรียนตน... มีน้องๆพี่ๆหลายคนถามผมว่า ไอ้ไฟรัก หรือ ไฟรักสุมทรวง เนี่ยจะดับมันยังไง แหะๆๆ เตรียมตัวฟังให้ดีนะค้าบ คำตอบคือ ..... จะไปรู้เหรอวะ ไม่ได้กวนตีนนะ.... แต่ไม่รู้จิงๆ เพราะไอ้เรื่องความร้ง ความรักเนี่ย มันเป็นจุดอ่อนผมมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว รักษาไม่หายสักที ไม่รู้จะรักษายังไง ผมหนะเห็นคนเค้ารวยล้นฟ้า เช่นท่านนายก ก้ไม่ได้อยากรวยขนาดเค้า (ขอสักครึ่งนึงก็พอ ... มะโลภ) บางทีเห็นคนเค้ามีอำนาจวาสนา เช่น ท่านนายก ผมก็ไม่อยากมีอำนาจขนาดท่าน เพราะทำไรสักอย่างก็หาว่า ใช้อำนาจในทางมิชอบ พอไม่ใช้อำนาจ ก็หาว่าไม่ได้ทำหน้าที่อีก (จะเอายังไงกันเนี่ย) หรือไม่เห็นคนมีชื่อเสียงโด่งดัง เช่น ท่านนายก อีกเช่นเดิม ผมก็ไม่อยากเป็น เพราะถ้ามีขนาดนั้นทำไรก็ไม่สบายตัวแน่เลย คนจะคอยจ้องดูว่าต้องการอะไร ทั้งจะเชลียหรือทั้งจับผิดตลอด ใครได้ผลประโยชน์ ใครเสียประโยชน์ อยู่บ้านราคาร้อยล้านก็หาว่า อวด อยู่กระท่อมกลางนา ก็หาว่า สร้างภาพ เฮ้อออ... จะเอาไงกันแน่ มะเอาละ มะเอา มะสน... ผมหนะอยากเป็นคนที่คนส่วนใหญ่รัก โดยเฉพาะคนที่ผมรักเค้า ยิ่งอยากให้รักผมมากๆๆๆ ไม่ว่า จะในฐานะอะไรก็ตามเหอะ พ่อ แม่ น้อง พี่ เพื่อน แฟน เพื่อนแฟน กิ้ก หรือ กิ้กของกิ้ก (สามอันสุดท้ายนี้ไมรู้เกี่ยวป่าวนะ เหอะๆๆ) มันเป็นปัญหาที่แก้เท่าไหร่ก็แก้ไม่ออก เป็นปมมัดชีวิตผมไว้ ไอ้ฟามรัก เนี่ยยยยย... ดังนั้นถ้าให้แนะนำว่า ทำไงจะดับ ไฟรักได้ แนะนำ เอาหัวจุ่มชักโครก แล้วก็กดทิ้งมันให้หมด ยิ่งให้มันหมุนวนๆ นานเท่าไหร่ยิ่งดี จะได้ยิ่งลืม ถ้าจุ่มให้ถึงอกข้างซ้ายยิ่งได้ผลดีใหญ่... หรือไม่ก็ทำแบบภาพข้างล่าง จุ่มลงไปในถังขยะที่เปียกน้ำ แต่ผลที่ได้อาจไม่เท่ากับการที่เอาหัวจุ่มชักโครกนะครับ อ่า... ไม่เคยทำหรอกครับ มันก็เลยต้องทนทุกข์อย่างทุกวันนี้ ชอบเพลงนี้ครับ ฟังแล้วเหงาดี ... ไม่ได้มีความหลังอะไร ไม่ได้ต้องการให้ใครกลับมา แค่ชอบ เหตุผลแค่นี้ พอมะ... มีเพียงความเดียวดาย กับใจเราดวงเดิมๆ กับฝันวันเก่าๆ กับเหงาที่ไม่จางไป มีเพียงดวงดารา กับจันทราที่ลอยไป ที่รักเราอยู่ห่าง อ้างว้างเริ่มเกาะกินใจ * อยู่ไหนไม่เห็นเธอมานานแล้ว คิดถึงกันบ้างไหม อยากเห็นหน้าเธออีกสักครั้งหนึ่ง หวั่นไหวทุกครั้งที่ใจคิดถึง มันทนไม่ค่อยไหว เมื่อมองไปเห็นหน้าเธออยู่บนฟ้านั่น ** เมื่อไรหนอที่เธอจะกลับมา คอยนับวันเวลาเธอจะให้อภัย โกรธนานไปแล้วหรือเธอจะมีรักใหม่ ดีกันอีกครั้งได้ไหมฉันขอโทษ (ซ้ำ * , **) โกรธนานไปแล้วหรือเธอจะมีรักใหม่ ดีกันอีกครั้งได้ไหมฉันขอโทษ ดีกันอีกครั้งได้ไหมฉันขอโทษ ================================================= โดยเฉพาะช่วงนี้ "มีเพียงความเดียวดาย กับใจเราดวงเดิมๆ กับฝันวันเก่าๆ กับเหงาที่ไม่จางไป มีเพียงดวงดารา กับจันทราที่ลอยไป ที่รักเราอยู่ห่าง อ้างว้างเริ่มเกาะกินใจ. " ชอบมั้กๆๆ ครับ ปล. มิได้เชียร์ท่านนายก และก็ไม่ได้ค้านคุณสนธิ ทุกคนมีเหตุผลของตนทั้งนั้น ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุดก็แล้วกันเนอะ ... หน้าที่ผมเหรอครับ แสวงหาจุดมุ่งหมายที่เหมาะกับผม ต่อไปไง ... สู้ต่อไปไอ้มดแดง edit @ 2006/01/26 14:29:41   Create Date : 14 กรกฎาคม 2549     0 comment Last Update : 14 กรกฎาคม 2549 16:45:12 น.     Counter : 546 Pageviews.   Share Tweet

โต้ะ จายหมดเลยยย + อ้วกแตกอีกแล้วตู เมื่อวันศุกร์ตอนเย็นเปิดบล็อคเอ็กทีน อยากจะมาอัพเดทต่อ ปรากฎเวปปิดซ่อม ก็เลยแอบคิดลึกๆว่า “เอ้ย! เป็นเพราะตูป่าววะเนี่ย หวังว่าคงไม่ใช่นะ เอ! ผมก็ไม่ได้เขียนแรงไปนี่หว่า เหอะๆ ผมเขียนตามความคิดของผมเท่านั้นเองน่า เอานะ แต่ตอนนั้นอยากจะมาเขียนว่าดีใจ ที่ในที่สุดเรื่องการขายหุ้นรัฐวิสาหกิจ กฟผ จะถูกยกเลิกไป จริงๆแล้วผมเอง ผมก็เข้าใจเจตนาของการพยายามแปรรูปรัฐวิสาหกิจนะครับ เพราะเนื่องจากปัจจุบันภาครัฐและรัฐวิสาหกิจ ต้องพยายามปรับปรุงการทำงานของตนให้ทันเท่ากับภาคเอกชน ต้องเสริมประสิทธิภาพและเทคโนโลยี่ ไม่เช่นนั้น จะไม่สามารถทำให้ประเทศชาติโดยรวมพัฒนาได้ เพราะติดอยู่กับภาพลักษณ์เดิม ซึ่งรัฐบาลชุดนี้ก็ทำได้ดีเกินคาดครับ แต่การพัฒนาภาครัฐกับการเอารัฐวิสาหกิจทั้งหมดเข้าตลาดหุ้น มันคนละเรื่องกันนะครับตามความเห็นผม จริงๆเคยมีคนคุยกับผมว่าการพัฒนารัฐวิสาหกิจและภาคราชการ ต้องพยายามทำให้พนักงานภาครัฐตื่นตัวในการทำงานให้มากเท่าเทียมกับภาคเอกชน การเอารัฐวิสาหกิจเข้าตลาดหลักทรัพย์ เป็นหนทาง อีกวิธีหนึ่ง ที่จะทำให้เกิดการปรับองค์กรภายในขึ้นมา อย่างไรก็ตามตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดว่าไม่ดีนะครับ แต่ว่า ด้วยการแก้กฎหมายให้บุคคลต่างชาติเข้ามาถือหุ้นได้มากขึ้น มันทำให้จะไม่เหลืออะไรที่เป็นสมบัติของชาติเลยครับ (ตามความคิดผม ซึ่งอาจไม่ถูกก็ได้นะครับ) ผมเองไม่ได้ต่อต้านใครนะครับ ไม่ได้เชียร์ใครด้วย เพียงแต่เป็นหนึ่งในพลังเงียบที่อยากเห็นประเทศเราดีขึ้นเท่านั้นเองครับ สิ่งที่ผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับรัฐบาลชุดที่ผ่านมา ก็มีเพียงแค่ แนวความคิดระบบทุนนิยมเต็มรูปแบบ ซึ่งผมว่ามันไม่เหมาะกับประเทศของเราเท่าไหร่ ประเทศของเรายังไม่พร้อมครับ ใช้ระบบทุนนิยมแบบกึ่งๆเศรษฐกิจพอเพียงดีกว่าครับ ค่อยๆพัฒนากันไป ผมกลัวว่าถ้ารีบร้อนมากๆเดี่ยวจะเป็นเหมือนสมัย ฯพณฯ พลตรีชาติชาย ชุณหวัณ ซึ่งประเทศเราพัฒนาเร็วมาก และเร็วเกินไป จนเกิดสภาวะฟองสบู่แตก ทำให้หลายๆอย่างตกไปอยู่ในมือของต่างชาติมากขึ้น เอาหละพูดเรื่องซีเรียสๆ ที่ค้างมาตั้งแต่คราวที่แล้วมานานแล้ว มาเปลี่ยนบรรยกาศฟังเรื่อง เอี้ยๆ ของป๋มบ้างดีก่า....... ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ป๋มหนะ เพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนๆกลุ่มหนึ่ง ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยสังสรรมากเท่าไหร่ แต่งานนี้ที่ไปเนื่องจากว่า ทำงานหนักมากแล้วอยากพัก อยากเปลี่ยนบรรยกาศ ซึ่งที่แน่ๆ อยากไปแดกเหล้า เอาแบบเมาแม่งไปเลย ก็เลยขอติดตามน้าชบากับป้าโก้สุดสวย รวมทั้งไอ้อ้วนจังพี่ชายจอมขี้หลี ของผมไปค้าบ คือเริ่มจากในตอนเย็นหลังจากที่ไปเล่นน้ำ แบบสันโดด ไปคนเดียว ไปหาดแรก เจอทั้งหนามบ้าอะไรไม่รู้ตำ แล้วยังโดนอะไรก็ไม่รู้บาดอีก เป็งแผล เลย... แงๆๆ ก็เลยเปลี่ยนไปเล่นอีกที่ โดยเดินกระเผลิกๆ ไป ก็มันยังซ่าห์ไม่หายนิ อยู่ใกล้ๆกันหละครับ แต่น้ำใสกว่า แล้วมีโป๊ะกลางน้ำด้วย ผมก็ว่ายไป แล้วก็โดดเล่นคนเดียว หนุกดี แต่ตอนหลังพวกเพื่อนๆก็ตามมา ก็พวกเพื่อนๆมัวตแต่นั่งกิน นั่งปิ้ง กุ้งเผาเอย ปลาเผาเอย ผมกินนิดเดียว พอเป็นพิธีแล้วก็หนีมาเล่นน้ำดีกว่า ตอนแรกเล่นคนเดียวก็สนุกไปอีกแบบ ตอนเจอเพื่อนมาโดยไม่ได้นัดหมายก็สนุกอีกแบบ เพียงแต่ผมแค่สงสัยทำไมมาหาดนี้ ปรากฏเหตุผลเดียวกันเลยครับ ไปเจอเม่นหรือ อะไรบางอย่างบาดเอา ก็เลยย้ายหาดกัน พอเล่นโดดไปมาจนมืด ก็ไปอาบน้ำกัน หลังจากอาบน้ำ ตอนแรกก็ไม่ได้ทำอะไรดูทีวีเล่นๆ ต่อมาพวกเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆเค้าก็มานั่งคุยกันในห้องที่ผมนอน เสร็จแล้วก็มานั่งเล่นไพ่กัน แต่บังเอิญมีเพื่อของเพื่อนกลุ่มหนึ่งสี่คน ผมเพ่งรู้จัก เข้ามาด้วย ดูท่าทางแดกเหล้ากันเก่งมาก และก็เก่งจริงๆด้วย เค้าหอบ ว้อดก้า มาขวดหนึ่ง Red label ขวดหนึ่ง และ 100 piper ขวดหนึ่ง ซึ่งตอนแรกก็ถกกันว่า จะให้กินข้างนอกเลยหรือไม่ บังเอิญรอพวกเล่นไพ่ (ป๋มไม่เล่นพนันก้าบ แดกเหล้าอย่างเดียว ก็แย่แล้ว) ซึ่งกลุ่มนี้สอนให้ผมกิน ว็อดก้าแบบเพียวๆ ใส่เกลือ แล้วทุบๆๆ แล้วก็กรอกใส่ปาก แล้วบีปมะนาวตาม (อื้กกกๆๆ แค่พูดถึงก็อยากจะอ้วก คลื่นไส้ ท้องไส้ปั่นป่วนมาสองวันก็ยังไม่หายเลย วันนี้เหมือนยังแฮงค์ๆอยู่เลย ซึ่งผมก็ได้เมา เจงๆๆ สมความตั้งใจ เมาจนหายซ่า ถ้าไม่ได้คุณพี่ชบา พาน้องชายสุดหล่อคนนี้กลับห้องนะ ได้นอนเฝ้าชายหาดแล้ว เอิ้กๆๆๆ บังเอิญมีเรื่องที่ต้องคิดหลายอย่าง และ เหนื่อยด้วยครับ ตอนแรกกะว่า ไปกินกันเล็กๆน้อยแล้วไปเธค ต่อ แต่ผมกับเพื่อนใหม่นี้กินสองขวดแรกหมดไปแล้ว ส่วน 100 piper เหลือครึ่งนึง ก็เลยหิ้วไปกินต่อ แหะๆๆ ไม่อยากบอก อ้วก ด้วยแหละ ที่ร้านอาหาร แต่เป็นครั้งแรกในรอบสามปี ที่อ้วกแบบไม่ได้ตั้งตัว คือนั่งร้านอาหารริมชายหาด ไม่เมามากนะ ยังคุยรู้เรื่อง แต่มึนๆ พอ 100 Piper หมดไอ้อ้วนจังพี่ชายผมมันก็สั่ง Red label มาอีกขวดหนึ่ง มันบอกว่ามันจะเลี้ยงเอง แต่มีข้อแม้ว่าต้องหมดขวด โด่เอ้ย! ของฟรีมีหรือ จะพลาด ก็เลย ชนกันใหญ่เลย แต่ผมหนะดิ ไม่ได้กินข้าวเย็น ข้าวกลางวันก็กินน้อย ข้าวเช้าก็โยเกริตกะน้ำส้ม จากบ้าน แถมนอนไม่ค่อยพอเนื่องจากวันศุกร์เลิกงานดึก เพราะจะได้ไม่ต้องมาทำวันเสาร์ หรือไม่ร่างกายก็อ่อนแอลงนะ ซึ่งตามสถิติ ผมจะอึดกว่านี้นะ เจงๆๆๆ เชื่อผมเดะ แต่งานนี้รู้สึกผมจะเป็นศพแรกเลย สงสัยกินไวไปหน่อยมั้ง ใครมาชน กูชนหมด แต่ไอ้ตอนที่ผมอ้วกหนะสิ มันแปลกๆ ปกติผมจะผะอืด ผะอม ก่อน แบบแต่ก่อนนะอยากอ้วก ก็ไม่อ้วก ต้องล้วงคอ นอกจากตอนกินเยอะๆจริงๆ แต่งานนี้ก็ไม่ได้กินน้อยและท้องก็ว่างอย่างที่บอก ปรากฎคุยๆอยู่ รู้สึกแว้ปขึ้นจากกะเพาะ เลยรีบก้มลงพื้น (มีสติอยู่นะค้าบบ) ปรากฎอ้วกแตก โดยไม่ตั้งตัว แปลกมากๆๆ คนบางคนเมาก่อนแล้วอ้วก แต่ผมยังได้เมามากนะตอนที่อ้วก แต่หลังจากอ้วกแล้วนะครับ แอลกอฮอร์ ทั่วร่างก็กำเริบ คุมไม่อยู่ ธาตุไฟเข้าแทรก สภาพจากมึนกลายเป็นเมาทันที โชคดีที่น้าชบาสุดสวยอยู่ข้างๆ ก็เลยบอกเพื่อนข้างๆผม ช่วยกันหอบหิ้วหลานชายน้อยๆคนนี้กลับที่พัก แหะๆๆ ยังไม่จบ เดินๆสักพักก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่พอมาถึงหน้าห้องตัวเอง ก็อ้วกอีกรอบ ซึ่งรวมแล้วสองรอบ เฮ้อออออ คออ่อนจังตู เดี่ยวนี้ จากเหตุการณ์ข้างต้น ทำให้ผม เล้าไส้ ปวดท้อง มาสองวันแล้วอะ เหมือนแฮงค์ข้ามวันยังไงไม่รู้ แต่เมื่อวานตอนกลางวันไม่รู้สึกอะไรมากนะ แต่พอตอนเย็นอาการเริ่มกำเริบ เลยทำให้เมื่อคืนแทบไม่ได้นอน รู้สึกผะอืด ผะอมตลอดเวลา ท้องก็ไม่ค่อยดี เหมือนร่างกายมันต่อต้าน วันนี้ก็ยังเป็นนะ แต่เบาลงเยอะเลย คันตามตัวด้วย หรือว่าเดี่ยวนี้เราคออ่อน แพ้แอลกอฮอล์แล้ววะ เฮ้ยๆๆๆ ไม่ได้ๆ เสียชื่อ ไอ้ลูกหมาน้อยฮัสกี้ หมด เอ้กๆๆๆๆๆ   Create Date : 14 กรกฎาคม 2549     1 comment Last Update : 14 กรกฎาคม 2549 10:25:01 น.     Counter : 323 Pageviews.   Share Tweet

ถึงคราวต้อง admit ไอ้ที่จั่วหัวว่า ถึงคราวต้อง admit นั้น ไม่ได้ยอมร้งรับอะไรหรอกครับ แอดมิท นั้นมันคือ แอดมิด เข้าโรงพยาบาล ตอนวันจันทร์ไปหาหมอที่โรงพยาบาลมาอีกครับ ซึ่งคุณหมอเปลี่ยนยาให้ผมใหม่ เดิมเมืออาทิตย์ที่แล้วผมเริ่มๆเจ็บคอ คุณแม่ผมให้ Roxicyclin วันละสองครั้ง ต่อมากินไปประมาณสามสี่วันไม่ดีขึ้นมาก คุณแม่ผมไปปรึกษากับหมอที่ศูนย์สาธารณสุข หมอท่านนั้นให้ Amoxycillin แบบ 1000 mg กินสองครั้งเช้าเย็น พร้อมคุณแม่ก็ฉีด Lincosin ให้สองวันติด ซึ่งก็ประคองได้ดีในระยะแรก พอทำงานที่สระบุรี ก็ไอ ประมาณไอกรน ได้เลย จนต้องกลับ กทม ก่อนกำหนด เพื่อหาหมอ พอวันศุกร์เช้าเริ่มไม่ไหว อาการไม่ดีขึ้น สองอาทิตย์แล้ว ตอนแรกก็คิดว่าเป็นหวัดใหญ่ แต่ไหงไม่ดีขึ้นเลย โดยเฉพาะอาการเจ็บคออย่างแรง แม่ผมก็เลยให้ผมไปพบกับคุณหมอเฉพาะทาง หูคอจมูก เลยครับ หมอขอเปลี่ยนยาครับ มาให้ Ciproxyl ซี่งเป็นยาแก้อักเสปอีกขนาน ผมถามเพื่อนมันบอกว่าแรงกว่าเดิมอีก โห อะไรกันขนาดนี้ยาแรงเรื่อยๆ สงสัยอีกหน่อยดื้อยาหมดเลยแน่ หมอให้ยามาสามวันจน ถึงวันจันทร์ค่อยมาใหม่ หมอขอดูอาการคับ พอวันจันทร์ดีขึ้นไม่มาก หมอเลยถามว่า แอดมิทไหม คราวนี้คุณเป็นไข้ด้วยนะ ผมหนะอยากแอดมิทจะตาย แต่ด้วยความที่วันอังคารมีประชุมสำคัญมาก ซึ่งนายใหญ่ โทรมากำชับผมเองว่าต้องไป ก็เลยต้องฝืนไป ก็เลยบอกคุณหมอว่า คงยังไม่ได้ขอเป็นวันพฤหัสกลับมาจากสระบุรีก่อนละกันครับ ซึ่งหมอก็เลยเพิ่มยาแก้อักเสปอีกตัว คือ Amoxksiklav 375 mg (Amoxicilin clavulanic acid) ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันต่างกับตัวเดิมที่กินคือ Amoxycillin ยังไง แต่สงสัยครับว่าทำไมตอนแรกหมอให้ผมหยุด Amoxycillin แล้วมากิน Ciproxyl แทน แต่ตอนนี้ให้มากินเบิ้ลเลย ... ตับหนู จะเจ้งไหมเนี่ย เดี่ยวกินเดี่ยวหยุด หรือว่าตอนแรกคุณหมอต้องการแก้คออักเสปของผม ต่อมาพอดีขึ้นก็เลยมาแก้ไซนัสอักเสป แต่ที่แน่ๆถ้าตายไปแล้วเนี่ยอวัยวะยังจะบริจาคได้เหรอเนี่ย มีแต่ ยา กับ ยา วันพฤหัส ด้วยความโลภ ตอนเช้ามีสัมมนาเรือง Change management ซึ่งเจ้านายใหญ่ได้เชิญ MD ของบริษัทในเครือ ที่ไปเรียน Change mgmt ที่ Harvard Business School มา ซึ่งผมคิดว่าเค้าคงสามรถถ่ายทอดประสบการณ์ที่ดีให้พวกผมได้ ซึ่งเข้าไปฟังในโรงแรมใกล้สำนักงานใหญ่ แต่พอตอนเช้าขนาดให้คุณแม่ปลุก ก็ยังรู้สึกไม่ไหว เนื่องจากถึงบ้านที่ กทม ดึก ด้วยเหตุฝนตก รถติด และ มือถือใช้ไม่ได้ สัญญาณไม่มีมาหลายวันแล้ว ก็เลยตัดสินใจไม่ไปแต่เสียดายมากกกกกกกกก ที่ไม่ได้เข้าเรียน ผมเองเป็นคนขี้เกียจทุนเดิม ดังนั้นจึงไม่อยากอ่านเอง การมีคนสอนจะได้ความรู้ไวมากครับ ตอนนี้ก็นอนพะงาบๆ ใน โรงพยาบาล คุณแม่ถามว่าให้มาเฝ้าไหม ผมก็บอกท่านว่าไม่ต้อง ขนาดมายังขับรถมาเองไหว แค่นี้อยู่คนเดียวสบายมาก แต่การนอนอยู่คนเดียวตั้งแต่บ่ายถึงเย็น ถึง ค่ำ นี่มันเหงาใจมากเลยนะครับ แต่คนต้องฝึก ว้า.. แย่อีกแล้ว ไปคิดถึงอะไรที่ไม่ควรคิด อืม..ก็มันคิดถึงวันคืนดีๆนิครับ เอาเหอะ ท่องไว้ ท่องไว้ในใจ ว่ามันคงไม่มีอีกแล้ว ต่อไปต้องเข้มแข็ง ต่อไปเราก็คงต้องหัดนอนป่วย นอนรักษาตัวอยู่คนเดียว เพราะเมื่อถึงเวลาของคุณพ่อคุณแม่ผม ผมก็ต้องอยู่เองให้ได้ คิดไว้ คิดไว้ว่า ต่อไปคงต้องนอนป่วยคนเดียว เผลอๆอาจต้องนอนตายคนเดียว ไม่ที่ โรงพยาบาล ที่บ้าน ที่ข้างนอก ที่ข้างถนน ก็ที่ในรถยนต์ มันเป็นสิ่งทีหนีไม่พ้นเจงๆ เห้อ..   Create Date : 14 กรกฎาคม 2549     0 comment Last Update : 14 กรกฎาคม 2549 9:56:25 น.     Counter : 607 Pageviews.   Share Tweet

ด้วยรักและเป็นห่วง - Nov9 ด้วยรัก และ เป็นห่วง เกิดเนื่องจากเพื่อนคนหนึ่ง เอากระทู้ของคนที่เคยเป็นหัวใจผมมาให้ดู เห็นแล้วก็รู้สึกเป็นห่วงเค้าไม่ได้ เพราะตอนนี้เค้าหลงรักคนๆหนึ่ง(เพื่อนผมเองครับ) ดูท่าทางจะรักมากซะด้วย ไม่งั้นคงไม่ละเมอพร่ำเพ้อขนาดนั้นหรอกครับ จริงๆรู้มานานแล้วหละแต่แกล้งไม่รู้เฉยๆ ไปเที่ยวป่าคราวนี้เลยถือโอกาสเปิดใจกับไอ้ตัวร้ายซะเลย ตอนแรกกลัวว่ามันจะเกรงใจเรา เลยไม่กล้ารับรักแฟนเก่าผม ผมเองไม่อยากเป็นต้นเหตุให้เค้าทั้งสองคน คบกันไม่ได้ ถ้าคบกันไม่ได้ก็ขอให้เป็นเรื่องของพวกเค้า ไม่ใช่เอาผมมาเป็นสาเหตุ ตอนอยู่บนดอยมันก็สารภาพว่า มันไม่รู้มาก่อนว่าคนที่มันจีบ คือ แฟนเก่าผม ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรมาก(กลัวมันถีบตกเขา) ผมเองพยายามพูดในมุมที่ดีของแฟนเก่าผม ให้มันฟัง เพราะก่อนหน้านั้นเนื่องด้วยมันเป็นเพื่อนผม ผมเองก็เคยบ่นให้มันฟังถึงเรื่องที่เค้าเคยทำอะไรร้ายๆกับผม ผมเองก็พยายาม บอกมันว่าคนเรามันมีทั้งดีและไม่ดี โดยยอมรับในส่วนที่ไม่ดีของตัวผมเองซึ่งหลายข้อมาก จนไอ้ตัวดีมันย้อนกลับมาว่า "สรุปนายมีแต่ข้อไม่ดีใช่ไหม" จิงๆอยากจะบอกมันว่า "กูก็มีข้อดีเหมือนกัน แต่ไอ้ที่ไม่ดีนั้นมันก็เยอะ" ดังนั้นหลายๆอย่างจากการที่มีแฟนคราวที่แล้วมันไม่ใช่เป็นความผิดของเค้าเพียงคนเดียว เราเองก็ผิดด้วย (ช่วยเชียร์แฟนเก่าเต็มที่) สุดท้าย ฉันขอเอ่ยคำสุดท้าย ฉันขอบอกเธอได้ไหม ฉันหวังว่าเธอคงฟัง สุดท้าย ทั้งฉันและเธอผิดหวัง หลงเหลือแต่เพียงความหลัง เพราะรักเราพังทลาย * (แต่)ฉันจะจำสิ่งที่เธอทำ พันครั้งที่เธอทำดี (และ) ฉันจะลืมสิ่งที่เธอเป็น สิบครั้งที่มันร้ายๆ ** สุดท้ายฉันขอให้เราไม่โกรธ เลิกรากันไปด้วยความไม่เกลียด เราจะลาด้วยความเข้าใจ โปรดรู้ไว้นะฉันรักเธอมาก และฉันไม่อาจมีใคร เพื่อยิ้มและเพื่อร้องให้ได้เทียมเท่าเธอ ไม่รู้จะมีใครใหม่ได้เทียมเท่าเธอ ไม่รู้ ใจเธอจะจำแบบไหน เห็นฉันเป็นคนเลวร้าย หรือฉันยังเป็นคนดี ไม่รู้ นานไปจะยังโกรธฉัน หรือพร้อมอภัยให้ฉัน นึกถึงเรื่องราวเคยมี ก็ทำไงได้ครับ อยากให้เค้าสมหวังกับความรัก เพราะยังไงผมก็ยังรักและห่วงใยเค้าอยู่ แต่ไม่อยากบอกว่าเพื่อนผมคนดีคนนี้ แรด มากๆๆ เจอใครก็น่ารักไปโม้ดดดด เดินกับมันนี่นะ หันหน้าหันหลังมองเด็กตามไม่ทันทุกที บางคนนะไอ้ที่ผมมองว่าไม่ได้เรื่อง มั้นก็ยังว่าน่ารัก เห้อ! ความแรดนี่มันไม่เข้าใครออกใครจิงๆ   Create Date : 01 กรกฎาคม 2549     0 comment Last Update : 1 กรกฎาคม 2549 19:49:22 น.     Counter : 291 Pageviews.   Share Tweet

ยังคงคิดถึงและเป็นห่วง@2005-11-14 เหงาครับ คิดถึงตะเองครับ เค้าไม่รู้ว่าทำไมป่านนี้ยังรู้สึกคิดถึงตะเองอยู่ จริงๆก็ไม่ได้รู้สึกว่าเราต้องกลับมาแฟนกันนะครับ เพราะรู้ว่า ตะเองยังเด็กอยู่ ยังอยากจะค้นหา และไปเรื่อยๆ ส่วนเค้าที่ยังคิดถึงอยู่นี่เป็นเพราะไม่ได้คุยกับตะเองเลย อืม สามเดือนแล้วสิ ตะเองไม่มีวี่แวว ที่อยากคุยกับเค้าเลย ไหนบอกว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้หละ การที่ตะเองไม่โทรมาคุยกะเค้าบ้างเลย มันทำให้เค้ายิ่งโหยหา ห่วงหา ระหว่างเรามันคงเป็นไปไม่ได้มากกว่า เพื่อน พี่น้อง เพราะตะเองไม่ได้รู้สึกกะเค้าอย่างที่เป็นแฟนแล้ว ถ้าถามตัวเค้าเอง เค้าก็คงไม่ได้รู้สึกมากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่มันยังรักยังห่วงหาอยู่นะครับ เค้าเองตอนนี้ก็มีคนที่ห่วงใยและดูแลเค้าอยู่ คนๆนั้นดีมากเลยนะ แล้วเราทะเลาะกันน้อยมากหรือเรียกได้ว่าไม่เคยเถียงกันเลย ใช้เหตุผลคุยกันได้ตลอด แต่เค้าเองเพียงแค่รู้สึกว่าอยากได้ยินข่าวคราว หรือ ตะเองไม่ได้เป็นห่วงเค้าอีกต่อไปแล้ว และเราก็เป็นไม่ได้แม้กระทั่งเพื่อนอีกแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่าตะเองสบายดีไหม เป็นไงบ้าง ห่วงแต่ไม่กล้าโทรไป เดี่ยวจะหาว่าวุ่นวายอีก เฮ้อๆ ไม่รุ้ทำไงดีคิดถึงและเป็นห่วงเสมอครับ   Create Date : 01 กรกฎาคม 2549     Last Update : 1 กรกฎาคม 2549 19:45:17 น.     Counter : 538 Pageviews.   Share Tweet