ผืนฟ้า แดนดิน โลกกว้าง และ ชีวิต คือ ห้องเรียนห้องใหญ่ของผม

ใจกับการทำงาน(ซีเรียส)@2005-10-10

ช่วงที่ผ่านมา รวมทั้งปัจจุบัน performance ตกอย่างแรง เนื่องด้วยอาการป่วยทั้งทางร่างกาย และจิตใจ มีหลายคนที่ทำงานสงสัยเหมือนกันว่าเพราะไอ้ที่ป่วยเข้าโรงพยาบาลใช่เรื่องใหญ่สุดแน่เหรอ ไปๆมาๆก็รู้กันหลายคนว่าเกิดจากใจผมเองที่เป็นหลัก

ใจคนเรามันยากที่จะควบคุมนะ คนเราบางครั้งก็แปลกใจตัวเองแท้ๆ ดันไปยกให้คนอื่น หรือไม่ก็ปล่อยให้มันลอยไปโน่นไปนี่ ถ้าคุณโชคดีคุณได้ฝากไว้กับคนที่เค้ารักษามันอย่างดี รู้ค่ามันอย่างดี คุณก็สบายไป แต่ถ้าไม่ใช่ก็จะโทษว่าคนที่คุณให้ไปฝ่ายเดียวไม่ได้หรอก มันต้องดูตัวคุณเองด้วย สำหรับผมที่ผ่านมาดูเหมือนจะไม่โชคดีเท่าไหร่เรื่องใจ ถ้าถามว่าเหตุผลจริงเป็นอย่างไร ก็คงไม่มีคำตอบที่มีเหตุผลชัดเจน มีหลายคนพยายามบอกผมว่า อย่าไปหาเหตุผลกับเรื่องของใจ ถ้ามันมีใจ อยู่ๆมันก็มี ถ้าใจมันหมด อยู่ๆมันก็หมด อย่าไปเอาอะไรแน่นอนจากมัน

แต่ถามว่าปัจจุบันโชคดีแล้วรึยัง ก็คงตอบว่ายังไม่รู้ เพราะยังมันลอยไปไหนของมันก็ไม่รู้ จนบางครั้งเพื่อนๆที่ทำงานก็บอกว่านี่ ตั้งใจหน่อยสิ หัวหน้าบอกว่า ตั้งใจทำงานหน่อยสิ แหงะ! พยายามอยู่ครับกำลังหัดควบคุมมันอยู่ครับ กำลังดึงมันให้มาอยู่กับตัวผมเองก่อนแล้วค่อยแบ่งบางส่วนไปให้ใครบางคนเมื่อถึงเวลา ของแบบนี้ต้องใช้เวลา การทีใจผมลอยไปลอยมา คิดโน่นคิดนี่ จับต้นชนปลายไม่ได้ มันเกิดเนื่องจากผมได้ให้ใจใครบางคนไปทั้งใจ พอเสียมันไป มันทำให้งานผมเคว้งคว้าง ไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไปดี

ถ้าพูดถึงเรื่องงาน มันทำให้เสียหายไปเยอะมาก ผมโดนหัวหน้าตำหนิอย่างที่ไม่เคยโดน ตอนนี้เหมือนความไว้วางใจในเรื่องงานมันถูกลดน้อยถอยลงเรื่อยๆ งานที่ผมต้องรับผิดชอบหัวหน้าเค้าก็ไปยกให้คนอื่นดู สงสัยจะโดนบีบทางอ้อมมั้ง แต่ว่าจะโทษหัวหน้าก็ไม่ได้หรอก ช่วงที่ผ่านมาผมเป็นหนักจริงๆ อนาคตผม ผมเองก็ไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นไง ทำไมนะบางคนเวลาเรื่องใจเค้าไม่ดีแต่งานเค้ากลับดี แล้วก็สลับไปมา ผมว่าดีออกอย่างน้อยก็มีอะไรดีๆในช่วงนั้นบ้าง แต่ผมนี่สิส่วนใหญ่เวลาลงมันก็ลงๆไปพร้อมกันเลย และเวลาขึ้นหละ มันก็ไม่เห็นขึ้นพร้อมกันสักที นี่ก็รอตั้งนานไม่เห็นขึ้นสักที เอ่! หรือมันยังลงไม่สุดฟะ

เห้อ! ไม่รู้ทำไงดี จะซื้อความไว้วางใจจากหัวหน้าคืนมาได้ ถ้าทำไม่ได้จริงสงสัยโดนเขี่ยกระเด็นแหงๆ เหนื่อยเหมียนกันอะ โทษใครหละ โทษตัวผมเองนี่แหละที่ควบคุมตัวเองและหัวใจผมเองไม่ได้ หง่า! ทำไงดีหว่า

เจอสุภาษิตจีนมาบทนีง " หนึ่งชีวิต ลิขิตใด ให้แก่ตน " ถามตัวผมเอง คำตอบคือ ..... ไม่รู้อะ! ไม่เคยคิด แต่กำลังรับผลกรรมของมันอยู่


Create Date : 01 กรกฎาคม 2549
Last Update : 1 กรกฎาคม 2549 19:11:01 น. 0 comments
Counter : 267 Pageviews.  

น้องzeroสุดหล่อ
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




พายุที่มันพัดผ่าน หอบฝนมา
ฟ้ามืดหม่นสักเท่าไร เราอาจจะต้องหนาว
ต้องทรมานแต่ไม่นานก็คงจางหาย
มันเป็นเหมือนกำลังใจจากฟ้า
ส่งมาให้คนรู้ว่าชีวิตมีค่า..
แค่อย่าเพิ่งถอดใจ
[Add น้องzeroสุดหล่อ's blog to your web]