นี่เกือบสองเดือนแล้วครับ ที่ผมดองรูปที่ผมไปเที่ยวเชียงดาวในห้วงฝัน จิงๆเคยเขียนเรื่องการไปเที่ยวมาทีนึงแล้วครับ แต่เนื่องจากมันหายไปกะสายยยยย ลมมมมม ก็เลยเอามาเขียนใหม่ค้าบบบ...

ผมกะอ้วนจัง (เพื่อนผม ที่ชอบสั่งสอนผมเหลือเกิน จนบัดนี้ ยกให้มันเป็นพี่อีกคนนึ่งแล้ว) เราสองคนได้เดินทางไปยังเชียงใหม่ด้วยรถบขส เพื่อรอรถตู้พาพวกเราขึ้นดอยเชียงดาว ตอนแรกก็เกือบไม่ได้มาแล้วนะเพราะ ทริปโดนยกเลิก เนื่องจากคนไม่ครบ ผมก็กร่อยอยู่พักนึง แต่เนื่องจากด้วยความมุ่งมั่นว่าอย่างไรก็ต้องไปให้ได้ ก็เลยไปหาทีมอื่นที่เขาไปกันแล้วขอไปจอยด้วยครับ

นี่คือด่านแรกคร้าบบ ผม... ป้ายอยู่ตีนเขา ซึ่งหลังจากที่ผมมาพบกับทีมที่จะขึ้น จัดของ สัมภาระ อาหารการกิน(ผมไม่ได้จัดหรอก พวกพี่เค้าจัด ผมจ่ายอย่างเดียว) พวกผมเดินแบกเป้ ขึ้นเขากันเองนะครับ ยกเว้นถุงนอน 0 F ของผมซึ่งหนักเหลือเกิน ก็เลยเอาฝากพี่ลูกหาบขึ้น หลายคนอาจแปลกใจว่าแบกเป้เองแล้วทำไมต้องจ้างลูกหาบใช่ไหมครับ คือว่า ที่ดอยหลวงเชียงดาวนั้น ไม่มีแหล่งน้ำบนเขาครับ ต้องแบกขึ้นเอาไปกันเอง รวมทั้งหม้อ ชาม ข้าวสารด้วย ครับ

นี่คือ กลุ่มเพื่อนที่ร่วมชะตากรรมครับ มาจากหลากหลายสารทิศ แต่ทีมที่เสมือนเพื่อนเดินทางของผม ประกอบด้วยพวกผมสองคน กับเพื่อนของอ้วนจังที่เคยเจอกันที่ ภูสอยดาว คนนึง รวมเป็นสามคน ซึ่งพวกเราส่วนใหญ่เดินด้วยกันตลอด จนกระทั่งวันที่สองที่เริ่มสนิทกับ อีกทีมนึง ซึ่งเป็นเพื่อนกัน มากันจากเพชรบูรณ์ โดยมีคุณอ้อ ผู้หญิงหมวกขาว เป็นผู้นำทีม หะๆๆ เห็นสาวๆแบบนี้นะครับ เดินป่าเก่งกว่าผมอีก อายจังเลย ... ก็ผมเด็กใหม่หัดเดินนี่นา...

เหล่านักรบ รอคอยพระอาทิตย์ตกดินครับ ซึ่งจะเห็นได้ในเกือบทุกทริปนะครับ เท่าที่เจอๆ จุดมุ่งหมายของพี่ๆนักรบเหล่านี้ คือ ถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้น ถ่ายรูปพระอาทิตย์ตก ถ่ายรูปดอกไม้ต่างๆ สำหรับผมคือ การเดินๆๆๆ และการผชญภัยค้าบบบ (แหะๆ เห็นคนเสื้อชมพูป่าว อ้วนจังเพื่อนผม มันบอกว่าน่ารัก อิอิ .. เอ! สองคนนี้มีภาคต่อรึป่าวนา เหอะๆ... ต้องไปถามกันเองนะค้าบบบ ผมไม่เกี่ยว)

นี่คือ พระอาทิตย์ตกดิน เมื่อเรายืนอยู่บนยอดดอยเชียงดาวครับ สวยป่าวๆๆ ใช้กล้องออโต้ได้ขนาดนี้ก็บุญแล้วนะ แต่พี่ๆเพื่อนๆหลายคนที่ไปด้วยกันบอกว่า ที่นี่สวยและอุดมสมบูรณ์มาก แต่สำหรับผม เดินยากฉิบเลย นี่ขนาดผ่านมาสองเดือนข้อเท้าผมยังไม่หายเจ็บเลย ผมล้มขาแพลงตอนลงจากเขาครับ ผมว่าเดินขึ้นง่ายกว่าเยอะเลย แต่ยังไงก็เหอะ ความสนุกกับรสชาติการใช้ชีวิตอีกแบบซึ่งผมไม่ได้ลอง มันก็ทำให้ผมมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้อีกครั้งนึงครับ ทริปหน้า ว่าจะไป ม่อนจอง แต่ยังไม่ได้ฤกษ์สักที แหะๆๆ ไม่รู้ว่าจะได้ไปไหม แต่ถ้าได้ไปจะเอารูปมาฝากนะครับ

Create Date : 14 กรกฎาคม 2549
Last Update : 14 กรกฎาคม 2549 15:10:40 น.		1 comments
Counter : 1516 Pageviews.
Share Tweet