• ชีวิตนักเรียนไทยในนิวซีแลนด์
• การประชาสัมพันธ์ยุคใหม่
• บันทึกจากติมอร์
• บทวิเคราะห์การเมืองโลก
• สงครามโลกครั้งที่สอง
• บันทึกจากชายแดนใต้
• ท่องเที่ยว
• ตามรอยสกุลธรรมยศ ณ ลำปาง
• หวนอดีต

ยุทธการรุ่งอรุณแดง (ซัดดัม ฮุสเซน) ตอนที่ 1 “ยุทธการรุ่งอรุณแดง” (OperationsRed Dawn) ตอนที่ 1 จากหนังสือเรื่อง "ยุทธการขจัดทรราช" โดย พันเอกศนิโรจน์ ธรรมยศ Master of International Relations (with merit) Victoria University,  New Zealand ข้อเขียนนี้สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537  ห้ามทำซ้ำเพื่อการพาณิชย์ ให้ใช้เฉพาะเพื่อการศึกษาหรือค้นคว้าเท่านั้น “ยุทธการรุ่งอรุณแดง” (OperationsRed Dawn) เป็นภารกิจในการค้นหาตัวอดีตผู้นำอิรักประธานาธิบดีซัดดัม ฮุสเซน (Suddam Hussen)  ภายหลังจากถูกสหรัฐฯ เข้ายึดครอง  ยุทธการนี้เปิดฉากขึ้นในพื้นที่เมืองอัด-วาดร์ (Ad-Wadr) ใกล้กับเมือง “ทิกริท”  (Tikrit) ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา หน่วยที่เข้าปฏิบัติการคือชุดปฏิบัติการรบกองพลน้อยที่ 1 สังกัดกองพลทหารราบที่ 4 ร่วมกับชุดเฉพาะกิจ 121 (Task Force 121) ของสหรัฐฯ รวมกำลังพลที่เข้าปฏิบัติการในครั้งนี้กว่า 600 คนและสามารถตรวจพบ “รังแมงมุม” (spider hole)  ซึ่งเป็นที่ซ่อนตัวของซัดดัม ฮุสเซน ในเวลาประมาณ 20.30น. ซึ่งแม้ซัดดัมจะมีอาวุธปืนเอเค 47 (AK-47)  อยู่ในมือ แต่เขาก็ไม่ได้ต่อสู้แต่อย่างใด เขายอมมอบตัวต่อทหารสหรัฐฯ โดยดี และอีกไม่นานศาลอิรักก็มีคำสั่งให้ประหารชีวิตเขาด้วยการแขวนคอในที่สุด ประธานาธิบดีซัดดัม ฮุสเซน เกิดเมื่อวันที่ 28 เมษายน ค.ศ.1937 ที่เมืองอัลญะห์ (Al-Awja) ทางตอนเหนือของอิรัก อยู่นอกเมือง "ทีกรีท" (Tikrit) ออกไปประมาณ 13 กิโลเมตร ชื่อ "ซัดดัม" เป็นภาษาอารบิคแปลว่า "ผู้เผชิญหน้า" (he who confronts)  บิดาของเขาชื่อ "ฮุสเซน อาบิด อัลมาญิด" (Hussein Abid al-Majid)  ซึ่งหายสาปสูญไปก่อนที่ซัดดัมจะเกิด บางข้อมูลกล่าวว่าเขาถูกสังหาร ในขณะที่บางข้อมูลบอกว่าเขาทอดทิ้งครอบครัวไปเพื่อมีภรรยาใหม่  ซัดดัมเติบโตมากับมารดาของเขาที่ชื่อ  "ซุบฮะห์ ตุลฟะห์ อัลมุสซาลัท" (Subha Tulfah al-Mussallat) ในวัยเด็กชีวิตของเขาไม่ราบรื่นเหมือนเด็กทั่วไป เขาสูญเสียพี่ชายวัย 13 ขวบจากโรคมะเร็ง ก่อนที่จะถูกมารดาของเขาส่งไปอยู่กับลุง ซึ่งเป็นพี่ชายแท้ๆ ของแม่ที่ชื่อ  "ไครัลเลาะห์ ตัลฟะห์" (Khairallah Talfah)  พอซัดดัมอายุได้ 3 ปี มารดาก็แต่งงานใหม่กับสามีที่ดุร้าย ซัดดัมโชคไม่ดีนัก เมื่อแม่รับเขากลับมาอยู่ด้วยและต้องเผชิญหน้ากับพ่อเลี้ยงที่ฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด  จนในที่สุดซัดดัมทนไม่ไหว ต้องหวนกลับไปอยู่กับลุงอีกครั้ง เมื่ออายุประมาณ 10 ขวบและลุงของเขาคนนี้นี่เอง ที่คอยให้คำปรึกษากับซัดดัมในแทบทุกเรื่อง ตั้งแต่การเข้าเรียนในระดับมัธยม ไปจนถึงเข้าศึกษาต่อด้านกฏหมายในระดับอุดมศึกษา แต่ซัดดัมก็เรียนกฏหมายอยู่ได้เพียง 3 ปี ก่อนที่จะลาออกเพื่อเข้าร่วมกับพรรคการเมืองที่ชื่อ "พรรคบาธ" (Ba'ath)  ซึ่งกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการก้าวเข้าสู่การเมืองของเขา ภายในเวลาไม่นานนัก ซัดดัมก็ฝ่าฟันสมรภูมิการเมือง ที่มีทั้งการปฏิวัติรัฐประหาร จนก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งรองประธานสภาปฏิวัติ หรือ เทียบเท่ากับตำแหน่งรองประธานาธิบดีของอิรัก ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 เขาแสดงออกถึงความเป็นผู้นำที่ต้องการเปลี่ยนแปลงอิรักไปสู่ประเทศที่พัฒนาแล้ว โดยทุ่มเททรัพยากรทุกอย่างในการสร้างความอยู่ดีกินดีให้กับประชาชน มีการให้สิทธิเสรีภาพสตรีในการทำงานหน้าที่ต่างๆ ในสังคมเท่าเทียมกับผู้ชาย  ที่สำคัญที่สุดข้อหนึ่ง ก็คือการประกาศใช้กฏหมายตามแบบสากล ทำให้อิรักเป็นประเทศเดียวในภูมิภาคตะวันออกกลาง ที่ไม่ได้นำกฎหมายอิสลามมาใช้เป็นกฏหมายในการปกครองประเทศ การปรับเปลี่ยนประเทศให้เป็นสากลนี้ ทำให้ซัดดัม ฮุสเซนกลายเป็นที่ชื่นชมของชาวอิรักเป็นอย่างมาก รวมทั้งการพัฒนาแบบก้าวกระโดดของเขา ส่งผลให้เขาได้รับรางวัลจากองค์การยูเนสโก (UNESCO: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) ขององค์การสหประชาชาติอีกด้วย แม้ว่าซัดดัม ฮุสเซน จะนับถือศาสนาอิสลามนิกายสุหนี่ก็จริง แต่เขาก็ทุ่มเทพัฒนาเงินทองและทรัพยากรต่างๆ มากมายในการพัฒนามัสยิดและสถานที่ประกอบพิธีทางศาสนาของชาวมุสลิมนิกายชีอะห์ โดยไม่แบ่งแยกหรือกีดขวางสิทธิเสรีภาพในการนับถือศาสนาของนิกายดังกล่าว แม้ว่าในขณะนั้นอิหร่านกำลังมีการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองโดยรัฐบาลของพระเจ้าชาห์หรือ "โมฮัมหมัดเรซา ปาห์ลาวี" (Mohammad Reza Pahlavi) ได้ถูกผู้นำทางศาสนานิกายชีอะห์ ที่รู้จักกันในนาม "อยาตุลเลาะห์โคไมนี" หรือ "ซาอีดรูห์ฮัลเลาะห์ มอสตาฟาวี มูซาวี โคไมนี" (SayyedRuhollah Mostafavi Musavi Khomeini) ทำการโค่นล้มและสถาปนารัฐที่ปกครองที่ด้วยหลักกฏหมายบริสุทธิ์ ซึ่งซัดดัม  ฮุสเซน มีความกังวลว่าแนวความคิดในการสถาปนารัฐอิสลามบริสุทธิ์นี้ จะคืบคลานเข้ามายังอิรักและโค่นล้มอำนาจเขาลงเช่นเดียวกัน ในที่สุดซัดดัม ฮุสเซน ก็ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งประธานาธิบดีของประเทศอิรักอย่างสง่างามในปี ค.ศ.1979 เขาเร่งสร้างกระแสชาตินิยมขึ้นในหมู่ประชาชนอิรัก โดยอ้างถึงความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรเมโสโปเตเมียในอดีต  มีการกล่าวอ้างถึง "พระเจ้าเนบูชัดเนซซา" (Nebuchadnezzar) ที่ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรบาบิโลน และ "พระเจ้าฮัมมูราบี" (Hammurabi) เพื่อแสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของอิรักในอดีต รวมทั้งเชื่อมโยงมาถึงซัดดัม ฮุสเซนว่าเปรียบเสมือนบุตรของพระเจ้าเนบูชัดเนซซา อันเป็นลักษณะเดียวกับที่อดอล์ฟ ฮิตเลอร์  (AdolfHitler)  ผู้นำพรรคนาซีของเยอรมันในสงครามโลกครั้งที่ 2 พยายามสร้างอาณาจักรไรซ์ที่ 3 ขึ้นมา โดยอ้างถึงความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรไรซ์ที่ 1 ซึ่งก็คืออาณาจักรโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ (TheHoly Roman Empire)  และยิ่งใหญ่ที่ปกครองยุโรปในช่วงศตวรรษที่ 9 ถึงศตวรรษที่ 19 และอาณาจักรไรซ์ที่ 2 ในยุคของเจ้าชายบิสมาร์ค (Princeof Bismarck)  หรือ"ออตโต ฟอน บิสมาร์ค" (Otto Von Bismarck)  ที่รวบรวมแคว้นต่างๆ ของเยอรมันจนรุ่งเรือง ในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1  ซึ่งการสร้างกระแสชาตินิยม โดยใช้ประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่เกรียงไกรในอดีตนั้น จะนำมาซึ่งความรักชาติความภาคภูมิใจในชาติและส่งผลให้เกิดความเป็นปึกแผ่นในที่สุด แต่ในขณะเดียวกันการใช้ประวัติศาสตร์ในการสร้างกระแสชาตินิยมก็มีผลในทางลบ คือการหลงชาติของตนเองจนเลยเถิด กลายเป็น "ความคลั่งชาติ" และดูถูกเหยียดหยามชาติที่เป็นศัตรู หรือชาติที่ด้อยกว่าในอดีตเช่น ชาวเยอรมันดูถูกเหยียดหยามชาวโปแลนด์และชาวยิวเหมือนกับที่ชาวอิรักเหยียดหยามชาวเคิร์ด (Kurd) นั่นเอง  (โปรดติดตามตอนต่อไป)   Create Date : 22 พฤศจิกายน 2556     Last Update : 22 พฤศจิกายน 2556 10:25:10 น. Counter : 3791 Pageviews.   1 comment Share Tweet

กลไกด้านการบรรเทาสาธารณภัยของประชาคมอาเซียน ตอนที่ 2 กลไกด้านการบรรเทาสาธารณภัยของประชาคมอาเซียน ตอนที่ 2 โดย พันเอก ศนิโรจน์ ธรรมยศ Master of International Relations (with merit) Victoria University of Wellington, New Zealand (สงวนลิขสิทธิ์ในการทำซ้ำเพื่อการพาณิชย์ ให้ใช้เพื่อการศึกษาเท่านั้น) กลไกด้านการบรรเทาสาธารณภัยของประชาคมอาเซียน นอกจากการประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียนหรือ ADMM ดังที่ได้กล่าวมาแล้วในตอนที่ 1 ยังประกอบด้วย คณะกรรมการอาเซียนด้านการจัดการภัยพิบัติ หรือ ACDM เป็นกรอบความร่วมมือหลักด้านการบรรเทาสาธารณภัยของกลุ่มประเทศอาเซียนถือกำเนิดขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2546 (ค.ศ.2003) โดยมีองค์กรผู้รับผิดชอบด้านการบรรเทาสาธารณภัยของกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนทั้ง 10 ประเทศเป็นหน่วยงานภายใต้คณะกรรมการชุดนี้ (ในส่วนของประเทศไทยคือ กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยกระทรวงมหาดไทย)เพื่อบริหารจัดการด้านภัยพิบัติร่วมกันโดยมีสำนักงานเลขาธิการอาเซียน (ASEANSecretariat) ทำหน้าที่เป็นเลขาธิการคณะกรรมการชุดนี้ คณะกรรมการอาเซียนด้านการจัดการภัยพิบัติ หรือ ACDM ได้จัดทำ"ข้อตกลงอาเซียนว่าด้วยการจัดการภัยพิบัติและการบริหารสถานการณ์ฉุกเฉินว่าด้วยการจัดการภัยพิบัติของอาเซียน"ขึ้นมีชื่อเรียกย่อๆว่า AADMER (ASEAN Agreement on Disaster Management and Emergency Response) ส่งผลให้เกิดความร่วมมือต่างๆดังนี้ 1. การจัดตั้งศูนย์ประสานความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมอาเซียน หรือ AHA Center  (ASEANCooperation Center on Humanitarian Assistance) ตั้งอยู่ณ กรุงจาการ์ต้า ประเทศอินโดนีเซีย เพื่อเป็นศูนย์กลางในการประสานงานการปฏิบัติการด้านมนุษยธรรมและบรรเทาภัยพิบัติของกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนทั้ง 10 ประเทศ 2. การจัดทำมาตรฐานวิธีปฏิบัติเพื่อเตรียมความพร้อมและประสานงานในการปฏิบัติร่วมกันของอาเซียนในการบรรเทาภัยพิบัติและการตอบโต้สถานการณ์ฉุกเฉิน หรือ ASEAN SASOP (ASEAN Standard Operating Procedures for Regional Stand by Arrangements and Coordination of Joint Disaster Relief and Emergency Response Operations) เพื่อใช้เป็นมาตรฐานในการปฏิบัติการด้านมนุษยธรรมและบรรเทาภัยพิบัติร่วมกันของกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียน 3. การจัดการฝึกแผนภัยพิบัติระดับอาเซียน หรือ ARDEX (ASEANRegional Disaster, Emergency Response Exercise) ในกลุ่มประเทศสมาชิกเพื่อให้เกิดความพร้อมในการรับมือกับภัยพิบัติทุกรูปแบบ การประชุมอาเซียนว่าด้วยความร่วมมือด้านการเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิค หรือ ARF ถือกำเนิดขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2545 (ค.ศ.2002) โดยเริ่มต้นจากแนวความคิดในการต่อต้านการก่อการร้ายร่วมกันระหว่างสหรัฐฯและกลุ่มประเทศอาเซียน (UnitedStates of America – ASEAN) ภายหลังจากที่เกิดเหตุการณ์ก่อการร้าย 9/11ในสหรัฐฯ ทำให้ในช่วงแรกนั้นการประชุมอาเซียนว่าด้วยความร่วมมือด้านการเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิค หรือ ARF มีวัตถุประสงค์ 3 ประการคือ 1. เพื่อส่งเสริมความเชื่อใจซึ่งกันและกัน 2. การพัฒนาการฑูตเชิงป้องกัน 3. การป้องกันความขัดแย้ง ปัจจุบันการประชุมอาเซียนว่าด้วยความร่วมมือด้านการเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิค หรือ ARF ได้ขยายตัวจนกลายเป็นกรอบความร่วมมือด้านความมั่นคงของประเทศในภูมิภาคอาเซียนและประเทศคู่เจรจา 27 ประเทศ ประกอบด้วย สมาชิกกลุ่มอาเซียนทั้ง 10 ประเทศและประเทศคู่เจรจา 10 ประเทศคือ ออสเตรเลีย แคนาดา จีนสหภาพยุโรป อินเดีย ญี่ปุ่น นิวซีแลนด์ เกาหลีใต้ รัสเซีย สหรัฐฯ รวมทั้งประเทศผู้สังเกตการณ์ของกลุ่มอาเซียนอีก 7 ประเทศคือ ปาปัวนิวกินี มองโกเลีย ปากีสถาน ติมอร์เลสเต บังคลาเทศ ศรีลังกา เกาหลีเหนือ  อีกทั้งการประชุมอาเซียนว่าด้วยความร่วมมือด้านการเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิคได้เริ่มมีบทบาทในด้านการบรรเทาสาธารณภัยมากขึ้น ภายหลังจากที่ภูมิภาคแห่งนี้ได้เกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติขึ้นมาอย่างต่อเนื่องและทวีความรุนแรงมากขึ้น ดังจะเห็นได้จากการกำหนดให้มีการฝึกบรรเทาสาธารณภัยหรือ DiREx (Disaster Relief Exercise) ขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเสริมสร้างขีดความสามารถในการประสานงานระหว่างฝ่ายพลเรือนกับฝ่ายทหารในการบรรเทาภัยพิบัติรวมทั้งแลกเปลี่ยนความเชี่ยวชาญและแนวปฏิบัติที่เป็นเลิศในการจัดการและบรรเทาภัยพิบัติระหว่างผู้เข้าร่วมการฝึก การฝึกบรรเทาสาธารณภัย หรือ DiREx ประกอบด้วยการบรรยายทางวิชาการการแก้ปัญหาบนโต๊ะการฝึกภาคสนามและการปฏิบัติการด้านการแพทย์โดยการฝึก DiREx 2009  (พ.ศ.2552) เป็นการฝึกครั้งแรกจัดขึ้นที่ เกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ การฝึก DiREx 2011  (พ.ศ.2554) จัดขึ้นเมืองมานาโด สุลาเวสีเหนือ ประเทศอินโดนีเซีย โดยเป็นการจัดร่วมกันระหว่างประเทศอินโดนีเซียและญี่ปุ่น เป็นการฝึกจำลองสถานการณ์แผ่นดินไหวขนาด 8.9 ริกเตอร์ส่งผลให้มีผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตนับหมื่นคน สำหรับการฝึก DiREx 2013 (พ.ศ.2556) จัดขึ้นในประเทศไทยโดยประเทศไทยและเกาหลีใต้ร่วมกันเป็นเจ้าภาพ ในพื้นที่จังหวัดเพชรบุรีและประจวบคีรีขันธ์ ซึ่งการจัดการฝึกซ้อม ARFDiREx 2013 เป็นการแสดงเจตนารมณ์และความมุ่งมั่นของไทยที่จะพัฒนาศักยภาพในด้านการจัดการภัยพิบัติรวมทั้งการสร้างเครือข่ายกับประเทศและองค์การระหว่างประเทศ ซึ่งมีความก้าวหน้าด้านการบริหารจัดการภัยพิบัติ โดยมีหน่วยงานรับผิดชอบหลักได้แก่ กระทรวงการต่างประเทศ กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย กระทรวงมหาดไทย  และกระทรวงกลาโหม จากที่กล่าวมาข้างต้นจะเห็นได้ว่า อาเซียนได้ให้ความสำคัญต่อการปฏิบัติการด้านมนุษยธรรมและการบรรเทาภัยพิบัติเป็นอย่างมาก โดยจัดให้มีกลไกหลักที่รับผิดชอบถึง 3 กลไกด้วยกัน ทั้งในระดับภูมิภาค และระดับนานาชาติ ทั้งนี้เพราะกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนต่างมีความเชื่อมั่นตรงกันว่า แม้ภัยพิบัติทางธรรมชาติจะไม่สามารถคาดการณ์ได้ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อใด แต่การเตรียมความพร้อมในระดับสูงสุดขององค์กรผู้รับผิดชอบ ทั้งในระดับท้องถิ่น ระดับประเทศ และระดับภูมิภาค ตลอดจนความพร้อมของประชาชนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แห่งนี้ จะสามารถลดระดับความรุนแรงของผลกระทบ และลดความสูญเสียอันเนื่องมาจากภัยพิบัติต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นได้ อย่างมีประสิทธิภาพ ดังคำกล่าวที่ว่า "การรับมือกับภัยพิบัติที่มีประสิทธิภาพที่สุดคือการเตรียมความพร้อมในระดับสูงสุด" นั่นเอง   Create Date : 22 สิงหาคม 2556     Last Update : 22 สิงหาคม 2556 10:51:19 น. Counter : 2410 Pageviews.   0 comment Share Tweet

กลไกด้านการบรรเทาสาธารณภัยของประชาคมอาเซียน ตอนที่ 1 กลไกด้านการบรรเทาสาธารณภัยของประชาคมอาเซียน ตอนที่ 1 โดย พันเอกศนิโรจน์ ธรรมยศ Master of International Relations (with merit) Victoria University of Wellington, New Zealand (สงวนลิขสิทธิ์ในการคัดลอกเพื่อการพาณิชย์ ให้ใช้เพื่อการศึกษาเท่านั้น) ในขณะที่กลุ่มประเทศสมาชิกของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรืออาเซียน (ASEAN: Association of South East Asian Nations)กำลังจะก้าวเข้าสู่ความเป็นประชาคมอาเซียน(ASEANCommunity) ในปีพ.ศ.2558หรือค.ศ.2015นี้จะเห็นได้ว่ามีกลไกด้านเศรษฐกิจจำนวนมากที่ทำหน้าที่ในการผลักดันให้การรวมตัวทางด้านเศรษฐกิจของอาเซียนหรือที่เรารู้จักคุ้นเคยกันในชื่อประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนหรือAEC(ASEAN Economic Community) ให้เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพไม่ว่าจะเป็นกลไกด้านอัตราภาษีที่มีการลดลงเหลือร้อยละ0มาตั้งแต่ปีพ.ศ.2553ในกลุ่มประเทศสมาชิกดั้งเดิมคือไทย มาเลเซีย อินโดนีเซียฟิลปปินส์ สิงคโปร์และบรูไนดารุสซาลามอีกทั้งประเทศสมาชิกที่เหลืออีก4ประเทศก็จะลดอัตราภาษีในอัตราเดียวกันในปีพ.ศ.2558เช่นเดียวกัน ในส่วนของประชาคมการเมืองและความมั่นคงอาเซียนหรือAPSC(ASEAN Political and Security Community) ก็เช่นเดียวกันที่มีกลไกเตรียมความพร้อมเพื่อรับมือกับภัยความมั่นคงด้านต่างๆของอาเซียน เช่นความขัดแย้งด้านการทหาร ภัยด้านความมั่นคงของมนุษย์และภัยพิบัติทางธรรมชาติเป็นต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งภัยพิบัติทางธรรมชาตินั้นดูเหมือนว่ากำลังจะกลายเป็นภัยคุกคามที่มีศักยภาพและความรุนแรงที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆในกลุ่มประเทศอาเซียนทั้งนี้เนื่องจากสภาพภูมิอากาศที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วตลอดจนการทำลายทรัพยากรธรรมชาติที่ดำเนินไปอย่างไร้ขีดจำกัด ด้วยเหตุนี้เองกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนจึงได้มีการกำหนดกลไกในรูปแบบต่างๆ เพื่อเตรียมการรับมือกับภัยพิบัติทางธรรมชาติที่นับวันจะสร้างความสูญเสียแก่ชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนในภูมิภาคแห่งนี้มากขึ้นเรื่อยๆสำหรับกลไกหลักด้านการบรรเทาสาธารณภัยของอาเซียนประกอบด้วย 1.การประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียน(ADMM= ASEAN Defense Minister Meeting) 2.คณะกรรมการอาเซียนด้านการจัดการภัยพิบัติ(ACDM= ASEAN Committee on Disaster Management) 3.การประชุมอาเซียนว่าด้วยความร่วมมือด้านการเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิค(ARF= ASEAN Regional Forum) สำหรับรายละเอียดของกลไกต่างๆดังกล่าวข้างต้นนั้นมีดังนี้ การประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียน นับเป็นกลไกด้านความมั่นคงระดับสูงสุด(highestdefense mechanism) ของกลุ่มอาเซียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของประชาคมการเมืองและความมั่นคงอาเซียนถือกำเนิดขึ้นเป็นครั้งแรกเมื่อ9พฤษภาคม2549(ค.ศ.2006)ณ ประเทศมาเลเซีย โดยมีวัตถุประสงค์ประกอบด้วย 1.ส่งเสริมให้เกิดความเชื่อมั่น(Confidence)และความเชื่อใจ(Trust)ด้านความมั่นคงและการป้องกันประเทศระหว่างระหว่างประเทศสมาชิก 2.เป็นการแสดงความโปร่งใส(Transparency)และเปิดเผย(Openness)ในนโยบายด้านความมั่นคงของประเทศสมาชิก การประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียน ครั้งที่6เมื่อ29พฤษภาคม2555ณกรุงพนมเปญ ประเทศกัมพูชาได้ลงความเห็นให้ลดความห่างของช่วงเวลาในการประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียนกับประเทศคู่เจรจา(ADMM-Plus: ประเทศคู่เจรจาของอาเซียนมีทั้งหมด8ประเทศคือสหรัฐฯ รัสเซีย จีน อินเดียญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ออสเตรเลียนิวซีแลนด์)โดยนับตั้งแต่ปีพ.ศ.2556เป็นต้นไปรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียนกับประเทศคู่เจรจาจะประชุมพบปะกันทุกๆ2ปี  รวมถึงรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียนได้ลงนามในคำประกาศร่วมกันเพื่อเพิ่มความเป็นเอกภาพสำหรับประชาคมแห่งความปรองดองและความมั่นคง(JointDeclaration on Enhancing ASEAN Unity for a Harmonized and SecureCommunity) โดยจะมุ่งเน้นในประเด็นการแก้ไขปัญหาทะเลจีนใต้อย่างสันติภาพ  สำหรับการประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียน ครั้งที่7จัดขึ้นในเดือนมิถุนายนพ.ศ.2556ณกรุงบันดาเสรีเบกาวันประเทศบรูไนดารุสซาลามมีสาระสำคัญคือการลงนามในปฏิญญาร่วมว่าด้วยการรักษาความปลอดภัยและประชาชนของอาเซียนและอนาคตร่วมกันเพื่อให้ประเทศสมาชิกได้ร่วมกันสร้างความสงบสุขในภูมิภาคและให้ประชาชนดำรงชีวิตอย่างปลอดภัย นอกจากนี้การประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียน ยังมีกลไกอื่นๆเป็นเครื่องมือในการขับเคลื่อนให้การดำเนินงานมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้นกลไกเหล่านั้นประกอบด้วย  1. การประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียนอย่างไม่เป็นทางการ(ADMMRetreat= ASEAN Defense Minister Meeting Retreat)  2.การประชุมเจ้าหน้าที่ระดับสูงกลาโหมอาเซียน(ADSOM=ASEAN Defense Senior Official Meeting)โดยปกติเป็นการประชุมระดับปลัดกลาโหมหรือเทียบเท่า 3.การประชุมอย่างไม่เป็นทางการของผู้บัญชาการทหารสูงสุดกองทัพกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียน(ACDFIM= ASEAN Chief of Defense Forces Informal Meeting)  ในส่วนของการปฏิบัติการด้านมนุษยธรรมและบรรเทาภัยพิบัตินั้นในปัจจุบันการประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียน กำลังร่วมมือกันพัฒนาบทที่6หรือChapter6 ของ ASEANSASOP* ว่าด้วยการใช้ยุทโธปกรณ์ทางทหารในภารกิจการปฏิบัติด้านมนุษยธรรมและบรรเทาภัยพิบัติ(TheFacilitation and Utilization of Military Asset and Capacities inHADR) โดยบทที่6ดังกล่าวระบุถึงการใช้ยุทโธปกรณ์ทางทหารในการปฏิบัติการด้านมนุษยธรรมและบรรเทาภัยพิบัติขณะนี้อยู่ระหว่างการจัดทำสาเหตุที่ล่าช้าเนื่องจากติดขัดปัญหาเกี่ยวกับกฏหมายระหว่างประเทศเรื่องการใช้กำลังทหารของประเทศผู้เสนอความช่วยเหลือในดินแดนและอธิปไตยของประเทศผู้ประสบภัยพิบัติ นอกจากนี้การประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียน ยังได้กำหนดให้มีการฝึกการปฏิบัติการด้านมนุษยธรรมและการบรรเทาภัยพิบัติของกองทัพอาเซียนทั้ง10ประเทศภายใต้รหัสAHX(ASEAN Militaries HADR Exercise)ขึ้นเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับกำลังพลของกองทัพประเทศสมาชิกให้สามารถปฏิบัติภารกิจในการบรรเทาสาธารณภัยร่วมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยการฝึกAHXครั้งที่1จัดขึ้นเมื่อเดือนกรกฎาคมพ.ศ.2554โดยกองทัพสิงคโปร์และกองทัพอินโดนีเซียร่วมกันเป็นเจ้าภาพโดยเชิญผู้แทนกองทัพประเทศสมาชิกอาเซียนเข้าร่วมฝึกแก้ปัญหาบนโต๊ะ(TTX: Table Top Exercise) ณฐานทัพอากาศชางกี ประเทศสิงคโปร์และฝึกภาคสนาม (FTX: Field Training Exercise)ซึ่งเป็นการฝึกเฉพาะกองทัพสิงคโปร์และกองทัพอินโดนีเซียเพียงสองชาติณ กรุงจาการ์ต้า ประเทศอินโดนีเซียสำหรับการฝึกAHXครั้งที่2มีขึ้นเมื่อเดือนมิถุนายนพ.ศ.2556 ที่ผ่านมาณ ประเทศบรูไน นอกจากนี้การประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียนยังมีการขยายกรอบความร่วมมือไปยังประเทศคู่เจรจา8 ประเทศประกอบด้วย สหรัฐฯรัสเซีย จีน อินเดีย ญี่ปุ่นเกาหลีใต้ ออสเตรเลียนิวซีแลนด์ เรียกว่าการประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียนและประเทศคู่เจรจา(ADMMPlus = ASEAN Defense Minister Meeting Plus) จัดประชุมครั้งแรกเมื่อ12ตุลาคม2553ณกรุงฮานอย ประเทศเวียดนามมีการกำหนดกรอบความร่วมมือไว้5ด้านเพื่อรองรับการเข้าสู่ความเป็นประชาคมอาเซียน คือ 1.ด้านความมั่นคงทางทะเล(MaritimeSecurity) 2.การปฏิบัติการรักษาสันติภาพ(PeacekeepingOperations) 3.การให้ความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมและการบรรเทาภัยพิบัติ(HumanitarianAssistance and Disaster Relief) 4.การแพทย์ทหาร(MilitaryMedicine) และ 5.การต่อต้านการก่อการร้ายสากล(Counter-Terrorism) สำหรับกลไกสำคัญของการประชุมรัฐมนตรีกลาโหมอาเซียนและประเทศคู่เจรจาหรือ ADMMPlus คือคณะทำงานผู้เชี่ยวชาญ (EWG = Experts' Working Group) ซึ่งกำเนิดขึ้นจากการประชุมADMM-Plusครั้งแรกเพื่อเป็นกลไกขับเคลื่อนแผนงานของADMM-Plusและรายงานผลการดำเนินงานต่อADMM-Plusผ่านADSOM-Plus (โปรดติดตามตอนที่ 2)   Create Date : 22 สิงหาคม 2556     Last Update : 22 สิงหาคม 2556 10:41:20 น. Counter : 1606 Pageviews.   0 comment Share Tweet

การเสริมสร้างแสนยานุภาพของอาเซียน การเสริมสร้างแสนยานุภาพของอาเซียน..  โดย พันเอก ศนิโรจน์ ธรรมยศ Master of International Relations (with merit) Victoria University of Wellington, New Zealand ลงพิมพ์ในนิตยสารเส้นทางนักขาย ฉบับเดือนมิถุนายน 2556 ในช่วงสองปีที่ผ่านมาจะเห็นได้ว่ากองทัพสมาชิกในกลุ่มประเทศอาเซียนของเรามีการสั่งซื้ออาวุธกันอย่างขนานใหญ่  จนสถาบันศึกษายุทธศาสตร์ระหว่างประเทศ (IISS: International Institute of Stratagic Studies) ระบุว่าชาติเอเชียมีการใช้จ่ายด้านการทหารแซงหน้าชาติยุโรปหรือกลุ่มประเทศสมาชิกนาโต้เป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2554 – 2555 ที่ผ่านมา ทำให้เกิดความกังวลกันว่าการสะสมอาวุธอาวุธครั้งมโหฬารนี้จะทำให้เกิดความตึงเครียดและนำมาซึ่งความขัดแย้งระหว่างประเทศสมาชิกอาเซียนอันอาจส่งผลกระทบต่อการรวมตัวเป็นประชาคมอาเซียนในปลายปี พ.ศ.2558 หรือ ค.ศ.2015 หรือไม่ อินโดนีเซียนับเป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดของการสะสมอาวุธในกลุ่มประเทศอาเซียน  นิตยสารอาเซียน ดีเฟนซ์ฟอรั่ม (ASEANDefense Forum) รายงานว่ากองทัพอินโดนีเซียหรือที่เรียกกันว่า  ทีเอ็นไอ (TNI: Tentara National Indonesia) ได้รับงบประมาณจำนวนมหาศาลเป็นจำนวนถึง 16,700 ล้านเหรียญสหรัฐฯ เป็นการเพิ่มงบประมาณในการป้องกันประเทศถึง 30%  เลยทีเดียว  ภายหลังจากที่กองทัพอินโดนีเซียถูกตัดงบประมาณมาตลอดสิบปีที่ผ่านมา  เพื่อนำงบประมาณไปใช้ในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ  โดยในปี ค.ศ.2006  กองทัพอินโดนีเซียได้รับงบประมาณเพียง  2,000  ล้านเหรียญสหรัฐฯ  แต่ในปัจจุบันกองทัพอินโดนีเซียได้รับงบประมาณสูงถึง  8,000  พันล้านเหรียญ  การเพิ่มงบประมาณในครั้งนี้ก็เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งและก้าวสู่ความเป็นกองทัพสมัยใหม่ตามแผนพัฒนากองทัพในระยะเวลาสามปี  การเพิ่มงบประมาณเพื่อการพัฒนากองทัพ  โดยเฉพาะกองทัพอากาศและกองทัพเรือในครั้งนี้  จะส่งผลให้กองทัพอินโดนีเซียกลายเป็นกองทัพที่ใหญ่ที่สุดประเทศหนึ่งของกลุ่มอาเซียน สำหรับแผนการพัฒนากองทัพครั้งใหญ่ของอินโดนีเซียนี้  ประกอบไปด้วยการจัดซื้อรถถัง เรือฟริเกต  เรือคอร์เวต เรือเร็วโจมตีติดอาวุธจรวดนำวิถี  เรือดำน้ำ เครื่องบินขับไล่สมรรถนะสูงแบบซุคคอย และ เอฟ 16  โดยกองทัพอากาศอินโดนีเซียจะเพิ่มฝูงบินขึ้นอีกถึง  17ฝูงบิน  จากแต่เดิมที่มีอยู่  18 ฝูงบิน  ประกอบด้วยการสั่งซื้อเครื่องบินขับไล่แบบซุคคอยจากรัสเซียเป็นจำนวนถึง  64  ลำ  เครื่องแบบขับไล่แบบเอฟ 16  จากสหรัฐฯ  จำนวน  32  ลำ  ซึ่งในจำนวน  24ลำ  จากทั้งหมด  32  ลำได้รับการเสนอจากสหรัฐฯ  เมื่อครั้งประธานาธิบดีบารัก โอบาม่าเดินทางไปเยือนอินโดนีเซีย  เมื่อปี  ค.ศ.2010  ว่าจะมอบเครื่องบินรุ่นนี้ที่กองทัพอากาศสหรัฐฯ  ใช้แล้วให้โดยไม่คิดมูลค่า  แต่อินโดนีเซียต้องจ่ายยกระดับสมรรถนะของเครื่องเหล่านี้จำนวน  750 ล้านเหรียญ เวียดนามเป็นอีกประเทศหนึ่งที่มีการขยายกำลังรบอย่างน่าเกรงขาม  โดยเวียดนามซื้อเรือดำน้ำชั้นกิโล 2 ลำเรือฟริเกตชั้น เกพาร์ด จำนวน 2 ลำพร้อมระบบจรวดต่อต้านเรือผิวน้ำแบบ เคเฮช-35 อี จำนวน 31 ลูกและเครื่องบินขับไล่แบบซู 30 เคเอ็นจำนวน 18 ลำจากรัสเซียซึ่งจะทำให้เวียดนามมีฝูงบินซู 30 ถึง 3 ฝูงด้วยกันเลยทีเดียว รวมถึงสั่งซื้อขีปนาวุธอีกจำนวนหนึ่งจากอิสราเอล แต่ที่สำคัญคือเวียดนามกำลังสนใจที่จะสั่งซื้อเครื่องบินปราบเรือดำน้ำแบบพี 3โอไรออนจำนวน 6 ลำจากสหรัฐฯ ซึ่งหากเวียดนามประสบความสำเร็จในการสั่งซื้อเครื่องบินปราบเรือดำน้ำรุ่นนี้ ก็จะทำให้เป็นประเทศที่สองของอาเซียน ต่อมาจากกองทัพไทยที่มีเครื่องบินรุ่นนี้เข้าประจำการ นอกจากนี้เวียดนามกำลังร่วมมือกับรัสเซียในการก่อสร้างโรงงานผลิตจรวดร่อนและพัฒนาฐานทัพเรือที่อ่าวคัมรานห์ขึ้นอีกด้วย ทางด้านสิงคโปร์นั้น สถาบันวิจัยเพื่อสันติภาพนานาชาติแห่งกรุงสต็อกโฮล์ม ได้เปิดเผยตัวเลขค่าใช้จ่ายทางทหารของสิงคโปร์ว่ามีประมาณ 8.3 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ซึ่งนับเป็นประเทศที่ใช้จ่ายในการซื้ออาวุธสูงที่สุดในกลุ่มประเทศอาเซียน  โดยมีการสั่งซื้อเครื่องบินขับไล่เอฟ 15 เอสจี พร้อมทั้งกำลังพัฒนาเครื่องบินรบอเนกประสงค์แบบ เอฟ 35 ซึ่งถือเป็นเครื่องบินรบรุ่นที่ 5 อันใช้เทคโนโลยีทันสมัยล่าสุดจากสหรัฐฯ นอกจากนี้ยังซื้อเรือดำน้ำจากสวีเดนเพิ่มอีก 2 ลำ รวมเป็นทั้งสิ้น 4 ลำเพื่อใช้ในฝูงเรือดำน้ำ “ชาลเลนเจอร์”  ที่ตั้งขึ้นทำให้กองทัพอากาศและกองทัพเรือของสิงคโปร์ มีอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ทันสมัยและมีแสนยานุภาพที่สูงที่สุดในกลุ่มประเทศอาเซียนในทันที ทางด้านกองทัพฟิลิปปินส์ก็ต้องการเพิ่มงบประมาณทางทหารเป็นจำนวน 2.2 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ เพื่อพัฒนากองทัพเช่นกัน แม้ว่าจะต้องประสบกับปัญหาทางเศรษฐกิจมากกว่าประเทศอื่นๆในอาเซียนก็ตาม ทั้งนี้เพราะต้องการถ่วงดุลย์อำนาจในความขัดแย้งกับจีนเกี่ยวกับปัญหาหมู่เกาะต่างๆในทะเลจีนใต้ โดยได้ตัดสินใจซื้อเครื่องบินขับไล่แบบเอฟเอ 50 จำนวน 12 ลำจากเกาหลีใต้ เฮลิคอปเตอร์ตรวจทางทะเล 3 ลำจากอิตาลี และเรือตรวจชายฝั่งจากญี่ปุ่น 10 ลำนอกจากนั้นฟิลิปปินส์อาจกำลังหมายตาซื้ออาวุธจากโปแลนด์  สเปน แคนาดา ฝรั่งเศสหรือแม้แต่รัสเซียเพิ่มด้วย ส่วนมาเลเซียซึ่งมีค่าใช้จ่ายทางทหารเป็นอันดับสี่ของอาเซียนคืออยู่ที่ 4.2 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ก็กำลังเสริมสร้างศักยภาพทางทหารอย่างมากมาย เนื่องจากประสบความสำเร็จในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศเป็นอย่างมาก  โดยมาเลเซียกำลังจัดหาเครื่องบินขับไล่แบบเอฟ 18 หรือแบบ ซู 30 เพิ่มเติม  รวมทั้งได้จัดซื้อรถถังจำนวน 48 คันจากโปแลนด์ เรือดำน้ำ Scorpene จำนวน 2 ลำ จากการร่วมผลิตของฝรั่งเศสกับสเปน   นอกจากนี้มาเลเซียกำลังพัฒนาอุตสาหกรรมป้องกันประเทศของตัวเองอย่างน้อยให้ถึงขั้นผลิตอุปกรณ์กระสุนหรืออาวุธเบาได้ และได้รับการถ่ายทอดเทคโนโลยีแบบเดียวกับที่อินเดียและจีนประสบความสำเร็จมาแล้วด้วย  ส่วนกัมพูชาก็มีการจัดซื้อรถถังจากยุโรปตะวันออกจำนวน 94 คัน  ในขณะที่ได้รับความช่วยเหลือจากจีนในการส่งมอบรถบรรทุกเพื่อใช้ในกองทัพอีก 257 คันพร้อมทั้งยังสนับสนุนเงินกู้ระยะยาวเพื่อจัดซื้อเฮลิคอปเตอร์ที่ผลิตจากจีนอีกจำนวน 12 ลำ การเสริมสร้างกำลังทางทหารของกลุ่มประเทศอาเซียนจึงกลายเป็นที่จับตาของประชาคมโลกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะอีกไม่นานประเทศเหล่านี้ก็จะรวมตัวกันเป็นประชาคมอาเซียน การสะสมอาวุธจะส่งผลกระทบต่อการรวมตัวดังกล่าวหรือไม่คงเป็นเรื่องที่ต้องติดตามกันต่อไป   Create Date : 10 สิงหาคม 2556     Last Update : 10 สิงหาคม 2556 12:40:57 น. Counter : 4452 Pageviews.   0 comment Share Tweet

มองพม่า : ขุมทองแห่ง AEC มองพม่า: ขุมทองแห่งAEC โดย พันเอกศนิโรจน์ ธรรมยศ  Master of International Relations (with merit),  Victoria University of Wellington, New Zealand ลงพิมพ์ในนิตยสาร เส้นทางนักขายฉบับเดือน พฤษภาคม 2556 สาธารณรัฐสหภาพเมียนม่าร์ หรือพม่า (เดิมในภาษาอังกฤษเรียกชาวพม่าว่าBamarหรือบาหม่า)มีความสำคัญต่อยุทธศาสตร์โลกมาตั้งแต่สมัยโบราณในสมัยเมื่อครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานีของไทยนั้นพม่านับเป็นมหาอำนาจแห่ง"อุษาคเนย์"  (ไมเคิลไรท์ นักประวัติศาสตร์และไทยคดีศึกษาชาวอังกฤษเป็นผู้กำหนดคำว่า"อุษาคเนย์"ขึ้นมาแทนคำว่า"เอเชียอาคเนย์"หรือ"เอเชียตะวันออกเฉียงใต้"ซึ่งมีคำว่า"เอเชีย"ที่เป็นคำในภาษาอังกฤษเพื่อให้เป็นคำในภาษาไทยแท้ๆโดยอุษาคเนย์มีอาณาเขตตั้งแต่พม่าไปจนจรดฟิลิปปินส์และจากเวียดนามไปจรดอินโดนีเซีย)  อาณาจักรพม่าแผ่ขยายอาณาเขตไปทั่วทิศานุทิศโดยเฉพาะในรัชสมัยของพระเจ้าบุเรงนอง (Bayinnaung)หรือที่ออกเสียงพระนามตามสำเนียงพม่าว่า“บาเยนอง”มีความหมายว่า “พระเชษฐาธิราช”มีพระนามเต็มว่า “บาเยนองจอเดงนรธา”(ไทยออกเสียงเป็น“บุเรงนองกะยอดินนรธา“)แปลว่า“พระเชษฐาธิราชผู้ทรงกฤษดาภิหาร”  พระองค์ได้แผ่ขยายอาณาจักรไปอย่างกว้างขวางจนได้รับสมญานามว่า "ผู้ชนะสิบทิศ"ซึ่งการแผ่ขยายอาณาเขตของพม่าได้ส่งผลให้เกิดการรบพุ่งกับกรุงศรีอยุธยาตั้งแต่"สงครามเมืองเชียงกราน"เรื่อยมาจนถึงสมัยกรุงธนบุรีและกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้นของไทย มาจนถึงวันนี้พม่าเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วจาก"อุ้งมือเผด็จการทหาร"มาสู่"ย่างก้าวแห่งประชาธิปไตย"มหาอำนาจหลายประเทศเช่นสหรัฐฯ จีน รัสเซีย อินเดียอังกฤษ สหภาพยุโรป เกาหลีใต้รวมถึงชาติอาเซียนอื่นๆทั้งอินโดนีเซีย สิงคโปร์มาเลเซีย ไม่เว้นแม้กระทั่งเพื่อนบ้านอย่างประเทศไทยต่างก็มุ่งหน้าสู่พม่าเพื่อสถาปนาความสัมพันธ์ทั้งด้านการเมืองและเศรษฐกิจ  จนกระทั่งทำให้พม่ากลายเป็นจุดหมายปลายทางของนักลงทุนจากทั่วโลกจนอาจกล่าวได้ว่าเป็น"ขุมทอง"ในภูมิภาคอาเซียนแห่งนี้ดังจะเห็นได้จากเมื่อไม่นานมานี้นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นก็ได้เดินทางไปเยือนพม่าและประกาศที่จะพัฒนาความร่วมมือด้านอุตสาหกรรมอย่างเต็มที่  นอกจากนี้ยังรวมถึงมหาอำนาจอย่างเช่นสหรัฐฯที่มีการเยือนของผู้นำระดับสูงตั้งแต่ประธานาธิบดีบารัคโอบาม่าเมื่อวันที่ 19พฤศจิกายนพ.ศ.2555จนถึงนางฮิลลารี่คลินตัน เมื่อครั้งดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีต่างประเทศและเมื่อวันที่ 20พฤษภาคมพ.ศ.2556ที่ผ่านมาประธานาธิบดีเต็ง เส่งก็เดินทางไปเยือนกรุงวอชิงตันและได้พบกับประธานาธิบดีบารัคโอบาม่า ผู้ซึ่งกล่าวในสุนทรพจน์ตอนหนึ่งว่า  "..สหรัฐฯคาดการณ์ที่จะเพิ่มการค้าและการลงทุนในพม่า.."  ส่วนไทยเราเองก็ประกาศที่จะเข้าไปพัฒนาท่าเรือน้ำลึกทวายเพื่อเป็นเส้นทางเชื่อมต่อมหาสมุทรอินเดียและมหาสมุทรแปซิฟิคเข้าด้วยกัน การเข้ามาของชาติมหาอำนาจในช่วงแรกนั้นได้เปลี่ยนธรรมชาติทางการเมืองของพม่าที่โลกตะวันตกมองว่าติดอยู่ใน "วังวน"ของการเป็นกลุ่มประเทศอักษะแห่งความชั่วร้ายเคียงข้างอิหร่านและเกาหลีเหนือและยิ่งการเข้ามาของมหาอำนาจมากขึ้นก็ยิ่งทำให้บทบาทด้านการเมืองและเศรษฐกิจระหว่างประเทศของพม่าเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ  ในขณะเดียวกันรัฐบาลพม่าก็พยายามปฏิรุูปทางการเมืองอย่างต่อเนื่องนอกจากนี้ในช่วงปลายปีพม่าก็จะเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาซีเกมส์และในปีพ.ศ.2557 พม่าจะดำรงตำแหน่งเป็นประธานอาเซียนและเป็นเจ้าภาพในการประชุมสุดยอดอาเซียนอีกด้วย  ในขณะที่สหภาพยุโรปก็ประกาศยกเลิกมาตรการคว่ำบาตรทางการค้าต่อพม่าทั้งหมดยกเว้นเฉพาะการขายอาวุธไปเรียบร้อยแล้วแม้สหภาพยุโรปจะแสดงความกังวลเกี่ยวกับปัญหาความขัดแย้งระหว่างชาวพุทธและมุสลิมในรัฐยะไข่อยู่บ้างก็ตาม  ส่วนสิงคโปร์ก็ลงนามในสนธิสัญญาจำนวน5ฉบับเกี่ยวกับความร่วมมือในด้านอุตสาหกรรมโทรคมนาคมและการท่องเที่ยวรวมทั้งได้จัดตั้งศูนย์กลางระหว่างประเทศขององค์กรวิสาหกิจสิงคโปร์ซึ่งจะทำให้การค้าขายของนักลงทุนสิงคโปร์ในพม่าสะดวกมากยิ่งขึ้นซึ่งในห้วงเวลาที่ผ่านมาสิงคโปร์นับเป็นผู้ลงทุนด้านอุตสาหกรรมโรงแรมรายใหญ่ที่สุดในย่างกุ้ง นิตยสาร"ไทม์"ฉบับวันที่3มิถุนายนพ.ศ.2556ได้นำเสนอบทความเรื่อง“เส้นทางวิบากของพม่า” (TheScramble for Burma) สรุปได้ว่่าพม่ากำลังเติบโตอย่างรวดเร็วเป็นการเติบโตแบบที่เรียกว่า"เหนือจินตนาการ"นักลงทุนจากทั่วทุกสารทิศต่างมุ่งหน้าสู่พม่าเมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมาอีริค สมิดท์ ผู้บริหารของกูเกิลและจอร์ชโซรอสพ่อมดทางการเงินที่ยิ่งใหญ่ของโลกก็ได้เดินทางไปพม่าเพื่อเตรียมนำเม็ดเงินจำนวนมหาศาลไปลงทุน  ในขณะที่โฮเวิร์ด ชูลซ์ซีอีโอของสตาร์บัคส์แบรนด์กาแฟดังระดับโลกก็เปิดเผยว่าได้เตรียมเปิดดำเนินการในพม่าอีกไม่นานนี้นอกจากนี้กลุ่มธุรกิจอย่างเช่นเคเอฟซี,ไฮเนเก้น,คาลส์เบอร์ก,เป็ปซี่,โคคาโคล่า และฟอร์ด บริษัทยักษ์ใหญ่ด้านรถยนต์ต่างก็เตรียมการเข้าไปลงทุนในพม่าเช่นเดียวกัน โดยปกติการเติบโตหรือขยายตัวในลักษณะเช่นนี้จะต้องอาศัยระยะเวลานับสิบปีแต่สำหรับพม่าแล้วทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นในห้วงเวลาเพียงไม่ถึงสองปีในเวลาแต่ละเดือนเราจะสังเกตุเห็นว่าพม่าเติบโตและขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็วจนหลายฝ่ายมองว่าสิ่งเหล่านี้จะพลิกผันให้พม่าก้าวขึ้นมาสู่ความสำเร็จทางเศรษฐกิจในไม่ช้า อย่างไรก็ตามเส้นทางไปสู่ความสำเร็จของพม่านั้นมิใช่จะโรยด้วยดอกกุหลาบนิตยสาร "ไทม์"ระบุว่าพม่ายังคงขาดแคลนทุกสิ่งทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับการลงทุนทั้งนี้ด้วยระยะเวลาการเติบโตที่กระชั้นชิดมากทำให้พม่าขาดแคลนผู้บริหารระดับกลางเนื่องจากภาคธุรกิจไม่สามารถผลิตหรือพัฒนาบุคคลากรระดับนี้ขึ้นมารองรับธุรกิจต่างๆที่กำลังเปิดสาขาขึ้นเป็นดอกเห็ดได้ทันเวลา  ส่วนแรงงานที่มีอยู่ก็ล้วนแต่เป็นแรงงานไร้ฝีมือขาดทักษะแม้จะมีค่าแรงที่ต่ำมากในระดับ16- 20 บาทต่อวันก็จริงนอกจากนี้พม่ายังขาดแคลนอาคารสำนักงานและอาคารที่อยู่อาศัยที่แม้กำลังทำการก่อสร้างกันอย่างฉุกละหุกอยู่ในขณะนี้แต่ก็ยังไม่แล้วเสร็จส่งผลให้ราคาสำหรับอาคารชุดสำนักงานและอาคารที่พักอาศัยในย่างกุ้งมีราคาสูงเทียบเท่ากับราคาที่พักในนครนิวยอร์คเลยทีเดียว นอกจากนี้พม่ายังคงติดอยู่ใน"กับดับแห่งอำนาจ"แม้จะมีความพยายามในการเปลี่ยนแปลงประเทศไปสู่ประชาธิปไตยอย่างมากก็ตามแต่กลุ่มอำนาจเก่าตลอดจนกลุ่มผู้สูญเสียผลประโยชน์ก็ยังคงไม่เลิกรามือในการจำกัดอำนาจและผลประโยชน์ของตนลงง่ายๆ  รัฐธรรมนูญของประเทศฉบับปีพ.ศ.2551ยังคงเป็นอุปสรรคต่อการก้าวสู่ความเป็นประชาธิปไตยอย่างสมบูรณ์ด้วยการจัดสรรที่นั่งในสภาผู้แทนราษฎรและสภาชนชาติให้กับทหารเป็นสัดส่วนที่สูงมากในขณะที่กฏหมายการลงทุนก็กำลังอยู่ระหว่างการร่างกฏหมายลูกที่ยังคงคลุมเครือและไม่ชัดเจนว่าจะเป็นไปในทิศทางใด  แม้จะมีการอนุญาตให้นักลงทุนจากต่างชาติสามารถลงทุนในโรงงานอุตสาหกรรมได้100%ก็ตามแต่การค้าปลีกและโลจิสติกส์ก็ยังไม่เปิดโอกาสให้สามารถกระทำได้นอกจากนี้พม่ายังมีปัญหาชนกลุ่มน้อยที่แม้จะบรรลุข้อตกลงหยุดยิงเป็นส่วนใหญ่แล้วแต่ความหวาดระแวงระหว่างเชื้อชาติยังคงมีอยู่ไม่เปลี่ยนแปลงรวมถึงปัญหาชาวพุทธและมุสลิมในรัฐยะไข่และปัญหาการคอร์รัปชั่นที่รอการแก้ไขอย่างเร่งด่วนอีกด้วย เส้นทางไปสู่ความมั่งคั่งของพม่านับจากนี้ไปจึงถือว่ายังคงเป็นเส้นทางวิบากที่เต็มไปด้วยอุปสรรคนานัปการอย่างไรก็ตามปัญหาเหล่านี้เป็นสิ่งที่ทุกฝ่ายจะต้องร่วมมือกันแก้ไขอย่างจริงจังเพราะความสำเร็จของพม่านั้นหมายรวมถึงความสำเร็จของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วยในอนาคตเช่นกัน   Create Date : 10 สิงหาคม 2556     Last Update : 10 สิงหาคม 2556 12:28:15 น. Counter : 1724 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• rtarf
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com